محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847225619
آداب مهمانی رفتن و مهمانی دادن در اسلام
واضح آرشیو وب فارسی:شبنم ها: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم می فرمایند: «هرگاه خداوند بخواهد خیر و خوبی به جمعیتی برساند، هدیه ای به سوی آنان می فرستد. سؤال شد منظور از هدیه چیست؟ فرمودند آن هدیه، مهمان است که با روزی خود وارد می شود و هنگام رفتن، گناهان آن خانواده را به همراه می برد».به گزارش شبنم ها ، به نقل از مهر خانه ، ایام نوروز، روزهای نو شدن سال است و قرین با دید و بازدید. مهمانی رفتن و میزبانی کردن، معنای باستانی نوروز است؛ رسمی که دین نیز مؤید آن است و بر آن سفارش دارد. دیدن اقوام و دوستان و گذراندن لحظاتی با ایشان و درکنارشان، اگر دوستانه باشد و بی ریا، از بهترین لحظات زندگی است؛ اوقاتی که می توان از دغدغه کار و اضطراب مشکلات و... دور بود. این رسم اسلامی و ایرانی، چند سالی است که دیگر به شیرینی گذشته نیست و امروز و در زندگی پرهیاهوی ما، این لذت های ساده هم با اشتباهات و رسومات غلطی که خودمان به آن ها دامن زده ایم، آهسته آهسته، کم رنگ و کم رنگ تر شده و حتی شاید موجب ناراحتی و سختی برای باشد. اشتباهات ما در مهمان داری و مهمان نوازی، این اتفاق قشنگ و دورهم بودن های خاطره انگیز را به دلهره آورترین برخوردها تبدیل کرده است. اتفاقی که برخلاف ذات نوروز و مهمانی رفتن و مهمانی دادن است. ازاین رو، مروری کوتاه و مختصر، بر دستورات و سفارشات اسلام در زمینه میزبانی، می تواند به ما بگوید که چه باید کرد و چگونه باید بود؛ تا هم خداپسندانه رفتار کرد و هم راحت بود و هم مهمان نواز. 1. مهمان نواز بودن حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم می فرمایند: «هرگاه خداوند بخواهد خیر و خوبی به جمعیتی برساند، هدیه ای به سوی آنان می فرستد. سؤال شد منظور از هدیه چیست؟ فرمودند آن هدیه، مهمان است که با روزی خود وارد می شود و هنگام رفتن، گناهان آن خانواده را به همراه می برد» (مستدرک الوسائل، ج16، ص258). میزبان بودن، یعنی احترام و ارزش ویژه قائل شدن برای طرف مقابلی که حالا در جایگاه مهمان است. امام صادق علیه السلام در مورد مهمان داری می فرمایند: «یکی از نشانه های ایمان، خوش خلقی و مهمانی دادن است» (بحارالانوار، ج71، ص392). زنگ خانه، با خبر قبلی یا بدون خبر که به صدا در می آید، یعنی مهمان آمده است. مهمان حبیب خداست، پس باید به پیشواز او رفت و از او استقبال کرد. رسول مهربانی ها می فرماید: «هنگام ملاقات و نخستین برخورد، سلام کنید و دست بدهید تا گناهانتان ریخته شود» (بحارالانوار، ج 74، ص 153). مطمئناً لبخند و روی گشاده و بیان دوستانه ما، به معنی آمادگی ما برای پذیرش مهمان است و باعث می شود که مهمان احساس راحتی کند؛ این درست همان سیره ای است که در تعالیم دینی ما نیز بدان توجه داده شده است: «وقتی برای شما مهمانی رسید، در هنگام ورود او را در پیاده کردن زاد و توشه اش کمک کنید و وقتی خواست برگردد، به او کمک نکنید؛ چون این کار از پستی انسان است و زاد و توشه اش را آماده کنید که نوعی سخاوت است» (وسائل الشیعه، ج24، ص316- امام صادق علیه السلام). هنگام رفتن هم خوب بدرقه کردن به معنای خوشحالی و رضایت از ساعاتی است که در کنار هم داشتیم. رسول خدا صلی الله علیه وآله می فرماید: «یکی از حقوق مهمان بر میزبان این است که همراه او برود، تا از منزل خارج گردد» (وسائل الشیعه، ج16، ص433). 2. پذیرایی شایسته مسلم است که مهمان، برای پذیرایی شدن نیامده، اما اقتضای وظیفه میزبانی، پذیرایی شایسته از مهمان است. منظومه ای از خلقیات مانند حُسن برخورد و گرم گرفتن با مهمان، نشاندن او در بالاترین و بهترین جای مجلس، هم نشین شدن با او، سخت نگرفتن و راحت گذاشتن او، پذیرایی خوب و بدون فاصله و بدون واسطه از مهمان، از نشانه های احترام به مهمان است (تفسیرالکبیر، ج۲۸، ص210/ تبیان، ج9، ص387/ مجمع البیان، ج ۹، ص ۲۳۷). سلمان فارسی می گوید: خدمت پیامبر رسیدم؛ درحالی که حضرت بر بالشی تکیه داده بود. پیامبر آن را به عنوان احترام به من داد و فرمود: «ای سلمان، هر مسلمانی که برادر مسلمانش بر او وارد شود و جهت احترام برای او بالشی بگذارد، خدا او را می آمرزد» (مکارم الاخلاق، ص20). برای مهمانی که دعوت شده است، باید سنگ تمام گذاشت؛ بدون سؤال از او میزبانی کرد و در بهترین مکان او را نشاند و به خوبی از او پذیرایی کرد. مهمان ناخوانده هم مورد احترام است و عزیز، ولی گفته شده که لزومی به تدارک زیاد نیست؛ مهمان ناخوانده، هم غذای صاحبخانه است و نیازی به تدارک ویژه و جداگانه برای او نیست. در روایات آمده است: «هرگاه بـرادرت ناخوانده بر تو وارد شد، همان غذایی که در خانه داری برایش بیاور و هرگاه او را دعوت کردی، در پذیرایی از او زحمت بکش» (محاسن برقی، ج2، ص179). اما در هر حالت باید حواسمان باشد که مهمان، مهمان است و معذب از حضور؛ پس باید به او تعارف کنیم و در خوردن، پیش قدم شویم و تا وقتی او مشغول است، ما هم مشغول باشیم که احساس بدی پیدا نکند. امیرمؤمنان علیه السلام می فرمایند: «هرکس دوست دارد خدا و رسولش او را دوست داشته باشند، با مهمانان خود غذا بخورد» (نهج البلاغه، خطبه176). در سیره امام صادق علیه السلام نیز چنین بیان شده است که ایشان پیش از همه، دست به غذا می برد و شروع به غذاخوردن می کرد و آخر از همه دست از غذا می کشید تا همه مهمانان غذای کافی خورده باشند (کلینی، 1388، ج 6، ص 285). 3. احترام به مهمان باید احترام و خوشحالی مان از حضور مهمان را نشان دهیم. مثلاً کمترین کاری که در این باره می توانیم انجام دهیم اینست که حواسمان باشد مهمانی که در خانه ماست، عزیزی است که به دیدار ما آمده، و طبیعی است که سپردن کاری هر چند کوچک به او پسندیده نخواهد بود؛ باید از مهمان بخواهیم که بنشیند و خودمان با مشارکت همسر و فرزندان کارها را انجام دهیم؛ یا بگذاریم برای بعد از رفتن مهمان. امام جعفرصادق علیه السلام می فرماید: «یکی از وظایف میزبان این است که مهمان را به کار نگیرد. به کار گرفتن مهمان، جفا و ظلم در حق اوست» (وسائل الشیعه، ج16، ص457). در سیره امام رضا علیه السلام نقل شده است که روزی برای ایشان مهمان رسید. بعد از مدت زمانی چراغی که در آن جا روشن بود، خراب شد و نزدیک بود خاموش شود. مهمان دستش را دراز کرد تا آن را درست کند. امام علیه السلام ممانعت کرده و نگذاشتند مهمان این کار را بکند و خود چراغ را درست کرده و فرمودند: «ما قومی نیستیم که مهمانمان را به کار گیریم و از او کار بکشیم؛ به همین خاطر نگذاشتم تو چراغ را درست کنی» (وسائل الشیعه، ج16، ص457). 4. سخت نگیریم اگر امروز رفت و آمدها کم شده، یکی از دلایلش سخت گرفتن برگزاری یک مهمانی است. پیداکردن بهانه برای دعوت از دوستان و آشنایان خیلی راحت است؛ به هر بهانه ای مثل عید پیش رو، تولد، سالگرد، مسافرت، حج، زیارت و... می توان میهمانی داد. رسول مهربانی ها می گوید: «مهمان، روزی خود را می آورد و گناهان اهل خانه را می برد» (بحارالانوار، ج72، ص461). در این میان، مهم نحوه برگزاری این مهمانی هاست. اگر جایمان کوچک است و امکان برگزاری مهمانی را نداریم، می توانیم این کار را در حیاط یا پشت بام و یا حتی یک پارک مناسب برگزار کنیم؛ یا اگر شرایطش را نداریم نحوه پذیرایی را تغییر دهیم و زمان مهمانی را برای صرف غذا نگذاریم. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم می فرمایند: «هیچ کس نباید برای مهمانش، خود را به آن چه که در توانش نیست، به تکلف اندازد» (کنزالعمال، ح25876). 5. اسراف، نه! باید حواسمان باشد که این پذیرایی ها، نباید رنگ و بوی خودنمایی به خود بگیرد؛ لزومی ندارد که ما خودمان را بیش از توان مان، به زحمت بیاندازیم. شاید جای این داستان همین جا باشد که روزی مردی امیرمؤمنان علیه السلام را به مهمانی دعوت کرد. حضرت به او فرمودند: دعوتت را می پذیرم به شرط آن که سه قول به من بدهی. آن مرد گفت: چه قولی؟ا یاامیرمؤمنان! حضرت فرمودند: از بیرون خانه، چیزی برای من تهیه نکنی، آن چه در خانه ات آماده داری از من دریغ نکنی و به زن و فرزندانت اجحاف ننمایی. مرد گفت: قبول می کنم ای امیرمؤمنان! و حضرت دعوت مرد را پذیرفتند (من لایحضرالفقیه، ج2، ص42). در روایت دیگری از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم آمده است: «هرکس به خاطر ریا و خودنمایی مهمانی بدهد، خداوند فردای قیامت از صدید جهنم به او می خوراند و آن غذا در درونش آتش می شود تا زمانی که قیامت تمام شود» (وسائل الشیعه، ج16، ص455). 6. همراهی با مهمان مهمانی رفتن یا مهمان آمدن، یعنی این که می خواهیم ساعاتی را در کنار هم و با هم بگذرانیم. این به آن معناست که در زمان مهمانی باید حلقه بود و در کنار هم. سر در تلویزیون کردن و جواب کامنت های آمده در موبایل را دادن، بی احترامی آشکار به جمع است؛ پس در مدت زمان مهمانی: تلویزون ممنوع/ کتاب، موقتاً ممنوع/ گوشی های موبایل و تمام برنامه هایشان، به کنار؛ اصلاً زندگی بیرون از این جمع برای ساعاتی تعطیل. به جای این ها، صحبت کنید؛ از بی اهمیت ترین چیزها که شروع کنیم، کم کم صحبت گرم می شود و به جاهای خوبی خواهیم رسید. 7. بچه ها را فراموش نکنیم آن چه در روایات به آن اشاره شده آن است که «هرگاه یکی از شما به مهمانی و طعامی دعوت شدید، فرزند خود را همراه نبرید، اگر چنین کنید، کاری ناروا و غاصبانه کرده اید» (بحارالانوار، ج72، ص445). اما رسم بازدید نوروزی معمولاً بدون دعوت است و با همراهی بچه ها، در این میان نکاتی هست که با کمی درایت و خلاقیت می توان به کار بست؛ در میان شلوغی مهمانی نباید از بچه ها غافل شویم، بچه های این روزگار آن قدر درگیر بازی های کامپیوتری و برنامه های این چنینی هستند که با هم بازی کردن را بلد نیستند. زمانی بگذاریم و کمی از بازی های دسته جمعی ای که بلدیم را به آن ها یاد بدهیم تا لذت با هم بازی کردن را تجربه کنند. بازی هایی مثل اسم، فامیل/ منچ/ تیله بازی/ گل یا پوچ و... . انتهای پیام/
چهارشنبه ، ۴فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبنم ها]
[مشاهده در: www.shabnamha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها