واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: وقتی که شدت انرژی به عنوان یک شاخص، نشان دهنده ی این است که به ازای هر واحد تولید ناخالص داخلی که در کشور اتفاق می افتد چه مقدار انرژی مصرف می شود، دیده می شود که این شاخص برای ایران تقریباً سه برابر مقداری است که در کشورهای در حال پیشرفت وجود دارد. به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ حجت الله عبدالملکی در یادداشتی درباره چرایی نام گذاری سال 95 به "اقتصاد مقاومتی"، ضمن بررسی الگوی مصرف به عنوان یکی از شاخص های مهم در این مسئله نوشت: الگوی مصرف، یکی از شاخص های پیشرفت اقتصادی در هر کشور است. کشوری که بتواند بدون کاهش کارایی خود، مصرف خود را کاهش دهد، کشوری است که به عنوان یک کشور پیشرفته تر و یک کشور موفق تر در حوزه ی اقتصادی شناخته می شود. متأسفانه به لحاظ این شاخص، ایران وضعیت مطلوبی ندارد. چند مورد از حوزه های اصلی که تبیین کننده ی الگوی مصرف در کشور هستند، بیان می شود تا مشخص شود که شرایط متمایل به چه سمتی است و قطعاً یکی از تأکیدات اقتصاد مقاومتی بر اصلاح الگوی مصرف به عنوان یکی از حوزه های پیشرفت اقتصادی خواهد بود. در حوزه ی انرژی به طورکلی آمارها نشان می دهد که در سال، چیزی حدود صد و پنجاه و پنج میلیون تن انرژی در کشور مصرف می شود و به لحاظ مجموع مصرف انرژی، ایران رتبه سیزدهم جهان را دارد که نسبتاً وضعیت نامطلوبی را نشان می دهد. وقتی که شدت انرژی به عنوان یک شاخص، نشان دهنده ی این است که به ازای هر واحد تولید ناخالص داخلی که در کشور اتفاق می افتد چه مقدار انرژی مصرف می شود، دیده می شود که این شاخص برای ایران تقریباً سه برابر مقداری است که در کشورهای در حال پیشرفت وجود دارد؛ یعنی به ازای هر یک ریال تولیدی که در کشور انجام می شود، سه برابر کشورهای در حال پیشرفت انرژی مصرف می شود و این به معنای یک نوع، اسراف است؛ مصرف انرژی در ایران متأسفانه هر ده سال یک بار، دو برابر می شود یعنی تقریباً متوسط نرخ رشد پنج درصدی برای هر دوره ده ساله دارد؛ و باز هم همین شاخص ها نشان می دهد که مصرف سرانه ی انرژی ایران تقریباً پنج برابر کشوری مثل اندونزی، حدود دو برابر چین و چهار برابر هند است و این به طور کلی نشان می دهد که الگوی مصرف انرژی در ایران الگوی نامطلوبی است. اگر بخواهیم وارد اجزای انرژی مانند برق شویم، مصرف سرانه ی برق ما تقریباً سه برابر میانگین جهانی است و با وجود این که مصرف خانگی بسیاری از کشورهای جهان حدود نهصد کیلووات ساعت در سال است این مقدار در ایران در بخش خانگی نزدیک به دو هزار و نهصد کیلووات ساعت در سال است که مقدار زیادی را نشان می دهد و ایران در سطح جهان جزء نوزده کشور پر مصرف برق شناخته می شود. در مورد گاز هم همین طور است و حتی یک مقداری وضعیت بدتر است. ایران به لحاظ میزان مصرف گاز سومین کشور جهان است، یعنی بعد از آمریکا و روسیه بیشترین مقدار گاز در ایران مصرف می شود. میزان مصرف گاز طبیعی در ایران از شصت و هشت میلیارد مترمکعب در سال 2001 به صد و بیست وسه میلیارد متر مکعب در سال 2008 رسیده است، این یعنی چیزی نزدیک به ده و سه دهم درصد رشد در سال و به نظر می رسد که در سال های آینده بازهم مصرف گاز طبیعی افزایش پیدا کند و از این جهت وضعیت، نامطلوب است. هنوز قانونی برای اصلاح الگوی مصرف در کشور ارئه نشده و دولت در این زمینه اهمال نموده است. در بخش آب هم همین طور است، به طور متوسط گفته می شود که مقدار مصرف آب در ایران هفتاد درصد از الگوی جهانی مصرف آب بیشتر است و این برای یک کشور خشک مانند ایران که به آب بیشتری نیاز دارد مسئله ای نسبتاً خطرناکی است. در بحث اقلام خوراکی هم می توان نشان داد که ایران وضعیت مطلوبی ندارد. به عنوان مثال در مورد نان، مصرف سرانه ی هر ایرانی در سال، حدود صد و شصت کیلوگرم است در حالی که همین مقدار در کشورهای اروپایی حدود پنجاه تا شصت کیلوگرم است. ممکن است گفته شود که کشورهای اروپایی کمتر نان مصرف می کنند و در واقع نان، بخش کمتری از سبد غذایی آن ها را تشکیل می دهد، اما این طور نیست؛ بخش قابل توجهی از نان در ایران تلف و دور ریز می شود. هم چنین در مورد مواد غذایی مثل شکر و روغن، وقتی بررسی می شود، دیده می شود که الگوی مصرف مناسبی در ایران وجود ندارد. هر ایرانی به طور متوسط در سال، سی کیلوگرم شکر مصرف می کند که این به طور متوسط سه کیلوگرم بالاتر از میانگین مصرف جهانی است. البته ممکن است در مورد چیزی مثل شکر گفته شود که مگر در ایران چقدر قند و شکر مصرف می شود؟ وقتی به طور متوسط گفته می شود، یعنی شکری که برای مواد غذایی و انواع مصارف مورد استفاده قرار می گیرد. در مورد روغن هم مصرف هر ایرانی تقریباً هفده کیلوگرم روغن در سال است؛ که دوباره وقتی با متوسط جهانی که دوازده و نیم کیلوگرم است مقایسه می شود نشان می دهد که این وضعیت، نسبتاً نامطلوب است. وقتی که اقلام خوراکی مثل شکر و روغن بررسی می شود علاوه بر زیان های اقتصادی ناشی از الگوی نامطلوب مصرف، مسائل بهداشتی و پزشکی هم مد نظر قرار می گیرد. افزایش مصرف روغن و شکر و نمک به معنای به خطر افتادن سلامت جامعه است. پس اگر الگوی مصرف صحیح به عنوان یکی از شاخص های پیشرفت اقتصادی در نظر گرفته شود، باید گفت متأسفانه ایران وضعیت رو به رشدی در سال های اخیر نداشته و از همین جا است که اهمیت این دسته از سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی که بر اصلاح الگوی مصرف و اصلاح سبک زندگی و فرهنگ اقتصادی تأکید جدی دارد، روشن می شود.
دوشنبه ، ۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]