محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845217327
بنا: یادم نیست وزیر ورزش شکستم داده باشد/ وزیر بودجه بدهد، بیاید 100 بار شکستم دهد!
واضح آرشیو وب فارسی:هنگام نیوز: صحبت از محمد بنا که می شود خیلی ها یاد مدال های خوشرنگ المپیک لندن می افتند، برخی هم ناخودآگاه یاد قهرهای او، اما آنچه بیش از هر چیز به یادمان می آید بوسیدن دستان مادری است که امسال دیگر پیش آقای خاص کشتی فرنگی جهان نیست.سایت خبری تحلیلی هنگام Hengamnews.com: به گزارش ماهنامه آلبوم ورزش، بنا بدون مادرش اولین عید زندگی خود را پشت سر می گذارد، عیدی که به گفته خودش برای او چندان خوشایند نیست، اما کسب سه سهمیه المپیک در شب عید می تواند عیدی خوبی برای مادرش و مردم ایران باشد. «بنا» ی کشتی فرنگی این روزها تنها به موفقیت فکر می کند، موفقیتی که کسب آن کمی سخت شده، اما بازهم خم به آبرو نمی آورد و تنها تلاش می کند با وجود تمام کمی ها و کاستی ها، تیمش موفق باشد و بازهم سکوهای المپیک را از آن خود کند. با او هم کلام شدیم تا در خصوص مسائل مختلف نظراتش را جویا شویم، این گفتگو در زیر می آید: * اولین عید بدون مادر، سخت نیست؟ سخت است، واقعاً سخت است، آنهم مادری که تمام زندگی من بود. البته سال های زیادی کنار او نبودم، اما بودن او به من آرامش می داد. مادر نعمتی است که وقتی او را از دست می دهیم تازه متوجه می شویم بزرگترین دارایی زندگی از دست رفته است. هنوز هم باورش سخت است. وقتی قسم می خورم تازه یادم می آید مادرم دیگر نیست. البته خدا را شکر سال قبل چون در تیم ملی نبودم عید را کنار او گذراندم و با هم بودیم و شاید قسمت بود که آخرین عید را با هم باشیم. من هم یک ماچ گنده از مادرم عیدی گرفتم و خودم هم صورتش را ماچ کردم. نبودنش سخت است، اما مرگ حق است و نمی توان کاری کرد. * عید امسال در هنگام تحویل سال چه دعایی می کنید؟ دعای من این است که همه مردم دنیا و ایرانی ها شاد باشند. *برسیم به کشتی، وزیر ورزش در مصاحبه ای گفته بود که محمد بنا را شکست داده ام، درست است؟ بالاخره او وزیر مملکت است و انسانی فرهیخته. او قطعاً دروغ نمی گوید! (با خنده) ما هم سن هستیم و شاید من یادم نیاید که او من را شکست داده، اما شاید هم من را برده است. به هر شکل ما زمین خورده وزیر ورزش هستیم و اگر به ورزش های المپیکی و کشتی بیشتر توجه کند حاضرم هزار بار دیگر هم از او شکست بخورم. * مگر می شود موضوعی به این مهمی از یادتان برود؟ شاید در مسابقات آموزشگاه ها از گودرزی شکست خورده باشم، اما یادم نیست. من 15 سال داشتم که در رده سنی جوانان قهرمان شدم و در 17 سالگی هم قهرمانی را تجربه کردم و خیلی زود به تیم ملی رسیدم. کم می باختم و به همین دلیل یادم است که از چه کسانی شکست خورده ام. شاید حافظه من یاری نمی کند، ولی باید همه را به نگاه مثبت دید. من حتی باخت های کشتی آزاد هم یادم می آید، اما این مورد را یادم نیست. * اولین مسابقات رسمی را در قهرمانی آسیا پس از چندین ماه غیبت پشت سر گذاشتید. این مسابقات چطور بود؟ مسابقات خوبی بودم و برخلاف اینکه فکر می کردم استرس بگیرم، اما اصلاً استرس نداشتم. شک نداشتم که اگر با نفرات اصلی به مسابقات می رفیتم هشت طلا می گفتیم، اما این عملکرد هم با تیم دوم خوب بود. طبیعتاً باید هر مربی مأموریتی داشته باشد و برنامه خود را بداند. تیم ما برنامه ریزی مختلفی دارد، ولی هدف اصلی و برنامه اصلی ما المپیک است. در این بین زمان هایی مانند ماه بهمن که گذشت، تورنمنت های زیادی داشتیم و در گروه های مختلفی به تمرین می پرداختیم. عده ای راهی مجارستان شدند، عده ای به تایلند و برخی نیز راهی کیف شدند، اما این موضوع در مجموع مشکلی ایجاد نکرد و این نوعی سیاست است تا تمامی کشتی گیران با برنامه های مختلف بتوانند خود را هماهنگ کنند. چند روز دیگر باید کشتی گیران راهی مسابقات گزینشی شوند تا سه سهمیه باقی مانده را به دست آورند، بعد از آن نیز مسابقات جام جهانی در پیش است. * امسال انتخابی برگزار خواهد شد، چون به نظر می رسد برنامه های تیم ملی خیلی فشرده است؟ بر اساس فرایند فدراسیون کشتی، مسابقات انتخابی برگزار می شود، اما شاید شرایط کمی تغییر کند، چون همانطور که گفتید فشردگی مسابقات کمی ما را با مشکل مواجه خواهد کرد. * خیلی ها می گویند بنا اعتقادی به مسابقات انتخابی ندارد. به هیچ عنوان این موضوع درست نیست. من قبل از اینکه کسی به فکر انتخابی باشد برای تمام کشتی گیرانم مسابقات انتخابی را در نظر می گرفتم، البته به شیوه خودم، چون معتقدم هر کشتی گیری باید در جایی که من می دانم محک بخورد. هیچ کشتی گیری نمی تواند مدعی باشد من بدون انتخابی و محک زدن او، کنارش گذاشته باشم، ضمن اینکه من هیچ کشتی گیری را کنار نگذاشتم بلکه آنها خودشان مبارزه و رقابت را رها کردند. * شانس تمام کشتی گیران برای رفتن به المپیک برابر است؟ حتماً همین طور است. مگر می شود فقط عده ای شانس داشته باشند؟ همان طور که قبلاً هم تأکید کرده ام حتی معلوم نیست کشتی گیری که خودش موفق به کسب سهمیه المپیک شده است عازم این مسابقات شود. پس همه از شانس برابر برخوردار هستند. من هم تمام کشتی گیران را به یک چشم می بینم. هر مربی ای دوست دارد تیمش بهترین نتیجه را در مسابقات بگیرد پس بهترین ها را انتخاب می کند. من هم از این قاعده مستثنی نیستم و بهترین ها را برای موفقیت تیمم انتخاب خواهم کرد. نگاه من پدرانه و آینده نگری است. شما خارج از این محیط هستید و به گونه ای کارشناسی می کنید که موفقیت تیم را ببینید، اما من مجبورم در کنار حمید سوریان، سامان عبدولی را هم ببینم و به او هم امید بدهم. حتی برای المپیک و در هر شرایطی باید به کشتی گیران نگاه داشته باشم. اگر از هم اکنون بگویم سوریان انتخاب شده است، سایر نفرات چه کار کنند؟ یا حتی بگویم عبدولی انتخاب شده است بقیه چه می شوند؟ اما من به پیام بویری تا آخرین لحظه ایمان و اعتقاد دارم و اگر این انگیزه را از بویری بگیرم خدای نکرده اگر عبدولی مصدوم شود در این وزن چه کاری باید انجام دهم؟ به همین دلیل است که می گویم هر اتفاقی را باید در زمانش انجام دهیم. همه می دانند که نوع انتخاب های من متفاوت است، اما آن زمان هم که خبری از انتخابی نبود من به همه شانس می دادم. همه کشتی گیران لازم هستند و باید بیدار و هوشیار باشند چون امکان دارد که هر لحظه وزنی که می خواهد به المپیک اعزام شود، یک کشتی گیر دیگر روی تشک برود. * فکر می کنید در المپیک چند شانس طلا داشته باشیم؟ اول باید تیم را انتخاب کنیم، اما با توجه به تورنمنت هایی که برگزار شده، به اعتقاد من کشتی گیران من از همه آنها قوی تر هستند. تیم من قوی ترین نفرات را داشته و بالاترین شانس را دارد، اما این شانس باید در زمان خودش مطرح شود. * از این نمی ترسید که در المپیک ریو نیز مثل لندن حق امثال عبدولی در تیم تان خورده شود و اشک شاگردان تان را ببینید؟ این موضوع امکان دارد بازهم تکرار شود. ما فکر می کردیم که بعد از مارتینتی این مسائل کم شود، اما هر رئیسی که بیاید نمی تواند باند داوری را به هم بریزد. این مسائل و لابی ها همیشه هست و به هم باج خواهند داد و داوری ها تعیین کننده مدال هاست؛ حتی کشورهایی که صاحب مدال هستند رایزنی ها و لابی ها را آغاز کرده اند. ما هم باید برای قدرت خودمان توجه کنیم تا از لحاظ مالی اگر نیاز بود بتوانیم کمک کنیم. اکنون ارمنستانی ها با آن بضاعت کم کشورشان 200 هزار دلار می دهند تا جلفالاکیان 75 کیلویی فقط در گروه ولاسوف روس قرار نگیرد تا بتواند حداقل صاحب مدال نقره شود؛ نه اینکه بخواهد کشتی را ببرد بلکه تنها برای اینکه در گروه دیگری قرار بگیرد. البته بیشتر از این پول ها هم در پشت پرده هزینه می شود. چهار سال پیش نیز همین گونه بود، اما ما تنها برحسب لیاقت و لطف خدا سه طلای کشتی را گرفتیم، آن هم طلاهایی که هیچ کسی پیش بینی آن را نمی کرد. برای همین همیشه می گویم چون ما آن قدرت بیرون را نداریم باید روی تشک قوی باشیم. ما مهره هایی داریم که خیلی قوی و ستاره هستند و در هر میدان سختی می توانند پیروز باشند. امیدوارم شرایط به گونه ای باشد که بگذارند با فراغ بال کارمان را بکنیم، اصل عدالت هم شاد شدن مردم است. * بحث فساد در فوتبال دنیا مطرح شده است، فکر نمی کنید اگر این بحث وارد اتحادیه جهانی کشتی شود، مشکلاتی ایجاد می کند؟ وقتی بحث فساد در فوتبال دنیا می شود، چون فوتبال بزرگترین صنعت و پول های سنگینی در آن ردوبدل می شود چنین اتفاقی رخ می دهد. البته تنیس هم همین شرایط را دارد و پردرآمد است، اما کشتی همیشه ورزش آماتور بوده و حتی برای خوشرنگ شدن مدال کایالپ، ترکیه 100 هزار دلار به لوپزکوبایی می دهد تا طلایی شود؛ البته ما هم زمانی پسته می دادیم و مدال می گرفتیم! (می خندد).
سه شنبه ، ۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هنگام نیوز]
[مشاهده در: www.hengamnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها