واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: «روز جهانی شعر» یکی از مناسبت های بین المللی است که توسط یونسکو و از سال ۱۹۹۹ به تقویم جهانی اضافه شده و در آن، روز ۲۱ مارس یا همان اول فروردین ، به این عنوان نامگذاری شده است.خبرگزاری مهر ، گروه فرهنگ: شعر را باید اعجاز واژه ها دانست؛ البته تمامیت ادبیات هم چیزی جز آفرینش کلامی نیست، اما حدّ اعلای این اعجاز در شعر دیده می شود. آن گونه که اعضای مجمع علمی فرهنگی ملل متحد، یونسکو در آن سال مطرح کردند، با وجود تنوع زبان در سراسر جهان و البته وجود شاعران فراوان در ملل مختلف، هنوز شعر به عنوان وسیله اصیل بیان فرهنگی و یکی از والاترین شکل های زبانی، جایگاه خود را نیافته که امروزه هم به نظر می رسد جایگاه خود را به خوبی نیافته است. و اما در ایران عزیز اسلامی به عنوان سرزمین شعر و ادب، ۲۷ شهریور ماه به نام شهریار و به عنوان روز شعر و ادب پارسی نامگذاری شده است و بدیهی است که بسیاری از برنامه های مربوط به شعر و ادب در کشور در حوالی همین تاریخ برنامه ریزی شود و می توان به وضوح دید که اول فروردین و روز جهانی شعر، جایگاه چندانی در بین شعرا و اُدَبای ما ندارد. در ایران البته شهر شیراز و استان فارس، نیم نگاهی به استفاده از ظرفیت این روز ثبت شده جهانی داشته و دارد و برنامه هایی را برای بزرگداشت این روز، به ویژه در روزهای قبل از آن، تدارک می بیند، اما سخن این است که جامعه شعر و ادب کشور، می تواند با دقت بیشتر در ظرفیت های این روز جهانی، فضای نوینی را برای عرضه مفهوم و محتوای ناب شعر ایران به نظام بین الملل مهیا کند. این نوشتار بر آن است تا به بهانه " روز جهانی شعر " ، نیم نگاهی به راهکارهای گسترش فضای شعر ایران در نظام بین الملل داشته باشد: یک . اگرچه ضروری است که دولت و سیستم فرهنگی کشور در معرفی شعر ایران به جهان نقش ویژه ای داشته باشند؛ اما فقدان یک انجمنی صنفی یا اتحادیه برای شعرای ایران زمین نیز کاملا احساس می شود؛ انجمن یا اتحادیه ای که بتواند هم گروه های مختلف شعری با سلایق و علایق مختلف در سراسر کشور را گرد هم آورد و هم اینکه به شکل کاملا فعال، به رونق و بسط شعر در جامعه، جهان اسلام و البته در نظام بین الملل بیندیشد و راهکارهایی برای استفاده از ظرفیت های متعدد و متنوع جهانی بیابد. دو . قطعا یکی از راه های ترویج و تعمیق شعر محتوامدار ایران در عرصه بین الملل، توجه به امر مهم ترجمه شعر برگزیده ایران برای عرضه به دنیاست؛ چراکه آفرینش شعری، یکی از مهم ترین راه ها برای غنی سازی گفتگوی بین فرهنگی در نظام بین الملل است که می تواند به صلح و صلاح جهانی هم بینجامد. بدیهی است هم دولت، هم ناشران و هم شعرای ایران زمین می توانند در این زمینه پیشقدم باشند و با راه اندازی نهضت ترجمه شعر ایران، گام بلندی برای عرضه شعر غنی ایران به جهان بردارند. البته باید گفت این مسئله تا به امروز در ترجمه اشعار قله های شعر و ادب ایران زمین مانند حافظ، مولانا، سعدی، نظامی و فردوسی تا حدودی محقق شده است؛ اما لازم است تا شعر برگزیده معاصر هم که بیشتر برگرفته از مضامین فرهنگ معاصر و مفاهیم اجتماعی جدید است، برای ترجمه به زبان های زنده دنیا، خودنمایی کند. سه . نکته بسیار مهم دیگر، ضرورت خارج شدن تعداد نه چندان کمی از شعرای ما از پیله خود و ضرورت اطلاع و آگاهی از جریان های مختلف فرهنگی و اجتماعی در کشور، منطقه و نظام بین الملل است. تنها در این صورت است که شعر خنثی یا بی دغدغه، در خدمت جامعه و دردهای آن قرار می گیرد و با حضور مستمر در بطن جامعه و در میان مردم به کار خود ادامه می دهد. این در حالی است که شعر در دوران ما، به شدت درونی شده و متاسفانه این اتفاق رو به فزونی است. در عین حال لازم است تا توجه بیشتر به محتوا، جایگزین نگاه افراطی به فرم و بازی های زبانی شود. به نظر می رسد، نقش رسانه های گروهی در این زمینه بسیار پر رنگ است؛ به بیان دیگر، رسانه های گروهی هم در زمینه فراهم نمودن اطلاعات و آگاهی بخشی به شاعران و هم در زمینه فرهنگسازی شعر دغدغه مند امروزی، باید بیش از پیش فعال شوند و نقش اصلی خود را بازیابند. همچنین یکی از نهادهایی که می تواند در این زمینه نقش رسانه را بازی کند و موثر باشد، رایزنی های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در سایر کشورهاست که هم می توانند در زمینه ایجاد نگاه جامع و منطقی شاعران و ادیبان ایرانی به واقعیت کشورهای جهان، نقش ایفا کنند و هم در زمینه ایجاد ارتباط بین ادبیات ایران زمین با ادبیات جهانی. چهار . یکی دیگر از راهکارها، استفاده از ظرفیت عظیم موسیقی برای رونق شعر است. در این راستا لازم است تا هم شاعران ما بیشتر به موسیقیایی سراییدن، اهتمام ورزند و هم خوانندگان و آهنگسازان، بیشتر از اشعار برگزیده بهره ببرند، اشعاری که البته مضامین آن نیز نزد همه مردم دنیا، پسندیده و مطلوب باشد. در این مسیر، استفاده ی موسیقی دانان و آهنگسازان از اشعار به زبان های بین المللی مانند عربی و انگلیسی در کنار شعر شیرین پارسی، راهکار دیگری برای بسط اندیشه شعر ایرانی در نظام بین الملل است. کوتاه سخن آن که، روز جهانی شعر، ظرفیت بسیار خوبی برای تقویت و تعمیق ارتباطات فرهنگی ایران با نظام بین الملل است؛ بنابراین بر همه فرهنگ دوستان است تا از این گونه ظرفیت ها نیز بهره برده و زمینه را برای معرفی بیشتر اندیشه والای ایرانی در قالب شعر محتوامدار ایرانی به جهان فراهم نمایند.
یکشنبه ، ۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 163]