واضح آرشیو وب فارسی:کاوشگران روابط عمومی: هر سال از مشاهدات و تأملات دانشجویان در رویارویی با ایّام نوروزی نکته ها می آموزم و در تعریف متعارف نسبت میان رسانه ها و ارتباطات بیشتر دچار تردید می شوم، گویا باید در عبور از تالار نوروزی زمان و مکان به این واقعیت تسلیم شد که «ارتباطات» دامنه و دایره ای بزرگتر و عمیق تر از «رسانه ها» دارد، ارتباطات، مضمون و محتواست و رسانه، قالب و ظرف گاه مضمون و محتوا از قالب و ظرف که فراتر می رود ، بهتر و بیشتر به چشم می آید و حس می شود . به گزارش کاوشگران روابط عمومی به نقل از شفقنا رسانه، هادی خانیکی، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در دوماهنامه «مروارید» نوشت : برای یک معلم که به مسائل پیرامونش از زاویه اجتماعی می نگرد، همواره فرا رسیدن نوروز و چگونگی مواجهه جامعه با آن، مسائله ای قابل توجه است. نوروز به مثابه سنّتی پایدار و تاریخی مدام در حال نو شوندگی نیز هست، پس نابجا نیست اگر گفته شود، نوروز اسطوره ای، نوروز سنّتی، نوروز مدرن و حتی نوروز پسامدرن در یک زمان و در یک گستره پا به عرصه ی حیات فرهنگی و اجتماعی می نهند و جا را برای پوشش ها و تامل های جدی باز می کنند. پرسش ها در این باب که وقتی نوروز می آید، جامعه به چه فضایی وارد می شود و چه فرصت هایی را به دست می آورد و اگر نوروز نباشد زندگی فردی و جمعی ما چه چیزهایی از دست می دهد؟ می توان این پرسش ها را از منظرهای مختلف پاسخ داد، فرهنگ شناسان، جامعه شناسان، تاریخدانان، اقتصاد دانان و سیاست ورزان هر کدام وجهی از این رویدادگی را واکاویده اند و وامی کاوند، اما با وجود همه اینها نگاه به نوروز از منظر ارتباطی هم جایی دارد . سالهاست که اولین جلسه درس های ارتباطات را پس از تعطیلات با این سوال آغاز می کنم که چرا در نوروز با این که رسانه ها کمترند، اما جامعه بیشتر ارتباطی است؟ چه وجهی از قدرت ارتباطات است که به شبکه ها راه می یابد، رسانه ها را پشت سر می نهد و جامعه را با خبر و کنشگر می سازد؟ هر سال از مشاهدات و تأملات دانشجویان در رویارویی با ایّام نوروزی نکته ها می آموزم و در تعریف متعارف نسبت میان رسانه ها و ارتباطات بیشتر دچار تردید می شوم، گویا باید در عبور از تالار نوروزی زمان و مکان به این واقعیت تسلیم شد که «ارتباطات» دامنه و دایره ای بزرگتر و عمیق تر از «رسانه ها» دارد، ارتباطات، مضمون و محتواست و رسانه، قالب و ظرف گاه مضمون و محتوا از قالب و ظرف که فراتر می رود ، بهتر و بیشتر به چشم می آید و حس می شود . زیسته های نوروزی نشان می دهد که در این ایّام رسانه های جمعی به تعطیلات می روند اما «رسانه های خودگزین»، «شبکه های اجتماعی» و حتی «ارتباطات سنّتی» به میدان می آیند. مطبوعات و نشریات پس از انتشار آخرین شماره های نوروزی خود، در زمانی بیش از حد معمول دست از انتشار بر می دارند، رادیو و تلویزیون نقش خود را عمدتا به سرگرمی تغییر می دهند، اخبار رسمی کمتر تولید و توزیع و مصرف می شوند، اما هر جا که خبر از دید و بازدید و گردهم آمدنی است، گوش ها برای شنیدن و زبان ها برای گفتن باز شده است. این یعنی آنکه جامعه از نظاره گری و انفعال به کنشگری و فعّال شدن پیدا میل پیدا کرده و «زمینه» به «متن» جان داده است . شگل گیری سطوح جدید ارتباطی از خانواده و اجتماعات دوستانه تا شبکه های مجازی و اجتماعی به ویژه در فضای فناورانه نو و با استفاده از نسل های نوین تلفن هوشمند، از آیین و سنّت های نوروزی تاثیرات فراوان گرفته و در مقابل بر آنها اثر گذاشته است. جانمایه ارتباطات نوروزی، تمکین ذهن و زبان از فرهنگ سرزندگی و حیات تاریخ طبیعت و انسان است. در نو شدن روز و ماه و فصل و سال در زندگی دوباره طبیعت و نشاط یافتن جامعه، ذهنیت عمومی تغییر می کند. در آیین نوروز، نشاط، امید، آشتی و گفت و گو اصل است و غم، نومیدی، قهر و ستیزه جویی استثناء، نه تنها به حکم خرد، بلکه به احساس نوروزی باید سینه ها را از کینه ها شست و به دیدارها شتافت و همین سنّت که بر همه گستره های مکانی دور و نزدیک چیره می شود، هر فضای واقعی و مجازی را بازتر می کند و بجای فروبستگی های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی عرصه های گفتگو را می گشاید . در فضاهای گشوده است که قدرت ارتباطات انسانی به منصه بروز می رسد و صورت های متکثّری از حوزه ی عمومی شکل می گیرد. صورت هایی که در آنها پیش فرض های آمیخته با بدگمانی و خود فرورفتگی به زلال فرهنگ نوروزی شسته می شوند و امکان "جور دیگر دیدن" را میسر می سازد . در «ارتباطات نوروزی» اعم از آنکه صورت بندی آن واقعی و یا مجازی باشد با سرمایه اجتماعی یعنی امید، اعتماد و مشارکت اجتماعی تامین می شود و همین قدرت ارتباطی است که توان و ظرفیت جدیدی به همه شهروندان ایرانی می دهد . این ارتباطات، رسانه های خود را پیدا می کند، زبان گفتگو را نرم و لطیف می سازد و شادی و امید را به متن همه گونه مناسبات روانه می کند . « ارتباطات نوروزی» اگر نهادمندتر شود و پایداری و پیوستگی بیشتر بیابد، به جامعه دور از گفتگو و یا ناتوان در انجام آن جان و توانی فزاینده می بخشد . پس به جاست که واکاوی در «ارتباطات نوروزی» را به عنوان ضرورتی مهم در همه حوزه های نظری و تجربی مدّ نظر قرار دهیم و از همین منظر شکل گیری «نوروز ارتباطی شده» را فرصتی برای امروز جامعه ایرانی بدانیم .
پنجشنبه ، ۵فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کاوشگران روابط عمومی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]