واضح آرشیو وب فارسی:علت نیوز: ۲۰ سال از درگذشت «کلارا آبکار» گذشت؛ هنرمندی که توانست با تصویر کردن داستان های ادبیات ایران، نام خود را به عنوان یک بانوی هنرمند در تاریخ مینیاتور ایران ثبت کند. به گزارش خبرنگار سرویس هنرهای تجسمی ایسنا، کلارا آبکار در سال ۱۲۹۴ متولد شد. او که از ارمنیان ساکن جلفای نو بود، از زمان ورود به ...۲۰ سال از درگذشت «کلارا آبکار» گذشت؛ هنرمندی که توانست با تصویر کردن داستان های ادبیات ایران، نام خود را به عنوان یک بانوی هنرمند در تاریخ مینیاتور ایران ثبت کند. به گزارش خبرنگار سرویس هنرهای تجسمی ایسنا، کلارا آبکار در سال ۱۲۹۴ متولد شد. او که از ارمنیان ساکن جلفای نو بود، از زمان ورود به مدرسه به مینیاتور و نگارگری علاقه داشت، در این زمینه دیپلم گرفت و به هنرستان عالی هنرهای زیبا وارد شد. او از شاگردان هادی تجویدی بود. تجویدی هنرمندی بود که مینیاتور ایرانی را پس از نزدیک به سه سده وقفه و رکود، به سبک و شیوه اصیل و سنتی خود برگرداند. آبکار نزد او و دیگر اساتید این هنر، آموزش دید و موفق شد بیش از ۳۰۰ اثر در زمینه های مختلف تذهیب، تشعیر، گره چینی و نقاشی زیر لاکی خلق کند. از تابلوهای معروف او می توان به «انوشیروان و بزرگمهر»، «شکار بهرام»، «یوسف و زلیخا»، «پیرزن و سلطان سنجر»، «مجلس شیخ صنعان»، «دختر ترسا»، «بزم» و «باده عشق» اشاره کرد. او به المان ها و اصول هنر ملی نیز اهمیت می داد و آن ها را در کارهایش به خوبی می توان دید. همچنین آبکار در کارهایش از چهره زنان که به شیوه قلم زنی کار می شدند، بهره می گرفت. او در تابلوهایش از رنگ هایی با طیف های متنوع و اغلب سفید، سبز، زرد، قهوه ای و ارغوانی با زمینه سیاه استفاده می کرد. او در مینیاتورها و قلم گیری هایش از رضا عباسی و حسین بهزاد تأثیر می گرفت. آبکار در نخستین روز سال ۱۳۷۵ درگذشت و در قبرستان ارامنه به خاک سپرده شد. محمدباقر آقامیری – رییس انجمن نگارگری – در گفت وگو با خبرنگار ایسنا درباره ی این هنرمند و فعالیت هنری اش در زمینه ی مینیاتور و نگارگری، اظهار کرد: سال ها از زمانی که هنر «کلارا آبکار» به محافل و فضاهای هنری ارائه شد، می گذرد. او در ارائه ی هنرش، سبک خاصی را دنبال می کرد و شاگرد هادی تجویدی، از هنرمندان بنام و مطرح نگارگری ایران بود. او ادامه داد: کاری که آبکار در آن دوره به عنوان یک زن هنرمند انجام داد، کار بزرگی بود. آثارش رنگ و بوی خاصی داشت و سعی می کرد در آن ها از ادبیات ایران و داستان هایش استفاده کند. با وجود این که دین و زبانش فرق می کرد، به ادبیات ایران علاقه مند بود و در نقاشی هایش از ادبیات ایران بهره می جست. آقامیری همچنین بیان کرد: آبکار موفق شد آثار زیبای شاعران ایرانی را به تصویر بکشد. آثار او اکنون در موزه هنرهای ملی و موزه خودش در سعدآباد نگه داشته می شود. انتهای پیام 0 0
یکشنبه ، ۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: علت نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]