محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829876032
چرا ما هم به شرایط عصبی رئیس مان دچار می شویم؟
واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: چشم انداز اقتصادی سریع دگرگون شونده؛ فناوری هایی که به سرعت گردباد متحول می شوند و کار شبانه روزی هفت روز هفته با اندک مجال تعطیلی. اینها همه بر فشار فزاینده ای که روی ما وجود دارد، می افزاید. همه ما برای مدتی مدید بیش از حد توان کار کرده ایم و همین باعث شده که رئیس شما (و شاید خود شما) در تله ای گرفتار شوید به نام سندروم فداکاری: به این معنا که همه بی وقفه از خودگذشتگی کرده اند و از خود مایه گذاشته اند و حالا دیگر چیزی ازشان نمانده که بخواهند از خود مایه بگذارند. همان رئیسی که زمانی به رهبری هوشمندانه شهر55 آنلاین : چشم انداز اقتصادی سریع دگرگون شونده؛ فناوری هایی که به سرعت گردباد متحول می شوند و کار شبانه روزی هفت روز هفته با اندک مجال تعطیلی. اینها همه بر فشار فزاینده ای که روی ما وجود دارد، می افزاید. همه ما برای مدتی مدید بیش از حد توان کار کرده ایم و همین باعث شده که رئیس شما (و شاید خود شما) در تله ای گرفتار شوید به نام سندروم فداکاری: به این معنا که همه بی وقفه از خودگذشتگی کرده اند و از خود مایه گذاشته اند و حالا دیگر چیزی ازشان نمانده که بخواهند از خود مایه بگذارند. همان رئیسی که زمانی به رهبری هوشمندانه شهره بود و می توانست گروهی کارآمد تشکیل دهد و به دیگران انگیزه ببخشد حالا به فردی تبدیل شده که در مواجهه با فشار عصبی بهانه جو، شکاک و سرآسیمه می شود. او حالا یا مدام دور و بر شما می پلکد و لحظه ای راحت تان نمی گذارد یا بدتر، درست در لحظه ای که به او نیاز دارید غیبش می زند. پس از این مرحله است که سر و کله مشکلات واقعی پدیدار می شود و آن وقتی است که شما هم دچار فشار عصبی می شوید! در واقع احساسات مخرب رئیس به شما سرایت می کند. بی انگیزه، دلسرد و حتی تلخ و عصبی می شوید. می خواهید از این فضا بیرون بروید، اگر امکان ترک شغل تان را ندارید از مشارکت خود در کار کم می کنید و فقط منتظر می مانید تا این دوره تمام شود. در این مرحله دیگر حفظ موقعیت خودتان مطرح است. یک رئیس پراسترس و با اعصابی فرسوده چنان قادر است در چشم به هم زدنی شما را مثل خودش کند که مایه شگفتی است. این تا حدی به دلیل مسری بودن احساسات است. احساسات در میان آدم ها مثل شعله آتش در خرمن به سرعت گسترش می یابند و در صورتی که یکی از این افراد در موقعیتی باشد که عنان سرنوشت دیگران به دست او باشد، از جمله روسا، این آتش حتی سریع تر گسترده می شود. یک دلیل دیگر برای اینکه چرا ما به شرایط عصبی رئیس مان دچار می شویم این است که خود ما هم در وضعیتی نزدیک به فرسودگی اعصاب هستیم. ما هم مدت ها از خودگذشتگی نشان داده ایم و از خیلی چیزها چشم پوشیده ایم و نشانه های این فرسودگی حالا آشکار می شود. یک تلنگر کافی است تا ما هم به همان گودال فرو بیفتیم. در این شرایط فرد با آنکه عمری را در حرفه ای که دوست می داشت و در شرکتی که تحسینش می کرد، سپری کرده است، ادامه کار را بیهوده می بیند. در واقع دیگر برای چیزی مگر دستاوردهای کوتاه مدت چندان ارزشی قائل نیست. این موضوع به مشکل دیگری با روسای پراسترس و با اعصابی فرسوده منجر می شود و آن کارهایی است که آنها باید انجام بدهند و نمی دهند. مادامی که آنها فقط به مسائل خود دلمشغولند، وقتی را صرف کمک به شما برای ایجاد ارتباط با آنچه در کار برایتان مهم ترین است نمی کنند و آن هدف شرافتمندانه ای است که سازمان شما در خدمت آن است و برای شما انگیزه بخش بوده یا آن چشم انداز امیدوارکننده از آینده که باعث شده به کار ادامه دهید. داشتن یک هدف دقیقا آن چیزی است که به آن نیاز است. پس اگر فشار عصبی مثل یک بیماری همه گیر عمل کند و روسای ما عامل انتقال آن به ما باشند، چه می توانیم بکنیم؟ بگذارید اول با این شروع کنیم که چه کاری نمی توانیم بکنیم: شما نمی توانید رئیس خود را عوض کنید یا واکنش او را به فشارهای عصبی تعدیل کنید. آموختن اینکه چطور با فشار کنار بیاییم تجربه ای شخصی است و مسیری است که هر کس باید خود طی کند. اگر واقعا رئیس تان به آخر خط رسیده باشد، هر چقدر هم که کار خود را بی نقص انجام دهید، یا پروژه ها را زودتر از موعد تمام کنید یا از او تعریف و تمجید کنید فایده ای نخواهد داشت. البته که نباید کوتاهی کنید و کار را باید به نحو احسن انجام بدهید، اما انتظار معجزه نداشته باشید. آنچه می توانید انجام بدهید این است که روی خودتان کار کنید و آماده باشید. اول از همه باید خوب تلاش کنید تا بفهمید چرا اعصاب رئیس تان فرسوده است، بعد نهایت سعی خود را به خرج دهید تا بتوانید با او حس همدلی داشته باشید – و این همان توانمندی انسانی بی بدیل در درک واقعیت وجود دیگری است. مهم است که آگاهانه تلاش کنید وضعیت عاطفی رئیس خود را تشخیص دهید و درک کنید. تعمدا بکوشید که دنیا، پیشامدها و خودتان را از نگاه رئیس تان ببینید تا افق دیدتان گسترده تر شود. یادتان باشد که همدلی یکی از قابلیت های کلیدی هوش عاطفی است. گذشته از این، همدلی کمک می کند که میان خود و رئیس تان یک فاصله عاطفی مناسب ایجاد کنید. این کار قدری دشوار است چون نمی شود او را طرد کرد یا ارتباط خود را با او قطع کرد. بلکه باید پیوسته مراقب واکنش های خود باشید و آگاهانه بکوشید که واکنش عاطفی خود را مهار کنید. شرایط را ارزیابی کنید تا ببینید آن خط و مرز ذهنی که میان شما و رئیس تان حائل است کجاست. چه بخشی از این فشار روانی و نگرش منفی سهم اوست و کدام بخش به شما تعلق دارد. پس از آن و مهم ترین کاری که باید بکنید این است که با نگاهی دقیق و موشکافانه فشار روحی خود را – در محل کار و در خانه – بررسی کنید. آیا واقعا حال و روزتان خوب است؟ زود از کوره درمی روید؟ کم حوصله اید؟ یا... تندخو هستید؟ همه ما گاه این ویژگی ها را داریم. این نوع رفتار (به ویژه در خانه) مشخصه خوبی برای تشخیص مشکل است. اگر می بینید که دارید به طرف مشکلات پیش می روید بدانید که شما در یک قدمی فرسودگی شغلی هستید و باید همین حالا کاری بکنید. بخشی از وقت خود را آزاد کنید تا به تمدد اعصاب تان بپردازید. خودتان را فریب ندهید: تمدد اعصاب با یک مرخصی به دست نمی آید. تعطیلات تابستان گذشته یادتان هست؟ انگار مدت ها پیش بود، نه؟ برای کنار آمدن با فشار عصبی که همه ما امروزه در محیط کار با آن سرو کار داریم، تمدد اعصاب باید یک روش پیوسته و همیشگی زندگی باشد نه یک رویداد گذرا. چند راهکار هست که می دانیم برای اغلب افراد موثرند از جمله خندیدن با همکاران (نه اینکه به رئیس بخندید!)، انجام فعالیت های تفریحی در بیرون از محیط کار، ورزش، معاشرت با دوستان و انتخاب اولویت های سالم. یک چیز دیگر که لازم است داشته باشید این است که با تصور کردن شرایط دلخواه در محیط کارتان، در ارتباط با رئیس و شاید در محیط خانه در خود احساس امیدواری به وجود آورید. به نظر کار ساده ای می آید و شاید ساده هم باشد. امید در ذات انسان ها است و در مقابله با فشار روحی ناشی از مسائل روزمره واقعا موثر است. دقت کنید و ببینید که دوست دارید چه احساسی داشته باشید و چرا. این کار شما را خوش بین می کند و باعث می شود که بیشتر مراقب و متوجه واکنش های خود باشید. این امر مستلزم خودآگاهی عاطفی و خویشتنداری عاطفی است که هر دو از قابلیت های کلیدی هوش عاطفی به شمار می آیند. منبع: hbr
دوشنبه ، ۲۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[مشاهده در: www.55online.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها