محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830965821
فاطمیون چه کسانی هستند؟/اهمیت ایام فاطمیه در چیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: حجت الاسلام موسوی مطلق، واعظ دینی گفـت: احیای فاطمیه در واقع احیای قرآن، احیای سنت رسول مکرم اسلام و احیای کل معارف ماست فاطمیه به ما می آموزد که برای دفاع از ولایت باید علنی به میدان آمد.وارث : موضوع فاطمیه و اتفاقات منتهی به شهادت حضرت صدیقه طاهره(س) به عنوان یکی از مهمترین سند حقانیت شیعه مطرح است. برای بررسی دقیق تر این موضوع به بهانه ایام شهادت حضرت زهرا(س) در مورد بحث هایی از قبیل مسئله فدک، عواملی که باعث غصب خلافت امیرالمومنین شد، مسئله برائت و وحدت و... با حجت الاسلام و المسلمین سید عباس موسوی مطلق به گفتگو نشستیم. متن زیر مشروح مصاحبه مهر با این واعظ دینی است، حجت الاسلام موسوی مطلق علاوه براینکه تالیفات بسیار زیادی در حوزه دین دارد جزو کارشناسان دینی صدا وسیما از جمله برنامه «این شبها» هم است. *اهمیت ایام فاطمیه و ضرورت احیای شعائر فاطمی چیست؟ احیای فاطمیه در واقع احیای کل معارف است. احیای قرآن، احیای سنت رسول مکرم اسلام و معارف ماست. اولین شعار در فاطمیه دفاع از ولایت به طور علنی است. فاطمیه به ما می آموزد که برای دفع از ولایت باید علنی به میدان آمد. صدیقه طاهره(س) یک شخص دارد و یک شخصیت. شخص فاطمه علت همه چیز است طبق حدیث شریف «یا احمد لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علی لما خلقتک و لو لا فاطمه لما خلقتکما». فاطمه علت خلقت امیرالمومنین و پیامبر و افلاک و همه چیز است اما اینجا شخصِ خودش را فدای شخص امیرالمومنین می کند و علنی هم دفاع می کند. زهرای مرضیه همان بانویی است که از نابینایی حجاب گرفت به علت اینکه او نامحرم است. اما همین زهرای مرضیه که به خاطر نابینایی احتیاط می کند ، برای دفاع از حریم ولایت بیرون می آید و در مسجد با صدای رسا و بلند خطبه می خواند. اگر ما می خواهیم احیا کننده فاطمیه باشیم باید این فرهنگ احیا شود که برای ولایت باید علنی دفاع کرد و تمام مصلحت اندیشی ها و مسائل این چنینی را کنار گذاشت. وقتی اصل ولایت در خطر باشد باید در راه دفاع از ولایت بذل جان و آبرو داشته باشیم. حضرت فاطمه شبانه به در خانه مهاجر و انصار می رفتند ظاهراً چندین شب به در همه خانه ها رفتند، مورخین تعداد عجیبی گفته اند که تعداد کل خانه های مدینه بود. عده ای حتی پاسخ آن حضرت را ندادند. اتفاقی که برای حضرت زهرا(س) افتاد زیر سوال بردن این آیه قرآن بود که اجر و مزد رسالت که همان مودت است را پایمال کردند. فاطمیه یعنی حرکت با بصیرت. چون خود صدیقه طاهره این چنین بود. یک عده ای سقیفه تشکیل دادند اما فاطمه و فاطمیون زیر بار این ها نرفتند و مرعوب جوسازی دشمن نشدند. قرص و محکم ماندند چون حقیقت برایشان روشن بود. وقتی از فاطمه جدا بشوی و به تشخیص فاطمی احترام نگذاری، بصیرت خود را هم از دست داده ای و باید با دیگری بیعت کنی. «ارتد الناس بعد النبی ثلاث او اربع» ارتداد به این معنا خیلی عجیب است و نتوانستند تشخیص دهند. اما آنها که به اندیشه فاطمه وصل بودند انسان های دارای بصیرت بودند. فاطمیه فرصتی است برای شناخت سیاست فاطمی. یکی از آن 420 فضیلتی که در زیارت جامعه کبیره مطرح می شود، این است که «و ساسه العباد» یعنی شما سیاستمدارترین مردم هستید. امام بزرگوار ما می فرماید اسلام ما یک اسلام سیاسی است. بعضی نه درک درستی از اسلام دارند و نه درک درستی از سیاست. در عملکرد حضرت فاطمه هم سیاست فاطمی و هم بصیرت فاطمی معلوم است. مثل قصه فدک است. این نکته را عرض کنم که به غلط خطبه فاطمه(س) مشهور به خطبه فدکیه شده است. بخشی از آن راجع فدک است وگرنه این خطبه، خطبه دفاعیه حضرت زهرا است که یکی از مصادیق دفاع قضیه فدک بود. از دلائلی که حضرت زهرا برای فدک ارزش قائل بود این بود که اولاً غصب فدک یعنی مخالفت صریح با قرآن. *از چه جهت غصب فدک مخالفت با قرآن است؟ دفاع از فدک در واقع دفاع از حیثیت قرآن بود چون آیه شریفه « آتِ ذا القربی» وقتی نازل شد، پیامبر به فرمان خدا آنها را بخشید. لذا هم در منابع شیعه و هم در منابع اهل سنت ذیل این آیه، همه تصریح کرده اند که اینجا موضوع بخشیدن فدک بود. مثلا جلال الدین محمد سیوطی کتاب مختصری راجع به شخصیت حضرت فاطمه دارد. کتاب دیگری حاکم نیشابوری نوشته است که از بزرگان اهل سنت هستند، آنجا چندین روایت در ذیل آیه « آتِ ذا القربی» که بعد از نزول آن پیامبر هم فدک و هم عوالی را بخشید، ذکر شده است. نادیده گرفتن این موضوع زیر سوال بردن قرآن است.البته زیر سوال بردن قرآن از نادیده گرفتن غدیر و همچنین نادیده گرفتن اجر و مزد رسالت آغاز شده و به قبول نکردن احتجاج حضرت زهرا(س) و صدیقه بودن آن حضرت منتهی شد.لذا یکی از دلایلی که حضرت زهرا(س) به میدان می آید دفاع از حیثیت قرآن و احترام به فرمان پیامبر است وگرنه وجه مادی این یک قطعه زمین برای این خانواده بی ارزش بوده است. وقتی از موسی بن جعفر پرسیدند که محدوده فدک را مشخص کنید، حضرت محدوده جغرافیای اسلام را تعیین می کند. فدک یک باغ و منقطه نیست بلکه یک اندیشه است. از طرف دیگر دستگاه خلافت نیازمند یک پشتوانه مالی بود و مسئله اقتصاد در پیشبرد حکومت آنها و تثبیت شان نقش بسزایی داشت. لذا سوای از موضوع فدک به جمع آوری وجوهات پرداختند. مالک بن نویره یکی از تلخ ترین حوادث تاریخ است که متاسفانه به آن پرداخته نمی شود با این که شیعه و سنی هم آن را نقل کرده اند. مالک امیر طایفه ای بود که همه شمشیرزن بودند و خودش از شجاعان عرب بود. آنها گفتند ما وجوه را به جانشین پیامبر که در غدیر مشخص شد می دهیم. مالک انسان بسیار با بصیریتی بود. خبر رسید که مالک وجوهات را پرداخت نکرده است. دومی به خلیفه مشاوره داد که باید جلوی این سرکش را بگیریم. لذا با خالد بن ولید مردانی را به سوی مالک فرستاد. خالد هم حقه زد و هنگام نماز به آنها حمله کردند. سه روز و سه شب تمام افراد قبیله مالک را کشتند و به ناموس آنها تجاوز کردند. این اتفاق در روزهای اولیه خلافت اولی بوده است. می خواهم بگویم آنها اصلا بین مردم مقبولیتی نداشتند که مردم بخواهند وجوه شرعی خود را به آنها دهند. پس بهترین چیزی که می توانستند بعنوان منبع مالی روی آن حساب کنند، فدک بود. *چه عواملی باعث شد اهل سقیفه موفق به کسب خلافت شوند؟ همان عواملی که شیطان در انحراف انسان ها در طول تاریخ موفق بوده است، اهل سقیفه هم با همین دلایل و عوامل موفق شدند.زمانی که مکه فتح شده بود یک عده از ترس جان ایمان آورده بودند و بعضی از نفاق خود ایمان آوردند. در سوالی که از امام حسن عسکری(ع) شد و ایشان پاسخ را به حضرت صاحب الزمان(عج) که به حسب ظاهر خردسال بودند، ارجاع دادند، سوال شد که ایمان فلانی و فلانی اختیاری بود یا با اکراه؟ گفتند هیچ کدام، ایمان آنها بخاطر طمع بود. لذا عده ای کراهتاً ایمان آوردند و عده ای با رغبت ولی عده ای نیز طمعاً ایمان آوردند. بخش اعظم آنهایی که ایمانشان با بصیرت بود، شهید شدند و اشکال اینجا بود که بازماندگان نتوانستند راه شهدا را ادامه بدهند. اگر راه شهدایی که در حنین و احد و بدر داشتیم پیموده می شد و از آنها الگو می گرفتند به این مشکل دچار نمی شدند. یعنی فاصله گرفتن از شعارها و آرمان هایی که شهدا داشتند، همین نتیجه را خواهد داشت. نکته بعدی این است که در دعای ندبه داریم «احقاد بدریه و خیبریه و حنینیه» اینها کنیه داشتند. چون خودشان را درست نکردند. چرا عالمان ربانی و عارفان حقیقی ما این قدر روی رذایل اخلاقی و از بین بردن آن ها آراسته شدن به فضایل اخلاقی تاکید می کنند. داشتن رذایل اخلاقی و تلاش نکردن برای از بین بردن آن در زمان خود انسان را زمین می زند. این گونه نیست هر کسی آلوده به گناهی بود همان لحظه به عواقبش برسد و نابود شود. اما در وقتی که باید تصمیم گیری کند نمی تواند و حب دنیا در نقطه بزنگاه او را زمین می زند. لذا بعضی ها را می بینیم که سبک و سیاق خوبی دارند و وقتی فتنه ای به وجود می آید تصمیم درستی نمی گیرند. ما بزرگانی داشتیم که به خاطر فرزندانشان نتوانستند از حق دفاع کنند. لذا حب به دنیا یک دلیل بود. آنها به گفته های پیامبر و قرآن ایمان قلبی نداشتند. یعنی فقط مسلمان شده بودند. قرآن می گوید کسانی که می آیند و می گویند ایمان آوردیم، بگو شما اسلام آوردید و ایمان نیاوردید. ایمان یک امر قلبی است و اینها نتوانستند قلباً به قرآن و پیامبر ایمان بیاوردند. وگرنه اگر به قرآن ایمان می آوردند، قرآن می فرماید پیامبر از روی هوی و هوس حرف نمی زد. اگر ایمان قلبی داشتند، در لحظات آخر عمر پیامبر زمانی که رسول خدا قلم و کاغذی طلب کرد، نمی گفتند «ان الرجل لیهجر».تعصب بی جا نسبت به گروه و حزب هم یکی از مسائل است. اصلا تبعیت و اطاعت کردن مخصوص خدا و رسول است. ما از جانب خدا حق نداریم از هر کس به صرف اینکه بزرگ است تبعیت کنیم مگر اینکه بزرگ بودنش را دین امضا کرده باشد. *ما در مقابل آنهایی که بنا بر دلائلی از حمایت امیرالمومنین دست کشیدند، فاطمیون را داریم. روایتی وجود دارد که در محشر ندای «این الفاطمیون» بلند می شود. فاطمیونی که مورد اشاره این روایت است چه کسانی هستند؟ طبیعتاً منظور از فاطمیون کسی است که اعتقاد فاطمی داشته باشد. فرهنگ قرآن فرهنگ تبعیت است مثلا در مورد ملت ابراهیم توضیح می دهد که آنها کسانی هستند که از او تبعیت کنند. فاطمیون هم کسانی هستند که از حضرت زهرا تبعیت می کنند. تبیعت از حضرت زهرا تبعیت از حقیقت ولایت است. تبعیت از حضرت زهرا روح بندگی داشتن است. مضاف بر این که در روایت در مورد کسانی که اقامه عزای حضرت زهرا را هم دارند، تصریح شده است. یعنی هر کس که دنباله رو حضرت زهراست و اندیشه حضرت زهرا را احیا بکند و به مصائب حضرت زهرا بیندیشد. چون در گفتن و بیان مصائبی که بر حضرت زهرا گذشته، آثاری است که از جمله آنها احیا است. مثل خون جدیدی که در رگ ها جاری بشود. *جمهوری اسلامی گاهی به این متهم می شود که نسبت به شعائر بی توجه و یا نسبت به ولایت امیرالمومنین بی غیرت است و برخی جریان های انحرافی جهان تشیع، خود را پرچم دار احیای شعائر می دانند. برای اینکه ما از این اتهام خارج شویم و در ثانی بحث وحدت را حفظ کنیم باید چه اتفاقی بیفتد. حرکت ما در بین موضوع وحدت و تبری چطور باشد؟ اینکه گفته شده جمهوری اسلامی شعائر را نادیده می گیرد، نسبت ناروایی است. اولاً جمهوری اسلامی و انقلابی که به وجود آمد، انقلابی برای احیای ارزش ها بود. باید فاطمیه را در قبل و بعد انقلاب مقایسه کنند. مناسبت هایی که ما داریم در زمان انقلاب احیا شد. یکی از شعائر ما تبری است که نمی توانیم از آن دست بکشیم. اما هدف ها یکی است ولی روش ها متفاوت است. ولی در زمان های مختلف بسته به شرایط مختلفی بروز و ظهورش متفاوت بوده است. این امر در خلوت و جمع کاملا متفاوت بوده است. لذا فرمودند «تقیه دینی و دین آبائی» اینهمه روایت در باب تقیه را نمی توانیم نادیده بگیریم. نکته دیگر این است که تلقی این جریان انحرافی از وحدت تلقی اشتباهی است. بهترین تعریف از وحدت را مرحوم آیت الله شهید مطهری مطرح کرده است. ایشان فرموده است که معنای وحدت این نیست که ما حتی از فرعی از فروع خود دست بکشیم. معنای وحدت این نیست که حتی از یک مستحب کوچک خود دست بکشیم، حال بیاییم از اعتقادات اصلی دست بکشیم؟ لذا مقصود این است که فضایی برای تضارب آرا بوجود بیاید. در طول تاریخ شیعه و سنی با همه فراز و نشیب هایی که با هم داشتند در کنار هم زندگی کرده اند. هر وقت تندروی ها از هر طرف پیدا شده، نتیجه آن قتل و غارت و کشته شدن و عقب افتادگی خود مسلمین بوده است.اگر معنای تبری، لعن است، مصادیق لعن در جاهایی که نیاز به تقیه بوده، در سخنان ائمه معصومین با رمز ذکر شده است. آیا الان نیازمند تقیه نیستیم؟ اولاً اعلان برائت با توهین و جسارت و فحاشی فرق دارد و فرهنگ قرآنی نیست. قرآن می فرماید شما به بت آنها فحش دهید آنها به حق شما فحش می دهند. لذا برائت امری قلبی است و باید نفرت قلبی داشت. نکته عجیب اینجاست که کسانی که اعلان برائت را بصورت فحش و ناسزا انجام می دهند در میادین مبارزه حضور ندارند.خیلی عجیب است قرآنی که یهود را «اشد عداوه» می داند چرا بین این جریان انحرافی تبری از یهود هیچ گاه مطرح نمی شود؟ لذا برخی اعتبار و نانشان در این مسئله تفرقه افکنی است بدون اینکه درک درستی از موضوع تبری یا وحدت داشته باشند. /1102101305
یکشنبه ، ۲۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها