واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: رئیس اتحادیه آجیل و خشکبار عصر چند روز پیش در تلویزیون ظاهر شد و خیلی گله گذاری می کرد که چرا دروازه های کشور گل و گشاد و بازمانده و امسال چینی ها خروار خروار بادام و بادام زمینی و بادام هندی و انواع آجیل و حتی تخمه کدو را وارد کشور کرده اند؟ من هر چقدر از میوه های ایرانی و هر نوع محصول آشامیدنی و غذایی ایران دفاع می کنم، در این مورد حق را به جانب دولت می دهم و ورود آجیل و خشکبار چینی را که بزودی پسته های کالیفرنیایی هم بدان اضافه خواهد شد، واکنش مردم نسبت به گران کردن ناگهانی آجیل در نوروز یکی دو سال پیش می دانم که حضرات عضو این اتحادیه ماشاءالله الی ماشاءالله شب عیدی نشستند و یک مرتبه آجیل را به کیلویی هشتاد هزار تومان رساندند و داغ آجیل شب عید را به دل مردم گذاشتند. درخصوص میوه ها، کشاورز و باغدار بیچاره در گرمای تابستان و سرمای زمستان زحمت می کشد و میوه های عالی و گوارا و شیرین و مطبوع ایرانی تولید می کند. البته بیشتر منافع به جیب بارفروش، سلف خر و تره بار فروش بازار و میدان میوه می رود. می بینید که هر روز ثروتمندتر و دکانشان پررونق تر می شود، اما چند سال است آرزوی آجیل که همین اتحادیه در کمال قدرت و سطوت نرخ آن را افزایش داد، به صورت حسرت به دل و شکم مردم مانده است. قرن های متمادی، آجیل شب های زمستان روی هر کرسی در خانه ها بود و شب عید خانه ای خالی از آجیل نبود. آقایان به طمع صادرات آمدند هر چه پسته عالی و فندق خوب بود به خارج فرستادند و به دلایلی، تحریم شامل حال اجناسشان شد و آمریکایی ها بهانه ها آوردند که آجیل ایران این مشکل و آن مشکل را دارد و حالا خودشان در کالیفرنیا پسته می کارند و ایرانی های متخصص در آنجا مزارع پسته راه اندازی کرده اند و پسته کالیفرنیا جهان را به تصرف درآورده است! چینی ها صادرکنندگان زرنگی هستند. من مطمئن هستم همان طور که تهرانچی، مدیر ایرانی صنعت خودرو سال ها قبل اقدام کرده بود، چینی ها حاضر بودند خودرو جیلی را که می گفتند، خودرو کم مصرف است و آن را خودرو سبز می خواندند با بهای کمی برای استفاده میلیون ها خانواده کم درآمد کشورمان به ایران صادر کنند، اما مشتی دلال زرنگ بی وجدان که کمترین اهمیتی به مردم نمی دهند، رفتند و صادرات خودروی چین را در انحصار خود گرفتند و دولت هم که منتظر درآمد مفت و رایگان است، بهای خودرو ارزان چینی را آن قدر بالا برد که به شصت و هفتاد و نود میلیون رسیده است. چینی ها چون با اطلاعات بازاریابی قوی که دارند، دیده اند آجیل فروشان ایرانی مردم را از آجیل، ارزان ترین تنقل تاریخی ملت ایران محروم کرده اند، بنای صادرات آجیل و خشکبار را به ایران گذاشته اند و خواهید دید بزودی تمام انواع خشکبار و حتی زولبیا و بامیه را به ایران صادر خواهند کرد. آقای رئیس اتحادیه آجیل، به جای اینکه در تلویزیون جزع و فزع کند که چرا اجازه ورود پسته و بادام و بادام زمینی و بادام هندی چینی داده می شود، کمی کلاه خود را قاضی کند و از همکارانش بخواهد این قدر گرانفروشی نکنند. من از کودکی که مرحوم پدرم بعد ازظهرها یک نعلبکی آجیل به من عنایت می فرمود، آجیل خوار شده ام (اما نه از آن آجیل های اسکناسی رشوه) توضیح بدهم؛ مرحوم مستوفی الممالک، رئیس الوزرای عصر مشروطه می فرمود: «ما نه آجیل می دهیم، نه آجیل می گیریم.» حالا هر چند گاه که برادر عیال که مقیم تبریز است، تشریف می آورند تهران از روی محبت یکی دو کیسه کوچک آجیل عالی تبریز برایم سوغاتی می آورد. چندی پیش از فرزندانم خواهش کردم یکی دو کیلو آجیل برایم خریداری کنند. روزی ده دوازده دانه پسته و بادام زمینی و فندق که می گویند برای جسم بسیار خاصیت دارد و حافظه را تقویت می کند، خریداری کنند. خریداری کردند و آوردند. وقتی قیمت را شنیدم، کلاه از سرم پرید. (گاهی کلاه به سبک برناردت و ولنین و ژان کوکتو بر سرم می گذارم. خیلی هم از ژست چند تن از محققان و دانشمندان جدید که این نوع کلاه بر سر می گذارند و عیناً مانند ژان کوکتو و برتراند راسل و ژان پل سارتر می شوند خوشم می آید. از آن ها تقلید می کنم فضلشان و دانششان را باتری به باتری می کنم). خلاصه آن قدر قیمت گران بود که عادت آجیل خوری را کنار گذاشتم آن هم پس از چندین دهه!
پنجشنبه ، ۲۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]