تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816176283
بررسی یکی از مشکلات شعر امروز
واضح آرشیو وب فارسی:علت نیوز: دوم فروردین ماه «روز جهانی شعر» است. در ایران برخی معتقدند معنا در شعر افول کرده و این موضوع را یکی از مشکلات شعر امروز می دانند. خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) برای بررسی وضعیت مفهوم در شعر امروز و اهمیت وجود آن در شعر با فعالان این حوزه گفت وگو کرده است. این گزارش حاصل دیدگا ه های ...دوم فروردین ماه «روز جهانی شعر» است. در ایران برخی معتقدند معنا در شعر افول کرده و این موضوع را یکی از مشکلات شعر امروز می دانند. خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) برای بررسی وضعیت مفهوم در شعر امروز و اهمیت وجود آن در شعر با فعالان این حوزه گفت وگو کرده است. این گزارش حاصل دیدگا ه های مفتون امینی، محمدعلی بهمنی، مسعود احمدی، رضا چایچی، فیض شریفی، غزل تاجبخش، محمود معتقدی، نرگس برهمند، فرزانه قوامی و حسین شکربیگی است. برخی دگرگونیِ پرداختن به معنا را نوعی افول می دانند که به شعر فارسی ضرر می رساند و بعضا این شعرها را مستهجن می خوانند. از دیگر سو برخی معتقدند این تغییرها نوعی گذار است که نهایتا به تحول و رسیدن به سبک جدیدی می انجامد و گروه دیگر نیز این دگرگونی را راهی برای درخشش و انتخاب شخصی شاعر می دانند. شعر کلاسیک ایران مفهوم گرا بود، اما در حال حاضر برخی تنها به ظاهر آن توجه می کنند. برخی می گویند در غیاب کتاب خوب، این گونه شعرها محل بروز و ظهور پیدا کرده اند و این در نهایت به ضرر شعر خواهد بود. مسعود احمدی حافظ را نمونه شاعر خوب فارسی زبان می داند و می گوید: هنرمند اصیل مانند حافظ است که در تمامی تذکره های ما درباره او گفته اند به همه علوم عقلی و نقلی زمان خود اشراف کامل داشت. گذشته از این، او از عواطف انسانی، احساسات بسیار غنی، جسارت و سخاوت بی اندازه ای برخوردار بود که در کم تر هنرمندی دیده شده است. این خصوصیات اخلاقی به مدد توانایی های فنی کم نظیر و احاطه بر زبان مادری شعرهای آن چنانی را پدید آورده است. فیض شریفی با بیان این که از میان شاعران امروز کسی حافظ نمی شود اظهار می کند: نمی شود آینده را پیش بینی کرد. به بعد از حافظ که نگاه کنیم در دوره بازگشت با برهوت روبه رو هستیم. همه به سمت سبک خراسانی و عراقی ارتجاع ادبی دارند. نیما با بوطیقایش شعر خودش را از عالم انتزاعی و عالم واقع آورد. نیما سبک سمبولیکی را آورد که با فضای رئال خیلی فاصله ندارد و مانند سمبولیسم اروپایی نیست. غزل تاجبخش می گوید: همزمان با رواج وسایل ارتباط جمعی، فرهنگ بیگانه بدون در نظر گرفتن فرهنگ ایرانی اشاعه یافته است. این اشعارِ تقلیدی، اصالت ادبیات فارسی را ندارند. اشعاری از این دست «مستهجن» به حساب می آیند و به هیچ وجه با ادبیات ما جور نیستند. مسعود احمدی با بیان نمونه ای در این باره بیان می کند: هرزه نویسی از دیرباز در ادبیات و شعر بوده است، نمونه بارز آثار هرزه نگاری را در آثار سوزنی سمرقندی شاعر قرن چهارم و بعضی از شعرهای ایرج میرزا می توان دید. بنابراین زشت نگاری نشانه پیشرو بودن و داشتن سبک تازه نیست. محمدعلی بهمنی اظهار می کند: شاعر می تواند واژه های شعرش را خودش انتخاب کرده و ترکیب سازی کند، تا معنا را از این طریق برساند. همین عبارت سازی ها باعث درخشش غزل بعد از نیما شده است. من معتقدم که امروزه افولی در شعر صورت نگرفته است؛ در واقع این کار رسیدن به چیز جدیدی در شعر است. بر اساس این گفته ها، برخی تغییرات را نوجویی می دانند و برخی مبتذل گویی. حسین شکربیگی این شعرها را مبتذل می خواند و بیان می کند: شاعران به اصلاح نوگرا کلمات پورنو را به عنوان اروتیسم وارد زبان می کنند و سعی دارند این طور نشان دهند که تابوشکنی می کنند و آوانگارد هستند، اما چون این شعرها از مفهوم تهی هستند می توانیم لفظ «مبتذل» را درباره این افراد به کار ببریم. محمود معتقدی نیز می گوید: پدیده شعر در سه سال اخیر اوج و فرود فراوان داشته و در آن نحله های زیادی ظهور کرده است. تا حد زیادی نوآوری طبیعی است و باید در جوانان اتفاق بیفتد. اما باید در نظر داشت که ما در کشورمان سد سکندری به نام «شعر کلاسیک» داریم، که بیش از هزار سال پیشینه دارد. در این فضا این جور معناستیزی ها دلچسب نیست. غزل تاجبخش با بیان این که راه شعرهای به اصلاح نوگرا رو به بی راهه است بیان می کند: نیاز نیست سبک و کلمات مورد استفاده از ادبیات پیشین انتخاب شود، اما استفاده از سبک و کلمات جدید اگر با ادب ایرانی جور باشد، قابل قبول است. شاملو، فروغ و نیما هم نوجویی می کردند، اما ادبیات را به بی راهه نکشاندند. برخی از کسانی که این پدیده را منفی تلقی می کنند به دنبال راه حلی برای آن هستند. نرگس برهمند اظهار می کند: باید برای این موضوع میزگرد تشکیل شود تا به نتیجه برسد. مهم ترین کار بررسی چرایی به وجود آمدن این پدیده است اما باید آسیب شناسی شود که چرا این نوع شعر به وجود آمده است. این گونه شعر مخاطب دارد. ما باید دنبال این باشیم که چرا این شعرها در جامعه ما مخاطب دارند و نیاز جامعه به این گونه شعرها چیست و در چه فرآیندی به وجود آمده اند؟ فیض شریفی نیز می گوید: شاعران باید در زمینه ای که حرکت می کنند خودشان را ارتقا بدهند. باید شکسپیر، نرودا و… بخوانند؛ اما نمی خوانند و متأسفانه در چرخه باطل افتاده اند. در چنین وضعی کار ما تأثیرگذار نیست. باید این شاعران را بپذیریم و حمایت شان کنیم تا بشود کلام شان را ارتقا داد. در چنین وضعی باید منتقدان به میدان بیایند و کاری انجام دهند. البته به زاویه دیگری هم در این موضوع اشاره می شود. برهمند بیان می کند: گاهی همین شعرها مفاهیم اجتماعی و … را بررسی می کنند که در سبک های معمول نمی گنجد. البته خود این شعرها هم دسته بندی دارند. برخی از شاعران این زبان را انتخاب می کنند تا یک درد اجتماعی، انسانی و بشری را انعکاس دهند. فرزانه قوامی نیز می گوید: پیچیدگی همیشه به مذاق مخاطب خوش نمی آید. شعرهایی از شاعران گذشته که نیاز به دانش بیش تر در حوزه های زبان عربی و نجوم و موسیقی داشت، مهجور مانده است. فضای مجازی بر تغییرات مفهومی در شعر تاثیر گذاشته است. نرگس برهمند در این باره می گوید: جامعه مجازی این گونه شعرها را گسترش داده است و این شعرها در یک ساعت در جامعه مجازی گسترش پیدا می کند. شاعری که واقعا شعر خوب می نویسد و مفهوم برایش ارزشمند تلقی می شود، با این سرعت شعر خود را منتشر نمی کند و مخاطب خاص خودش را دارد. همچنین حسین شکربیگی بیان می کند: فضای شبکه های اجتماعی مجازی باعث اُفت شعر است. هر کسی چند جمله را پشت هم ردیف می کند و خودش را شاعر می داند. البته به نظر من این به نوعی مرحله گذر است؛ نوشته هایی که در شبکه های مجازی به اشتراک گذاشته می شوند، از لحاظ ظاهری و مفهومی چیزی برای عرضه ندارند، زیرا شاعر مطالعه کافی ندارد. رضا چایچی با بیان این که افول مفهوم در شعر عمومیت ندارد می گوید: دسته ای از شاعران که مناسب است عنوان شعر بی مفهوم را به شعر آن ها بدهیم، استثنا هستند و سرودن شعر بی مفهوم عمومیت ندارد. اما فرق شعر پست مدرن و بی مفهومی در چیست؟ چایچی در این باره اظهار می کند: شاعران پست مدرن بر این عقیده اند که نمی خواهند شعرشان مفهومی را منتقل کند بلکه درصدد شکستن قوانین و ایجاد فرم های تازه هستند. از شعرهای برجسته نه تنها یک مفهوم بلکه مفاهیم متعدد استنباط می شود و هر خواننده به فراخور دانش و سطح فکری و فرهنگی خود مفاهیمی برداشت می کند. محمود معتقدی نیز بیان می کند: برای شعر باید قاعده مندی در نظر گرفت که هم فرم و هم معنا داشته باشد. فرم همیشه جلوتر است؛ زیرا زیباشناسی در فرم به اثر هنری قوام می بخشد. جوانان پایه ای برای این کار ندارند و گمان می کنند با یک تکه نوشته نثرگونه می توانند بیان «ما فی الضمیر» کنند؛ در حالی که برای شعر سرودن ساختمندی نیاز است. اما محمدعلی بهمنی معتقد است: عبارت «پسامدرن ها بیشتر به فرم می پردازند» تصور غلطی است که بسیار رایج شده است. تغییری در فرم اتفاق بیفتد خود به خود معنای پنهانی هم آشکار می شود. این به این معنا نیست که به مفهوم لطمه بزند. حتی اگر در شعر برخی از شاعران بیشتر به فرم پرداخته شود، باز به طور قطع معنایی را می سازد. معنا امری جدا از فرم است و با چینش کلمات ناهماهنگ هم می شود به معنایی رسید. به هیچ وجه نمی شود معنا را از شعر و کلام حذف کرد. باید به این امر توجه کرد که در هر فرمی معنا آفریده می شود. مفتون امینی نیز می گوید: بازی با کلمات بیشتر شامل شعرهای پست مدرن می شود. هرچند بعضی شاعران پست مدرن هم در شعرهایشان مفاهیم مهم و قابل تاملی را منتقل می کنند. البته من به شعر پست مدرن قائل نیستم. پست مدرنیسم در ایران و در برخی از مناطق جهان به درستی تعریف نشده است و من تنها در معماری، پست مدرن را قبول دارم. ما پیش از غرب بسیاری از سبک های امروزی را داشته ایم، در شعر همیشه ساختارشکنی وجود داشته است و امروزه تنها نام آن را تغییر داده اند. به عنوان مثال رئالیسم جادویی در گذشته ایران وجود داشت و قصه «امیرارسلان» در این ژانر نگاشته شده است. آیا شعرهایی با مفهوم نازل می مانند؟ رضا چایچی اظهار می کند: بعید است این گونه اشعار ماندگار شوند، زیرا فرهنگ شعر قرن ها پیشینه و ریشه دارد. نه تنها در ایران بلکه در شعر غرب و شرق دور هم شاعران نوپرداز که سبک جدیدی به وجود آوردند این عناصر را از آثار خود حذف نکردند. هر چند شاعر مختار است در سرودن شعر بدعت بگذارد و در عرصه زبان نوآوری کند. اگر قرار باشد هنری به این والایی که بسیاری از بزرگان و فلاسفه و اندیشمندان جهان آن را ستوده اند فاقد مفهوم شود، دیگر چیزی از آن نمی ماند که قابل ستایش باشد. حسین شکربیگی نیز می گوید: بهتر است به جای «شعر» به این آثار «نوشته» بگوییم، چند سال پیش در نمایشگاه کتاب عنوان شد که پنج هزار عنوان کتاب جدید منتشر شده است، حتی یکی از این کتاب ها نتوانسته جریان جدیدی به جامعه عرضه کند. این اشعار به خودی خود محکوم به شکست هستند، چون عمیق نیستند و پشتوانه محکمی ندارند. مثل شعرهای سانتی مانتال و سطحی هستند که خیلی زود به حاشیه می روند. باید زمان بگذرد اما می توان مطمئن بود که این شعرها ماندگار نمی شوند. اگر تاریخ شعر را رصد کنیم، از این گونه شاعران در ادبیات فارسی آمده اند، اما ماندگار نشده اند و اکنون شعر اصیل مانده است. شعرهای احساسی و سطحی مورد قبول مخاطب عام است، اما چیزی که می ماند جریان های اصیل شعر است. خواسته مخاطب نیز بر گزینش معنا موثر است. فرزانه قوامی در این باره اظهار می کند: شاید تعبیر افول مفهوم کمی اغراق شده باشد. در شعر امروز مفاهیم بیشتر دستخوش تغییر و تحول شده اند. نمی شود شعری را بی مفهوم قلمداد کرد و ممکن است مفهوم منعکس شده متعالی نباشد. در آن دوره مخاطب از شعر انتظاراتی داشته، امروزه نیز برخی مخاطبان مفاهیم ساده و آسان فهم تر را به دلیل برقراری ارتباط سریع تر با شعر بیشتر می پسندند. به هر حال مفهوم چیزی نیست که بتوان آن را از شعر حذف کرد. مفتون امینی نیز بیان می کند: مردم هم از شعر امروز انتظار مفهوم والا ندارند اما از نکته های فلسفی خوششان می آید. به عنوان مثال شمس لنگرودی می گوید: «از من تنها تو مانده ای» البته این عبارت مفهوم فلسفی ندارد اما خیال انگیز است. انتهای پیام 0 0
دوشنبه ، ۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: علت نیوز]
[مشاهده در: www.elat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها