محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803120691
از فکر کردن به اتفاقات سال 94 تنم می لرزد/ اهالی تئاتر بی پشتیبان هستند
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: حوزه تئاتر گروه فرهنگی ذاکرنیوز ؛ سال 94 را به خوبی آغاز کرد. اجرای نمایش «سقراط» با بازی فرهاد آئیش و لادن مستوفی برای چندمین بار، باعث شد تا نام او و نمایشش باز سر زبان ها بیفتد. از روحیه حمیدرضا نعیمی کارگردان خلاق و برجسته ی تئاتر، کم کاری به دور است. به همین خاطر خیلی نگذشت که پس از بازی در چند نمایش، با کارگردانی نمایش «ترور» به صحنه بازگشت؛ اما افت و خیزها و موانع بر سر راه نعیمی سبب شد تا در اوایل اجرای نمایش «ترور» او به نشانه اعتراض دست از اجرای اثرش بکشد. سال 94 برای این کارگردان با فراز و فرودهای بسیاری گذشت و ما به بهانه فرا رسیدن سال نو با حمیدرضا نعیمی به گفتگو نشستیم. *حال روزهایتان در سال 94 چطور بود؟ سال 94 یکی از سخت ترین سال های عمرم تا به امروز بود. سالی که مطمئنم هر زمانی به آن فکر کنم، تنم خواهد لرزید. امسال یکی از پیچیده ترین و دشوارترین نمایش های عمرم را کارگردانی کردم. «ترور» اثری به دعوت مرکز هنرهای نمایشی از آن جایی که بسیار سنگین و پر هزینه بود، نیاز به حمایت جدی داشت. با وجود لطف و عنایت مرکز برای اجرای این اثر نمایشی اما به دلیل خالی بودن صندوق ها نتوانست مبلغ درخواستی را در اختیارمان قرار دهد. البته این به معنای حمایت نکردن آن ها نیست، تأمین هزینه ی اجرای این نمایش بسیار کمرشکن بود و تهیه و پرداخت آن ناخواسته بر دوش خود من افتاد. همین مسئله باعث شد تا رنج بسیاری را متحمل شوم. *انصراف از اجرای نمایش «ترور» جزو حاشیه های تئاتری سال 94 بود؛ چرا این اتفاق افتاد؟ خوشبختانه استقبال خوبی از نمایش «ترور» شد. اما دل من از تمام مسئولان و عملکرد آنها شکست. در شرایط سخت و دشواری که فشار و استرس ما را مجبور به اعتراض و عصبانیت کرد، آن ها برای آرامش ما گامی برنداشتند. سوء مدیریت در مجموعه تئاتر شهر به جای آرامش، ما را با مشکلات کوچک و بزرگی مواجه کرد. نمایش «ترور» کابوس زندگی من است و نمی توانم از آن با لذت یاد کنم. *درد دل و یا حرف نگفته تان در سال 94؟ چقدر اهالی تئاتر بی پشتیبان هستند و چقدر تئاتر ارزان و کوچک شمرده می شود. با تماشای نمایش «هملت» که به بهانه جشنواره تئاتر فجر به ایران آمده بود، می توان فهمید چقدر مسئولان آلمان امکان بروز خلاقیت و لذت بردن برای هنرمندان و تماشاگر را فراهم می کنند. در حالی که در ایران بی توجهی کافی نسبت به تئاتر وجود دارد و مسئولان و مدیران با دست خالی در مقابل هنرمندان قرار گرفته اند. این در شرایطی است که هر دو سوی ماجرا به دلایل زیادی از بی توجهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رنج می برند. امیدوارم سال جدید سالی برای احیای فرهنگ و هنر و حرمت گذاری به ارزش های والای هنرمندان باشد و مسئولان برای یکبار هم که شده به صورت دسته جمعی برای کم کاری هایی که در عرصه تئاتر شده عذرخواهی کنند. *بهار هنر به نظر شما کی از راه می رسد؟ بهار هنر تئاتر 185 سال بعد است. درست زمانی که دیگر ما زنده نیستیم؛ چرا که به عقیده من تا وقتی ما زنده هستیم هیچ اتفاق خوبی نمی افتد. حتما ما باید بمیریم تا کمی اوضاع تغییر کند. *به بهار زندگی خودتان رسیده اید؟ تنها دلیل من برای زندگی، خانواده ام بوده. بهار تمام زندگی من در وجود و حضور آن ها خلاصه شده است. *اهل خانه تکانی هستید؟ نه من و نه همسرم در خانه نیستیم و دغدغه خانه تکانی نداریم و اصلا نیازی نیست با کشیدن جارو برقی همه چیز حل می شود. *کدام سین از سفره ی هفت سین را بیشتر دوست دارید؟ هیچ کدام از سین های سفره هفت سین زنده نیستند؛ تنها سبزه درست همان زمانی که در سفره وجود دارد زنده است. سبزه را به این خاطر از همه بیشتر دوست دارم. *سال نو را با چه اتفاقی شناختید؟ دقیقا به خاطر دارم 4 ساله بودم و اسکناس دوتومانی از پدرم عیدی گرفتم. از آن سال عکسی برایم باقی مانده که کت و شلوار به تن و دمپایی به پا دارم و به لنز دوربین لبخند می زنم. *آرزوی حمیدرضا نعیمی در سال 95؟ امیدوارم بیماری، درد، رنج، فقر، طلاق، بیکاری، مرگ، سوگواری، اعتیاد، بی فرهنگی، بی سوادی و نبود مطالعه در سال جدید 50 % کاهش پیدا کند. صددرصد نمی گویم چون ریشه کن شدن این قبیل معضلات احتیاج به معجزه و گذر زمان دارد. گفتگو از: ملیکا مومنی راد
سه شنبه ، ۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها