محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830823792
چه کسی مجوز فروش پول های نو و کهنه را داده؟!
واضح آرشیو وب فارسی:تیک: «پول، پول است؛ کهنه و نو ندارد». این حرف را زیاد شنیده ایم اما حقیقت این است که پول نو یک چیز دیگر است. هر سال نزدیک عید که می شود مردم برای عیدی دادن هم که باشد، طالب اسکناس های نو می شوند. خیلی ها هستند اسکناس های نو عیدی را لای کتاب، پشت قاب عکس یا در ویترین می گذارند و فارغ از اینکه این کاغذ ها برای دادوستد و دست به دست شدن چاپ شده اند، سال ها آن را مانند گنجینه ای حفظ می کنند. به گزارش شرق، سنت پخش پول نو در روزهای آخر سال توسط بانک مرکزی نیز ریشه در همین خاطرخواهی پول نو دارد گرچه کسانی هستند ١٢ ماه سال کارشان همین است که نوفروشی کنند و کهنه بخرند. در تهران، سرنخ پول نوفروشی، مانند بورس ارز و سکه، به میدان فردوسی، خیابان منوچهری و چهارراه استانبول می رسد. از ضلع جنوبی میدان فردوسی، بساط پول فروشان آغاز می شود؛ هر کدام روی یک چهارپایه نشسته اند و یک کیف دارند که ویترین کارشان است. دور و اطرافشان آدم هایی ایستاده اند که دلار و ارزهای دیگر خریدوفروش می کنند اما پول فروشان آدم های ساکتی هستند که فقط چشمشان به غرفه متحرک کسب وکارشان دوخته شده است. کنارشان که بیایی، گاه پول هایی در بساطشان می بینی که نمی دانی از کدام آب و خاکی به اینجا رسیده اند؛ اسکناس های رنگارنگی که برخی رنگ ورویی برایشان نمانده و کهنه اند اما قیمت دارند. بعضی از پول فروش ها همه رقم پولی دارند؛ از تک ورق های اسکناس های قدیم ایرانی که اصلا صفر ندارند یا یکی، دو تا صفر دارند گرفته تا دسته اسکناس های رایج امروزی؛ از سکه های یک دلاری آمریکایی و سکه و اسکناس های دیگر ممالک بیگانه گرفته تا سکه های یک ریالی و دوریالی و پول های سیاه. اسکناس ٥٠٠ تومانی نایاب شد نبش میدان فردوسی اگر نگاهی بچرخانی، چهار، پنج نفر را می بینی که بساط اسکناس فروشی برپا کرده اند. پول فروش های نبش میدان اکثرا پول نو رایج می فروشند. حتی یکی، دو نفرشان اسکناس های ریز کشور مثل ١٠تومانی یا ٢٠ تومانی هم ندارند و فقط دسته های اسکناس هزارتومانی به بالا را روی کیف مکعبی خود چیده اند. اینها مشتریان بیشتری دارند و نرخ شان هم مقطوع است. هر بسته هزارتومانی و دو هزار تومانی نو، ١٢ هزار تومان گران تر از ارزش واقعی معامله می شود. هر دسته اسکناس پنج هزاری و ١٠ هزاری را هم ١٥ تومان بالاتر می فروشند آن هم فقط به این دلیل که پول بیشتری را معطل آن کرده اند. اگر کسی بخواهد به صورت عمده چندین دسته اسکناس نو بخرد، روی هر بسته تا دو هزار تومان تخفیف می دهند، نه بیشتر. اینجا اسکناس ریز ندارند اما قیمت بازار ١٠تومانی را حدود ٤٠ هزار تومان، ٢٠تومانی را ٥٠ هزار تومان و ٥٠ تومانی و صد تومانی را ٦٠ و ٧٠ هزار تومان می گویند. نقطه مشترک پول فروشان نبش میدان این است که اولا اکثر دسته های اسکناس را با باندهای کاغذی زرد بسته اند که نام و علامت هیچ بانکی روی آن نیست و دوما هیچ کدام شان اسکناس ٥٠٠ تومانی ندارند. یکی از آنها سه بسته اسکناس ٥٠٠ تومانی دارد اما به هیچ قیمتی آنها را نمی فروشد. می گوید اینها جزء ویترین است و نمی فروشم بعد هم زیر لب می گوید «از کجا معلوم که دوباره چاپ شود». امسال بانک ها ٥٠٠تومانی توزیع نکرده اند و دست این فروشندگان کنار میدان هم خالی مانده است. این را یکی از پول فروشان می گوید؛ وقتی از او آدرسی می خواهم که بتوانم چند بسته ٥٠٠ تومانی تهیه کنم. قدیمی های این حرفه را می توان سمت منوچهری یافت. آنها هم زبانشان گرم تر است و هم قیمت هایشان ملایم تر. کمی آن طرف تر از مرکز تجارت جهانی فردوسی، پیرمری روبه آفتاب نشسته و کلاهش را روی ابرو کشیده است. حال واحوالش را که می پرسم، می گوید دل ودماغ ندارد، بانک ها این روزها اسکناس نو می فروشند و بفهمی نفهمی کاسبی اش را فعلا کساد کرده اند. می گوید البته من عشقی کار می کنم؛ زمان هایی عشقم نمی کشد و ١٠ روز نمی آیم بساط کنم اما روزهایی هم از صبح می آیم و صبحانه را هم همین جا می خورم. پول فروشی و ریزه کاری هایش می گوید من کلکسیون اسکناسم. به او می گویم پول های قدیمی را برای قدمتشان می فروشی، پول های جدید که دیگر کلکسیونی نیستند. از گوشه چشم نگاهم می کند و دو دسته اسکناس ٢٠تومانی نو را نشانم می دهد. می گوید فرقش چیست؟ من حقیقتا فرقی نمی بینم اما او می خندد. بعد هم به کردار کسی که گویی پرده از رازی بزرگ برمی دارد، می گوید: این دسته اسکناس، چاپ اول است. امضای مرحوم نوربخش را نگاه کن اما این یکی چاپ آخرین سری است و صاحب امضایش هنوز نفس می کشد و مقام دولتی دارد. می گوید پول فروشی ریزه کاری زیاد دارد. از سال چاپ اسکناس نوع کاغذ و چاپ گرفته تا رندبودن شماره سریال و بزرگ وکوچک بودن سری آن در قیمت گذاری مؤثر است، همچنین امضاها و نقش محو اسکناس و تصاویر آن، که به قدمت اسکناس مربوط می شود. این پول فروش، یک دسته اسکناس ٢٠ تومانی با امضای مرحوم نوربخش را ٩٠ هزار تومان می فروشد. ٢٠ تومانی جدیدتر را هم ٧٠ هزار تومان می دهد. ١٠تومانی های اولیه دیگر نیست و به صورت برگه ای فروخته می شوند. هر برگه از هزار تا پنج هزارتومان. ١٠تومانی های جدید با تصویر آیت الله مدرس هم هر بسته از ٥٠ تا ٦٠ هزار تومان خریدوفروش می شود. قیمت صدتومانی هم مشروط به مشخصات آن است؛ گویا این اسکناس هم آپشن هایی دارد که روی قیمت تأثیر دارد. نوعی اسکناس صد تومانی که تصویر محو آن آرم جمهوری اسلامی است، به دلیل قدمت، قیمت بالاتری دارد و آن را صد هزار تومان و صد تومانی دوم که جدیدتر است را ٨٠ تومان می فروشد. ٥٠٠ تومانی با گل وبوته صد هزار تومان است و جدیدترش را ٨٥ هزار تومان هم می دهد. می گوید از هزار تومان به بالا فقط پول نوبودنش را می گیریم. هزاری و دو هزاری هر بسته ١٢ هزار تومان، پنج هزاری و ١٠ هزاری هم هر بسته ١٥ تومان آن هم به خاطر رقم بالایی که باید برای این اسکناس ها بخوابد. از او می پرسم مردمی که از بانک پول می گیرند برای فروش آن به شما مراجعه نمی کنند؟ با اخم می گوید «نه. برای چه بیایند؟ حالا اصلا بیایند و پول های نو را هم بیاورند، کی از آنها می خرد؟ وقتی من روی یک بسته اسکناس ١٢ هزار تومان می گذارم، از آنها چند بخرم که صرف کند؟» من صدای پول را می فروشم چند متر آن طرف تر پیرمردی پشت به آفتاب نشسته و پیپ می کشد. از او می پرسم فلسفه این پول فروشی چیست. آخر پول فروشی هم... حرفم را قطع می کند و می گوید من اینجا صدای پول را می فروشم نه خودش را. بعد لبه های یک بسته ٢٠٠ تومانی را فر می دهد و با ذوق به صدایش گوش می کند. انگار با صدای اسکناس نو، جانی دوباره می گیرد. می گوید برخی ها برای حس خاطره انگیز اسکناس قدیمی اما نو را می خرند. بعضی ها برای عروسی و بعضی ها هم برای عیدی دادن می خرند، اما برای ما فرقی نمی کند. ما یک جورهایی عاشق این کاریم. گرچه درآمدی ندارد و اگر چند میلیون پول نو هم بفروشیم و در عوضش پول کهنه بگیریم، باز آخرسر رقمی دستمان را نمی گیرد. می گوید من بیشتر کلکسیون می سازم و به آنهایی می فروشم که آن قدر سرشان شلوغ نیست که به اسکناس فقط به عنوان پول نگاه کنند. پول های قدیمی را از مردمی می خرم که از قدیم این پول ها را نگه داشته اند. می گوید یک کلکسیون صد قطعه ای از اسکناس ها و سکه های ٥٠ سال اخیر، حدود ٢٥ تا ٣٠ میلیون تومان قیمت دارد. وقتی از منبع اسکناس های نو رایج می پرسم پای عوامل بانکی را وسط می کشد. می گوید همه ما از عوامل بانکی پول نو می گیریم. البته آنهایی که با پول نو سروکار دارند و نه همه عوامل. اگر مشتری عمده باشد هماهنگ می کنیم سریعا برایمان می فرستد؛ آخرسر هم بخشی از سود را ما برمی داریم و بخشی هم گیر آنها می آید. از او می خواهم معادل یک میلیون تومان، اسکناس ٥٠٠ تومانی برایم جور کند، می گوید هزاری و دوهزاری به بالا را هر چقدر بخواهی هست، اما ٥٠٠ تومانی نه؛ امسال بانک مرکزی ٥٠٠ تومانی پخش نکرده و برای همین در بازار اسکناس ٥٠٠ تومانی نیست؛ اگر هم باشد قیمتش را می پرانند؛ قبلا یک بسته ٥٠٠ تومانی ٦٥ تا ٧٠ هزار تومان بود اما آخرین قیمت هایی که دارم تا صد هزار تومان هم می فروشند. برخی با پول نو خود را متشخص می کنند علی می گوید این کسب وکار را از پدرش به ارث برده است. او شاید جوان ترین پول فروش تهران باشد. سن و سالش به ٢٥ نمی رسد اما مانند دیگر همکارانش به ریزه کاری ها وارد است. ادعا می کند، می تواند تمام اسکناس های یک قرن اخیر ایران را جور کند؛ در بساط این پول فروش جوان قیمت یک اسکناس ٢٠ ریالی پهلوی ٧٠ هزار تومان است. یک ٢٠٠ ریالی را هم ٢٠٠ هزار تومان می فروشد. البته می گوید کسی که برای کلکسیون این اسکناس ها را می خرد، حداقل باید از هر اسکناس دو تا بخرد و اگر تعداد زیادی خرید حتما تخفیف خوبی هم به او می دهد. از او می پرسم هراسی از این ندارد که مأموران، خودش و بساطش را توقیف کنند؟ جوابش قانع کننده است؛ از زمانی که کودک بوده و با پدرش در همین حوالی بساط پول فروشی پهن می کرده اند از این خبرها نبوده است. می گوید بانک مرکزی مجوز فروش پول را داده است که ما می توانیم چند کوچه این طرف تر از ساختمان بانک مرکزی، پول بفروشیم وگرنه به راحتی می توانند هم ما را جمع کنند و هم کاسه کوزه ما را. علیاز مشتریان همیشگی خودش می گوید که ماهی یکی، دو بار به او سر می زنند و اسکناس های نو می خرند. این افراد همیشه در کیف پولشان اسکناس های نو دارند و سعی می کنند با پول نو خود را باشخصیت نشان دهند. برای همین برایشان چندان اهمیت ندارد که برای خرید یک بسته اسکناس به اندازه یک واکس کفش هزینه کنند. او کنار بساطش کیف پول هم می فروشد. معتقد است اسکناس باید داخل کیف پول باشد تا صدمه نبیند و دلیل اصلی اینکه اسکناس های کشور تا این حد کهنه و فرسوده به نظر می رسند، همین است که مردم عادت ندارند از کیف پول استفاده کنند. البته او می گوید جنس کاغذ پول های ما هم چنگی به دل نمی زند، اما به هر حال بهترین کاغذ پول هم اگر مثل اسکناس های ایرانی دست به دست شود، جان سالم به در نمی برد.
سه شنبه ، ۲۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیک]
[مشاهده در: www.tik.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها