محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842101375
جراحی های زیبایی دست «معمای شاه» را برای انتخاب بازیگر بست
واضح آرشیو وب فارسی:آشخانه: بازیگردان مجموعه «معمای شاه» گفت: یکی از معضلات ما برای انتخاب نقش در «معمای شاه» جراحی های زیبایی بود و به همین دلیل هر بازیگری که جراحی زیبایی داشت، از فهرست انتخاب های ما کنار گذاشته شد.به گزارش پایگاه خبری آشخانه به نقل از فارس ؛ در مدت زمانی که از آغاز پخش سریال معمای شاه می گذرد، بارها عنوان شده در این سریال ۸۰ بازیگر اصلی و ۵۲۰ بازیگر فرعی حضور دارند. حال اگر مقطع زمانی چهل ساله حوادث سریال را هم به این نکته اضافه کنیم، ایفای نقش بازیگران در این محدوده زمانی قطعاً حساسیت ها و الزامات خاصی را به دنبال داشته است. در عنوان بندی سریال عبارتی با عنوان «بازیگردان» به چشم می خورد. فعالان حوزه سینما، تئاتر و تلویزیون می دانند این مسئولیت چیست و حضور آن در پروژه چه خروجی خاصی را به دنبال دارد اما برایدیگر مخاطبان با این موضوع و این بخش از پروژه معمای شاه، با «رهام مخدومی» که در کنار «امیر دژاکام» از مراحل آغازین شکل گیری پروژه معمای شاه در مرحله پیش تولید، سریال محمدرضا ورزی را به عنوان بازیگردان همراهی کرده به گفت وگو نشستیم. مخدومی که دانش آموخته تئاتر و از فعالان این عرصه است می گوید «اتفاق مبارکی در معمای شاه رخ داده و آن این است که بازیگران هیچ گاه از نقطه صفر مقابل دوربین نمی روند و حتماً قبل از حضور در صحنه، به صورت فردی یا گروهی نقش خود را تمرین می کنند.» او نکات فراوانی درباره نحوه انتخاب بازیگران، تأثیر عمل های زیبایی بر انتخاب های معمای شاه، ترکیب بازیگران و... مطرح کرده که در ادامه مصاحبه آن ها را می خوانید: ***وقتی عنوان «بازیگردان» در شناسنامه فیلم یا سریالی که حجم زیادی بازیگر دارد ذکر می شود، این سؤال پیش می آید که مگر این هنرمندان بازی کردن بلد نیستند که حالا فردی مسئول گرداندن آن ها باشد؟ این عنوان بخصوص در آثاری که ترکیبی از هنرمندان حرفه ای در آن حضور دارند بسیار سؤال برانگیز است. بد نیست در ابتدای گفت وگو بفرمایید چه امور و فعالیت هایی در چهارچوب این عنوان شغلی قرار می گیرد؟ -همه بازیگرها چه آن ها که پیشکسوت هستند و چه آن هایی که جزو «نابازیگرها» دسته بندی می شوند، نیاز دارند فردی از خارج از دایره کاری اشان، هنگام ایفای نقش آن ها را مشاهده و هدایت کند. در هنر همه خطوط درشت را بلد هستند اما جزئیات است که یک نفر را از مابقی هنرمندان جدا می کند. در آثار نمایشی نظارت بر این جزئیات و هدایت بازیگر جزو وظایف کارگردان است اما وقتی با سریالی مانند معمای شاه مواجه هستیم که حجم فراوانی بازیگر داشته و از صحنه پردازی های شلوغ برخوردار است، بخشی از این مسئولیت به فرد دیگری سپرده می شود. بازیگردان به معنای فردی که به بازیگران آموزش بازیگری می دهد نیست. به نوعی می توان وظیفه بازیگردان را نظارت بر اجرای صحیح و اصولی نقش از سوی بازیگران دانست. بازیگرانی که ممکن است به دلیل طولانی شدن حضور در پروژه و پیچیدگی های نقش، راکوردهای حسی نقش را عیناً و دقیقاً در ذهن نداشته باشد چرا که آن ها بخشی از یک نقش را ممکن است امروز اجرا کنند و پس و پیش آن را چند سال قبل یا چند سال بعد ایفاء کرده باشند. *** از گذشته انجام چنین تمرین هایی به عهده دستیار کارگردان بوده است. آیا این مسئولیت با «دستیاری کارگردان» تداخلی ندارد؟ خیر. این بحث به طور تخصصی مرتبط با بازیگردان است. البته در معمای شاه گروه کارگردانی مفصل و فعالی وجود دارد اما هرکدام از آن ها وظایف خاص خود را دارند. مثلاً دو نفر از دستیاران مسئول هدایت هنروران در صحنه های شلوغ هستند. یکی دیگر مسئول احشام و گاری ها است. دستیار دیگری در صحنه های عمومی حرکت اتومبیل ها را هماهنگ می کند. حالا بازیگردان هم وظایف خود را انجام می دهد که یکی از مهم ترین آن ها، تمرین جدی با بازیگران پیش از آغاز تصویربرداری است. در این تمرین ها بر دورخوانی متن، روی حس ها و بر اساس دکوپاژ کارگردان کار می کنیم و آماده اجرای نقش می شویم. پس از حضور کارگردان در سر صحنه، او رتوش نهایی را انجام داده و سپس همگی می رویم برای ضبط نهایی. ***در عنوان بندی نام شما و «امیر دژاکام» به عنوان بازیگردان ذکر شده است. آیا تفکیک خاصی از نظر مسئولیت وجود داشته است؟ خیر. سریال معمای شاه با حضور استاد دژاکام وارد مرحله پیش تولید شد و ایشان از همان ابتدا حضور داشتند اما به دلیل حجم بالای نقش ها، من به گروه اضافه شدم. پس از آنکه کار اصطلاحاً روی غلتک افتاد، استاد دژاکام از پروژه خداحافظی کردند و من این بخش را ادامه دادم. ***مهم ترین مسئله ای که شما به عنوان بازیگردان بر آن نظارت دارید چیست؟ سریال معمای شاه مقطعی 40 ساله از داستان را پوشش می دهد. کارگردان سریال پیش از این نیز در ساخته های قبلی اش تجربه انتخاب بازیگرانی مشابه با کاراکترهای اصلی را داشته است. خوشبختانه اغلب بازیگران به آن نقش واقعی خود شبیه هستند و گریم صرفاً با قطعه گذاری و سایه، شباهت آن ها به نقش واقعی را بیشتر می کند. به عبارت ساده هیچ نقشی بدون شباهت اولیه بازیگر به آن انتخاب نشده است. خود بازیگر باید مایه اولیه را برای این انتخاب داشته باشد. بر همین اساس بخشی از شکل گیری مقاطع سنی مختلف به عهده بازیگر است. به جز سه نقش فردوست، اسدالله علم و محمدرضا است که دو بازیگر مختلف مقاطع گوناگون آن را ایفاء می کنند. سایر نقش ها از صفر تا صد توسط خود بازیگران ایفاء می شود. مثلاً من خودم هر سه مقطع سنی نعمت الله نصیری رئیس ساواک را ایفاء کردم. حالا در چنین شرایطی داشتن حافظه ای دقیق از نقش بسیار مهم است. من به عنوان بازیگردان سعی می کنم به بازیگران برای تسلط بر فیلم نامه کمک کنم و همواره به آن ها متذکر شوم که مثلاً پس و پیش نقش چه بوده است؟ اگر این حساسیت و دقت نباشد، ممکن است با بازی هایی مواجه شویم که هیچ تناسب و نسبتی با سکانس قبل و بعد خود ندارند و به همین دلیل در تدوین مشکل پیش می آید. ***معمولاً در چنین مواقعی انتخاب برخی نقش های دو، سه و چهار هم به عهده بازیگردان گذاشته می شود. بله. نقش های اصلی همواره انتخاب خود کارگردان است اما برای بیش از 520 نقشی که در ابتدای مصاحبه هم به آن اشاره کردید، اقداماتی انجام دادم. سابقه 15 ساله من در تئاتر و فعالیت بی وقفه در این زمینه در این بخش خیلی به کمکم آمد. از آغاز پیش تولید تا زمان حال که حدود سه سال از فیلم برداری می گذرد، بیش از چهار هزار نفر را برای نقش های سریال دیدم. ***از آن ها تست هم گرفتید؟ ما در معمای شاه چنین شیوه ای نداشتیم. آن ها می آمدند و خودشان را به ما معرفی می کردند. برخی را می شناختیم و برخی نیز ناآشنا بودند. گاهی می گفتم قطعه هایی را آماده و اجرا کنند. سپس فیلم ها را به کارگردان نشان می دادم. از این طریق بسیاری از هنرمندان تئاتری که بازیگران خوبی هستند وارد این پروژه شدند و کارگردان هم از کار آن ها خیلی راضی است. سینما و تلویزیون همیشه در زمینه بازیگری متکی به منابع تئاتری هستند. همه بازیگرهای استخوان دار ریشه تئاتری دارند. چون در تئاتر تربیت بازیگری شکل می گیرد. در سینما و تلویزیون بیشتر، کار تولیدی است و بازیگر تجربیات تئاتری اش را به این عرصه آورده و خرج می کند. خوشبختانه در معمای شاه موفق شدیم از گنجینه تئاتری کشورمان خوب استفاده کنیم. من در سه آموزشگاه کار تدریس بازیگری کرده ام. بخشی از نیاز پروژه هم از طریق مراجعه به آموزشگاه ها و دیدن بازیگران مختلف ـ از خردسال تا میان سال ـ تأمین شد. معمولاً پس از آنکه فردی مناسب به نظر می رسید برای او جلسه ای می گذاشتیم که به آن «پرو نقش» می گفتیم. البته پرو اصطلاحی است که بیشتر برای لباس به کار برده می شود اما در این مرحله بازیگران به نوعی نقش را تَن خود می کردند. در مقایسه با دیگر بازیگران هم نقش آن ها سنجیده می شد تا ببینیم مثلاً اعضای یک خانواده چقدر با هم هماهنگ هستند. ***در طول مدتی که از پخش معمای شاه می گذرد، بارها نحوه ایفای نقش بازیگران مورد انتقاد بوده است. مثلاً گفته اند چرا بازیگران این طور اتو کشیده دیالوگ می گویند. -این موضوع صرفاً محدود به بازیگران بخش دربار است. جنس بازی در معمای شاه مختص خودش است و جنس کلاسیکی را می طلبد. چه از لحاظ زمان تاریخی و چه از منظر کارگردان پروژه و نوع نگاه و سبک وی در ساخت این مجموعه. از مدل قاب ها و فضاسازی تا بازیگری باید فضایی کلاسیک بر کار حاکم باشد. این شیوه با نقش های آپارتمانی و کارهای روز فرق می کند و نباید با آن ها مقایسه شود. یعنی جنس بازی این سریال در بخش دربار نمی تواند اصطلاحاً رئال باشد. سبک و مدل زاویه دید کارگردان هم جوری بود که جنس بازیگری رئال امروزی را نمی طلبد. ***حالا بازی رئال چه اشکالی دارد؟ -کسی که در دربار زندگی می کرده و با عروسی ها و میهمانی های مجلل مواجه بوده، اساساً رفتار و سکناتی متفاوت با مردم عادی کوچه و خیابان دارد. حتی اگر مثلاً در فضای دربار یکی از بازیگران شبیه لوکیشن های منیریه بازی کند، این جنس از سوی مخاطب هم پس زده می شود. تربیت کلاسیک در دربار، با کوچه و خیابان خیلی فرق دارد و به همین دلیل بازیگر باید به شیوه ای خاص نقش خود را ایفاء کند تا برای مخاطب قابل باور باشد. ***یعنی یک جور عصا قورت داده رفتار کند؟ -نه به این معنی اما دربار مدل راه رفتن، نشستن و غذا خوردن خاص خود را می طلبد که اندکی آمیخته به اشرافی گری و تا حدودی تفرعن آمیز است. وقت شخصیتی مانند شاه قرار است مقابل دوربین بیاید، الزام های زیادی را باید رعایت کند تا مخاطب آن نقش را باور کند. مثلاً نمی توانیم هیچ گاه شاه را با پیژامه نشان دهیم چون از ابهت او کاسته شده و دیگر مخاطب او را قبول نمی کند. البته ممکن است زمانی بخواهیم کمدی یا هجو بسازیم که حساب آن جدا است. ***چرا این حساسیت درباره شخصیتی مانند قوام وجود ندارد؟ او به اندازه محمدرضا عصا قورت داده و اتوکشیده نیست. -منظور شما این است که محمدعلی نجفی دیالوگ ها را روان تر می گوید. این مسئله بسته به جنس بازیگر و زاویه دید او به نقش متفاوت است. حالا بازیگر دیگری مانند «حسین محب اهری» که نقش ایادی را ایفاء می کند، فضایی بینابین داد. او دیالوگ ها را از آن خودش کرده، در نقش صمیمت دارد اما باز هم فضایی کلاسیک را رعایت می کند. البته همیشه حواسم هست که بازی ها حالت ادا گونه به خود نگیرد. ***درباره تناسب بازیگران با یکدیگر فکر می کنید در کجا این اتفاق بیشتر افتاده است؟ -به نظرم درباره خانواده دکتر وزیری. امیر یل ارجمند و یوسف صیادی از لحاظ آناتومی صورت بسیار شبیه به هم هستند. نور آفاق و طوبی هم که در عالم واقعیت با هم مادر و دختر هستند. ***در سال های اخیر عمل های زیبایی میان بازیگران رواج عجیبی پیدا کرده و دامنه این عمل ها حتی به بازیگران مرد هم رسیده است. این مسئله محدودیتی برای انتخاب نقش های معمای شاه ایجاد نکرد؟ -یکی از معضلات ما برای انتخاب نقش های سوم و چهارم همین جراحی های زیبایی بود. تمام تلاش ما این بود که چنین افرادی انتخاب نشوند. جراحی بینی در دهه های 20،30 و 40 که در ایران نبوده و در سال های بعد و دهه پنجاه نیز صرفاً مخصوص افراد خاصی مانند هنرپیشه ها بوده و به همین دلیل هر بازیگری که بینی عمل کرده بود یا لب های پروتزی داشت، از فهرست انتخاب های ما کنار گذاشته شد. ***فیزیک خاص زن ها و مردهای آن دوره نسبت به امروز اندکی زمخت تر بود. تا چه حد به رعایت این مسئله مقید بودید؟ خیلی زیاد. قاعدتاً چهره های عروسکی نمی توانست گزینه ما برای نقش های سریال باشد. البته کارگردان هم این موضوع را کاملاً در انتخاب نقش ها لحاظ کرد و به گونه ای عمل شد که نیاز نباشد برای تغییر چهره بازیگران به گریم سنگین متوسل شویم. باز هم این ویژگی به طور جدی در خانواده وزیری وجود دارد و چهره همه آن ها جنبه ای نوستالژیک و قدیمی دارد. ***اما با این وجود باز هم چهره بازیگران سریال نسبت به آن دوره تاریخی زیبا و خیلی آراسته است. عکس های آن دوره گواهی می دهد که مردم عادی تا این اندازه تمییز و مرتب نبودند. ما کار هنری انجام می دهیم. برخی می گویند هنر آینه تمام نمای زندگی است اما اعتقاد من این است که سینما و تلویزیون یک صنعت است و خود کارگردان به عنوان خالق اثر باید ردپایی از خودش به جا بگذارد. کار هنرمند این است که دستی در واقعیت ببرد. معمای شاه درام نمایشی است و درام قواعد خاص خود را دارد. درخصوص برخی شخصیت ها مانند: رضاشاه، محمدرضا و علیرضا نمی توانیم دستی در واقعیت ببریم اما شخصیت های داستانی و کوچه بازار چون زاییده تخیل هستند، می توانند تغییراتی جزئی را شاهد باشند. شما به تصاویر دوره قاجار هم که نگاه کنید، گاهی آدم های کوچه و بازار چنان زشت هستند که آدمی وحشت می کند اما مرحوم حاتمی تصویری از این افراد نشان می دهد که بیننده عاشق آن دوره می شود. این مسئله نشان از زاویه دید مرحوم حاتمی به بحث نمایش و زیبایی شناسی دارد و به همین ترتیب معمای شاه نیز حاصل نگاه و زیبایی شناسی خاص محمدرضا ورزی است. اساساً همین تفاوت هاست که فیلم سازان را از یکدیگر متمایز می کند. *** یکی از نکات مهم درباره نقش های معمای شاه ایجاد باور در بازیگران نسبت به آن نقش است. درخصوص نقش هایی مانند محمدرضا چگونه بازیگر را به این باور رساندید؟ بخشی از کار تمرین با بازیگر است. بخشی دیگر ارائه فیلم های موجود از آن شخصیت به بازیگر است. صحبت درباره دیالوگ ها نیز انجام می شود. گاهی نیز با کمک از افرادی که آن شخصیت واقعی را دیده اند، تلاش می شود تا عین حرکات آن فرد به بازیگر ارائه شود. مثلاً وقتی علی دهکردی نقش آیت الله طالقانی را ایفاء می کرد، سید مهدی طالقانی فرزند ایشان در تمامی سکانس ها حضور داشتند و مدل راه رفتن و حتی حرف زدن ایشان را گوشزد می کردند. در جایی از سریال آیت الله طالقانی باید وارد کمیته مشترک ضد خرابکاری می شدند و حین راه رفتن، به شکل خاصی عبای خود را می گرفتند. پسر ایشان در آن سکانس گفتند: «پدر این طوری راه نمی رفت.» بعد با راهنمایی های ایشان سعی کردیم عین مدل راه رفتن، نماز خواندن و دیگر سکنات آن شخصیت را در بازیگر پیاده کنیم. *** به عنوان یک مخاطب عادی سؤال می کنم: این کار چه فایده ای دارد؟ ضمن اینکه رعایت عین به عین رفتار و سکنات آن افراد حتی ممکن است تناسبی با زمان حال نداشته باشد. مثل فیلم های دهه 20 که وقتی آن ها را می بینیم، برخی رفتارهایشان و تکیه کلام هایشان خنده دار است. این موضوع درباره تمامی نقش ها صدق نمی کند بلکه صرفاً درباره نقش هایی است که مخاطب از آن تصویر ذهنی دارد. مثلاً بینندگان معمای شاه بارها امام خمینی (ره) را در تلویزیون دیده اند و حالا اگر نقش ایشان شبیه تصویر ذهنی اشان نباشد، آن را باور نمی کنند. به همین دلیل لازم است لحن، نوع نگاه، حرف زدن و .... بازیگر عیناً شبیه آن نقش باشد. ***درخصوص برخی شخصیت ها همچون شهید نواب صفوی چطور؟ از ایشان که قاعدتاً فیلمی موجود نبوده. بله اما عکس هایی وجود دارد که حالت اذان گفتن در حین تیرباران و یا مدل بستن عمامه را کامل نشان می دهد. حتی در عکس ها مدل بستن طناب به ایشان هنگام اعدام هم مشخص است. ما این جزئیات را به شدت رعایت کردیم. حتی در سریال همکاری داریم که خودش روحانی است و متخصص بستن انواع و اقسام عمامه است. با یک نگاه متوجه می شود آن مدل عمامه بستن چیست و عیناً آن را اجرا می کند. علت هم این است که علما و روحانیون عمامه های خود را به شکل های مختلف می بندند. ***از ابتدای پیش تولید سریال معمای شاه شنیده می شد برای برخی نقش ها ممکن است سراغ بازیگران خارجی بروید. به نظر شما اگر اتفاق می افتد باورپذیری ما نسبت به برخی نقش ها بیشتر می شد؟ سؤال سختی است. به نظرم اگر برای یک سری از نقش ها این اتفاق می افتاد، معایب و محاسنی داشت. عیب در این بود که آن فرد به زبان فارسی مسلط نبود و در ارتباط با بازیگر نقش مقابل به مشکل می خورد. حسن هم در امکان نشان دادن موی سر فرد می توانست باشد. برای نقشی مثل فوزیه مثلاً. البته این مشکل در ادامه ساخت سریال رفع شد. توری هایی طراحی شد که با قرار دادن آن بر سر بازیگر، حسی از پیدا بودن مو به بیننده منتقل می شد. قاعدتاً نمی توانیم در سریالی مانند معمای شاه بازیگر دربار را با حجاب کف جامعه ـ مثلاً نور آفاق ـ نشان دهیم. بدون حجاب هم نمی شود. برای ایجاد تفاوت بین دربار و مردم عادی، تمهید مو و توری به کار آمد. *** به نظر شما جنس بازیگر خارجی به ایرانی نزدیک هست؟ خیر. به نظرم اگر این اتفاق می افتاد، امکان اینکه بازی ها همگن نباشند خیلی زیاد بود. فکر می کنم با دو جنس بازیگری متفاوت روبرو می شدیم که به زور دوبله باید آن را درست می کردیم. البته دوبله هم مشکلات خود را دارد و مثلاً ممکن بود لیپ سینک ها درست در نمی آمد. بهرحال آن بازیگر خارجی هم جلوی دوربین با زبان مادری خودش صحبت می کند نه با زبان فارسی و خلاصه گرفتاری پیش می آمد. ***برای نقش های مهم به سراغ نابازیگر هم رفتید؟ -بله درباره یک نقش این اتفاق افتاد. سریال نیاز به بازیگری برای ایفای نقش «کارتر» یکی از روسای جمهور امریکا داشت. هرچه جست وجو کردیم، بازیگر مناسب این نقش را پیدا نکردیم تا اینکه روزی آقای ورزی در پشت چراغ قرمز با فردی به نام «حسن شاهرخی» مواجه شدند که به شدت شبیه کارتر بود. این شخصیت در چهار پنج قسمت پایانی معمای شاه نقشی پُر رنگ دارد. فعالیت اصلی این فرد معماری بود و تجربه ای در سینما نداشت. حدود یک سال تحت تعلیم قرار گرفت تا نحوه ایستادن، راه رفتن، حرف زدن و دیگر اجزای او به کارتر نزدیک شود. **آیا ممکن است برای مقطع پیری بازیگران معمای شاه، از چهره هایی به جز چهره های فعلی استفاده شود؟ -خیر. البته می توانستیم برای محمود وزیری، از بازیگری با صورت ظریف استفاده کنیم و در مقطع پیری امیر یل ارجمند مقابل دوربین برود اما کارگردان با انتخاب این شخصیت، انتخابی بینابینی انجام داد. حالا با ادامه سریال، چهره امیر یل جا افتاده تر می شود و او در نقش میانسالی و پیری این شخصیت بسیار قابل باور خواهد شد. کلاً با ادامه سریال، باورپذیری مخاطب نسبت به تمامی شخصیت ها بیشتر خواهد شد. انتهای پیام/
جمعه ، ۶فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آشخانه]
[مشاهده در: www.ashkhane.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 120]
-
گوناگون
پربازدیدترینها