محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842151710
تنبلی را متوقف کند
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>خوب، ما معمولا دوست داریم بی معطلی یکی دو جواب «نه » داغ و تنوری به سؤال های بالا بدهیم و فوری راهمان را از قافله تنبل ها جدا کنیم که یک وقت خدای ناکرده تنبل صدایمان نکنند.به گزارش شفا آنلاین ، خوب، ما معمولا دوست داریم بی معطلی یکی دو جواب «نه » داغ و تنوری به سؤال های بالا بدهیم و فوری راهمان را از قافله تنبل ها جدا کنیم که یک وقت خدای ناکرده تنبل صدایمان نکنند. اما پای عمل هم همین قدر تر و فرز هستیم؟ خوب که نگاه کنیم میانه خیلی از ما با یک کم تنبلی آنقدرها هم بد نیست. از لبخندی که همین الان می زنید کم و بیش پیداست. از شوخی که بگذریم تنبلی سابقه ای تاریخی دارد. واقعیت این است که سیستم ها تا جای ممکن از صرف انرژی طفره می روند. حتی رد پای تنبلی را در قوانین فیزیک هم می شود پیدا کرد؛ وقتی صحبت از اینرسی سکون به وسط می آید یعنی میل اشیای ساکن به حفظ سکون خود. اما همه ما یک چیز را هم قبول داریم؛ اینکه تنبلی اصلا چیز خوبی نیست، خصوصا با این اخلاقش نمی شود کنار آمدکه با موفقیت یک جا جمع نمی شود. امام صادق(ع) می فرمایند: «از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز زیرا این دو خصلت تو را هم از بهره دنیا باز می دارند و هم از بهره آخرت». پس اول از همه بیایید این مسئله را باهم حل کنیم، بعد می رویم سراغ چند راهکار عملی برای کنار گذاشتنش. راستی چرا تنبلی می کنیم؟ تنبلان کلاسیک؛ تنبلان هوشمند ما از نظر تنبلی عموما در 2 گروه قرار می گیریم؛ کلاسیک و هوشمند. از یک جماعت بزرگوار که بگذریم - و ما دوست داریم اینجا تنبل های کلاسیک صدایشان کنیم- مابقی ما معمولا جزو دسته تنبل های هوشمند هستیم؛ یعنی از طرفی مثل تنبل های کلاسیک نیستیم که همه جا تکلیفشان روشن است و تن به هیچ کاری نمی دهند. از طرف دیگر خودمان هم می دانیم که پای همتمان، موقع انجام درست و حسابی خیلی از کارها می لنگد و خلاصه حال و حوصله انجام هر کاری را نداریم. این موضوع خصوصا در موارد خاصی بدجور خودش را نشان می دهد مثل وقتی که می خواهیم 2 خط مطلبی مطالعه کنیم و قرص خواب معروفمان یعنی کتاب را دست می گیریم؛ یا مثل موقعی که بعد از کلی برنامه ریزی می خواهیم کار واجبی را انجام دهیم و بعد می بینیم از بد حادثه حالش نیست. خلاصه خودمان بهتر می دانیم کجاها تنبلی مان می آید. اما فرق این 2 گروه چیست ؟ این روزها که دور و برمان پر شده از این همه چیزهای هوشمند، از سیستم ترافیک هوشمند و نظارت هوشمند گرفته تا کارت هوشمند و جریمه شدن هوشمند و خلاصه هزار چیز هوشمند دیگر، شاید دیگر انتظار تنبلی هوشمند را نداشته باشیم. اما این پدیده مال همین چند دهه اخیر نیست و راستش را بخواهید تنبلان هوشمند خود ماییم که به قدمت خلقتمان، سابقه درخشان در این عرصه داریم. بگذارید منظور از تنبلی هوشمند را با یک مثال ساده برای خودمان روشن کنیم. برای اکثر ما، مثلا درس خواندن کار راحتی نیست. یک ساعت مطالعه انگار که از نصف روز کار و جان کندن یدی بیشتر نفس مان را می گیرد. اما همین یک روز کامل را ما می توانیم صرف دویدن توی این بازار و آن بازار برای خریدن گوشی موبایل مورد علاقه مان کنیم یا 6ساعت تمام از خواب شبمان بزنیم و مشغول مطالعه عمیق در مباحث ارزنده وایبر و امثالهم شویم، بی آنکه ذره ای احساس خستگی کنیم. اگر ملاک تنبلی، حس و حال نداشتن برای انجام کار و صرف انرژی باشد اینجا به تناقض خورده ایم، اما واقعیت این است که انگار مغز ما با هوشمندی خاصی یاد گرفته برای بعضی کارها تا دلتان بخواهد مجوز فعالیت و صرف هزینه و انرژی صادر کند و برای بعضی دیگر تا دلتان بخواهد بخیل باشد. پس می شود فهمید که هوشمندی ما همه جا هم در جهت موفقیت مان همراهی مان نمی کند. واقعا هم همینطور است؛ یعنی مغز ما مدیریت صرف انرژی را براساس اولویت های تعریف شده اش تعیین می کند که مثلا اولویت های زیستی در درجه اول هستند. اگر از شما بخواهند 100متر بدوید شاید سخت تان باشد، خصوصا اگر ورزشکار نباشید اما اگر سگ هاری را پشت سرتان داشته باشید 100متر که سهل است یک کیلومتر هم می دوید بی آنکه حتی زمین را متر کنید. پس حتی تنبل ترین ها هم بعضی جاها به نحو عجیبی زبروزرنگ می شوند به شرط اینکه اولویت هایشان را در خطر از دست دادن ببینند. حالا تمام هنر ما در این است که چطور بتوانیم جوری این مغز را مدیریت کنیم که اولویت هایش را به جای هوا و هوس با نتیجه معلوم الحالش، در چیزهایی تعریف کند که موفقیتمان را تضمین کند. ما می توانیم همچنان تنبلانی هوشمند باشیم اما به شرطی که تنبلی ما در کارهایی باشد که به نفع ما نیست نه در کارهایی که به نفع ماست. این ماییم که باید هوشمندانه این هوشمندی را به سمت صحیح اولویت ها هدایت کنیم. برای این کار باید شگرد های تنبلی هوشمند را بشناسیم و پاتکش را به خودمان بزنیم. هفت گام بلند برای گذر از هفت خوان تنبلی 1- مغزتان را گول بزنید خیلی وقت ها دیده اید که یک کار مهم دارید اما مشغول شدن به کارهای جزئی و بی اهمیت اینقدر وقت تان را می گیرد که اصل کار از دست می رود؛ با این بهانه که این یکی را هم انجام بدهم و بروم سراغ کار اصلی. خب، همین کلک را به مغزتان بزنید. مثلا هر وقت مغزتان می خواهد به بهانه ای از زیر کاری مهم در برود به او بگویید این یکی را هم انجام بدهیم و برویم دنبال داستان شیرین تنبلی خودمان . این قصه را مثل خودش آنقدر چراغ خاموش ادامه دهید تا یک وقت که چشم باز کنید و ببینید کل کار را انجام داده اید. اینطوری حواستان را پرت کنید. خانم های خانه دار می توانند به شدت از این تکنیک برای راحت شدن کارهای سخت خانه استفاده کنند. 2- کارها را به تأخیر نیندازید ما همیشه سعی می کنیم با هزار و یک برنامه ریزی اولویت هایی را به مغزمان دیکته کنیم. همان برنامه ریزی های همیشگی که برای خودمان می کنیم تا اولویتی خاص را که برای موفقیتمان حیاتی است انجام دهیم. مثل اینکه الان وقت تلویزیون دیدن، مهمانی رفتن، کارهای متفرقه کردن، وقت تلف کردن و... نیست و مثلا باید مطابق برنامه، فلان قدر مطالعه کنم یا فلان زبان خارجی را کار کنم یا فلان کار مهم را انجام بدهم اما مغز هم با زرنگی تمام و با هزار و یک لطایف الحیل از زیر بار انجام آنها طفره می رود؛ مثلا به ما نمی گوید انجامش نمی دهم بلکه با چشم گفتن و به تأخیر انداختن کار، آنقدر اولویت های خود را دنبال می کند تا عملا کار مورد نظر انجام نمی شود. به این کار می گویند تسویف؛ همان فردا، فردا کردن معروف و همان قصه فردای ناپیدای من. قسمت عمده ای از برنامه های ما با همین تسویف عقیم می ماند. کافی است کارها را حتی در حجم کم اما در زمان مشخص انجام دهیم تا به قسمت زیادی از اهدافمان برسیم. امام باقر(ع) می فرمایند: «مراقب باش فریب شیطان را نخوری و در کار خیر امروز و فردا نکنی که تسویف دریایی است که هر کس در آن بیفتد غرق می شود و به هلاکت می رسد». 3- کارهای بزرگ را به اجزای کوچک تقسیم کنید از دیگر شگردهای مغز، بزرگ جلوه دادن کارهاست و بعد، عذر ناتوانی آوردن. هیچ کار بزرگی نیست که قابل تقسیم به اجزای کوچک نباشد و این اجزای کوچک به مراتب به عملی شدن نزدیک ترند. پس با تقسیم کار به اجزای کوچک و انجام دادن راحت آنها کم کم می بینید کل کار را انجام داده اید. امتحان کنید و نتیجه اش را ببینید. 4- شروع کار نصف انجام آن است سخت ترین مرحله مبارزه با تنبلی، گام اول آن یعنی شروع کار است. اگر از این خوان سخت با سرعت و بی معطلی بگذرید نصف راه را رفته اید. پس کاری که باید انجام شود و مصمم به انجام آن هستید را بی معطلی شروع کنید. در برنامه ریزی های روزانه و هفتگی تان تنوع ایجاد کنید. شروع کار ها را در این برنامه ریزی ها با ورزش و طبیعت، لذت بخش تر کنید تا این شروع راحت تر اتفاق بیفتد و اینگونه نصف راه را جلو باشید. 5-به خودتان جایزه بدهید وقتی کاری را طبق برنامه ریزی و درست انجام می دهید لذت این موفقیت را با خود مزه مزه کنید. اگرچه روانشناسان رفتارگرا می گویند بهترین پاداش، چشیدن طعم همان موفقیت است اما حتما با جایزه ای مغزتان را به انجام اولویتی جدید و تعریف شده عادت دهید. اینگونه می شود که به جز داستان شرطی شدن رفتار، مغز می آموزد که از انجام اولویت های حقیقی و مورد نظر شما تبعیت کند و دفعات بعد برای انجام آن، مجوز صرف انرژی لازم را راحت تر صادرکند. یکی از دلایلی که افراد موفق را به انجام کارهای سخت وادار می کند لذتی است که از موفقیت حاصل از انجام آن کارها در خود حس می کنند و مغزشان را به لذت بردن از طعم های واقعی عادت داده اند؛ پس مغز را به لذت بردن از طعم های واقعی عادت دهید نه هله هوله. 6- در عوض فکر کردن به کار؛ انجامش دهید به مغز برای تحلیل بیش از حد کارها مهلت ندهید چون غالبا با تخمین هایش از حجم و ابعاد کار، شما را از انجام آن منصرف می کند. به جای فکر کردن عمل کنید. افراد معمولا در برخورد با کارها یا فکرگرا هستند و یا عملگرا. افراد فکرگرا عادت دارند هزار و یک بار از ابعاد مختلف کار را ببینند و تحلیل کنند، در عوض افراد عملگرا بیشتر به عملی کردن یک کار همت دارند تا فکر کردن در حول و حوش آن. هر دو گروه مزایا و معایبی دارند مثلا فکرگراها ممکن است آنقدر به تحلیل متن و حواشی کار مشغول شوند که اصلا وارد خود کار نشوند و عملگراها هم ممکن است ضرر بی گدار به آب زدن و بی تحقیق وارد کاری شدنشان را ببینند. در مورد تنبلی به جد می شود گفت فکرگرا ها به تنبلی خیلی نزدیک ترند تا عملگراها؛ پس سعی کنید فکرگرای عملگرا باشید. کار را شروع کنید و تا به پایانش نرسانده اید رهایش نکنید. یادتان نرود که دو صد گفته چون نیم کردار نیست. امیر مؤمنان(ع) نقشه راه بهشت را اینطور توصیف می کنند: «عمل و عمل تا رسیدن به پایان قطعی کار و پایداری و پایداری؛ سپس صبر و پارسایی. شما را پایانی است؛ پس خود را به آن پایان (بهشت) برسانید». 7- آهسته و پیوسته از دیگر راه های غلبه بر تنبلی، آهسته رفتن است چون میانه این روش با استراتژی های تنبلی هوشمند برای صرف انرژی کم، کاملا سازگار است. از طرف دیگر همین آهسته رفتن وقتی پیوسته شد مسلما شخص را به مقصد هم می رساند و از تند رفتن و ایستادن به مراتب بهتر است؛ پس می تواند مشکل تنبلی با موفقیت را هم حل کند. تخت گاز رفتن و بعد بریدن، روش معقولی برای برخورد با تنبلی نیست. پس در عوض جوگیر شدن، با میانه روی، رهرو آهسته ولی پیوسته باشید. امام علی(ع) می فرمایند: «کار (خیر) اندکی که بر آن مداومت کنی از کار بسیاری که از آن خسته شوی (به مراتب) امیدوار کننده تر است».
پنجشنبه ، ۵فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها