واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه تعادل: بالاخره در واپسین روزهای سال 1394 مرکز آمار وابسته به سازمان مدیریت و برنامه ریزی متقاعد شد تا آمار رشد اقتصادی فصلی را در خلاصه ترین قالب ممکن ارائه دهد. اگرچه پوشاندن چهره غم زده اقتصاد در سال 94 دیگر کارساز نیست اما این رفتار سیاسی با تعدادی رقم و عدد معنادار، رسمی نامبارک است. واقعیت های اقتصاد ایران واضح تر از آن است که بتوان با چنین راه حل هایی آنها را از قضاوت و تحلیل ناظران دور نگه داشت. در هر صورت مقایسه آمار 9ماهه با آمار 6ماهه نشان می دهد که هر 3 بخش کشاورزی، صنعت و خدمات در 3ماهه سوم، به طرز قابل توجهی عقب نشینی داشته اند و با آنکه در آمار منتشره اعلام نشده اما رشد اقتصاد در فصل پاییز منفی بوده است. روندی که با خاموش شدن موتور محرکه رشد اقتصاد از زمستان سال93 آغاز شده بود حداقل در 3 فصل اول سال94 هم ادامه داشته و احتمالا به فصل چهارم نیز خواهد کشید. حتی اگر فرض کنیم فصل چهارم با معجزه برجام و در بخشی از لایه های اقتصادی بتواند مانند میانگین 9ماهه عمل کند ولی نهایتا با توجه به اینکه آماری که تاکنون منتشر شده بدون احتساب نفت است تنها گزینه پیش روی اقتصاد ایران، پیش بینی صندوق بین المللی پول است. این نهاد معتبر بین المللی در اواسط سال جاری پس از ارسال یک تیم کارشناسی به ایران رشد اقتصادی ایران را بین مثبت و منفی 0.5درصد ارزیابی کرد و اکنون شواهد داخلی نیز موید آن ادعاست. فارغ از اینکه این میزان از رشد منطقی یا غیرمنطقی است و اینکه چه کسانی مقصرند باید به یک خلأ در نظام تصمیم گیری اقتصادی در ایران اشاره کرد. خلأ بزرگی که از نبود اطلاعات و داده های به روز به وجود آمده تاثیر مهمی بر هدایت درست اقتصاد از سوی سیاست گذاران خواهد گذاشت. داده هایی که امروزه نامنظم و با قالب های دلبخواهی منتشر می شود چندین ماه قبل از سوی ناظران حرفه یی گزارش شده بود اما شنیدن آن از سوی نهادهای داخلی معنا و مفهوم دیگری دارد. مرکز پژوهش های مجلس هم چندی پیش در گزارشی سامانه های اقتصادی موجود در ایران را به تندی به باد انتقاد گرفت و در تحلیلی تفصیلی، ناکارآمدی این سامانه ها را به رخ کشید. حال این سوال مطرح است که بدون آمار و اعداد یا حتی به انحصار کشیدن آگاهی از آنها، که رسمی دیرینه است می توان به تصمیم های اقتصادی اعتماد کرد؟ واقعیت تلخ این است اگر نتوانیم در لحظه برآورد درستی از وضعیت موجود کشور داشته باشیم نمی توان تصمیم های بهینه گرفت. وقتی هم که از بهینگی دور می شویم به این معناست که به ناچار سر در راه انجام کارهای کوچک با هزینه های بزرگ نهاده ایم. از آن سو اگر با معجزه سیاستی، مناسب از کار در آید با این ابزارهای مانیتورینگ نمی توان از کیفیت نظارت بر اجرا و کنترل آن مطمئن بود. این راه حل نه تنها در علمی مانند اقتصاد که هم پایه های سرراست منطقی در فضایی پویا دارد، جواب نمی دهد بلکه برای یک قطعه الکترونیکی و مکانیکی نیز کاربرد ندارد. لذا اگر هوس توسعه و تعالی در سر داریم باید توشه راه را فراهم کرده باشیم به قول یکی از بزرگان اگر از این پس همانند گذشته فکر کنیم همان چیزی را به دست خواهیم آورد که تاکنون به دست آورده ایم. و بر همین اساس امیدواریم حداقل تصویرها از اقتصاد ایران به روز و شفاف به مخاطبان مخابره شود.
سه شنبه ، ۲۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه تعادل]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]