واضح آرشیو وب فارسی:598: به گزارش پایگاه 598 ، پرویز امینی تحلیل گر مسائل سیاسی و اجتماعی در یادداشتی که کانال "مرز واقعیت" آن را منتشر کرده، درباره توئیت اخیر آیت الله هاشمی رفسنجانی نوشته است: "چرا با معیارهای «عقلانی» و «وظیفه شناسانه» نمی توان هاشمی را تحلیل کرد؟" توئیت جناب هاشمی که «دنیای آینده دنیای گفتمان هاست نه موشک»، در شرایطی که جنجال وسیعی علیه برنامه موشکی ایران از سوی غربی ها خصوصا دولت آمریکا اتفاق افتاده است، گزاره معناداری است. البته از این گزاره معلوم است که جناب هاشمی معنای «گفتمان» یا «دیسکورس» را نمی دانند و فکر کرده اند که با «گفتگو»، یکی است. بنابراین احتمالا برای اینکه عبارت خوش آهنگ تر بشود، به جای گفتگو، از گفتمان استفاده کرده اند. حالا تا اینجا مشکل چندانی نیست و این شبیه سازی بین گفتمان و گفتگو، منحصر به وی نیست و در ادبیات عامه هم همین تلقی وجود دارد. اما مسئله این است که هاشمی به عنوان بخش خیلی مشخص در حاکمیت، گزاره ای را مطرح کرده است که پافشاری جمهوری اسلامی بر برنامه موشکی خود را زیر سئوال می برد و به طور طبیعی، برای فضای تبلیغاتی منفی غربی علیه برنامه موشکی ایران، وجاهت می سازد. این ادبیات را سخت بشود عاقلانه و مسئولانه نسبت به منافع و امنیت ملی یک کشور تحلیل کرد. پس چرا هاشمی چنین گزاره ای را در این شرایط طرح کرده است؟ در واقع هاشمی تحت تأثیر چه مناسباتی است که نمی توان مواضع و تصمیماتش را عاقلانه و متعهدانه تحلیل کرد؟ پیشتر، هاشمی گفته بود که «غربی ها جز شفافیت خواسته دیگری در چالش با جمهوری اسلامی در مسئله هسته ای ندارند» و با موضع حاکمیتی جمهوری اسلامی در سوریه شدیدا مخالفت کرده بود. این موضع نیز از همین خاستگاه است. «خاستگاه مخالفت با حاکمیت». وگرنه چه کسی است که نداند هاشمی جزء آن دسته از رجال سیاسی جمهوری اسلامی است که با «گفتگو» ولو در سطح داخلی نسبتی ندارد؟ این گزاره هاشمی، در کجای جهان بخشی از دکترین دفاعی و امنیتی کشورها در حال و چشم انداز آینده است؟ به طور مضاعف در کدام کشور مانند جمهوری اسلامی که تهدیدات منطقه ای و فرامنطقه ای او را فرا گرفته است با گفتگو می توان امنیت برقرار کرد؟ و کجاست جایی در دنیا که در چارچوب دکترین و توان دفاعی خود، در چنین منطقه پرچالشی، به لنگرگاه ثبات و امنیت برای خود و دیگران تبدیل شده است؟ و چه کسی است از عامی و متخصص و مجرب در امنیت ملی، که نداند این حرف به طور علن، از زبان شخصی چون او، تضعیف موضع حاکمیت و خلاف خرد و احساس مسئولیت نسبت به امنیت ملی کشوری چون جمهوری اسلامی ایران است که دکترین دفاعی اش، دکترین دفاع نامتقارن است و موشک ها از مهمترین ابزارها برای تحقق چنین دکترین دفاعی است. پس چرا چنین مواضعی دارد؟ همان طور که قبلا بارها گفته ام: اولا هاشمی به لحاظ شخصیتی فردی «خودمرکزگرا» است و بنابراین در برابر «مرکززدایی»، سخت بی تاب است. ثانیا احساس می کند «مرکززدایی» از او به لحاظ سیاسی و مدیریتی، در دوره احمدی نژاد، به پشتوانه حاکمیت بوده است. ثالثا این مرکززدایی نوعی احساس محرومیت نسبی در او ایجاده کرده است و سبب شده بین «واقعیت» با «جهان بطلمیوسی» او شکاف بیفتد. رابعا فردی که احساس محرومیت نسبی دارد، به منبعی که احساس می کند برای او محرومیت ایجاد کرده است، پرخاش می کند. بنابراین این مواضع هاشمی، پرخاش به حاکمیت به دلیل مرکززدایی از او در دوره احمدی نژاد است. در این چارچوب، مسئله «عقلانیت و احساس مسئولیت»، تا حدود زیادی تحت تأثیر واکنش انتقام جویانه از حاکمیت، بلاموضوع است و عیار مواضع و تصمیمات نیست. این فرمولی است که دائما در مواضع هاشمی تکرار می شود.
جمعه ، ۶فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]