تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836410403
پهلوانی، نتیجه قدیمی ترین تربیت سنتی و اجتماعی ایرانیان است
واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: طی سال هایی که ورزش ایران، متحمل تغییراتی اساسی در ساختار فرهنگی خود گردید هر روز بیشتر آلوده به ورزش های اروپایی می شد ، تاجایی که ارتباط ورزش با دین داری، نظام تعلیم و تربیت و ... قطع شد. به گزارش خبرنگار مهر، داستان ورزش ایران، قصه بلندی از آمدن ها و رفتن های جوانمردان، پهلوانان، عیاران و رادمردانی است که برای اعتلای دین و حفظ شرافت جوانمردی پای به عرصه نهادند . قصه پهلوانان و جوانمردان، قصه جدال میان نورو ظلمت و حق و باطل است و فراموشی عهد جوانمردان و عمل پهلوانان به منزله فراموشی شیوه ورزشی آنان و به مثابه فراموشی عهدی است که آنان بدان متعهد بودند . برای آگاهی از شاکله این داستان به گفتگو با دکتر «اسماعیل شفیعی سروستانی»، نویسنده و محقق پرداختیم که در ادامه می خوانید؛ *تعلیم و تربیت در ایران باستان چگونه بوده است؟ در آن دوران تعلیم و تربیت از وظایف جدی دستگاه مذهبی بود . اسناد بسیاری در این زمینه وجود دارد که از نوع تربیت جوانان در ایران باستان و توجه آنان به تربیت جسمانی و نفسانی، حکایت دارد. در برخی از کتیبه های داریوش از ایران با نام سرزمین اسبان خوب و مردان خوب، یاد و حتی در سیره امیران هخامنشی، اشکانی و ساسانی ذکر شده است که آنان خود به شکار و ورزش های مردانه معتاد بودند. نکته قابل توجه، پیوند نزدیک تربیت بدنی، با استراتژی کلان امیران و گردانندگان حکومت است. این پیوند نزدیک از یک سو، امکان اتحاد میان اعمال فردی ایرانیان و نیات کلی و عمومی جامعه ایرانی را فراهم می کرد، به گونه ای که هر کودک و نوجوانی، از همان ابتدا برای ایفای نقشی بزرگ در آینده تربیت می شد و از سوی دیگر، به مجموعه اعمال و کردار فردی، چنان رنگ و جلای فضایل مذهبی می زد که همه اعمال و فنون صیغه ای از دیانت و فرهنگ می گرفتند. به عبارت دیگر میان فرهنگ عمومی جامعه ایرانی و صورت های مختلف حیات مدنی و اجتماعی، نوعی وحدت و یکپارچگی به وجود می آورد. *ایرانیان باستان چه نگرشی به ورزش و تربیت بدنی داشتند؟ در واقع هدفشان چه بود؟ هدف غایی از تربیت مردان نیل به سجایای جوانمردی، معرفت و بزرگواری بود و کسی را پهلوان می شناختند که نه تنها در غالب ورزش ها اعم از سواری، تیراندازی و ... سرآمد باشد بلکه بتواند در میدان جنگ تن به تن (کشتی) حریف خویش را بر خاک افکند و سپاهیان را تا دستیابی به پیروزی نهایی یاری دهد. *به پهلوانی اشاره کردید در آن زمان تربیت پهلوانی ایرانیان به چه صورت بود؟ تربیت پهلوانی، غایت و مقصود، تربیت بدنی و ورزش بود. تربیت، رادمردی و پهلوانی، نتیجه قدیمی ترین تربیت سنتی و اجتماعی ایرانیان بود و پهلوانان نمونه های زیبا و کامل شهامت اخلاقی، دلیری، سلحشوری و مردانگی بودند. مؤثرترین و درعین حال واقعی ترین نمونه مردان در نزد ایرانیان، قهرمانان و پهلوانانی بودند که حسن خلق، هوشمندی، عفت و تنومندی جسم را توأمان داشتند. تصویر واضح این نظام تربیتی در آثاری چون شاهنامه فردوسی و دیگر آثار فرهنگی به چشم می خورد. پهلوانان در هر دوره، پس از پشت سر نهادن مراحل سخت تربیتی و اثبات پهلوانی خود در میدان رقابت با پهلوانان به مقام جهان پهلوانی می رسیدند و تنها آن که از نظر اخلاق سرآمد و از توانایی بیشتری برخوردار بود، به مقام قهرمانی می رسید. در واقع پهلوانی در خود معنی اخلاقی ویژه ای داشت. شاید هیچ یک از ثمرات مستتر در میان مراحل تربیتی مهم تر از کسب معرفت نباشد. چنان که پهلوان، انسان نیرومند اهل معرفت تعریف شده است. *چه رابطه ای میان اعتقادات و صورت اعمال ورزشی وجود داشت؟ ارتباط و در هم تنیدگی عجیب ورزش، امنیت، زندگی اجتماعی، ملک داری، نظامی گری و... نشان می دهد که در نزد ایرانیان هیچ امری مهمل و بیهوده نبوده و همه حرکت ها و سیاست های اجتماعی درازمدت با توجه به برنامه های حساب شده صورت می گرفته است. از همین رو، کودکان و جوانان برای حضور در صحنه عملی زندگی جمعی و فردی خود تحت آموزش و تربیت قرار می گرفته اند. حضور پهلوانان در صحنه های سخت زندگی مردم اگرچه از سویی انعکاس پیوند عمل ورزش کاران و تربیت ویژه ورزشی آن هاست اما از دیگر سو، نمایان گر کارایی فنون ورزشی و اعمال ویژه آن در میدان زندگی اجتماعی و جنگ رودررو با خصم نیز است . این اعمال هیچ ارتباطی با عمل پادشاهان و کاستی و نقصان شان در حکمرانی ندارد. پهلوان نامی، پیش از آن که چشم بر خوان امیران دوخته باشد کاملا واقف به نقش و تأثیر خود در حیات فرهنگی و خاکی قوم بوده اند. *تربیت بدنی ایران بعد از اسلام به چه شکلی ترسیم می شود؟ ظهور اسلام، خونی نو در رگ های افسرده ایرانیان و جویندگان منش و خوی جوانمردی جاری کرد. آنان نه تنها به خدمت اسلام درآمدند بلکه دامان خود را نیز مهیای پرورش آن نمودند. می توان گفت که میان خصلت جوانمردی ایرانیان و مذهب تشیع امامان معصوم(ع) چنان نزدیکی ای وجود داشت که ایرانیان، ضمن مقابله با خلفای اموی و عباسی، از ایران مهد مناسب و شایسته ای برای رشد مذهب تشیع و حراست از آیین و منش جوانمردان پیرو ولایت ساختند. در واقع، این پهلوانان و پیروان سنت ورزشی بودند که در صحنه سیاست و عمل اجتماعی وارد شدند و با وجود محدودیت های حاصل از سیاست خلفای اموی برای حضور رسمی جوانان در میدان سواری، تیراندازی و...، آلات و ادوات جنگی، در هیأت آلات ورزشی به صحن زورخانه کشیده شدند. سپر جای خود را به سنگ، گرز جای خود را به میل و کمان خود را به کباده داد و کشتی به عنوان بارزترین فن ورزشی عهده دار آماده ساختن جسم و جان جوانان شد به گونه ای که سرداران بسیاری از میان گودها بیرون آمدند و طی قرن های متمادی همچون دژی از سرزمین اسلامی در برابر متجاوزان ایستادگی کردند. استبداد خلفای اموی از اداره ممالک اسلامی و در مقابل آن تمایل ویژه ایرانیان برای به دست آوردن جایگاهی مستقل، در عین حفظ فرهنگ مذهبی خود، باعث شد پهلوانان با پیش گرفتن شیوه عیاری، داد مظلومان را از ظالمان بستانند و در اولین فرصت نیز رسم عیاری خود را در هیأت تشکیلات سیاسی- اجتماعی بنا نهادند. به این ترتیب تربیت بدنی ایران که در بطن نظام تعلیمی و تربیتی ایرانیان جای داشت از صحنه عمل اجتماعی و میدان های نبرد به میدان و صحن زورخانه ها کشیده شد و این سنت ها در همه اعصار و قرون بعد از ظهور اسلام تا عصر قاجار، کم و بیش در عرصه ورزش ایران نمایان بود. *به نمونه ا ی از الگوی تربیت پهلوانی در ایران هم اشاره ای داشته باشید. از پهلوان محمد خوارزمی معروف به پوریای ولی که چهره وی در تاریخ تربیت پهلوانی و ورزش زورخانه ای می درخشد می توان به عنوان مرشد و نمونه تربیت پهلوانی در میان ورزش کاران ایران (بعد از اسلام) یاد کرد. پهلوان خوارزمی، یک نمونه از خیل پهلوانان است. او در پناه ورزش، اخلاق و عمل را در خود جمع کرد و الگویی تمام عیار برای دیگران شد. به جرات می توان گفت سوانح احوال هریک از پهلوانان حکایت از بروز وجهی از تقوا، تدین، زهد، صفای باطن، علم، فضیلت و گاه کرامت در آن ها دارد. بهتر است بگوییم آنچه که موجب شد ادب پهلوانی و اخلاق ورزشی در میان مناسبات عمومی و معاملات مردم جاری شود بر سه اصل، فرهنگ مذهبی، الگوهای اخلاقی و نظام تربیتی ویژه استوار بود. در گذشته فرهنگ و ادب مذهبی همه توان خود را از مجموعه اعتقادات دینی کسب می کرد و پهلوانان و مرشدان نمونه ای کامل و الگویی عینی بودند که دیگران را مجذوب ادب خویش می ساختند. در واقع، همراهی و هماهنگی میان مناسبات مادی و فرهنگ عمومی، باعث انتشار عملی و عینی اخلاق ویژه پهلوانان در میان مردم می شد. *نقطه اوج تربیت پهلوانی چه بود؟ ولایت، اساس و بنیاد فتوت و پهلوانی است. همه آنچه که در صحنه زندگی عملی و حیات فرهنگی ورزش کاران عرصه تربیت پهلوانی آشکار می شود؛ ناظر بر وجود نوعی اعتقاد و تفکر ویژه است. مجموعه ای از اصول که حراست از آن مردان معتقد را وامی دارد تا زندگی فرهنگی و مناسبات مدنی خود را متناسب با آن اصول سامان دهند. اگر فتوت و جوانمردی را روح سنت پهلوانی و ورزش سنتی بدانیم، می توان ولایت را اساس و جان مایه فتوت دانست. *چگونگی زوال تربیت پهلوانی ایران را توضیح دهید. در گذر ایام، ورزش نیز مانند دیگر مناسبات و امور مردم از دگرگونی و تغییر در امان نماند و طی قرون پیاپی (تا عصر قاجار) بسیاری از صورت ها و هم چنین اخلاق و سیرت این امر دستخوش دگرگونی شد. بخشی از این تغییرات اقتضای تاریخی بود و بخشی دیگر از آن هم مربوط به غفلت مردم می شد. در گذر ایام، برخی از سلاطین توجه خاصی به مقوله تربیت بدنی داشتند و به سبب علاقه خود موجب رواج آن شده بودند و برخی دیگر، از کنار آن گذشتند و مدیریت این امر بر عهده مردم قرار گرفت و آنان بنابر صبغه تاریخی و سنت فرهنگی در کوچه و برزن از آن پاسداری کردند و در ورزش خانه ها، فنون و اخلاق ویژه ورزشی را به جوانان خود منتقل ساختند. با حملات مغول در قرن ۶ و ۷ قمری سازمان اجتماعی و بافت فرهنگی ایران اسلامی برای مدتی دچار اختلال شد و ورزش میدانی و پهلوانی آسیب دید. اما در عصر شاه اسماعیل و دیگر سلاطین صفوی مجددا، ورزش های پهلوانی، زورخانه ای و مسابقات میدانی رونق یافت. در این دوره به قدری زورخانه اهمیت پیدا کرد که مردم کوچه و بازار حاجت خود را به صحن زورخانه ها می بردند. در این عصر، ورزش های شمشیربازی، اسب دوانی، دو، چوگان بازی، شنای در آب و مخصوصاً کشتی گیری خیلی رواج داشت. عصر صفویه هم عصر آشنایی ایرانیان با غرب هم زمان با آشنایی مردم ژاپن با دنیای غرب بود. ژاپنی ها راهی را برگزیدند که به غربی شدن شان می انجامید و ایرانیان هم راهی را برگزیدند که نه آنان را به مدینه دینی می رساند و نه به مدینه غربی. در واقع ایرانیان غربی نشدند بلکه غرب زده گشتند. و همچنین تربیت پهلوانی در زمان شاهان قاجار به تماشای کشتی در میدان ارگ در ایام جشن، انتخاب پهلوان پایتخت خلاصه می شد اما هیچ گاه ورزش پهلوانی از تشکیلاتی منظم و سازمان دهی اصولی برخوردار نشد. در این عصر، تنها قدرت پهلوانان بود که به تنهایی در برابر سیلی که از سوی غرب می آمد مقاومت می کرد و هم آنان نیز ساحت این ورزش را از آلودگی ها در امان نگه می داشتند. ناصرالدین شاه، علاقه ای خاص به ورزش پهلوانی داشت و همواره در عید نوروز برای تماشای کشتی پهلوانی با درباریان به میدان ارگ می آمد. پهلوانان، مبدل به آذین بندان دربار و به کلی از میدان فعالیت های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی که قرن ها در آن حضور داشتند، خارج شده بودند. بر همین اساس هدف غایی امر تربیت بدنی در این عصر، در هوای تمنای پست امیران به دست فراموشی سپرده شد و مقام انسانی نیز چنان نازل شد که بسان عروسک خیمه شب بازی با او رفتار کردند. این نزول شأن، نه تنها درباره انسان، که شامل ابزار و ادوات ورزشی هم که تبدیل به ادوات لهو و لعب می شدند، نیز شد. *کمی هم به تبعات نزول جایگاه پهلوانی اشاره کنید. جابه جایی نادرست شئون، سبب انحطاط اخلاقی و دگرگونی فرهنگی شد. مردان مؤدب و تربیت شده در مسلک فتوت و جوانمردی که همچون دژی از کیان اخلاقی و خاکی ملت خود دفاع می کردند در خدمت اربابان زور و نابخردان صاحب جاه درآمدند تا اسباب طرب شوند. بدین گونه به مرور راه تربیت پهلوانی بی رهرو ماند و بستری برای اظهار وجود ورزش قهرمانی به وجود آمد. بدعت های نکوهیده در میان اقوام جاری شد و ورزش کاران به ورزش حرفه ای که به دور از اخلاق و ارزش های الهی بود، روی آوردند. در نهایت آنچه از سنت تربیت بدنی و همه وجوه اعتقادی، اخلاقی و عملی آن باقی ماند، پاره ای از فنون کشتی بود و صورت هایی بی رمق از اخلاق پهلوانی که آن هم چون آفتاب لب بام کم رنگ تر و کم رنگ تر از قبل می شد. کشتی پهلوانی راهی فدراسیون شد تا در هیأت ورزش کشتی، بتواند در میدان های ورزشی در کنار بازی های مدرن به نمایش گذاشته شود. در سال های ۱۳۲۳ تا ۱۳۳۶، مراسم کشتی پهلوانی در ایران برگزار شد و هر سال پهلوان اول کشور از دست محمدرضا پهلوی بازوبند پهلوانی می گرفت تا این که طی سال ۳۶ و ۳۷ و ۳۸، غلامرضا تختی سه سال متوالی به عنوان پهلوان کشور برگزیده شد و پس از او دیگر هیچ گاه کشتی پهلوانی سامان نگرفت و از صحنه ورزش ایران حذف گردید. این امر نه یک امر محتوم بود و نه یک موجبیت تاریخی، بلکه مسیری بود که غفلت، دوری از هویت حقیقی، از خود بیگانگی و شیفتگی در برابر غرب آن را هموار کرده بود. *پای توپ چه زمانی به ورزش باز شد؟ توپ، سرآغاز ورزش نوین ایران در عصری بود که همه سیرت و صورت تربیت بدنی سنتی و پهلوانی پابه پای دیگر مناسبات فرهنگی و مدنی رو به غرب آورده بود. انفعال فرهنگی، میدان مناسبی برای حضور جریان فعال و در عین حال عقیم و وابسته روشن فکری بود. چنان که همه امر تعلیم و تربیت، به دست فرنگی مآبان قرن ۱۳ قمری افتاد و همانان نیز بدعت گذار امر ورزش شدند. تا سال ۱۲۹۹ شمسی که اروپاییان مقیم ایران در بیابان های حاشیه تهران توپ بازی می کردند، بچه های ایرانی تماشاچی بودند. اما موج غرب زدگی، زیر پای بزرگ ترهاشان را خالی کرد و آن ها نیز دست و پا شکسته مشغول آموختن مقررات بازی با توپ شدند. این جریان ورزشی، در ابتدا مانند بسیاری از امور جنبه قانونی و رسمی نداشت، اما کم کم در هیأت سازمانی اجتماعی هویت پیدا کرد. سال ۱۳۰۶ شمسی، سال تصویب قانون ورزش اجباری بود که توسط وزیر فرهنگ وقت به مجلس برده شد. این قانون در ۱۴ ماده تصویب شد. اما، معلمان تربیت شده متناسب با آن برنامه در کشور نبود تا پاسخ گوی نیاز عمومی مدارس باشد. ضمن آن که مقاومت های مردم ساکن در شهرستان ها و کسانی که رواج ورزش مدرن را، ضدیت با اخلاق سنتی و احکام دینی تلقی می کردند، مانع بسط سریع این امر بود. در همان سال، وزارت جنگ کانون ورزش ایران را تاسیس کرد. همچنین بین سال های ۱۳۰۰ تا ۱۳۲۵ فعالیت های گسترده ای از سوی برخی انجمن ها و سازمان های دولتی برای گسترش ورزش نوین صورت گرفت. وزارت معارف نیز در آن زمان نمایندگانی را برای توسعه و ترقی ورزش مدرن با ایالات و ولایات مختلف بسیج کرد تا به صورت رسمی و قانونی، امر ورزش مدرن را به مسئولان اجرایی و فرهنگی هر استان ابلاغ نماید. دستور محرمانه دولت رضاخان به کلیه سازمان ها و ادارات رسمی، مبنی بر اجرای دو فرمان درباره کشف حجاب و توسعه ورزش مدرن، حکایت از وجود یک برنامه مدون و دیکته شده دارد. آن زمان، رضاخان دستور تشکیل انجمن ملی تربیت بدنی را تحت ریاست ولیعهد صادر کرد. شکل گیری تشکیلات تعلیم و تربیت بر پایه و اصول جریان فراماسونری و تألیف کتب در قالب منابع آموزشی، نشر روزنامه ها، مجلات و توسعه روشن فکری در قالب آثار ادبی و هنری، ساختار جدید اخلاق کودکان و نوجوانان ایران را با گریز از سنت ها و آداب مذهبی، آشنا می کرد. فرهنگی که با گذر از مشروطیت و تاثیر بر سیاست و تعلیم و تربیت آغاز و به ورزش و تربیت بدنی جدید وارد می شد. تأسیس سازمان پیشاهنگی نقطه عطف مهمی در تاریخ تعلیم و تربیت و ورزش ایران است. انجمن فراماسونری بین المللی، به منظور شکستن مانع بزرگ، فرهنگ سنتی در میان کشورهای مشرق زمین، هم چون ایران، مصر، ترکیه و عراق، اقدام به تأسیس باشگاه های روتاری، لاینز و پیشاهنگی کرد. نکته جالب توجه در همه این برنامه ها حضور توپ گرد است . پس از ورود توپ، در سال ۱۳۱۸، دانش سرای مقدماتی تربیت بدنی و در سال ۱۳۳۵، دانش سرای عالی به منظور تربیت کارشناسان تربیت بدنی تأسیس شد. همچنین شاه ایران که همه دوره جوانی خود را در دانشگاه های اروپایی، به دنبال توپ دویده بود، تنها راه نجات جوانان را در بازی فوتبال می دانست. ورزش کاران در گذشته همواره موظف به حفظ ادب دینی و احکام مذهبی بودند و در غیر این صورت به وسیله مرشدان از ادامه تمرین حضور در ورزش خانه منع می شدند. اما در زمان پهلوی دست اندرکاران امور ورزشی که عمدتاً از میان سیاست مداران، ارتشیان و شاه زادگان انتخاب می شدند، چشم خود را بر همه نظام اخلاقی و فرهنگ مذهبی بستند. *باشگاه ها چگونه تاسیس شدند و چه تاثیری در امر تربیت بدنی داشتند؟ تثبیت ورزش مدرن در میان جامعه ایرانی مشکل بود، چون ایرانیان میان سنت تربیت بدنی خود و ورزش های مدرن سنخیتی احساس نمی کردند و آن را در تعارض با روح متعالی و اخلاقی پیشینیان خود می دیدند. از همان سال های اولیه پیدایش و اوج گیری ورزش مدرن در ایران، کلوپ ها و باشگاه های خصوصی تأسیس شدند تا به موازات حرکت های رسمی ملی، امکان بسط فراگیر این ورزش را فراهم آوردند. به تدریج در این باشگاه ها، انواع و اقسام فنون ورزشی آموزش داده شد و به مرور زمان، ورزشی جدید توسط گردانندگان باشگاه توسعه می یافت. نکته جالب توجه این که، قطب ورزش سنتی ایران یعنی کشتی، از میان ورزش خانه های سنتی به میدان فوتبال کشیده شد تا در میانه دو بازی، وسیله تفریح و تفرج تماشاگران فوتبال را فراهم آورد. با ورود انواع و اقسام ورزش های اروپایی، به موازات دگرگونی های اجتماعی و سیاسی ایران، فنون تربیت بدنی سنتی و فرهنگ ویژه آن صورتی تزیینی یافتند. استفاده از لفظ ورزش باستانی نیز خود شگفتی دیگری است که بلافاصله در ذهن خواننده، ورزشی کهنه، عتیقه، غیر قابل مصرف و تزئیناتی را زنده می کند. در راستای تاسیس باشگاه ها، باشگاه جعفری، توسط محمدرضا پهلوی افتتاح شد. این باشگاه که توسط شعبان جعفری تأسیس شد، عامل بسیاری از مسائل ورزشی و حتی سیاسی عصر بود. باشگاه و کلوپ ها به تبع تمایلات مؤسسان و دست اندرکارانشان به بازوهای سیاسی و رواج اخلاق مبتذل، تبدیل شدند و اگرچه عنوان کلوپ تفریحات سالم را با خود داشتند اما در اصل بدل به قمارخانه شدند. از شهریور ۱۳۲۰، در ایران باب جدیدی برای تأسیس فدراسیون های مختلف باز شد. از جمله مقدمات تأسیس فدراسیون کشتی نیز فراهم شد تا از آن پس به عنوان یکی از انواع ورزش ها، فعال بماند. تأسیس فدراسیون ها، به منزله تثبیت ورزش های مدرن و پذیرش عمومی آن بود. همچنین ورزش، به دنبال تمنای سرمایه داران، تبدیل به وسیله ای شد تا از طریق آن امکان فروش کالا و حضور در بازارهای جهانی فراهم آید. طی سال هایی که ورزش ایران، متحمل تغییراتی اساسی در ساختار فرهنگی خود می شد، دست اندرکاران امور ورزشی و تعلیم و تربیت جوانان، اقدام به مطالعه ای فراگیر (تاریخی و فرهنگی) در این باره نکردند و هر روز ورزش ایران بیشتر آلوده به ورزش های اروپایی می شد و در نهایت ارتباط ورزش با دین داری، نظام تعلیم و تربیت و حضور در صحنه های اجتماعی و سیاسی قطع شد. در اصل ماهیت ورزش مدرن اینگونه بود همچون که ربا، ذاتی در نظام اقتصادی غرب و استکبار ورزیدن ذاتی در نظام سیاسی و فرهنگی آن. همچنین عریانی معماری مدرن، انعکاسی از عریانی انسان را به نمایش می گذاشت و به تبع آن عریانی از هویت معنوی و عریانی از اخلاق دینی آخرین مقصد اقوامی است که در خیال خود از غرب و فرهنگ و تمدن آن بهشت می سازند. *عریانی فرهنگی در ورزش چه تبعاتی داشت؟ دهه چهل، دهه اوج مصرف مشروبات الکلی بود و ایران، افتخار مصرف سالیانه چهل میلیون بطر آبجو و دوازده میلیون بطر عرق را با خود داشت. تغییر نام سازمان تندرستی جوانان و تربیت بدنی ایران در سال ۱۳۴۰ به تربیت بدنی و تفریحات سالم ایران پای دستگاه های قمار نظیر جک پات، بولینگ، بیلیارد و... را در عرصه ورزش مدرن باز کرد و ورزش کاران از این امر نیز بی نصیب نماندند. باده گساران و وافورکش های ورزش کار به عیش و نوش می پرداختند و برای بدست آوردن مقام و مدال از قرص و دارو بهره می بردند تا بتوانند نیرو و توان خود را بازیابی کنند. قربانیان قرص و مدال، اخلاق را در ورزشگاه ها به مسلخ کشیدند و میدان های ورزشی را که در حقیقت میدان بازی بودند تبدیل به قمارخانه کردند. اخبار داغ برد و باخت ها، زد و خورد تماشاگران در میدان های ورزشی و بالاخره دعوای مضحک سرخ و آبی چنان معرکه را گرم می کردکه دیگر هیچ اثری از صورت بی روح ورزش هم نماند، تا چه رسد به تربیت بدنی، تربیت نفسانی و معرفتی که هر انسان برای نجات خود از دام بلا بدان نیازمند بود. *پس از پیروزی انقلاب ورزش ایران چه جایگاهی پیدا کرد؟ آنچه که مردم در صحنه ورزش ایران دیده بودند و در خاطر داشتند منجر به نوعی بی اعتنایی از سوی مردم در سال های اولیه انقلاب به این موضوع مهم شد. اما از آنجا که درباره دیگر مناسبات فرهنگی و مادی، تأملی جدی و مطالعه ای عمیق صورت نگرفت امر تربیت بدنی ایران نیز در حالتی معلق و وضعی انفعالی باقی ماند. بدون شناخت وجوه فکری، فرهنگی و مدنی غرب، و شرایط تاریخی ویژه ای که ملت مسلمان ایران در آن قرار داشت امکان هیچ برنامه ریزی جدی نبود. پس از انقلاب نیز دوباره عجله و شتاب به یاری وضع انفعالی آمد. گویی همگان فراموش کرده بودند که انقلاب اسلامی، نقطه آغاز رویکردی نوین به عالم و طرحی نو برای احیای همه فرهنگ و سنت فراموش شده دینی در جهانی عاری از دین بود. غفلت از مطالعات فرهنگی و شیفتگی در برابر غرب باعث شد که مردم فرهنگ و مدنیت غربی را مطلوب همه عصرها بدانند و با اصلاح صور قبیحه آن، به اصطلاح آن را بومی سازی کنند.
شنبه ، ۷فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[مشاهده در: www.qumpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها