واضح آرشیو وب فارسی:شوشتر روز: شوشترروز: کپوبافی، پـارچه بافی، ابریشمی، گلیم سوزنی، کارتی بافی، چوقابافی از دیگر رشته های منسوخ شده شوشتر می باشند که احیا شدند. به گزارش شوشترروز،کپوبافی : یکی از صنایع دستی بومی و خاص استان محصولاتی به نام کپو می باشد که با پیچش ساقه ها ی مرکز ی و جو ان نخل به دور ساقه ها ی کرتک شکل […]شوشترروز: کپوبافی، پـارچه بافی، ابریشمی، گلیم سوزنی، کارتی بافی، چوقابافی از دیگر رشته های منسوخ شده شوشتر می باشند که احیا شدند. به گزارش شوشترروز،کپوبافی : یکی از صنایع دستی بومی و خاص استان محصولاتی به نام کپو می باشد که با پیچش ساقه ها ی مرکز ی و جو ان نخل به دور ساقه ها ی کرتک شکل می گیرد و با نقش اند از ی کامو ا ها ی الو ان ، زیبایی آن چند بر ابر می شود. پـارچه بافی : به نوشته مسعودی ، شاپور اهالی شام را به شوش ، شوشتر و دیگر شهرهای خوزستان کوچ داد. آنها فرزندانی پدید آوردند که از همان روزگار به تدارک و بافتن دیبای شوشتری و دیگر انواع پارچه های ابریشمین در شوشتر، اهواز و شوش پرداختند. در طول دوران اسلامی نیز شهرهای شام در تولید انواع منسوجات مشهور بودند. جبّه ، بساط ، حریر و عبای شامی ، جامه های مویینه دمشق و منسوجات حلب و پارچه مخصوص بعلبک در متون دوره اسلامی ذکر شده است. معمولاً خلفا اطلاعات تاریخی را بر روی پارچه طراز نقش می زدند. این نوشته ها امروزه در تعیین مکان و تاریخگذاری آنها کمک می کند. نمونه ای از بافت پرده قالیچه نمای پشمین با نقش شمسه هایی مزین به نقش خروسان و عقابان که دارای کتیبه ای به نام مروان ، خلیفه اموی ، است در موزه منسوجات واشینگتن باقی مانده است. سجاده بافی :یکی از کاربردهای مهم سجاده در شوشتر جهیزیه عروس می باشد که همراه قران کریم در جهزیه می نهند. جاجیم بافی :جاجیم گونه ای زیرانداز دورویه است. جاجیم دست بافی است از پارچهٔ کلفت شبیه به پِلاس که از پلاس نازک تر است و آن را از نخ های رنگین و ظریف پشمی یا پنبه ای یا آمیزه ای از این دو می بافند. جاجیم ها پرز ندازند و می توان از هر دو روی آن استفاده کرد. کوچ گردان از آن بهرهٔ زیادی می گیرند و کاربرد آن به عنوان روانداز و محافظ سرما است. جاجیم بافی به عنوان یکی از صنایع دستی درشوشتر میباشد که از دیرباز بین خانواده های روستایی و عشایر رواج داشته است. جاجیم به عنوان زیرانداز استفاده می شود وهم چنین هنگام کوچ عشایر برای بسته بندی و جابه جایی اسباب و لوازم و گاهی به عنوان بالاپوش گرم مورد استفاده قرار می گیرد. حتی در بین برخی از خانواده های روستای جاجیم را به عنوان چشم روشنی و جهیزیه نوعروسان هدیه می دهند و به عنوان یادگاری ارزنده سال ها در خانوارها باقی می ماند. مواد اولیه جاجیم پشم است و بافت آن شبیه گلیم است، با این تفاوت که جاجیم در چهار تخته بافته می شود و پس از بافتن به هم متصل و دوخته می شود. در منطقه اورامان و ثلاث باباجانی زنان جاجیم هایی را با نقوش متنوع و جنس مرغوب می بافند که در نوع خود کم نظیر است. معرق ساقه گندم :طبق تحقیقات این هنر ابتدا با ساقه های نی شکر و ذرت در شهرهای جنوبی کشورمان رواج داشته است.به علت سختی کار و نبود ابزار متناسب و کیفیت پایین کار نتوانسته جای را در بازار فروش یا رشته های هنری به خود اختصاص دهد.کم کم با الیاف دیگری مانند ساقه گندم ، جو، برنج و برخی گیاهان دارای ساقه انجام شد. ملحفه بافی :مردم شوشتر از دستبافته های داری مانند ملحفه بافی استقبال خوبی می کنند و از این رو بازار فروش این محصولات در استان خوب است و اگر معرفی این رشته حالت برون مرزی پیدا کند و در زمینه صادرات آن فعالیت شود وضعیت آن بهتر شده و رونق بیشتری پیدا خواهد کرد بافته های داری بافته هایی هستند که از دار برای تولید آنها استفاده می شود که دارها یا عمودی و یا افقی است. بعضی از این بافته ها گره دار هستند مانند قالی و گبه و برخی مانند گلیم و زیلو پود باف بوده و بعضی مانند ورنی و شیرکی پیچ پودپیچ هستند. در شوشتر بافته های داری به شیوه گره زنی یا پود گذاری بافته می شود و شامل قالی، قالیچه و گلیم است و بافندگان اصلی آنها زنان ایلی و روستایی هستند که بر روی دار افقی که بر روی زمین قرار می گیرد کار بافتن را انجام می دهند. نقشه ها اکثراً ذهنی و طرح ها هندسی است و رنگهای قرمز، مشکی، سبز، نارنجی، سفید، سرمه ای در بیشتر بافته ها کاربرد دارد. زنان و دختران عشایر عرب نیز به صورت محدود به کار بافت قالی اشتغال دارند و قالی هایی با نقش هندسی و با استفاده از رنگهای قرمز، نارنجی، صورتی، مشکی، زرد کدر، سرمه ای و سفید می بافند. احرامی:از محصولاتی است که در شوشتر بافته می شود. احرامی پارچه ای است با تار پنبه ای و پود پشمی به رنگهای سرمه ای، زرد، سبز، سفید، نارنجی، قرمز و… ابریشم بافی :بافت این نوع پارچه در دزفول رایج است. در تهیه این محصول از نخ ابریشم مصنوعی (ویسکوز) استفاده می شود. به دلیل ظرافت خاصی که دارد به مصرف شله ( روسری عربی ) می رسد، طول این پارچه ۲۰ متر و عرض آنها ۴۰ سانتیمتر است. پس از بافت آن را به قطعات ۴ متری در آورده وبرای روسری مورد استفاده قرارداده عده ای نیز قطعه ۴ متری را به دو قسمت تقسیم کرده و از وسط آنها را کنار یکدیگر قرار داده و به صورت تور دوزی بهم می دوزند. شله ای که از این طریق به دست می آید ۲ متر درازا و ۸۰ سانتی متر پهنا دارد. عبا بافی :بافت عبا در شوشتر سابقه ای دیرینه دارد به طوریکه می گویند پیشینه اش به بیش از پانصد سال می رسد. این عباها معمولا به رنگهای خرمایی، مشکی، خاکستری و شیری است که توسط بافندگان رنگرزی می شود. دو نوع پارچه عبایی در شوشتر بافته می شود: ۱- نوعی که برای بافتن آن از نخ های نازک استفاده می شود که به:” هله ” شهرت دارد و مناسب هوای گرم تابستان است. ۲- نوعی که تراکم تار و پودش بیشتر است و ” چانچه ” نامیده می شود و زمستان از آن استفاده می شود. فلزکاری :در شوشتر ساخت وسایل فلزی رواج دارد که تولیدات مختلفی از قبیل داس، تیشه، قیچی، قند شکن و… از محصولات آنان است. آهنگران شوشتری ابتدا فلز را به اندازه و شکل دلخواه بریده و در کوره قرار می دهند پس از گداخته شدن و انعطاف پذیری با چکش زدن به شکل مورد نظر در می آورند. در آخر با استفاده از سوهان آن را صیقل می دهند. خرمهره سازی خرمهره سازی یکی از رشته های در حال منسوخ این شهرستان بوده است که تنها توسط صنعتگران قم و شوشتر تهیه می شده و با توجه به آغاز فعالیت گسترده این صنعت از ۲ ماه پایانی سال ۸۸ با افتتاح سرای افضل به عنوان مرکز صنایع دستی این شهرستان خوب بوده و انتظار می رفت بهتر نیز شود. خوراکی ها – کلوچه – زردک – سبزی خورشتی – ارده – حلوا شکری – حلوا کنجدی – آش قلقل – حلوا قبیط – حلیم – فراورده های عطاری – بستنی سنتی
جمعه ، ۲۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شوشتر روز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]