محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825965820
سالی نو و سیاستی نو
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: سالی نو و سیاستی نو
ابتکار در سرمقاله خود آورده است:
این نوشته، واپسین سرمقاله سال 94 حقیر در روزنامه ابتکار است. امسال سالی پر تنش در حوزه عمومی بود. اتفاقاتی در این سال افتاد که در تاریخ سیاسی معاصر با خطی دُرُشت نوشته خواهد شد. ما نیز در سلسله یادداشت های خود، با افت و خیز های اتفاقات، افتان و خیزان شدیم. لذا مجموع آن یادداشت ها می تواند فضای تحلیلی خاصی را از آن اتفاقات به دست دهد. اتفاقاتی که حتماً در تاریخ به عنوان نقاط عطف از آن یاد خواهد شد.امسال برای اولین بار در کشور مخالفین یک دولت توانستند مقابل تصمیمات آن دولت با امنیت کامل ایستادگی کنند تا جایی که کارشان به همایش و تجمع و تحصن هم رسید، اما امنیت از آنان سلب نشد.
این حد از آزادی البته در ظرف قانون اساسی می گنجد اما شکوفا نشده بود. از این روی، ظهور این مخالفانِ با مصونیت، پاره ای از قانون اساسی را بر میز اجرا نهاد که تا پیش از این خاک می خورد. و این شکوفایی برخی از ظرفیت ها بود.
برای اولین بار برخی از نمایندگان مجلس در یک تحصن علیه یکی از تصمیمات کلان نظام، شرکت کردند و با آنان نه برخورد شد و نه رد صلاحیت شدند. و این البته مُر قانون بود. قانون این اجازه را به نمایندگان مجلس می دهد که هر تصمیمی را در این مملکت نمی پسندند نقد کنند و به آن اعتراض نمایند. این یکی دیگر از ظرفیت های قانون در تحقق آزادی بود که از آن استفاده شد.
برای اولین بار یک انتخابات در تهران برگزار گردید و مردم به صورت تام و تمام به دو لیست مشهور اعتنا کردند. طرفداران دو جریان اصلی کشور به صورت تام به نخبگان جریان خود اعتماد کردند و با حوصله به تمام اعضای لیست رای دادند. این نشان می‌دهد که ظرفیت تحزب میان مردم وجود دارد ولی ساختار تحزب یک گام عقب‌تر است. مردم آماده اند با اتیکت سیاسی وارد عرصه عمومی شوند اما هنوز ساحت‌های سیاسی و ساختارهای حزبی آمادگی استفاده از این ظرفیت را ندارند و این یک نوع عدم همترازی به وجود آورده است که اگر این عدم توازن اصلاح نگردد می تواند در آینده آسیب زا شود.
نکته ای البته پیرامون این انتخابات گفتنی است. در تهران لیست اصلاحات با کمترین امکانات پیروز شد.علل این اتفاق حتماً در این مقال نمی گنجد. تنها می توان گفت دو علت عمده وجود داشته است. پاره ای از آن ایجابی است و پاره ای سلبی.
بخشی از انگیزه مردم سلبی بود. آنان دیگر نمی خواستند عده ای وارد مجلس شوند. همان عده ای که در نخستین فرازهای مقاله به فاتحان ظرفیت های نهان قانون متصف شدند! همان عده که ظرفیت های نهان قانون را شکوفا کردند و آزادی را تا سقف ظرفیتِ آن نوش کردند. مردم اما از این عده روی گردانیدند.ادبارِ مردم حتماً از اقبالِ آزادی نیست! و شکوفایی این حد از ظرفیت آزادی در قانون اساسی حتماً از نقاط مثبت کارنامه این افراد محسوب می شود. اما سخن مردم چیز دیگری است. مردم تشخیص دادند این آزادی پای منافع آنان استفاده نشده است. وقتی مردم منافع خود را در برجام می دیدند، آزادیِ برخی نمایندگان مجلس پای برجام ستیزی مصرف شد. تیر آزادی به هدف منافع ملی نخورد. لذا مردم به اصلاح طلبان از یک سوی اقبال کردند تا نشان دهند همچنان آزادی خواه اند و از سوی دیگر در میانِ اصولگرایان، محافظه کارانِ معتدل را به رادیکال های پرشور ترجیح دادند تا نشان دهند به عقلانیت نیز پایبندند.. مردم به مجلسِ نا آرام و پرشور در استیفای حقوق ملت، اقبال بیشتری دارد. اما نا آرامی و پرشوریِ برخی از مجلسیانِ این ادوار با منافع و حقوق مردم همساز و همراه نبود. در همان اوج پرشوری این مجلس، زمانی که در هوای اعتراض غرق بودند، این قلم خطاب به آنان نوشت که این فریادها از آرای آنان می کاهد. این فریادها را باید بر جای خود زد نه بر ضد برجام.
اگر این فریادهایی که بر ضد ظریف و سیاست های خارجی زدند در جایی می‌زدند که متخصص آن بودند، حتماً امروز اقبال بلندتری داشتند. اگر کسی مانند آقای کوچک زاده به جای فشار به دیپلمات های مجاهد، انرژی خود را مصرف نظارت بر مدیریت منابع آب –که با رشته تحصیلی شان نیز می خواند- می کرد، حتماً هم او و هم کشور در وضعیت بهتری به سر می بُرد. مجلس نیاز به نمایندگان ناآرام و پیگیر دارد. اما در جای و به جای خود. فریاد می تواند به اقبال بینجامد اما اگر به جای خود نباشد، ادبار می آفریند. این مجلس نیز از این قاعده مستثنی نیست. اگر منتخبان امروز نیز تخصص گرایی را رعایت نکنند و یا در دامِ رخوت و کم تحرکی و انفعال در مقابل دولت افتند، حتماً به سرنوشت رقبایشان دچار خواهند شد.
از طرف دیگر رای به لیست امید در تهران، محصولِ خاطره های مثبت مردم از دوران اصلاحات و اعتماد به مسیر دولت اعتدال است. رای مردم به نجابت مکرر و ممتدِ سیاستمدارانِ کهنه کار خود است. رای مردم، امضای رویکرد عقلانی نخبگان جریان خود است. و این، دقیقه ی ایجابیِ آرای مردم تهران است.
باری! در این ساعات منتهی به شروع سال 1395، آرزوی تحول مثبت در حال مردم و وضعیت کشور را داریم. و این را به دعا از حضرت باری خواستاریم.
منبع: روزنامه ابتکار
۲۶ اسفند ۱۳۹۴ - ۰۷:۲۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
سیاسی
پربازدیدترینها