واضح آرشیو وب فارسی:هنگام نیوز: سایت خبری تحلیلی هنگام Hengamnews.com: امیر هاشمی مقدم در فرارو نوشت: گویا بدجوری حیوان ستیزی و مخالفت با محیط زیست در رگ و خون ما ایرانیان ریشه دوانیده است. یکی در جنوب چند بز کوهی را شکار کرده و با افتخار در هنگام فیلم گرفتن، برای سازمان محیط زیست شاخ و شانه می کشد. پیش از شناسایی این شکارچی بی رحم، کلیپی از شکارچی بی رحم دیگری پخش می شود که سگ خودش را در میان قهقهه مستانه دوستانش، تا سر حد مرگ کتک می زند. مدافعان حقوق حیوانات تجمع کرده و اعتراض می کنند به این رفتار و سازمان محیط زیست هم با همکاری دادستانی استان گلستان مجرم را دستگیر می نمایند. هنوز داغی این ماجرا باقی است که کلیپی از کشتن یک سگ به هنگام جفتگیری منتشر می شود. این را هنوز به نتیجه نرسانده خبر از تداوم تخریب جنگل های هیرکانی شمال به گوش می رسد. آن را هنوز اقدام نکرده یک خبر دیگر و همین طور خبر بد پشت خبر بد. اخباری که نشان از تیره روزی وضعیت محیط زیست و حیات جانوری در ایران دارد. اما حتی بیشتر آنهایی که با دیدن صحنه شکار و یا آزار جانورانی خیابانی ای چون سگ، دل شان می سوزد، همانها هر سال در قتل عام چندین میلیون ماهی قرمز مشارکت می کنند. با بهانه هایی همچون ایرانی بودن این رسم، اصرار کودکان شان بر خرید ماهی، یا بی ارزش بودن جان ماهی به نسبت جان دیگر جانداران! سهراب بی خود نمی گفت: «گل شبنم چه کم از لاله قرمز دارد.» سالها است در ایران بسیاری از افراد دارند مخالفت شان را با نگهداری ماهی های قرمز که تقریباً صد در صدشان به کام مرگ فرستاده می شود، مخالفت می کنند. اما همچنان رسم جدید (گرچه این اصطلاح خودش یک پارادوکس است) ماهی قرمز بر سر سفره هفت سین ادامه دارد. هرچند نمی توان بر تعداد قابل توجه افرادی که به جنبش نخریدن ماهی قرمز پیوسته اند، چشم پوشید؛ اما همچنان آمار خرید ماهی های قرمزی که به کام مرگ فرستاده می شوند، بسیار بالا است. سالهاست می نویسیم که این رسم تازه ابداع شده، نه ایرانی است و نه اخلاقی. اما گوشهای اندکی این پیامها را شنیده اند. در هیچ سند و مدرکی اشاره به ماهی قرمز در سفره هفت سین نشده است (و این در حالی است که در ادبیات کهن مان به نوروز، چهارشنبه سوری، سفره هفت سین، نوروزی خوانی و بسیاری از سنتهای مربوط به نوروز اشاره های واضح قراوانی شده است). همه شواهد نشان از آن دارد که این سنت به شیوه ای وارونه، کمتر از یک سده پیش از چین به ایران آورده شد. اما همین که این سخن را بر زبان می آوری، نیروهای واکنش سریع اجتماعی که در پی هر چیزی به دنبال یک تئوری توطئه می گردند، مدعی می شوند که همه اینها برای از بین بردن سنتهای نوروزی است. البته در این راه برخی قلم به دستان نیز، به یاری شان شتافته اند؛ بی آنکه سرنخی درباره ماهی قرمز در فرهنگ و ادبیات ایران کهن نشان دهند. و بی آنکه حاضر به گفتگو و مناظره ای در این راه شوند. صرفاً بر اساس همان تعصب خامی که به هر آنچه منسوب به فرهنگ ایران باستان باشد، دارند. بی آنکه درستی و نادرستی اش را بدانند. سالهاست می نویسیم و می گوییم که حتی اگر چنین چیزی ریشه در فرهنگ ایران باستان داشته باشد (که به هیچ وجه ندارد و سر سوزنی در این باره نمی توان مدرک مستند نشان داد)، باز هم یک امر غیراخلاقی است. اینکه موجودی زنده را برای چندین روز در محیطی کوچک زندانی کنی و دیر یا زود او را به کام مرگ بکشانی. او را و نزدیک به ده میلیون هم نوع دیگرش را تنها برای ارضای حس خودخواهی اشرف مخلوقات بودن مان. آنانکه ماهی قرمز در خانه را بهانه ای می دانند برای آشنایی و خو گرفتن کودکان شان با جانداران و طبیعت، هیچ به این نمی اندیشند که با این کار، فرهنگ به اسارت گرفتن جانداران و تسلط انسان بر حق زندگی و مرگ آنان است که به فرزندان شان منتقل می کنند و نه همنوایی با طبیعت را.
یکشنبه ، ۲۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هنگام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]