واضح آرشیو وب فارسی:جویباران: مازندرانی ها نیز رسمی زیبا برای گذشتگان خوددارند رسمی بانام "خاکِ سَر" که در این روز مردم با پخت غذاهای محلی در حسینیه و مسجد گرد هم می آیند و از کسانی که در سال قبل یا سالیان قبل کنارشان بودند والان نیستند یاد می کنند .به گزارش جویباران ، آرام آرام به بهار 95 نزدیکی می شویم، بهاری که از پس سرمای زمستان سبز می شود و رویش دوباره زندگی را نوید می دهد، در آخرین روزهای زمستان و به عبارت دقیق تر آخرین پنجشنبه سال آرامستان ها پر است از ” حمد و سوره ” هایی که بر زبان می رانیم، پر است از حسرت هایی که برای نبودن عزیزی کشیده می شود و به حرمت حکمت خداوند با گفتن ” هر چه حکمت اوست” فرومی نشیند . انگار دلمان خیلی بیشتر می گیرد از نبودن هایی که به بودنشان عادت داشتیم! دلمان می گیرد برای آن ها که خاک را در آغوش دارند و انگار به هر رستی و سبزه ای نزدیک ترند ! پنجشنبه آخر سال، می گویند این روزها خفتگان ابدی در خاک بوی آرد تفت داده، گلاب و زعفران را حس می کنند و چشم به راه می مانند تا بروی به خانه از جنس خاک و سنگشان . این پنجشنبه آخر سال هم به دیدارشان می رویم، دیدار آن هایی که چشم انتظاری شان را نمی بینیم و صدایشان را نمی شنویم، شعر زیبای سهراب را می توان این گونه گفت ” به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من به سراغ من اگر می آیید قل هو والله را بر زبان جاری کنید به سراغ من اگر می آیید با گلابی سنگ مزارم را تر کنید به سراغ من اگر می آیید … “ مازندرانی ها نیز رسمی زیبا برای گذشتگان خوددارند رسمی بانام "خاکِ سَر" که در این روز مردم با پخت غذاهای محلی در حسینیه و مسجد گرد هم می آیند و از کسانی که در سال قبل یا سالیان قبل کنارشان بودند والان نیستند یاد می کنند و با قرائت قرآن و فاتحه روحشان را به آیات الهی جلا می دهند تا محرومان از دنیا با شنیدن آن در آستانه عید شاد شوند. خاک سر رسمی است که از دیرباز در مازندران و دیگر استان ها بانام های دیگر وجود دارد و در آن روز مردم با زیارت قبور درگذشتگان خود از آن ها یاد می کنند. یادشان بخیر. یاد همه آن هایی که دیروز بودند و امروز نه، همه آن هایی که پارسال رخت و لباس عید خریدند و امسال نه، هم آن هایی که لحظه تحویل سال صورتشان را بوسیدیم و عید زمان را تبریک گفتیم و امسال تنها با خواندن فاتحه ای یادشان می کنیم . آرام آرام به بهار 95 نزدیکی می شویم، بهاری که از پس سرمای زمستان سبز می شود و رویش دوباره زندگی را نوید می دهد، در آخرین روزهای زمستان و به عبارت دقیق تر آخرین پنجشنبه سال آرامستان ها پر است از ” حمد و سوره ” هایی که بر زبان می رانیم، پر است از حسرت هایی که برای نبودن عزیزی کشیده می شود و به حرمت حکمت خداوند با گفتن ” هر چه حکمت اوست” فرومی نشیند . انگار دلمان خیلی بیشتر می گیرد از نبودن هایی که به بودنشان عادت داشتیم! دلمان می گیرد برای آن ها که خاک را در آغوش دارند و انگار به هر رستی و سبزه ای نزدیک ترند ! پنجشنبه آخر سال، می گویند این روزها خفتگان ابدی در خاک بوی آرد تفت داده، گلاب و زعفران را حس می کنند و چشم به راه می مانند تا بروی به خانه از جنس خاک و سنگشان . این پنجشنبه آخر سال هم به دیدارشان می رویم، دیدار آن هایی که چشم انتظاری شان را نمی بینیم و صدایشان را نمی شنویم، شعر زیبای سهراب را می توان این گونه گفت ” به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من به سراغ من اگر می آیید قل هو والله را بر زبان جاری کنید به سراغ من اگر می آیید با گلابی سنگ مزارم را تر کنید به سراغ من اگر می آیید … “ مازندرانی ها نیز رسمی زیبا برای گذشتگان خوددارند رسمی بانام "خاکِ سَر" که در این روز مردم با پخت غذاهای محلی در حسینیه و مسجد گرد هم می آیند و از کسانی که در سال قبل یا سالیان قبل کنارشان بودند والان نیستند یاد می کنند و با قرائت قرآن و فاتحه روحشان را به آیات الهی جلا می دهند تا محرومان از دنیا با شنیدن آن در آستانه عید شاد شوند. خاک سر رسمی است که از دیرباز در مازندران و دیگر استان ها بانام های دیگر وجود دارد و در آن روز مردم با زیارت قبور درگذشتگان خود از آن ها یاد می کنند. یادشان بخیر. یاد همه آن هایی که دیروز بودند و امروز نه، همه آن هایی که پارسال رخت و لباس عید خریدند و امسال نه، هم آن هایی که لحظه تحویل سال صورتشان را بوسیدیم و عید زمان را تبریک گفتیم و امسال تنها با خواندن فاتحه ای یادشان می کنیم . آرام آرام به بهار 95 نزدیکی می شویم، بهاری که از پس سرمای زمستان سبز می شود و رویش دوباره زندگی را نوید می دهد، در آخرین روزهای زمستان و به عبارت دقیق تر آخرین پنجشنبه سال آرامستان ها پر است از ” حمد و سوره ” هایی که بر زبان می رانیم، پر است از حسرت هایی که برای نبودن عزیزی کشیده می شود و به حرمت حکمت خداوند با گفتن ” هر چه حکمت اوست” فرومی نشیند . انگار دلمان خیلی بیشتر می گیرد از نبودن هایی که به بودنشان عادت داشتیم! دلمان می گیرد برای آن ها که خاک را در آغوش دارند و انگار به هر رستی و سبزه ای نزدیک ترند ! پنجشنبه آخر سال، می گویند این روزها خفتگان ابدی در خاک بوی آرد تفت داده، گلاب و زعفران را حس می کنند و چشم به راه می مانند تا بروی به خانه از جنس خاک و سنگشان . این پنجشنبه آخر سال هم به دیدارشان می رویم، دیدار آن هایی که چشم انتظاری شان را نمی بینیم و صدایشان را نمی شنویم، شعر زیبای سهراب را می توان این گونه گفت ” به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من به سراغ من اگر می آیید قل هو والله را بر زبان جاری کنید به سراغ من اگر می آیید با گلابی سنگ مزارم را تر کنید به سراغ من اگر می آیید … “ مازندرانی ها نیز رسمی زیبا برای گذشتگان خوددارند رسمی بانام "خاکِ سَر" که در این روز مردم با پخت غذاهای محلی در حسینیه و مسجد گرد هم می آیند و از کسانی که در سال قبل یا سالیان قبل کنارشان بودند والان نیستند یاد می کنند و با قرائت قرآن و فاتحه روحشان را به آیات الهی جلا می دهند تا محرومان از دنیا با شنیدن آن در آستانه عید شاد شوند. خاک سر رسمی است که از دیرباز در مازندران و دیگر استان ها بانام های دیگر وجود دارد و در آن روز مردم با زیارت قبور درگذشتگان خود از آن ها یاد می کنند. یادشان بخیر. یاد همه آن هایی که دیروز بودند و امروز نه، همه آن هایی که پارسال رخت و لباس عید خریدند و امسال نه، هم آن هایی که لحظه تحویل سال صورتشان را بوسیدیم و عید زمان را تبریک گفتیم و امسال تنها با خواندن فاتحه ای یادشان می کنیم .
پنجشنبه ، ۲۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جویباران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]