واضح آرشیو وب فارسی:قانون: سال 94 خودکشی هایی از نوع دیگر را هم تجربه کرد که بخشی دانشجویی بود. بسیاری از آسیب شناسان اجتماعی، دلایل بالارفتن میزان خودکشی در بین دانشجویان ایرانی را افزایش فشارهای اجتماعی بر این افراد می دانند. در روز ۲۸ فروردین ماه یک دانشجوی دکترای شیمی معدنی در دانشگاه شهید بهشتی با خوردن سیانور خودکشی کرد. چهار روز بعد از آن نیز یک دانشجوی تربیت معلم همدان در محوطه دانشگاه و جلوی چشمان هم کلاسی هایش با سلاح گرم دست به خودکشی زد. در ماه اردیبهشت امسال یک دانشجوی دختر در رشته پزشکی دو روز بعد از آنکه به خاطر بدحجابی از سوی ماموران در شهر اصفهان بازداشت شده بود، دست به خودکشی زد.دختر ۲۱ ساله دیگری از اهالی کرج که در دانشگاه دامغان در رشته میکروبیولوژی تحصیل می کرد نیز در سال جاری در حمام خوابگاه، خود را با پارچه حلق آویز کرد.در روز ۲۲خرداد ماه امسال نیز یک دانشجوی دختر دانشگاه ملایر با خوردن قرص اقدام به خودکشی کرد. این دانشجو چندی قبل از این حادثه به اتهام رابطه نامشروع از سوی کمیته انضباطی دانشگاه به یک ترم محرومیت از تحصیل محکوم شده بود. طبق آماری که سال گذشته سرپرست اداره کل سلامت روان وزارت بهداشت ارائه کرد، سالانه در ایران به ازای هر صدهزار نفر جمعیت، 6 نفر اقدام به خودکشی می کنند یعنی در سال، ۴۲۰۰ نفر در ایران دست به خودکشی می زنند. خودکشی دومین علت اصلی مرگ در بین دانشجویان ایرانی است.از آنجا که ورود به دانشگاه یکی از سخت ترین مراحل زندگی یک جوان است، بسیاری از کارشناسان بر این نظرند که با گذشتن از این سد، بسیاری از مشکلات جوانان حداقل در ارتباط با برنامه آینده شان حل می شود. حال این پرسش مطرح می شود که چرا جوانانی که این سد را با موفقیت پشت سر می گذارند دست به خودکشی می زنند؟دکتر مدنی، جامعه شناس در این باره معتقد است که «گروه های تحصیلکرده حساسیت بیشتری هم نسبت به محیط پیرامون خودشان دارند و در واقع نسبت به مشکلاتی که در محیط اطراف شان رخ می دهد، حساسیت بیشتری از خودشان نشان می دهند و نوعی احساس ناکامی در آنها بیشتر رشد می کند.» مدنی به این نکته اشاره می کند که اقدام به خودکشی در بین این گروه از افراد به قصد مرگ صورت نمی گیرد بلکه یک راه فرار است: افراد تحصیلکرده ای که اقدام به خودکشی می کنند نمی خواهند بمیرند، بلکه می خواهند به دردهای خودشان پایان بدهند. بنابراین در واقع برای فرار از فشار روزافزونی که به آنها وارد می شود، ترجیح می دهند با از دست دادن زندگی شان آن درد روزافزون را کاهش بدهند و از بین ببرند. دکتر مدنی در این مورد به عوامل زمینه ساز خودکشی مثل همان مشکلات فرهنگی و اجتماعی اشاره می کند ولی از دسته دومی نیز به عنوان عوامل آشکارساز خودکشی نام می برد: «برخی عوامل آشکارساز هستند، یعنی مثل جرقه ای هستند که به انباری از بنزین می رسد و آن انفجار نهایی را انجام می دهد. عوامل آشکارساز درواقع عواملی هستند که باز درهمان محیط قرار دارند ولی آنچنان اثرات سوء می گذارند که فرد بعد از گذراندن دوره ای از بحران، دیگر تنها راه را پایان زندگی خودش می داند و خلاص شدن از رنج دائم و روزمره. این اقدامات یعنی این فشارهایی که معمولا به افراد وارد می شود، نگرانی از انگ خوردن یا استیگما که به دنبال احضار حراست یا سایر نهادها انجام می شود، مخصوصا در موارد غیر سیاسی، وضع را به مراتب بدتر می کند. واقعیت این است که در موارد سیاسی این احضارها بعضی مواقع حتی بحران حل کن هستند یعنی فرد اعتباری پیدا می کند در محیط پیرامونش ولی وقتی جنبه های اخلاقی و اجتماعی پیدا می کند، ممکن است برای فرد یک عامل آشکارساز باشد یعنی آخرین حلقه اتصال او را با اقدام به خودکشی فراهم بکند». اردیبهشت، ماه خودکشی! دکتر حمید یعقوبی، رئیس مرکز مشاوره و سلامت سازمان امور دانشجویان در خصوص افزایش خودکشی در بین دانشجویان و راهکارهای لازم برای جلوگیری از آن می گوید که رفتارهای خود آسیب رسان در دانشجویان از حساسیت بالایی برخوردار است، چون تعداد خیلی کم خودکشی برای دانشگاه زیاد به حساب می آید. براساس تحقیقی، طی ۳ تا ۴ سال فراوانی خودکشی از برخی دانشگاه استخراج شد و نتیجه این بود که بیشترین خودکشی در ماه اردیبهشت روی داده است. ممکن است بیرون از شهر جوانان غیر دانشجو خودکشی کنند و ما اصلا متوجه نشویم اما خودکشی دانشجو به دلیل حساسیتی که دارد، مهم است. وی با اشاره به دلایل خودکشی در فصل اردیبهشت گفت: ما یک افسردگی فصلی در زمستان داریم، فردی که افسرده است در زمستان حوصله خودکشی ندارد ولی فکر آن در سر وی هست و زمانی که بهار می آید حال این افراد کمی بهتر می شود و توان آنها باز می گردد و می توانند فکرشان را در بهار و اردیبهشت اجرایی کنند. بخشی نیز به مسائل و ارتباطات بین فردی، فصل بهار و جوانی، شکست های عاطفی و مسائل خانوادگی و تنش هایی که در خانواده وجود دارد، باز می گردد. اما به طور کلی ما در اردیبهشت نگران خودکشی دانشجویان هستیم. چون در چند سال اخیر بیشترین ماه از سال که در آن خودکشی صورت گرفته متعلق به اردیبهشت است و کمترین فصلی که خودکشی در آن رخ داده، تابستان بوده است؛ در این فصل دانشگاه تعطیل شده و دانشجو در دانشگاه نیست. وی در خصوص برنامه هایی که برای مقابله با خودکشی طراحی و تدوین شده، اظهارمی دارد: برهمین اساس طرحی را به نام شور زندگی تدوین کرده ایم که نقطه مقابل خودکشی بوده. برهمین اساس ما قرار است دانشجویان همیار سلامت را انتخاب کرده، آموزش های خاص را ارائه دهیم و این دانشجویان با اعزام به محیط های خوابگاهی آموزش های مذکور را به دانشجویان منتقل کنند. از طرفی چون برخی دانشجویان زمانی که قصد خودکشی دارند به دوستان شان در خوابگاه اطلاع می دهند، می توانند این موارد را گزارش دهند چون اقدام به خودکشی حیات انسان را به خطر می اندازد و راز محسوب نمی شود.
پنجشنبه ، ۲۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قانون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]