تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869381740
امرایی: اسکناس عیدی را چون صدا نداشت دوست نداشتم
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نوروز در زادگاه اهل ادب -۶/
امرایی: اسکناس عیدی را چون صدا نداشت دوست نداشتم
شناسهٔ خبر: 3578697 - جمعه ۶ فروردین ۱۳۹۵ - ۰۹:۴۸
فرهنگ > شعر و ادب
اسدالله امرایی با نقل خاطره‌ای از اولین باری که در سال نو به جای سکه، اسکناس عیدی گرفته است، گفت: با اینکه ارزش مادی آن عیدی بیشتر از سکه‌ها بود، اما به خاطر اینکه صدا نمی‌داد، دوستش نداشتم. اسدالله امرایی مترجم و روزنامه‌نگار باسابقه در حوزه ادبیات در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره آئین‌های نوروز در زادگاهش تهران و خاطرات دوران کودکی اش از این ایام، گفت: خانواده ما آن زمان در خزانه و در محله نازی آباد ساکن بود و تا حدود ۱۹ سالگی در همین منطقه سکونت داشتیم. یادم آن زمان تلویزیون یا نبود یا خیلی فراگیر نشده بود و به همین خاطر، با صدای در کردن توپ از رادیو، آمدن بهار را نوید می‌دادند. وی افزود: یکی از آئین‌های قبل از آغاز سال قاشق‌زنی بود که در تهران هم برگزار می‌شد. البته من یادم نمی‌آید که ما خودمان به صورت خانوادگی در این برنامه (قاشق‌زنی) شرکت کرده باشم، چون پدرم در این قبیل موارد، مقداری سختگیر بود. امرایی اضافه کرد: پریدن از روی بُته‌های آتش، یکی دیگر از برنامه‌ای قبل از سال بود که چهارشنبه سوری نام داشت. مردم در این مراسم از یک هفته قبل شروع می‌کردند به بُته فروختن و یادم می‌آید که کپه ای از بُته‌ها را جلوی خانه ما که محوطه بازی بود، آتش می‌زدند و عموماً جوان‌ها از روی آن می‌پریدند. نام ترقه‌های آن زمان هم «هفت ترقه» بود که نوعی ترقه‌های کاغذی بود و آنها را لای گراف می‌پیچیدند و با آتش کوچکی که کنارش روشن می‌شد، ۷ بار صدای ترکیدن در می‌کرد. این مترجم ادامه داد: دید و بازدیدها هم عموماً دسته جمعی بود و به این شکل بود که یک دسته به خانه ای می‌آمدند و عید را تبریک می‌گفتند و بعد به اتفاق خانواده میزبان، بلند می‌شدند و به خانه ای دیگر می‌رفتند و این رسم همینطور سلسله‌وار ادامه داشت. وی همچنین با بیان اینکه در نوروز، معمولاً عیدی به بچه‌ها پول و بیشتر هم سکه‌های پنج زاری و یک تومنی می‌دادند و نه اسکناس، به نقل خاطره‌ای از خود در این زمینه پرداخت و گفت: اولین بار که اسکناس عیدی گرفتم، سال ۴۹ بود که یک اسکناس ۲۰ ریالی (دو تومنی) از دایی‌ام عیدی گرفتم و وقتی دیدم که به همه بچه‌های دیگر سکه‌های پنج زاری و یک تومنی عیدی داده بودند، ناراحت شدم و گفتم که این عیدی را نمی‌خواهم چون مثل عیدی‌های بقیه بچه‌ها، صدا نمی‌دهد!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها