تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816304931
خاطره سرلشکر پاسدار محسن رضایی از ۲۵ اسفند سالِ ۱۳۶۳
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس، سرلشکر پاسدار محسن رضایی در سالروز شهادت همسنگر شهیدش شهید مهدی باکری با انتشار خاطره ای در اینستاگرام یاد آن سردار لشکرشکن سپاه اسلام را گرامی داشت. وی در این باره نوشت: با احمد کاظمی تماس گرفتم، پرسیدم: «موقعیت؟» گفت: «دیگر داریم می آییم عقب. منتها روی پل […]به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس ، سرلشکر پاسدار محسن رضایی در سالروز شهادت همسنگر شهیدش شهید مهدی باکری با انتشار خاطره ای در اینستاگرام یاد آن سردار لشکرشکن سپاه اسلام را گرامی داشت. وی در این باره نوشت: با احمد کاظمی تماس گرفتم، پرسیدم: «موقعیت؟» گفت: «دیگر داریم می آییم عقب. منتها روی پل ازدحام است. وضع ناجوری پیش آمده. می ترسم عراق پل را بزند و هر هفت هشت هزار نفرمان بمانیم این طرف اسیر شویم.» آن پل دوازده کیلومتری داستان عجیبی برای خودش داشت. در آن عقب نشینی توانست سه برابر تناژ استانداردش نیرو و ماشین را تحمل کند و نشکند. به احمد گفتم: «مهدی کجاست؟ حالش چطورست؟» گفت: «مهدی هم هست. پیش من است. مسئله ندارد.» دیدم احمد حرف زدنش عادی نیست. رفتم توی فکر که نکند مهدی شهید شده باشد. گمانم به آقای رشید یا آقا رحیم بود که فکرم را گفتم. گفتم: «احساس می کنم باید برای مهدی اتفاقی افتاده باشد و شما هم می دانید.» گفتند: «نه، احتمالاً باید زخمی شده باشد و بچه ها دارند مداوایش می کنند.» گفتم: «تماس بگیرید بگویید من می خواهم با مهدی حرف بزنم!» طول کشید. دیدم رغبتی نشان نمی دهند. خودم رفتم با احمد تماس گرفتم و گفتم: «احمد! چرا حقیقت را به من نمی گویی؟ چرا نمی گویی مهدی شهید شده؟» احمد نتوانست خودش را نگه دارد. من هم نتوانستم سر پا بایستم، پاهام همان طور بی سیم به دست، شل شدند. زانو زدم. ساعت ها گریه کردم…. به این ترتیب آقامهدی، ۲۵ اسفند ۱۳۶۳ یعنی ۳۱ سال پیش به سوی آسمان پرواز کرد. آذربایجان همیشه برایم یادآور دلاوری و ایثار بوده است و با شهادت آقامهدی نام آذربایجان بیش از همیشه در قاب ذهنم ماندگار شد. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی
چهارشنبه ، ۲۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها