محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845601204
شعار سال؛ قدمی به سوی تمدن اسلامی/ تبلور شعار سال درفرهنگ عمومی
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: رئیس دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق(ع) با بیان اینکه نامگذاری سال ها توسط رهبر انقلاب قدمی برای رسیدن به تمدن اسلامی است، گفت: این شعارها باید در فرهنگ عمومی متبلور شود.خبرگزاری مهر ، گروه دین و اندیشه: رهبر انقلاب هر سال شعاری را برای توجه دادن مردم و مسئولین به اولویت های کشور تعیین می کنند. برخی از کارشناسان این نامگذاری ها را چیزی از جنس فرهنگ عمومی می دانند و مخاطب اصلی آن را مردم می شمارند. برای بررسی بیشتر این موضوع با دکتر محمدهادی همایون، رئیس دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق(ع) به گفتگو نشستیم. وی نامگذاری سال ها توسط رهبر انقلاب را قدم هایی برای رسیدن به تمدن اسلامی و در مرحله ایجاد جامعه اسلامی می دانند. متن زیر مشروح گفتگوی مهر با این استاد دانشگاه است؛ *به طور کلی فلسفه نامگذاری سال ها توسط رهبر انقلاب چیست و چه کارکردهایی را برای آن می توان در نظر گرفت؟ به نظر من اگر همه اموری که حضرت آقا به عنوان خط مشی ها و راهبردها برای ما تصویر می کنند، در نظر بگیرید به یک مفهوم و یک واژه محوری بر می خوریم که آن موضوع تمدن سازی است. تمدن سازی مهمترین اتفاقی است که در ذیل زمینه سازی ظهور اتفاق می افتد و به نظر می رسد همان واژه زمینه سازی ظهور که حضرت امام اشاره داشتند، در ادبیات امروز ما به واژه تمدن سازی از لسان رهبر انقلاب تبدیل شده است. از جمله اموری که در تمدن سازی باید اتفاق بیفتد این شعارهای سال است. ما قدم به قدم و سال به سال به سمت موضوعاتی از طرف رهبر انقلاب توجه داده می شویم که در تمدن سازی نقش بسیار بی بدیلی را دارد. *در شعارهای سال به نوعی به نظام سازی توجه داده می شود؟ نظام سازی یکی از حلقه هاست. امور متعددی وجود دارد. مثلا حضرت آقا یک الگویی برای تمدن سازی ارائه کرده اند که مراحل آن انقلاب اسلامی، نظام اسلامی، دولت اسلامی، جامعه اسلامی و تمدن اسلامی است. بعضی از دوستان فکر می کنند که بخشی از این پنج مرحله پشت سر گذاشته شده مثلا الان در مرحله دولت اسلامی هستیم و در بخش های دیگر هنوز دستاوردی نداشته ایم. اما ما در هر پنچ مرحله جلو رفته ایم منتهی در بعضی مراحل و بعضی حوزه ها بیشتر کار کردیم و در بعضی حوزه ها کمتر. به هر حال در این الگو رهبر انقلاب نقاط قوت و ضعف را می بیند و تشخیص می دهد که مثلا در سال آینده باید در چه حوزه ای متمرکز شویم و با شعار سال توجه ما را به آن مسئله جلب می کند. در واقع این امر یک نوع فرهنگ سازی است، مثلا وقتی می گوییم اقتصاد مقاومتی، این امر باید برای مردم تبدیل به یک فرهنگ شود. حال اگر دستگاه های اجرایی نیز بتوانند خود را با این جهت گیری مردم هماهنگ کنند و رشد بدهند که چه بهتر، اما معمولا این اتفاق کم می افتد و تبدیل به شعار و گزارش کار و... می شود. ولی در سطح مردم و در سطح فرهنگ عمومی موضوع بسیار اهمیت می یابد. اگر کسی خود را در معرض این شعارها قرار دهد و با این جریان جلو بیاید به نظر می رسد که خود را در فرهنگ تمدن سازی سهیم می بیند. *یعنی شما شعارهای سال را قدم هایی می بینید برای آن فرآیند تمدن سازی؟ یعنی نگاه کلان رهبر انقلاب موضوع تمدن سازی است و حال برای این تمدن سازی گام هایی که باید برداشته شود بصورت شعار سال تبلور پیدا می کند؟ بله همینطور است. اول و آخر بحث همین است. فکر می کنم این مهمترین چیزی است که می توان در این خصوص عنوان کرد. *تاثیر شعارهای سال بر مسئله فرهنگ عمومی را چطور ارزیابی می کنید؟ در اینکه تعریف فرهنگ چیست و به تبع آن بخواهیم تعریف فرهنگ عمومی را ارائه کنیم، باید گفت در سطح علمی و دانشگاهی این موضوع به توافق قطعی نرسیده است. اجمالاً یک برداشت مشترکی در کشور نسبت به موضوع فرهنگ وجود دارد و بر همین مبنا اگر بخواهیم حوزه های فرهنگ را به زیر بخش هایی تقسیم کنیم، یکی از بخش های بسیار مهم، فرهنگ عمومی است. یعنی جایی که موضوع فرهنگ به عموم مردم تعلق پیدا می کند و آنجایی که به یک قشر خاص و یا یک موضوع خاص مثل سینما و سینماگران، صنعت و صنعتگران و... مربوط نمی شود. بلکه موضوع به عرصه عمومی زندگی مردم ربط پیدا می کند. شاید اخلاق عمومی و رفتار عمومی جامعه را بتوان در همین حوزه تعریف کرد. وقتی مردم مثلا در راهپیمایی ۲۲ بهمن جمع می شوند، دیگر به اعتبار دانشمند بودن و یا کارگر بودن و ... دور هم جمع نمی شوند بلکه به عنوان مردم حضور می یابند. آنجا زمینه و عرصه ظهور و بروز فرهنگ عمومی است. در آن مراحل تمدن سازی در سطح جامعه اسلامی تا حد خیلی زیادی درگیر همین مفهوم فرهنگ عمومی است. یعنی بیشترین جایی که فرهنگ عمومی در الگوی تمدن سازی خود را نشان می دهد در عرصه جامعه اسلامی است. من نفی نمی کنم که فرهنگ عمومی در عرصه های دیگر حضور دارد اما آنجا که بیشترین حضور را از فرهنگ عمومی حس می کنیم، همان مقطع جامعه اسلامی است. آنجا جایی است که مردم به طور مستقیم نقش ایفا می کنند. لذا قسمت عمده شعار سال برای ساختن همین فرهنگ عمومی است. اگرچه مثلا اقتصاد مقاومتی و یا دیگر شعارها در دستگاه های اجرایی و مختلف ما هرکدام یک تاثیر دارد و یک نوع بروز و ظهور دارد، اما تبلور جدی و اصلی این شعارها در همان حوزه فرهنگ عمومی است که باید اتفاق بیفتد و به فرهنگ مردم تبدیل شود. *چه اتفاقی باید بیفتد که یک شعار محقق شده و تبدیل به فرهنگ عمومی بشود؟ متاسفانه وقتی ما به این مسئله می رسیم که مثلا موضوعی در فرهنگ عمومی مهم است، در مرحله عملیاتی واقعا نمی دانیم باید چه کنیم. معمولا دست به دامن دو جا می شویم؛ یکی صداوسیما و دومی نیروی انتظامی. واقعیت این است که اگر چیزی بخواهد تبدیل به فرهنگ عمومی شود، اگرچه رسانه ها تاثیر دارند و نمی توان آنها را نادیده گرفت، ولی همه دستگاه هایی که هرکدام به نحوی در ساختن فرهنگ عمومی نقش دارند باید وارد کار شوند . طراحی اتوبان ها و خیابان ها و معماری ساختمان ها نیز بر فرهنگ عمومی تاثیر دارند، حتی بیش از مقوله ای مثل سینما. در نتیجه اگر بخواهیم جدی فکر کنیم، همه باید نقش خود را ایفا کنند، از وزارت علوم و دانشگاه ها گرفته که این فرهنگ عمومی و این اندیشه در یک فرآیند آموزشی تبدیل به علم شود و علم تبدیل به فرهنگ شود و به عرصه جامعه بیاید، تا آموزش و پرورش که نفش بسیار زیاد و بی نظیری در این خصوص دارد. لذا باید بگویم که یک حرکت یکپارچه باید در همه حوزه ها اتفاق بیفتد. اینطور نیست که سخت افزاری ترین حوزه های ما کمتر از حوزه های نرم افزاری ما فرهنگی باشند. *به نظر می رسد مخاطب اصلی شعارهایی که حضرت آقا انتخاب می کنند مردم هستند، آیا این مقوله را می توان در بستر نظام امامت-امت تعریف کنیم؟ اگر این نکته خاصی که می خواهم بر آن تاکید کنم نبود می گفتم صددرصد با شما موافقم. ولی نکته ای وجود دارد که می خواهم بر آن تمرکز کنم. اگر امام و امت قرار بود با هم عمل کنند و انقلاب اسلامی را به تمدن اسلامی پیوند بزنند، نیازی به انقلاب و تشکیل حکومت نداشتیم. ما باید کارآمدی نظام را در قالب دستگاهی که به نام جمهوری اسلامی ساخته ایم اثبات کنیم. این یکی از مهمترین حلقه های تمدن سازی ماست. ما با یک نظام رسمی، انقلاب اسلامی را به جهان معرفی کرده ایم. اگر بعد از اینهمه سال بعد از انقلاب، بگوییم ما از کارآمدی نظام خود گذشتیم و رفتیم سراغ ارتباط مستقیم با مردم! این همان چیزی است که قبل از انقلاب هم برای ما حاصل بود. علما با آن تشکیلاتی که داشتند با مردم مرتبط بودند. مثال تاریخی آن هم مسئله تحریم تنباکو است. درست است که حکومت یک امکاناتی ایجاد می کند که در غیر حکومت نیست ولی یک محدودیت هایی را نیز ایجاد می کند. در نتیجه اگر ما بخواهیم واقعی و جدی به تمدن اسلامی فکر کنیم، این وسط حلقه ای وجود دارد به اسم کارآمدی نظام. نظام اسلامی باید خودش را نشان دهد که این رابطه و این جریان و این فرایند تمدن سازی را می تواند اداره کند. شعارها و فرآیندی که برای رسیدن به تمدن اسلامی تعریف می شود، باید در این نظام فهم شود، همه اجزا اعم از مسئولین، سازوکارها و... همه باید به این سمت سوق داده شود و این کار دستگاه دولتی این نظام است که باید این کار را انجام دهند. انبیا هم به لسان قوم سخن می گفتند. امام و ولی، سطح مخاطب و جامعه را می بیند، دست مردم را می گیرد و قدم به قدم آنها را راه می آورد. به نظر می رسد گوش شنوایی در حوزه اقتصاد و فرهنگ در میان مسئولین وجود ندارد، چون آنها به جای توجه به ظرفیت های درونی نگاه به بیرون دارند. اما مهم، فهم مردم است. این ابتلائات را خداوند بر سر راه انسان قرار می دهد تا بالاخره مردم با این ابتلائات تمرین کرده و ورزیده شوند و مسیر را طی کنند. چیزهای که ما خیلی سخت می پنداریم با ورود مردم در مدت زمان کوتاهی حل می شود. نمونه های تاریخی آن در انقلاب اسلامی وجود دارد. *همینطور است، به نظر می رسد مسئولین عموما درک درستی از شعار سال پیدا نمی کنند و صرفا به یک تکرار ملال آوری روی می آورند که این مسئله مورد انتقاد رهبر انقلاب قرار گرفت که شعار با همایش و سمینار محقق نمی شود، راه برون رفت از این اتفاق چیست؟ ما در سازوکار اداره کشور یکی از آن جاهایی که انقلاب اسلامی شکل نگرفته، در عرصه نظام اداری است. انقلاب ما صرفا در عرصه سیاسی خوب جا افتاده است. یعنی مردم می دانند که اگر بخواهند در عرصه سیاسی وفاداری خود به انقلاب را بیان کنند باید به راهپیمایی بیایند و یا در انتخابات شرکت کنند. در حوزه های دیگر مانند اقتصاد و فرهنگ خیلی عقب هستیم. از جمله نظام اداری ما هم مسئله ای است که انقلاب اسلامی در آن اتفاق نیفتاده است. این همان چیزی است که رهبر انقلاب با کلیدواژه مدیریت جهادی آن را مطرح می کنند. ساختار و سازمان و مدیریت ما در همان نظامی جلو می رود که تا حدودی قبل از انقلاب بوده و در کشورهای دیگر هم وجود دارد. این ساختار و سازمان و نظام نمی تواند با جریان ساختن تمدن اسلامی و فرآیند تمدن اسلامی همراهی کند. به همین دلیل نیازی نیست اثبات کنیم که مدیران ما مسائل را فهم نمی کنند یا اگر فهم می کنند، اعتقادی به آن ندارند. اگر انقلابی ترین مردم هم باشد وقتی در آن جایگاه قرار می گیرد دچار مشکل می شود چون آن ساختار به او اجازه نمی دهد که انقلابی بودن را بروز و ظهور دهد. تبلور انقلابی بودن در عرصه اداری چگونه باید رخ دهد؟ مدیریت جهادی در واقع این موضوع را هدف قرار می دهد. الگوی مدیریتی ویژه انقلاب اسلامی باید طراحی شود. نظام اداری ما هم تراز انقلاب اسلامی نیست و به اندازه آن جلو نیامده است. در عرصه اداری ما هزاران سوال وجود دارد که به آن پاسخی از جنس انقلاب داده نشده است و یا اجماعی در پاسخ به آنها وجود ندارد. *شما حلقه مفقوده را اشکال ساختاری می بینید؟ بروز و ظهورش ساختاری است اما عمق آن یک عمق علمی و مفهومی است. قبل از آن اراده انسانها مطرح است. مثل آنچه که در دفاع مقدس افتاد، که بدون اینکه مبانی علمی مدیریت جهادی مشخص شود در قالب انسانها عملیاتی شود. همان الگو باید تبدیل به ادبیات علمی شود. یعنی ما باید بصورت پسینی تجربه خود در دفاع مقدس را بازخوانی کنیم و سپس الگوهای آن را طراحی کنیم و این طراحی را به بقیه سازمان ها و نهادها و نظام اداری خود سرایت بدهیم. *ما برای تحقق شعارهایی که در حوزه فرهنگ و اقتصاد وجود دارد، چه راهی در پیش داریم از منظر اینکه مردم پای کار بیایند. از حیث مردمی چه قدم هایی باید برداشته شود؟ اولین قدم باور به این مسئله است که در این خصوص باید مردم پای کار بیایند. هنوز در میان برخی نخبگان حضور مردم درک نشده است. در عرصه اقتصاد به زور اصل ۴۴ قانون اساسی اقداماتی ولو ناقص در این خصوص انجام می شود اما در عرصه فرهنگ هنوز یک نوعی از احتیاط وجود دارد. اگر این کار بخواهد اتفاق بیفتد باز هم در این خصوص دولت نقش محوری دارد. اینجا نیاز داریم که دولت ضمن اینکه عرصه های ورود خود را محدود می کند، زمینه های ورود مردم را نیز فراهم کند. لذا قدم اول باور به نقش مردم است و قدم دوم برنامه ریزی و طراحی برای این موضوع است. مردم این ظرفیت را دارند ولی اینکه این ظرفیت چگونه آزاد شود و در خدمت پیشبرد نظام قرار بگیرد یکی از وظایف دولت است. یعنی دولت باید برای این برنامه ریزی و طراحی کند و آن را اجرا نماید. یکی از کارهایی که دولت و حاکمیت به طور کلی، باید انجام دهد، گفتمان سازی و فرهنگ سازی در این خصوص است. عرضم این است که مدیریت کلان ورود مردم به عرصه های مختلف بر عهده حاکمیت است.
دوشنبه ، ۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها