تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817262743
روند حل و فصل بحران اوکراین: برون رفت ها، موانع و چشم اندازها
واضح آرشیو وب فارسی:ایراس: ایراس : سوریه برای جامعه بین الملل و مراکز اصلی قدرت در جهان نسبت به بحران اوکراین از اهمیت بیشتری برخوردار است. واقعیت این است که درگیری ها در اوکراین تا حد زیادی «ساختگی» هستند و می شود و باید از آن ها اجتناب کرد. در حالی که نشست چهارجانبه ی نورماندی از منظر حصول و حفظ آتش بس موفقیت آمیز بوده، ولی از نظر حل وفصل وضعیت سیاسی شرق اوکراین چندان موفقیت آمیز نبوده است. به طور کلی، هنگامی که در مورد رژیم آتش بس صحبت می شود، همه چیز کم وبیش روشن به نظر می رسد، ولی وقتی بحث حل وفصل مسایل سیاسی به میان می آید، تفاسیر گوناگون از توافقنامه مینسک ۲ آن هم عمدتاً از سوی مقامات اوکراین و حامیان مالی ـ سیاسی غربی آن ها شروع می شود. این دست تفاسیر نیز اغلب تحت تاثیر این واقعیت هستند که در عمل گفتگوی سیاسی بین کی یف، دونتسک و لوهانسک آغاز نشده و کی یف نیز کماکان تعهدات خود در توافقنامه مینسک ۲ را عملی نکرده است. همین امر به منزله ی یک گره جدی در مسیر حل بحران اوکراین رخ می نمایاند و حتی فراتر از آن به مثابه بستری برای زایش بحران ظاهر می شود. کی یف بر پایه ی دلایلی معتقد است که بدون جلب رضایت شرق اوکراین و یا همان جمهوری های خودخوانده می تواند اصلاحات مورد نیاز در این مناطق را طراحی و اعمال نماید. به صورتی بدیهی این روش برای حل وفصل سیاسی بی اثر است. از این منظر، ظرفیت های نشست چهارجانبه نورماندی (در واقع نشست سه جانبه، زیرا اوکراین مستقیما ذینفع است و موضع دارد و به دشواری زیر بار تعهدات می رود) محدود است. بدون شک، روسیه، فرانسه و آلمان با تلاش هایی مشخص، کی یف را به تن دادن به شرایط توافقنامه مینسک ۲ وادار می کنند. هرچند، کی یف تمایلی به پیروی از این سه کشور ندارد. شاید، دلیل این رویکرد سران کی یف نیم نگاه آن ها به صندوق های رأی و نیازشان به احساسات میهن پرستانه ی غلیان یافته در جامعه باشد. لذا در مورد روند حل وفصل بحران اوکراین و مواضع سران این کشور باید مولفه ی صندوق های رأی و تقویم انتخابات را نیز مورد توجه قرار داد. با وجود این شرایط به نظر می رسد که دو برون رفت شایان توجه در روند حل وفصل مسائل اوکراین وجود دارد. اولین مورد نظارت دقیق بر رژیم آتش بس، تشنج زدایی موثر و کاهش واقعی زمینه ها و مخاطرات منجر به زایش مجدد بحران است. البته موارد ذکر شده می توانند توصیفات مختلفی داشته باشند. به هر روی، استفاده اوباما از حق وتوی خود جهت گنجاندن بند مربوط به کمک نظامی مستقیم به اوکراین در بودجه نظامی ایالات متحده بیانگر این واقعیت است که سران آمریکا بحث درگیری های نظامی در شرق اوکراین را مسأله ای اولویت دار در رویکردهای نظامی ـ امنیتی خویش می دانند. موضع ایالات متحده در حل وفصل سیاسی مناقشه اوکراین نیز کماکان تغییر نکرده است و همچنان پاشنه ی سیاست غیرمنعطف و مصرانه ی واشنگتن بر درِ محدود کردن نفوذ روسیه در اوکراین به هر وسیله ی ممکن می گردد. مورد دوم، بحران مهاجران در اروپا است که آلمان و فرانسه را واداشته تا قدر توافقنامه مینسک ۲ را بیشتر بدانند و نسبت به سال گذشته تمایل افزون تری را برای حفظ ثبات و آرامش در اوکراین بروز دهند. پاریس و برلین دریافته اند که نه بحران اوکراین و نه بحران خاورمیانه بدون ایفای نقشی سازنده از سوی روسیه قابل حل نمی باشد. البته این ها کماکان سبب پدید آمدن یک همگرایی مشخص در مواضع فرانسه و آلمان و روسیه نشده است و به دشواری می توان انتظار داشت که در آینده ای نزدیک چنین امری تحقق یابد، اما واقعیت این است که شمار اختلافات حل ناشدنی کاهش یافته است. اروپا تمایلی برای روبرو شدن با یک بحران جدید در اوکراین ندارد. و در ضمن اروپا دیگر نیازی به روس هراسی غیرضروری و عمدتا نمایشی مقامات اوکراین ندارد. این دلیل دیگری است مبنی بر این که تمامی طرف های درگیر در مناقشه بروز مجدد بحران را نامطلوب ارزیابی کنند. در این میان، پوتین، رئیس جمهور روسیه به شکلی دقیق روشن ساخت که چگونه کی یف تفسیر خود از مفاد توافقنامه مینسک ۲ را دنبال و در ضمن تظاهر به انجام توافقات می نموده است. اکنون مشخص شده است که در جهت تبدیل وضعیت شرق اوکراین از تشنج زدایی به شرایط عادی باید از مراحلی عبور نمود که بدون وارد شدن به جزئیات و ظرایف حقوقی می توان به موارد ذیل اشاره نمود: - تمامی طرح هایی که پارلمان اوکراین در پی تصویب آن است باید با جمهوری های خودخوانده هماهنگ شده باشند. - اصلاحات قانون اساسی در اوکراین نباید به واسطه ملاحظات انتقالی و یا زمانی محدود شوند. - تمام محدودیت ها در حوزه حقوق بشردوستانه (روابط تجاری و اقتصادی و یا مسایل مربوط به تابعیت) جدای از بحث های کلی سیاسی و یا تطابق با قوانین اوکراین، باید فوراً برداشته شوند. البته این تحولات به سرعت محقق نمی شود و این بدان معناست که اجرای فاز سیاسی توافقنامه مینسک ۲ هنوز آغاز نشده است و این همان مولفه ای است که خطر ظهور یک مناقشه منجمد جدید را بیش از همیشه به رخ می کشد و انتظار می رود که دست کم کی یف و حامیان غربی اش از آن استقبال نکنند. هدف اصلی از جلسه آتی در برلین، تقویت و تحرک بخشی به فاز سیاسی روند حل وفصل بحران اوکراین است. هر چند در حال حاضر چگونگی تحقق این هدف مشخص نیست، اما چنین هدفی بخشی از دستور کار نشست آتی خواهد بود. بدون شک، برلین و پاریس فشارهایشان را بر کی یف تداوم خواهند بخشید، اما اثربخشی آن معلوم نیست. تاکنون، واشنگتن به صورت مستمر تلاش نموده که تمامی فشارها بر کی یف را خنثی نماید و لذا با ادامه ی چنین سیاستی از سوی ایالات متحده، اروپایی ها نمی توانند کی یف را به تن دادن به فاز سیاسی توافقنامه مینسک ۲ مجبور نمایند. با این حال انتظار می رود که تلاش های دیگری از سوی برلین صورت پذیرد، اما میزان ثمربخشی آن ها بستگی به شماری از مولفه ها دارد که هم تعریف و هم تفکیک آن ها دشوار است. به هر حال نباید از خاطر برد که موضع افکار عمومی اوکراین در تعیین گرایش های دولت در قبال بحران بسیار مهم است که این مواضع نیز در موعد انتخابات مختلف این کشور نظیر انتخابات محلی آشکار می شود. از سوی دیگر از منظر تحولات منطقه ای و بین المللی، نباید از خاطر برد که بحران سوریه برای جامعه بین الملل و مراکز اصلی قدرت جهان از بحران اوکراین مهم تر است. ائتلاف های بزرگ بین المللی در درگیری های سوریه و در ابعاد کلان تر، در خاورمیانه دخیل هستند. در واقع در آن جا یک درگیری اساسی با افراط گرایی اسلامی، که یک عامل موثر در مقیاس جهانیست و مدعی به رسمیت شناخته شدن به مثابه یک نیروی مستقل و نوظهور است و به منزله ی یک قدرت غیر سیستماتیک، پرخاشگر و ویرانگر عمل می نماید، در جریان است. چیزی که مشابه آن در بحران اوکراین مشاهده نمی شود. درگیری در اوکراین تا حد زیادی «ساختگی» است و باید از آن اجتناب شود، بر خلاف درگیری ها در سوریه و خاورمیانه، که نتیجه ی طبیعی فروپاشی استقلال شماری از کشورهای سکولار عربی است. فروافتادن رژیم های اقتدارگرا در شمال آفریقا و خاورمیانه، افراط گرایی اسلامی را به جذاب ترین نسخه ی بسیج سلسله مراتبی نیروها و فعال ترین ساختار شبکه ای در کشورهای خاورمیانه بدل کرد. همین مشخصه مبین این است که، صرف نظر از عملیات نظامی در سوریه، مناقشات در خاورمیانه و شمال آفریقا برای زمانی مدید به طول خواهد انجامید. درگیری ها در سومالی و سودان به تنهایی بیش از ۲۰ سال است که ادامه دارد. درگیری ها در سوریه بسیار جدی تر از درگیری های اوکراین است. روسیه و ایالات متحده در درگیری های سوریه بسیار عمیق تر گرفتارند، در حالی که درگیری در اوکراین برای آن ها از اهمیت کم تری برخوردار بوده و هست. با این وجود، دو تفاوت ظریف را نباید دور از خاطر نگه داشت. نخست این که ایالات متحده آماده بازی های ژئوپلیتیک روی میزهای مختلف است و تحولات در اوکراین جدای از آن که چه کسی بر کرسی ریاست جمهوری امریکا تکیه زده باشد و یا بحران سوریه به چه سمتی رفته باشد، همواره و به صورتی ثابت مورد توجه امریکا خواهد بود. ایالات متحده نه تنها برای مهار روسیه بازی می کند، که به طور همزمان برای مهار هر کنشگری که به صورت بالفعل و یا حتی بالقوه قادر و مایل باشد که اراده ی امریکا برای سلطه ی یکجانبه اش در سطح جهانی را به چالش بکشد، دست به اقدام می زند. ایالات متحده، اوکراین را فراموش و یا ترک نخواهد کرد، حتی به رغم وضعیت فوق العاده پیچیده ی سیاسی داخلی اوکراین، که به طور مداوم به تحقق بدترین برآوردهای آمریکایی ها در این کشور منجر می شود. دوم این که بر خلاف ایالات متحده آمریکا، اروپای غربی برای «بازی های ژئوپولیتیک جهانی» آمادگی ندارد. بحران مهاجران به تنهایی و تا حد زیادی باعث تغییر موضع افکار عمومی اروپای غربی شده و آن ها از دولت هایشان خواستار فراهم آوردن زمینه بازگشت به شرایط عادی و آرامش هستند. در چنین شرایطی، مواضع آلمان و فرانسه در قبال اوکراین به وضعیت سیاسی داخلی آنها وابسته شده است. در کل دولت های اروپایغربی حتی المقدور مخالف درگیر شدن بیشتر کشورهایشان در مسایل خاورمیانه هستند که در این بین رویدادهایی نظیر حملات تروریستی پاریس شرایط را به گونه ای عکس اولویت هایی از این دست سوق می دهد. بنابراین، وضعیت روند حل وفصل مسائل اوکراین نه تنها تحت تاثیر وضعیت سوریه و خاورمیانه است، بلکه با وضعیت عمومی جهان و اوضاع سیاسی داخلی دولت های اروپای غربی گره خورده است. واقعیت این است که تمامی مسایل جهان به طریق یا طرق گوناگون در هم تنیده شده اند و بحران اوکراین در این میان یک استثنا نیست. نویسنده : ولادیمیر بروتر - کارشناس موسسه بین المللی مطالعات سیاسی و بشردوستانه ترجمه: مهدی محمدبیگی کاسوایی منبع: بنیاد مطالعات قفقاز - http://ccsi.ir/vdcd5s0f.yt0sz6a22y.html -
یکشنبه ، ۸فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایراس]
[مشاهده در: www.iras.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها