تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814949953
تحلیلی بر شیوه های مدیریتی شهرها در جهان و ایران/ اسماعیل حسین نژاد*
واضح آرشیو وب فارسی:زریان: *این یادداشت به قلم «اسماعیل حسین نژاد» دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری - آمایش شهری نوشته شده و در اختیار زریان قرار گرفته و محتوای آن بیانگر دیدگاه های نویسنده اش است.پایگاه خبری- تحلیلی زریان؛ اهمیت تحقیق و پژوهش در زمینه مسائل شهری از آنجا نشأت می گیرد که انجام مطالعات روزآمد درباره مسائل شهر، نگاهی کل نگر و تحلیل سیستمی نسبت به شهر و مسائل آن را طلب می کند. شناخت سیتم حاکم بر مدیریت شهری می تواند دیدگاه موجود در باب ساختارهای موجود، نظارت شورا و مدیریت اجرایی شهرداری را تغییر داده و به بهبود روابط بین مدیریت و شهروندان کمک کرده و کارآیی سیتم موجود را افزایش دهد. این در حالی است که در زمان حاضر بسیاری از تصمیم گیری ها و قانون گذاری های کلان در زمینه مسائل شهری به دلیل فقدان مطالعه دقیق و همچنین ناهماهنگی با شرایط موجود خسارات کالبدی، اقتصادی و آسیب های اجتماعی فراوانی را در پی داشته است. در شیوه اداره امور شهر در ایران میتوان گفت که شهردار و شورای شهر مهم ترین عوامل تاثیرکذار هستند، اگرچه نظام متمرکز امور در ایران، تاکنون در عمل امکان استقلال و خودکفایی نظام مدیریت شهری را فراهم نساخته است. در این پژوهش نخست مدل های رایج امور شهر در کشورهای اروپا و امریکا و همچنین ایران بررسی می شود و سپس به آسیب شناسی شیوه حاکم بر مدیریت شهری ایران می پردازیم . مدیریت شهری در شهرهای اروپا و امریکا 1 - کشورهای اروپایی در کل چهار مدل مدیریت محلیدر اروپا قابل شناسایی است. الف)مدل شهردار قوی ب)مدل رهبری جمعی ج)مدل رهبری توسط کمیسیون د)مدل شورا- مدیر مدل شهردار قوی این الگو در واقع بیانگر جایگاعی مشابه ریاست جمهوری برای شهردار در سطح یک شهر بوده و در آن شهردار بازیگری سیاسی است که دارای وظایف اجرایی نیز می باشد. در این مدل شهردار کنترل اکثریت سیاسی شورا را در اختیار داشته و تقسیم قدرت و وظایف روشنی بین شورا و شاخه اجرایی از طریق وارد کردن خصوصیات جایگاه ریاست جمهوری در شکل یک حکومت محلی (انتخاب مستقیم شهردار) ایجاد شده است . این مدل در کشورهای جنوبی یا شرقی اروپا قابل مشاهده است: اسپانیا، فرانسه، یونان، ایتالیا، پرتغال، قبرس، مجارستان مدل رهبری جمعی مرجع تصمیم گیری در این مدل یک بدنه تخصصی و بعبارت دیگر کمیته ای اجرایی است. این کمیته که مسئول اکثریت وظایف اجرایی است از اعضای شورای شهر با وظایف حکومتی تشکیل می شود و توسط شهردار سرپرستی می شود. تاکید این مدل بیش از انکه بر تخصص گرایی یا رهبری سیاسی باشد بر مدیریت جمعی است. این شیوه حکومت محلی در کشورهای بلژیک، هلند، لوکزامبورگ و جمهوری چک دیده می شود . مدل رهبری توسط کمیسیون که در آن یک بدنه اجرایی تخصصی وجود دارد که وظایف مدیریت استراتژیکی و هماهنگی ها را انجام می دهد. امور اجرایی در این شیوه بوسیله کمیته های دائمی که توسط شورا ایجاد می شود انجام می گیرد. در عین حال شورا محدوده اختیارات این کمیته ها را تعیین می کند. تصمیمات شورا بوسیله این کمیته ها اماده اجرا می شود. این شیوه در کشورهای سوئد، دانمارک، لتونی اجرا می شود . مدل شورا - مدیر شهر در این مدل از حکمرانی شهری همه وظایف اجرایی در اختیار یک مدیر متخصص است که توسط اعضای شورا ی شهر انتخاب می شود. شورای شهر دارای اختیارات کلی در ارتباط با سیاست های عمومی است. با این وجود نمی تواند در وظایف اداری و اجرائی که در دست مدیر شهر است دخالت کند. ریاست شورای شهر در این شیوه بعهده شهردار است. این شیوه در کشورهای ایرلند و فنلاند مورد استفاده است . 2 - ایالات متحده مدل شهردار و شورا در این شیوه از حکومت محلی اگر اختیارات شورا کاهش یابد شهردار قدرت بیشتری دارد و بالعکس. این شیوه را میتوان به دو صورت شهردار ضعیف - شورای قوی و شهردار قوی - شورای ضعیف تقسیم کرد. شهردار با رای مستقیم اتنخاب شده و وظایف مجزایی از شودا دارد. در آن شهردار دارای قدرت اجرایی است و شورا قانونگذاری را انجام میدهد. شهرهای نیویورک و لس انجلس از این شیوه استفاده می کنند . شکل کمیسیونی در این شیوه هیئتی از اعضای کمیسیون در باره وظایف و سیاست های کلی شهردار و شورا تصمیم گیری می کنند. هریک از اعضای کمیسیون وظیفه ای بعهده می گیرند. این شیوه زیاد مورد توجه نیست و بعلت عدم تمرکز و پراکندگی قدرت میان اعضا و ناتوانی در تمرکز مسئولیت هل کارایی کافی نداشته است. ویژگی های این شیوه بدین شکل اند که یکی از اعضای کمیسیون بعنوان رئیس یا شهردار انتخاب شده و ریاست جلسات را بعهده می گیرد و کمیسیون هو وظیفه قانون گذاری را بعهده دارد . مدل شورا - مدیر شهر در این شیوه شورا قوانین و مصوبات شهری را تصویب کرده، بودجه را تایید می کند، نرخ مالیات را تعیین می کند و مدیری برای شهر استخدام می کند. مدیر شهر رئیس امور اجرایی شهرداری نیز هست. این شیوه برگرفته از روش سازماندهی شرکت های تجاری در ربع اول قرن بیستم است. در این شیوه شورا بر اداره کلی شهر نظارت می کند و سیاست گذاری و تنظیم بودجه را بر عهده دارد و شهردار اغلب از میان اعضای شورا و بصورت دوره ای انتخاب می شود . مدیریت شهری در ایران به شیوه فعلی انتخابات شوراها بر اساس قانون مصوب 1375، در سال 1378 برگزار شد و شوراها شروع به کار کردند. مدل انتخابی این دوره برای اداره امور شهر، مدل شورا – مدیر شهر است که در آن شهردار به مدیر منتخب شورای شهر اطلاق می شود. مطابق قانون اعضای شورا با رای مستقیم مردم و برای یک دوره چهار ساله انتخاب می شوند. تعداد اعضای شورا بر اساس قانون اصلاحی سال 1382 با توجه به جمعیت شهرها از 31 نفر در تهران تا 5 نفر در شهرهای کمتر از بیست هزار نفر متغیر بوده است. شوراها پس از رسمیت یافتن نسبت به انتخاب شهردار واجد شرایط برای مدت چهار سال اقدام می کنند. امکان انتخاب شهردار از بین اعضای شورا وجود دارد اما شهردار همزمان نمی تواند عضو شورا شهر باشد. شهردار انتخابی جهت صدور حکم به وزارت کشور معرفی می شود. رهبری سیستم اجرایی در این شیوه بر عهده شهردار منتخب شوراهاست و روسای واحدها و معونت های شهرداری را نیز انتخاب می کند و شوراها قانونا حق دخالت در این زمینه را ندارند. شهردار در برابر تصمیمات شورا پاسخگوست و برکناری شهردار پس از طی مراحل قانونی سوال و استیضاح با رای مخالف دو سوم اعضای شورای شهر امکان پذیر است . هرگاه شورا اقداماتی برخلاف وظایف مقرر یا مخالف مصالح عمومی کشور و یا حیف و میل و تصرف غیرمجاز در اموالی که وصول و نگهداری آن را به نحوی بر عهده دارد انجام دهد به پیشنهاد فرماندار و طرح موضوع در هیئت حل اختلاف استان و تصویب هیئت حل اختلاف مرکزی منحل می گردد. البته این رای توسط شورای شهر در دادگاه قابل اعتراض است و دادگاه مکلف به رسیدگی به موضوع خارج از نوبت و صدور رای قطعی است. عملا انحلال شوراها بر اساس این قانون بر خلاف قوانین قبلی در حوزه اختیار قویه مجریه نیست و این فرآیند با حضور نمایندگانی از قوای سه گانه کشور (اعضای شورای حل اختلاف استان و مرکزی) و سرانجام تایید آن در یک نهاد قضایی امکان پذیر است. این موضوع از وجوه مثبت و متمایز نظام اداره شهر در ایران حتی نسبت به برخی از کشورهای اروپایی است . آسیب شناسی مدیریت شهری در ایران 1 - نبود تعادل و اثربخشی در رابطه شورا و شهردار در اکثر مواقع فقدان هماهنگی، عدم تعادل و ضعف نظارت در سیستم مدیریت شهری موجود، سبب انحراف هر یک از دو طرف شورا و شهردار در رسیدن به اهداف خود شده است. برخی راهکارهای معمول تعادل بخشی در روابط شورا - شهردار را می توان شامل اعطای قدرت تحقیق و بررسی به شورا، محدود کردن دوره تصدی مجدد شهردار، مداخله حکومت مرکزی، اعطای اختیار وتو به شهردار در برابر مصوبات شورای شهر، قدرت انتصاب مدیران ارشد اداری و مانند آن دانست. اگرچه این موارد در روش انتخاب مستقیم شهردار اهمیت بیشتری می یابند . 2 - عدم تنظیم صحیح روابط شورا و شهردار در سیستم موجود این مورد را میتوان بعنوان اصلی ترین عامل کاهش نقش نظارتی شوراها به شمار آورد. به نظر می رسد رابطه شورا و شهردار، نیازمند برخورداری از تعادل و هماهنگی بیشتری است به گونه ای که بتوان ضمن فراهم آوردن ثبات در نظام مدیریت شهری، زمینه افزایش نظارت و کنترل شورا را نیز فراهم آورد . 3 - یکسان بودن شیوه اداره امور شهر در تمامی نقاط شهری نبود تفاوت و تمایز میان نظام اداره امور شهر در سطوح مختلف جمعیتی، سیاسی و نیز مکانیزم های مرتبط با آن است. به عنوان مثال، هیچ گونه تفاوتی در ساز و کار اداره شهر تهران به عنوان پرجمعیت ترین و نیز پایتخت ایران با سایر شهرها دیده نمی شود. به عبارت دیگر، در وضعیت کنونی اداره تمامی شهرهای ایران توسط مدل شورا - مدیر شهر انجام می پذیرد. حال آنکه تجربیات جهانی نشان می دهد تفاوت در مدل مدیریت شهری در سطوح مختلف شهرهای یک کشور امری معمول است. این امر جدا از مدل مدیریت شهری، گاه به نحوه انتخاب شهردار نیز تسری یافته است. تنها تمهید صورت گرفته در این باره، در تعداد اعضای شورای شهر منظور شده است. البته موضوع تعداد اعضا شورای شهر به تنهایی نمی تواند یکی از عوامل صحت فعالیت شورا یا علل انحراف شورا یا سوء استفاده از قدرت باشد . 4 - عدم راهیابی شوراهای محله ای در سیستم موجود مدیریتی موجود شهرها در شیوه موجود اعضای شوراهای شهر با مکانیزم های محله ای یا منطقه ای انتخاب نمی شوند و در این شرایط تلاش برای تشریک مساعی، همکاری و همیاری شهروندان با اعضای شورای اسلامی شهر چندان ممکن نخواهد بود. این در حالی است که در برخی شهرهای موفق جهان، انتخاب اعضا شورا از این ویژگی برخوردار است که هر شهروند می تواند نمایندگان محله یا منطقه شهرداری خود را انتخاب کرده و سپس از ایشان در مقابل تصمیمات و احیانا تخلفاتشان پاسخ بخواهد. این در حالی است که در کشورهای مختلف جهان برای انتخاب اعضای شورای شهر، دو روش اصلی مورد استفاده قرار می گیرد. نخست روش انتخاب اعضای شورا با رای یکجای شهروندان است (مانند لندن، ونکوور) و روش دوم انتخاب اعضای شورا بر پایه حوزه های انتخابیه شهری است در این روش ممکن است یک یا چند نماینده از هر بخش یا ناحیه شهر به شورا راه یابند) مانند نیویورک، پاریس و تورنتو./
شنبه ، ۷فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زریان]
[مشاهده در: www.ziryan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها