محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830959693
اسرائیل در سال ۹۴ از انتفاضه جوانان فلسطینی تا بحران رابطه با اروپا
واضح آرشیو وب فارسی:مطاف24: رژیم صهیونیستی در سالی که گذشت با بحران هایی همچون، چالش در رابطه با اروپا، انتفاضه جوانان فلسطینی و همچنین تحولاتی همچون افزایش سطح رابطه با ترکیه و برخی از کشورهای عربی همراه بوده است.به گزارش "مطاف24"، اندیشکده راهبردی تبیان در گزارشی به بررسی تحولات رژیم صهیونیستی در سالی که گذشت پرداخته است و چشم اندازی از سال آینده ارائه کرده است. برگزاری انتخابات زودهنگام و تشکیل کابینه ای افراطی تر سال 94 برای صهیونیست ها، با آغاز دولت جدید نتانیاهو همراه بود. در انتخابات کنست، جناح راست گرا شامل لیکود به ریاست نتانیاهو (30 کرسی)، کولانو (10 کرسی)، خانه یهود (8 کرسی)، اسرائیل بیتنا (6 کرسی)، یهدوت هتوراه (6) و شاس (7 کرسی) در مجموع، 67 کرسی را به دست آوردند. در نیمه اردیبهشت و به فاصله تنها دو ساعت از اتمام مهلت نتانیاهو رهبر حزب «لیکود»، برای تشکیل کابینه ائتلافی جدید، او با جلب رضایت «نفتالی بنت»، رهبر حزب تندرو متکی به آرای شهرک نشین های «خانه یهودی» برای مشارکت در کابینه ائتلافی، موفق به کسب حداقل آرای لازم برای تشکیل ائتلاف شد. در یک هم پیمانی دقیقه نودی، نتانیاهو توانست با ٦١ کرسی از ١٢� کرسی پارلمان، ائتلاف را تشکیل دهد. این کابینه، هرچند با حداقل ائتلاف تشکیل شد، اما این فرصت را به نتانیاهو داد دولتی راستگرا و افراطی تر از دولت قبل تشکیل دهد. تشکیل این کابینه تحلیل گران پیروزی نتانیاهو و غلبه بر مخالفینش می دانستند. نتانیاهو شخصا، پس از تشکیل کابینه جدید تاکنون کرسی سه وزارت خانه اقتصاد، وزارت خارجه و ارتباطات را در کنار نخست وزیری در اختیار دارد. این اتفاق نشان داد که نتانیاهو در پی کسب و افزایش قدرت خویش برنامه دارد. چالش در روابط رژیم صهیونیستی و اروپا در سال 94، فعالیت های زیادی در حوزه های سیاسی، اقتصادی و علمی به منظور بایکوت رژیم صهیونیستی انجام شد که در نوع خود بی نظیر بود. یکی از این اقدامات طرح بر چسب دار شدن کالاهای رژیم صهیونیستی ساخت شهرک ها بود. بعد از هشدارهای مکرر اتحادیه اروپا درباره شهرک سازی رژیم صهیونیستی در کرانه باختری، بالاخره آبان ماه سال جاری، کمیسیون اروپا طرح برچسب زدن به کالاهای اسرائیلی تولید شده در شهرک های صهیونیست نشین را تصویب کرد. این اقدام اروپایی ها برای تحریم و برگشت زدن بر محصولات رژیم صهیونیستی ناشی از فعالیت های چندساله جنبش جهانی تحریم اسرائیل (BDS) است. این سازمان اقداماتی چون تحریم مراکز علمی رژیم صهیونیستی در ایتالیا، انگلستان و برخی کشورهای اروپایی داشته است. از دیگر اقدامات اروپایی ها طرح لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه در راستای تلاش های طرف های بین المللی و اروپایی برای به حرکت انداختن قطار روند سیاسی سازش میان طرفین فلسطینی و صهیونیستی است که در آن بر لزوم از سرگیری فوری مذاکرات سازش و تعیین جدول زمانی 18 ماهه برای پایان مذاکرات و دستیابی به توافق دائمی میان تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی تاکید شده بود. این طرح با واکنش شدید نتانیاهو روبرو شد. مجموعه اقدامات اروپا ضد رژیم صهیونیستی و محکوم کردن رفتار نژادپرستانه، شهرک سازی ها و سرکوب انتفاضه باعث شد سال 94 سال بد در روابط رژیم صهیونیستی و اروپا لقب بگیرد. به نظر می رسد این روابط و جایگاه رژیم صهیونیستی در میان جامعه اروپایی طی سال آتی روندی معکوس با خود به دنبال داشته باشد. این زنگ خطر از سوی بسیاری از شخصیت ها و تحلیل گران صهیونیست هم مطرح شده است. حزب هرتزوگ از مخالفان نتانیاهو، در بیانیه ای اقدام اتحادیه اروپا در حذف حماس از فهرست سازمان های تروریستی را محکوم کرد اما اعلام کرد که نتانیاهو باید برای این مسئله و از دست رفتن جایگاه اسرائیل در اروپا مورد سرزنش قرار گیرد. اقدامات افراط گونه نتانیاهو عامل این موضوع است. هم چنین روزنامه صهیونیستی «جرزالم پست» در آبان ماه نظرسنجی ای را منتشر نمود که نشان می داد افکار عمومی جامعه صهیونیستی هم معتقدند نگاه اروپایی ها به آن ها مثبت نیست. در این نظرسنجی صهیونیست ها، سوئد و فرانسه را به عنوان کم ترین حامی و آلمان را به عنوان بزرگ ترین حامی رژیم صهیونیستی در اروپا معرفی نمودند. این نظرسنجی در حالی منتشرشده است که در ماه های گذشته و از زمان روی کار آمدن دولت جدید سوئد و به رسمیت شناختن کشور فلسطین، روابط این کشور و رژیم صهیونیستی پرتنش بوده است به گونه ای که به دنبال انتقاد های وزیر خارجه این کشور از اعدام فلسطینی ها توسط رژیم صهیونیستی این رژیم وزیر خارجه سوئد را عنصر نامطلوب اعلام کرد. همچنین 54% آلمان را به عنوان بزرگ ترین حامی انتخاب نمودند که این انتخاب را می توان ناشی از عدم شرکت آلمان در برنامه اتحادیه اروپا در تحریم محصولات شهرک های رژیم صهیونیستی دانست. در این نظرسنجی، انگلیس با 10% و لهستان با 6%، از جمله دیگر حامیان بزرگ این رژیم به شمار می روند و 23% شرکت کنندگان نسبت به این موضوع اظهار بی اطلاعی کرده اند. ارقام این نظرسنجی به خوبی نشان می دهد که صهیونیست ها به جز آلمان، برای خود هیچ حامی جدّی دیگری در اروپا متصور نیستند. طرح تقسیم مسجدالاقصی و بی حرمتی به آن، مقدمه ی آغاز انتفاضه صهیونیست ها هر از چند گاهی نیز با جسارت و حرمت شکنی در قسمت مسلمانان مسجد الاقصی، سعی در ایجاد درگیری و حصارکِشی جدید می کنند تا به هدف نهایی خود یعنی یهودی سازی این مکان مقدس اقدام کنند. لازم به ذکر است بر اساس شریعت اسلامی، ورود غیرمسلمانان به مساجد و اماکن مقدس با محدودیت های شرعی و فقهی زیادی روبروست و ورود یهودیان به این اماکن در حقیقت حرمت شکنی شریعت اسلامی محسوب می شود. یک سال اخیر یورش های زیادی از طرف شهرک نشین ها به مسجدالاقصی رخ داد که چند بار با انداختن مواد آتش زا خساراتی را به مسجد وارد نمودند و مورد اخیر نیز- ورود وزیر کشاورزی اسرائیل یوری آرئیل از حزب دست راستی کانون یهود با تعداد زیادی از شهرک نشین ها به مسجدالاقصی زمینه درگیری مسلمانان و یهودیان را ایجاد کرده است. صهیونیست ها در نقشه اولیه خود درصدد به دست آوردن قسمتی از مسجدالاقصی هستند که از صحن جنوب غربی تا دیوار غربی رواق مسجدالاقصی و بالای سر دیوار براق آغاز و در صحن غربی در بخش باب المغاربه ختم می شود؛ اما دلیل انتخاب وضعیت کنونی برای اجرای طرح تقسیم بندی زمانی و مکانی توسط صهیونیست ها را می توان در اوضاع متشنج کنونی جهان اسلام جستجو کرد؛ اما اقدامات رژیم صهیونیستی جرقه انتفاضه ای دیگر علیه اشغالگران را رقم زد. این انتفاضه تاثیری مستقیم بر رژیم صهیونیستی داشته است. در عرصه سیاسی انتفاضه موجب به زیر سوال رفتن راهبرد و استراتژی راستگرایان صهیونیست که مبتنی بر مدیریت مناقشه است نه حل آن، شد. در نتیجه انتفاضه، فشارها بر نتانیاهو برای فعال سازی گزینه سیاسی بیشتر شد که البته این فشارها از سوی نهادهای مختلف صهیونیست از جمله دستگاه های امنیتی بود. از دیگر پیامدهای انتفاضه برای رژیم صهیونیستی بر هم ریختن حساب و کتاب های دولت راستگرای نتانیاهو بود. انتفاضه باعث شد تا اختلافات فراوانی در داخل ائتلاف کابینه در خصوص شکل تعامل با طرف فلسطینی به وجود بیاید. افزایش اختلاف نظر میان مقامات سیاسی و امنیتی در خصوص شکل برخورد با فلسطینی ها از دیگر معضلات پیش روی صهیونیست هاست. چالش امنیتی و اقتصادی پس از انتفاضه از دست دادن احساس امنیت و پویایی اقتصاد از اصلی ترین پیامدهای انتفاضه بر روی سیاست های تل آویو در سال آتی خواهد بود. بر اساس تازه ترین نظرسنجی های منتشره در سایت عبری زبان «واللا» و روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحارانوت»، 61 درصد سؤال شوندگان صهیونیستی ابراز عقیده کردند که امنیت شان از زمان شکل گیری انتفاضه قدس به خطر افتاده است و 71 درصد شرکت کنندگان در این نظرسنجی ها اعلام کردند که دولت نتانیاهو توانایی آرام کردن اوضاع و سرکوب انتفاضه را ندارد و احساس امنیت خود را ازدست رفته می دانند و این به معنای آن است که میزان احساس امنیت تا سطح نگران کننده ای کاهش یافته است به ویژه آنکه در هنگام اوج گرفتن برخی حوادث، وسایل نقلیه عمومی، مراکز آموزشی و بیشتر مراکز اقتصادی تعطیل می شود که البته مشابه آن را در قدس و تل آویو هم رخ داد. از جمله خسارت ها و زیان های مستقیمی که شروع انتفاضه برای صهیونیست ها با خود به همراه داشت، وادار شدن دولت صهیونیستی به اختصاص چهار میلیارد شیکل (حدود یک میلیارد دلار) بودجه اضافی به ارتش ـ در آغاز دوره انتفاضه ـ بود. از سوی دیگر، این خیزش مردمی باعث شد تا درآمد دولت اشغالگر قدس از محل مالیات ها کاهشی 1.5 میلیارد شیکلی (حدود 0.4 میلیارد دلار) را تجربه نماید. این شرایط اقتصاد رژیم صهیونیستی را با تهدید ورود به رکود اقتصادی مواجه می سازد. عدم خروج فضای عمومی از حالت امنیتی و ترس، خسارت های گسترده ای را به بازارها وارد کرده و تاثیر انتفاضه کنونی در عرصه اقتصادی بیش از تاثیرجنگ سال 2014 غزه است. به نظر می رسد تداوم انتفاضه حتی در سطحی پایین تر در سال آتی رژیم صهیونیستی را در حوزه های سیاسی، امنیتی و اقتصادی دچار چالش هایی جدی خواهد نمود. تشدید اختلاف میان نخبگان و مسئولان در سیاست داخلی و منطقه ای برجام و انتفاضه را می توان دو موضوع اساسیِ اختلاف برانگیز میان صهیونیست ها در سال گذشته دانست. پس از اجرای برجام به طور ملموس شاهد نمایان شدن عدم وحدت راهبردی در میان مسئولین رژیم صهیونیستی- که در نهمین نشست سالانه موسسه مطالعات امنیت اسرائیل با موضوع «چالش های امنیتی قرن 21» شرکت کرده بودند- هستیم. در حالی برخی سیاستمداران رژیم صهیونیستی چون نتانیاهو جمهوری اسلامی را دشمن اصلی می دانند که نظامیانی چون «آیزنکوک» رئیس کل ستاد مشترک ارتش معتقدند پس از برجام گروه های غیردولتی (حزب الله، حماس، جهاد اسلامی و داعش) دشمن اصلی خواهند بود؛ اما طیفی دیگر معتقدند دو گروه بالا تنها به دنبال سرپوش بر چالش های درونی و امنیتی هستند و تا این رویکرد اصلاح نشود بحران بقا برجاست. با اغماض می توان دیدگاه نخبگان و مسئولان رژیم صهیونیستی حول راهبرد پسا برجام را در سه طیف دسته بندی نمود. این سه دیدگاه عبارت اند از:1. برجام، عامل تغییر راهبرد منطقه ای ایران و رژیم صهیونیستی است. با تغییر راهبرد ایران پس از برجام و انتخاب مسیر جنگ نیابتی، حزب الله، حماس و گروه های اسلامی شبه دولتی به دشمن نخست رژیم صهیونیستی تبدیل خواهند شد.2. برداشتی شبیه به برداشت نخست از برجام ارائه می کنند اما تغییر اولویت راهبردی توجه از ایران به گروه های جهادی و اسلامی را اشتباهی فاحش و راهبردی می داند. لذا معتقد است از این فرصت باید برای ائتلاف سازی با کشورهای عربی ضد ایران استفاده کرد؛ زیرا ایران همچنان دشمن اصلی رژیم صهیونیستی و اعراب است.3. توجه و تمرکز بر پسا برجام را عاملی برای دو طیف نخست به منظور انحراف از چالش های درونی و اصلی رژیم صهیونیستی چون بحران جمعیت، ناآرامی، عدم دموکراسی در سرزمین های اشغالی و بهانه ای برای فرار از تشکیل دو دولت می داند. این اختلاف در موضوعات سیاست داخلی هم در سال گذشته برای رژیم صهیونیستی چالش برانگیز بوده است. راهبرد کلان برای بقا، شیوه کنترل انتفاضه و همچنین نقش تشکیلات خودگردان سه موضوع اصلی اختلاف میان تصمیم گیران، سیاستمداران و نظامیان رژیم صهیونیستی در حوزه داخلی است. شیمون پرز در سخنانی به خوبی اعتراف می کند که ریشه این اختلافات در موضوع دیگری است. شیمون پرز این بحران را ناشی از نداشتن یک رهبر می داند و راه حل را در موجود بودن یک بن گوریون برای اداره ی اسرائیل خلاصه می کند. این اظهارات رئیس سابق رژیم صهیونیستی نشان می دهد که این رژیم با یک خلأ راهبردی مواجه است. همواره یکی از اصلی ترین موضوعاتی که میان صهیونیست ها اختلاف برانگیز بوده، ایده تشکیل دولت است. با اوج گرفتن انتفاضه بار دیگر شاهد مطرح شدن موضوع دو دولت یهودی- فلسطینی بجای تک دولت یهودی هستیم. در این موضوع آنچه جلب توجه می کند این است که هم موافقان و هم مخالفان ایده دو دولت، نتانیاهو را به عدم راهبرد صحیح متهم می کنند. به باور برخی تحلیل گران، هدف از مطرح شدن دو دولت، تنها برای فرار رژیم صهیونیستی از فشارهای بین المللی و منزوی کردن آرمان آزادی کل فلسطین است. نقش تشکیلات خودگردان در مسیر کنترل و سرکوب انتفاضه از دیگر موضوعات اختلافی است. در این موضوع هم چه موافقان نقش تشکیلات و چه مخالفان حضور تشکیلات خودگردان و محمود عباس برای سرکوب انتفاضه، نتانیاهو را متهم به اتخاذ تصمیم غلط می کنند. طبق آنچه در رسانه های صهیونیستی آمده است در جلسه کابینه نتانیاهو نیروهای نظامی- امنیتی رژیم صهیونیستی به حلقه سیاسی این رژیم پیشنهاد دادند تشکیلات خودگردان را مسلح و از نظر نظامی تقویت کند و تشکیلات به موج خشونت در کرانه باختری پایان دهد. مقامات نظامی رژیم صهیونیستی پیشنهاد داده اند به نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان سلاح و مهمات داده شود و آنان روش ترور را در پیش بگیرند، زیرا به دلیل جایگاه و اطلاعات، آنان موفق تر خواهند بود. افزایش سطح روابط با ترکیه و عربستان طی ماه های اخیر شاهد تغییر موازنه ی منطقه ای در سوریه به واسطه ی تشکیل ائتلاف چهارگانه متشکل از ایران، روسیه، عراق و سوریه هستیم. ترکیه و عربستان سعودی را می توان اصلی ترین بازیگرانی دانست که از این تغییر موازنه ی منطقه ای احساس رضایت نداشتند. برداشت این کشورها از برجام و افزایش نفوذ ایران در منطقه موجب نزدیکی این سه کشور به یکدیگر شد؛ اما آنچه بیشتر به چشم می خورد تلاش و عیان گویی مسئولان صهیونیستی از نزدیکی روابط رژیم صهیونیستی با دیگر کشورهای منطقه خصوصا عربستان و ترکیه است. این افزایش سطح روابط می تواند مقدمه ای بر تغییر نظم منطقه ای و ایجاد جبهه ای جدید علیه جمهوری اسلامی در سال 95 باشد.در بهمن ماه خبرهای متفاوتی حول برقراری روابط میان رژیم صهیونیستی و ترکیه در رسانه ها مطرح شد. جدی ترین اقدام را می توان از سوی دفتر نخست وزیری نتانیاهو دانست که در بیانیه ای اعلام کرد پیشرفت هایی در مذاکرات برای آشتی با ترکیه حاصل شده است. پیش از این «موشه یعلون» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی و بسیاری از سران این رژیم اعلام کرده اند که ترکیه پیش از عادی شدن روابط، باید دفتر حماس در این کشور را ببندد. وال استریت ژورنال در گزارشی می نویسد: «مصر و ترکیه که روابط رسمی با تل آویو دارند، دو کشوری در غرب آسیا هستند که در ماه های گذشته به سمت بهبود روابط با اسرائیل پیش رفته اند.» این اتفاقات را می توان در راستای سخنان «جان بولتون» نسبت به فرصت بهره برداری رژیم صهیونیستی از برجام و شرایط منطقه ای ضد ایران و محور مقاومت دانست. بولتون نماینده سابق ایالات متحده در سازمان ملل در این امر معتقد است: «دولت اوباما با برجام کاری را که خیلی ها غیرممکن می دانستند، انجام داده و آن نزدیک تر شدن عربستان سعودی و اسرائیل به هم از زمان تاریخ ایجاد دولت اسرائیل است.» دغدغه بحران جمعیت سازمان آمار مرکزی فلسطین در دی ماه، آمار جدیدی از جمعیت فلسطینیان و صهیونیست ها منتشر نمود. طبق این گزارش جمعیت کل فلسطینیان (ساکنان و آوارگان) 12.3 میلیون نفر است که 4.75 میلیون نفر در سرزمین های فلسطین زندگی می کنند. کرانه باختری با 2.9 میلیون نفر در رتبه نخست، نوار غزه با 1.85 میلیون نفر و مناطق فلسطین اشغالی 1948 با 1.47 میلیون نفر در رتبه های بعدی قرار دارند. دیگر نکات حائز اهمیت این است که در پایان سال 2017 جمعیت فلسطینیان ساکن در سرزمین های فلسطینی در عدد 6.3 میلیون با کل یهودیان صهیونیست برابر می شود. برابری جمعیت فلسطینیان و صهیونیست ها، باعث شده است اختلاف و تنش میان صهیونیست ها برای شیوه برخورد با این چالش به وجود آید. شیمون پرز رئیس سابق رژیم صهیونیستی ضمن انتقاد به عدم تلاش برای ایجاد دو دولت توسط دولت نتانیاهو، می گوید: بهتر است در بخشی از این سرزمین یک کشور یهود داشته باشیم تا اینکه کل این سرزمین را بدون یک کشور یهود در اختیار داشته باشیم. اسرائیل باید به خاطر خودش راه حل دو کشوری را اجرا کند چرا که اگر قرار باشد اکثریت مان را از دست بدهیم، همانند امروز که با یکدیگر از نظر تعداد برابر هستیم، نمی توانیم به عنوان یک کشور یهود یا یک کشور دموکراتیک باقی بمانیم. این مهم ترین مسئله است و متأسفم که دولت تل آویو برعکس آن را انجام می دهد. اسحاق هرتزوگ رهبر حزب کار رژیم صهیونیستی در قبال تهدید جمعیت معتقد است: اکنون با گذشت پنجاه سال، بزرگ ترین خطری که آینده دولت اسرائیل را تهدید می کند، می شناسیم؛ ما بعد از دو هزار سال بازگشته ایم. شمار اعراب نیز رو به افزایش است؛ نسبت جمعیت اعراب به یهودیان، پنجاه و دو به چهل و هشت درصد است. من می خواهم از فلسطینان جدا باشم و سرزمین یهودی را که اکثر جمعیت آن یهودی هستند، حفظ کنم. من نمی خواهم شصت و یک نفر از نمایندگان کنست، فلسطینی باشند و در اسرائیل، نخست وزیر فلسطینی روی کار بیاید. نمی خواهم پرچم، شعار و سرود ملی من تغییر کند. این اظهارات که تنها بخشی از نگرانی سران رژیم صهیونیستی است، به خوبی نشان می دهد که مولفه جمعیت به عنوان یک چالش اصلی برای دولت- ملت سازی و بقا رژیم صهیونیستی است، به گونه ای که حاضر به پذیرش سرزمین جغرافیایی بدون عمق استراتژیک در همسایگی دولت فلسطینی می باشند. به دلیل رشد بالای جمعیت فلسطینیان و عدم مهاجرت یهودیان به وسعت دهه 70 میلادی به سرزمین های تحت حاکمیت صهیونیستی، مولفه جمعیت برای این رژیم تبدیل به چالش اساسی شده است. آخرین اقدامی که رژیم صهیونیستی برای حل این بحران انجام داده است، پذیرش فالاشه ها به عنوان قوم یهود است. رژیم صهیونیستی آبان ماه از موافقت خود با مهاجرت 9 هزار مهاجر یهودی اتیوپیایی فالاشه به فلسطین اشغالی طی 4 سال آینده خبر داد و وزارت امور داخلی این رژیم اعلام کرد که هیئت دولت صهیونیستی با اجماع آراء با این طرح موافقت نموده است. در این موضوع نتانیاهو با صدور بیانیه ای از تصمیمی بزرگ خبر داد: ما امروز تصمیم مهمی برای جذب گروه دیگری از افرادی که با رژیم صهیونیستی ارتباط دارند، گرفتیم. روابط چالش برانگیز اوباما و نتانیاهو با آغاز مذاکرات ایران و کشورهای اروپایی به علاوه آمریکا همواره رژیم صهیونیستی به عنوان یکی از مخالفان تمامی توافق ها تا برجام بود. تلاش ها و اظهارات نتانیاهو در نشست سالانه سازمان ملل و حضور در کنگره را می توان از اصلی ترین واکنش ها و تلاش های دولت صهیونیستی برای جلوگیری از روند تصویب و نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای ایران و غرب دانست. حضور نتانیاهو در کنگره آمریکا و سخنرانی علیه توافق هسته ای، واکنش شدیدی از سوی دولت اوباما داشت. کاخ سفید پس از اقدام نتانیاهو اعلام کرد که باراک اوباما این سخنرانی را تماشا نکرد و همزمان با سخنرانی نتانیاهو، با برخی از روسای جمهوری غرب درمورد اوکراین به تبادل نظر پرداخت. بسیاری از تحلیلگران آمریکا این موضعگیری کاخ سفید را بی اعتنایی دولت آمریکا به سخنان نتانیاهو و به نوعی بی ارزش بودن این سخنان ارزیابی کردند. این اختلافات میان اوباما و نتانیاهو واکنش هایی هم از سوی اوباما به همراه داشت. باراک اوباما طی چهار سال اول ریاست جمهوری خود تلاش کرد به طرف فلسطینی، بی طرفی خود را اثبات کند. مطرح کردن طرح صلح و گفتگو و انتقاد از شهرک سازی ها بخشی از اقدامات اوباما در راستای جلب نظر طرف فلسطینی بود. اما اوباما باوجود سیاست های انتقادی که درباره شهرک سازی و تشکیل دو دولت بر اساس مرزهای 1967 داشت، اما با موضوع عضویت فلسطین در نهادهای بین المللی ازجمله سازمان ملل متحد، سازمان یونسکو و دیوان کیفری بین المللی همواره مخالفت می کرد. در اجلاس سال 94 سازمان ملل، باراک اوباما در هفتادمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد به موضوع مبارزه با گروه تروریستی داعش و آمادگیکشورش برای همکاری با ایران و روسیه برای حل بحران سوریه اختصاص داده و به مسئله فلسطین هیچ اشاره ای نکرد. به نظر می رسد یکی از دلایل اصلی برای سخن نگفتن اوباما از مسئله فلسطین مربوط به این است که رئیس جمهوری آمریکا شکست سیاست های خود درباره مسئله فلسطین را به رفتارهای بنیامین نتانیاهو و نقض تعهدات توسط وی مرتبط می داند. زیرا نتانیاهو درحالی که درباره توقف شهرک سازی به اوباما تعهد داده بود، اما تنها 9 ماه به این تعهد پایبند بود و به سیاست شهرک سازی حتی با سرعت بیشتری ادامه داد. نتانیاهو نه تنها توجه جدی به مسئله تشکیل دو دولت نداشته است بلکه در سال 2014 با جنگ علیه غزه مرتکب جنایت جنگی آشکاری علیه فلسطین شد. رئیس جمهوری آمریکا به سخن نگفتن از مسئله فلسطین در هفتادمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل به نوعی ناامیدی خود را از حل این مسئله به دلیل کارشکنی ها و رفتارهای نتانیاهو نشان داد. اوباما ترجیح داد تصمیم گیری درباره مسئله فلسطین را به رئیس جمهوری بعدی آمریکا واگذار کند. نکته مهم این است که اوباما از نتانیاهو و رفتارهای وی ناراضی است نه اینکه به امنیت و منافع رژیم صهیونیستی پایبند نباشد. پایبند بودن اوباما و به طور کلی دولت آمریکا به امنیت و منافع رژیم صهیونیستی به حدی آشکار است که مقامات آمریکایی پس از هر دوره از مذاکرات هسته ای با جمهوری اسلامی ایران به تل آویو سفرکرده و مقامات صهیونیستی را در جریان آخرین تحولات مذاکرات قرار می دادند. درعین حال، زمانی که بنیامین نتانیاهو در نوامبر 2015 به واشنگتن سفر و با باراک اوباما دیدار کرد، اوباما تأکید کرد که «امنیت رژیم صهیونیستی همچنان در رأس اولویت های ما قرار خواهد داشت و این رژیم حق دفاع از خود در برابر آنچه از آن به عنوان تروریسم فلسطینی یادکرد را دارد.» رئیس جمهوری آمریکا در این دیدار گفت: «رژیم صهیونیستی حق و وظیفه دارد از خود در برابر تروریسم فلسطینی دفاع کند. مجموعه اتفاقات سال 94 میان نتانیاهو و رژیم صهیونیستی، از سوی تحلیل گران یک اشتباه اهبردی از سوی نتانیاهو را رقم زد. این اقدام باعث شد نتانیاهو و راست گرایان رژیم صهیونیستی روابط آنها با دموکرات ها در ایالات متحده نسبت به قبل تیره تر شود. جنگ سوریه و بلندی های جولان جولان سوریه برای رژیم صهیونیستی از اهمیت استراتژیک خیلی واضحی برخوردار است به همین دلیل آن ها همه تحولات در سوریه را به دقت زیر نظر دارند. نشریه فارین پالیسی درباره رصد تحولات سوریه و حضور گسترده روس ها در این کشور می نویسد: «اسرائیل شاید اولین طرفی بود که از حضور تازه ی روسیه در سوریه خبردار شد. با رصد تحولات، صهیونیست ها به خوبی پی برده بودند که روس ها راهبرد کلان خود را در سوریه تغییر داده و به زودی تحولات گسترده ای را در سوریه آغاز خواهند کرد. لذا «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در جریان دیداری فوری و اضطراری از مسکو در 21 سپتامبر (30 شهریور) و 9 روز پیش از شروع حملات هوایی در سوریه، سعی کرد تا جایی که ممکن است تنش های احتمالی در این زمینه را به حداقل برساند. بر اساس گزارش رسانه ها در این دیدار نتانیاهو و پوتین بر روی چارچوبی به توافق رسیدند که بر اساس آن «با شروع حملات هوایی روس ها در سوریه اولاً از برخورد احتمالی نظامی بین جنگنده های دو طرف در آسمان سوریه اجتناب شود؛ ثانیاً مسکو دغدغه های استراتژیک رژیم صهیونیستی را در سوریه رعایت کند که خودداری از ارسال سلاح به حزب الله از خاک سوریه یکی از این موارد بوده است». نتانیاهو در این دیدار به صراحت تأکید می کند که «ارسال سلاح به حزب الله و گشودن جبهه ای جدید توسط ایران در شمال رژیم صهیونیستی(جولان)، نگرانی های اصلی او است. در این دیدار دو طرف همچنین تصمیم به ایجاد کمیته مشترکی برای هماهنگی اقدامات نظامی خود در سوریه می گیرند.» رژیم صهیونیستی از تحولات بحران سوریه از بهار سال 2011 میلادی تاکنون برای تقویت شهرک سازی صهیونیستی در بلندی های اشغالی جولان استفاده کرده است. بنابراین می توان این گونه استدلال کرد رژیم اسرائیل در تلاش است که اوضاع کنونی اسکان شهرک نشینان در بلندی های جولان را که سرزمین سوری است، به یک واقعیت غیر قابل تغییر تبدیل کند. وضعیت توپوگرافی این ارتفاعات به گونه ای است که تسلط بر جولان برای رژیم اسرائیل اهمیتی فراوان دارد. ارزش استراتژیکی و راهبردی جولان برای این رژیم قابل چشم پوشی نیست. از منظر امنیتی، تسلط بر جولان این امکان را به آن می دهد که هرگونه تحرک نظامی سوریه را تحت نظر داشته و با وجود چین خوردگی ها و بلندی های موجود در این منطقه، بخش های زیادی از فلسطین اشغالی را در تسلط خود قرار دهد. همچنین این ارتفاعات از اهمیت آبی برخوردار بوده و سومین منبع تأمین کننده آب رژیم صهیونیستی است. یکی از حساسیت های رژیم صهیونیستی حضور ایران و حزب الله در نزدیکی های جولان بوده است. ترور سمیرقنطار یکی از فرماندهان ارشد حزب الله نشان دهنده حساسیت رژیم صهیونیستی بر جولان داشت. لرمن یکی از مسئولین سابق امنیتی رژیم صهیونیستی ، ترور قنطار را واکنشی موجه نامید و گفت: «دلیل عملیات ترو قنطار این بود که ایران و متحدان این کشور از این فرد برای نفوذ در بین اهالی منطقه و ایجاد پایگاهی در بلندی های جولان و عملیات ترور استفاده می کردند و در این موقعیت اسرائیل موظف به پاسخگویی است.» رژیم صهیونیستی در سال 95 رژیم صهیونیستی در سال آینده با چالش هایی چون تداوم انتفاضه و پیامدهای آن، جنگ احتمالی غزه، فشار اروپا روبروست.برخی تحلیلگران وقوع جنگ چهارم غزه را یک اتفاق اجباری و ناخواسته از سوی رژیم صهیونیستی یا حماس می دانند. آوی یسخاروف تحلیلگر سایت «تایمز آو اسرائیل» از این طیف است. او معتقد است جنگ جدید وقوعش حتمی و اجتناب ناپذیر است. یسخاروف برای اثبات ادعای خود به مطلبی از یک روزنامه نگار مطرح فلسطینی استناد می کند. فایز ابوشماله، روزنامه نگار سرشناس غزه ای و به گفته یسخاروف، از چهره های نزدیک به حماس، می گوید: مبارزان قسامی در طول یک سال و نیم گذشته- شبانه روز- مشغول کار و تلاش بوده اند. آن ها لحظه ای طعم آرامش و استراحت را نچشیده اند؛ زیرا نبردی که برای آن آماده می شوند یک نبرد سرنوشت ساز است. بحث بقا و فنا و مرگ و زندگی است. آن ها هیچ گزینه ای ندارند جز اینکه در تمامی شرایط تلاش کنند و آماده باشند؛ زیرا آن طور که ساکنان غزه می گویند این منطقه تا به امروز شاهد چنین اوضاع اسفبار انسانی نبوده است. به باور آن ها، اوضاع در حال حاضر از دوره جنگ اخیر نیز سخت تر شده است. این شرایط در پایان کار منجر به انفجار اوضاع می شود. اگر سال 2016 بدون هیچ جنگی خاتمه یابد، در واقع یک معجزه روی داده است؛ زیرا بروز چنین جنگی در اختیار حماس یا اسرائیل نیست. پرونده روابط میان رژیم صهیونیستی و کشورهای منطقه از دیگر موضوعات مهم و سرنوشت ساز برای رژیم صهیونیستی در سال 95 است. در صورتی که ترکیه و رژیم صهیونیستی سطح روابط خود را بتوانند بیش از پیش افزایش دهند، رفتار رژیم صهیونیستی در قبال گروه های مقاومتی چون حماس بسیار می تواند تحت تاثیر قرار بگیرد. اسامه حمدان در پاسخ سوالی در مورد نزدیکی ترکیه و رژیم صهیونیستی و درخواست این رژیم از دولت اردوغان مبنی بر اخراج حماس از خاک این کشور می گوید: قبول هر پیشنهاد اسرائیلی به ضرر پذیرنده آن خواهد بود و بالعکس قبول نکردن این پیشنهادها به نفع آن طرف خواهد بود، اسرائیل، رژیمی است که برایش در منطقه، آینده ای وجود ندارد، این رژیم از بین خواهد رفت، به کسانی که به دنبال هم پیمان شدن با این رژیم هستند می گوییم که اتحاد با اسرائیل خسارت های بزرگ و سنگینی خواهد داشت. لذا آنچه سیاست رژیم صهیونیستی را در سال 95 رقم خواهد زد، مجموعه ای از عوامل داخلی، نظم جدید منطقه ای و انتخاب رئیس جمهور جدید آمریکا خواهد بود. انتهای پیام/ر
جمعه ، ۲۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مطاف24]
[مشاهده در: www.motaf24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها