تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837265375
بخش های خواندنی کتاب «خاطر نازکِ گُل»
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: بعضی کتاب ها خیلی زود بر سر زبان ها می افتد. کتاب هایی که بسیار خواندنی اند ولی شاید فرصت خواندن این کتاب ها را نداریم. روزهای تعطیل می توانید بخش هایی از یک کتاب خواندنی را بخوانید.به گزارش ذاکر نیوز ، مجله مهر خبرگزاری مهر - احسان سالمی: یکی از سوالات متداول در ارتباط با سیره عملی اهل بیت(ع)، چگونگی بهره گرفتن از این برخوردهای عملی در زندگی انسان قرن بیست ویکم در جهت هرچه بهتر شدن زندگی اوست. موضوعی که در اکثر کتاب هایی که در ارتباط با سیره عملی اهل بیت(ع) منتشر شده، توجه چندانی به آن نشده است. این در حالی است که دسته بندی مطالب بیان شده در این زمینه و بیان آن برای مردم، می تواند بسیاری از مشکلات زندگی بشر امروز را حل کند. حجت الاسلام حسین سیدی با همین نگاه به سراغ گردآوری احادیث نقل شده پیرامون شخصیت حضرت زهرا(س) رفته است. وی با مطالعه بیش از ۵۰۰ منبع، سعی کرده تا مهمترین و اصلی ترین روایاتی که در ارتباط با زندگی حضرت زهرا(س) در سه بُعد رابطه با خود، رابطه با خدا و رابطه با دیگران جمع آوری کند. سیدی، حاصل این تحقیقات را در کتابی با نام «خاطر نازکِ گُل» منتشر کرده است که خود عضوی از مجموعه چهارده جلدی «سیره کاربردی چهارده معصوم(ع)» محسوب می شود و فصل مشترک تمامی این آثار نگاه کاربردی آن هاست که سعی شده در گزینش و چینش احادیث و روایات پیرامون هر کدام از معصومان، با نگاه ویژه به این موضوع عمل شود. نویسنده در این اثر، با پرداختن به موضوعات مهمی چون سبک زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی و سیاسی حضرت زهرا(س) و همچنین عملکرد ایشان در دفاع از ولایت و خطبه های انقلابی ایشان در زمان وقوع حوادث پس از رحلت پیامبر(ص) هم به نوعی بخشی از تاریخ صدر اسلام را مرور کرده است و هم سیره عملی حضرت زهرا(س) را به عنوان یک انسان کامل، در پیش چشم مخاطبش ترسیم می کند. علاوه بر این در بخش هایی دیگر از این کتاب به بررسی بخشی از شبهات پیرامون زندگی این بانوی بزرگوار همچون ماجرای فدک پرداخته می شود و در کنار آن به جنبه های فردی زندگی ایشان همچون ارتباط با خدا، حقوق مخالفان و حیوانات و... نیز پرداخته شده است. «خاطر نازکِ گُل» را نشر معارف در ۲۷۶ صفحه منتشر کرده است و با قیمت ۸ هزار تومان آن را روانه بازار نشر کرده است. با هم بخش هایی از این کتاب را می خوانیم: پرده اول: من کل هستم و فاطمه جز من است در زبان عربی هنگامی که گفته می شود: «قام لها» یعنی این مرد به احترام آن زن از جای خود برخاست، ولی هنگامی که گفته می شود: «قام الیها» یعنی این مرد به احترام آن زن از جای خود برخاست و به جهت احترام ویژه ای که برای وی قائل بود، چند قدمی نیز به طرف او حرکت کرد. در کتاب حدیثیِ بحارالانوار گفته شده است که هرگاه حضرت زهرا(س) نزد پیامبر خدا(ص) می آمدند، «قام الیها»، یعنی پیامبر نه فقط به احترام حضرت زهرا(س) از جای خود برمی خاستند، بلکه به جهت احترام ویژه ای که برای او قائل بودند، چند قدمی نیز به طرفش حرکت می کردند و سپس حضرت زهرا(س) را در جای خود می نشاند. «اُمّ» یعنی ریشه و اصل. عرب در مسائل بسیار مهم تغبیر به «اُمّ» می کند. مثلاً می گوید: اُمّ المصائب، اُمّ القری و...؛ پس اُم یعنی ریشه و همان گونه که تداوم زندگی درخت به ریشه آن است، تداوم رسالت نیز بر عهده فاطمه است؛ زیرا فاطمه «ام الائمه» است و امامت، تداوم نبوت است. اگر فاطمه و فرزندانش از شیره ی جان خود درخت پیامبری را تغذیه و آن را از آفت های گوناگون فکری محافظت نمی کردند، این فرزند نوپا (اسلام) از میان می رفت. پیامبر خدا روزی دست حضرت زهرا(س) را گرفت و فرمود: «آن که فاطمه را می شناسد، می شناسد و کسی که او را نمی شناسد [بداند] وی فاطمه است؛ دختر محمد(ص)، پاره تن من؛ او قلبم، جانم و روحم است؛ پس کسی که او را بیازارد، حتما مرا آزرده است و شخصی که مرا بیازرد، حتما خدای را آزرده است.» مرحوم علامه امینی در کتاب ارزشمند الغدیر، با استناد به ۵۹ سند و مدرک – به ویژه کتاب های صحاح اهل سنت- این حدیث شریف را بیان می کند. البته در رابطه با این حدیث باید به دو نکته توجه کرد: قانونی جامع و مهم وجود دارد: «تمامی قوانینی که برای کُل باشد، شامل جز هم می شود.» مثلا قرآن کریم یکصد و چهارده سوره دارد و دارای قوانین و احکامی است. یکی از آن ها آن است که بدون طهارت نمی توان آن را لمس کرد یا نجس کردن آن حرام است و... . این احکام که برای کل قرآن بیان شده، در مورد کوچک ترین جزء قرآن نیز وجود دارد. بنابراین، چه بسا هدف پیامبر بیان این نکته باشد که «من کل هستم و فاطمه جز من است؛ پس هر حکمی من دارم، فاطمه نیز دارد.» یعنی هر کمال و جمال و فضیلتی که آفریدگار به من عنایت کرده، به فاطمه نیز لطف کرده است. به همین خاطر بود هنگامی که پیامبر به مسافرت می رفت، آخرین فردی که با او خداحافظی می کرد فاطمه بود و در برگشتن نیز نخست به دیدن فاطمه می رفت و بعد از آن رو به سلمان می فرمود: ای سلمان! آن چنان ایمان در ژرفای دل و تمامی وجود دخترم فاطمه نفوذ کرده که برای پرستش یزدان، خود را از همه چیز تهی می سازد. پرده دوم: حجاب فاطمه(س) چگونه بود؟ هنگامی که کتاب زندگی این بانو را ورق می زنیم، روایاتی را می بینیم که بر احتیاط بسیار ایشان در حضور نیافتن در مجالس مردانه و نشست یا همکاری با آنان به هر صورتی پای می فشارند؛ به گونه ای که حس می شود وی در برابر هیچ مردی آشکار نمی شد، اما از سویی دیگر احادیثی وجود دارند که در آن ها یاران رسول خدا(ص) از زردی چهره فاطمه از گرسنگی حکایت می کنند. کدام یک از این دو دسته روایات درست هستند؟ احادیث دسته اول ابن مغازلی از... امام علی(ع) نقل کرد که روزی نابینایی برای ورود به منزل اجازه خواست، حضرت فاطمه خود را پوشانید. پیامبر از وی پرسید: این مرد که تو را نمی بیند، چرا خود را از وی پوشاندی؟ بانو گفت: اگر او مرا نمی بیند، من که او را می بینم؛ افزون بر این، او بو را احساس می کند [و من عطر زده ام]. پیامبر فرمود: به راستی که تو پاره تن من هستی. از علی(ع) نقل شده که فرمود: خدمت رسول خدا نشسته بودیم. پرسیدند: به من بگویید چه چیزی برای زنان بهتر است؟ کسی از جمع نتوانست پاسخ دهد تا پراکنده شدیم. نزد فاطمه رفتم و آن چه پیامبر پرسیده بود را بازگو کردم. بانو گفت: اما من می دانم. برای زنان بهتر آن است که نه خود مردی را ببینند و نه مردی آن ها را ببیند. نزد حضرت برگشتم و پاسخ را گفتم. پرسید: چه کسی آن را به تو گفت؟ گفتم: فاطمه. فرمود: فاطمه پاره تن من است. احادیث دسته دوم اما دسته دوم احادیثی اند که جابر بن عبدالله انصاری، عمران بن حصین و دیگران نقل کرده اند که آنان فاطمه و رخسار زرد از گرسنگی او و جز آن ا دیده اند: شیخ کلینی از جابر بن عبدالله انصاری نقل می کند: روزی رسول خدا(ص) به طرف خانه فاطمه می رفت و من هم با او بودم. چون به در خانه رسیدیم، دست را روی در گذاشت و آن را هل داد. سپس فرمود: السلام علیکم. فاطمه گفت: درود بر شما، ای رسول خدا. پیامبر پرسید: وارد شوم؟ زهرا گفت: وارد شو ای پیامبر خدا. رسول پرسید: من و همراهم بیاییم داخل؟ فاطمه گفت: رسول خدا روسری ندارم. [بعد از آن که حضرت سر خود را پوشاند] پیامبر و من وارد شدیم. رخسار زهرا زرد رنگ بود. پیامبر از او پرسید: چرا چهره ات زرد است؟ گفت: از گرسنگی است، ای فرستاده خدا. پیامبر گفت: ای خداوندگارِ سیرکننده گرسنگان... فاطمه دختر محمد را سیر گردان. جابر گفت: قسم به خداوند دیدم چنان خون به سیمای او دوید که چهره اش گلگون شد. [در ادامه به چندین حدیث دیگر در ارتباط با این موضوع اشاره می شود.] بنابر این، می توان این دو دسته حدیث را این گونه جمع بندی کرد: او از خودنمایی در جمع مردان به شدت دوری می کرد؛ همان گونه که دوست نداشت در بیرون از خانه کار کند. گرچه این کار برای دیگران اشکالی ندارد؛ و این از لحاظ نکته ای است که می گویند: «نیکی نیکان، برای نزدیکان درگاه خداوندی گناه به شمار می رود.» بنابراین، از روایات دسته اول وجوب پوشاندن چهره برنمی آید. آن چه می ماند عدم وجوب پوشش چهره در برابر نامحرم از احادیث دسته دوم است. به همین خاطر بود که خلیفه دوم در کوچه او را شناخت و جابر و عمران از زردی رخسارش گفتند. اما یک نکته بسیار مهم دیگر نیز در ارتباط با مقوله حجاب در زندگی حضرت زهرا(س) وجود دارد که باید به آن توجه کرد. آن هم این است که حتی شرایط بحرانی پیش آمده بعد از رحلت رسول خدا(ص) و ماجراهای پیش آمده برای اهل بیت(ع)، باعث نشد تا وی اندکی از پوشش اسلامی خویش بکاهد. مثلاً هنگامی که ایشان برای تصحیح مسیر تاریخ پس از درگذشت رسول گرامی اسلام، در آن شرایط روحی دشوار عازم مسجد پیامبر شد، حجاب کامل را رعایت کرد. زیرا تاریخدانان نوشتند: ۱. با پوشیدن مقنعه و احتیاط لازم حرکت نمود. ۲. در میان زنان حرکت کرد. ۳. لباس های بلندی پوشید که حتی پاهایش آشکار نبود. ۴. در جایگاه مخصوص قرار گرفت- همان طور که استاد مطهری نیز گفته است- پرده ای میان زنان و مردان حایل بود. پرده سوم: مروری بر ماجرای فدک [نویسنده در بخش انتهایی کتاب به بخش هایی از تاریخ زندگی حضرت فاطمه(س) می پردازد و در خلال آن به عظمت روحی و جایگاه بلند این بانوی بزرگوار اشاره می کند و برخی از حوادث پیش آمده در واپسین روزهای حیات ایشان را جهت آشنایی بیشتر مخاطب کتاب با شخصیت حضرت زهرا(س) مرور می کند.] فدک، دهکده ای بود در نزدیکی خیبر که در سال هفتم هجری در اختیار رسول گرامی(ص) قرار گرفت. این سرزمین حاصلخیز در شمال مدینه منوره واقع شده است. این روستا شامل دو قسمت مزروعی و نخلستان بود. تعداد درختان خرمای آن در قرن ششم، با درختان خرمای شهر کوفه برابری می کرد و درآمد سرشاری از آن حاصل می شد. برخی فدک را نام نوه حضرت نوح می دانند؛ به عنوان نخستین کسی که ساکن آن جا شده بود. چون معنای لغوی فدک به معنای شکفتن و پراکنده شدن پنبه است. برخی احتمال داده اند این نام به خاطر محصول پنبه در آن جا باشد. هنگامی که در سال هفتم هجرت، قلعه های خیبر یکی پس از دیگری در اختیار اسلام قرار گرفت. دهکده آباد و حاصلخیز فدک، در نزدیکی خیبر، که از نظر اقتصادی یکی از نقاط مورد اتکای یهودیان بود. هنوز در دست یهودیان قرار داشت. فتح خیبر باعث شد رعب و وحشتی در دل یهودیان بیفتد. آن ها نماینده ی خود را نزد پیامبر فرستادند و به عنوان مصالحه، نیمی از فدک را به آن حضرت واگذار کردند. پیامبر صلح آن ها را پذیرفت و نظر به این که هر مِلکی بدون جنگ در اختیار پیامبر قرار گیرد، جزء غنائم جنگی نیست، بلکه مِلک شخصی پیامبر محسوب می شود، نیمی از فدک در اختیار رسول اکرم قرار گرفت. جبرئیل نازل شد و گفت: «خداوند به تو فرمان می دهد که حق نزدیکان خود را بدهی.» پیامبر(ص) پرسید: ای جبرئیل! «نزدیکان» من چه کسانی اند؟ و «حق» آنان چیست؟ جبرئیل گفت: منظور از «ذوی القربی» و نردیکان (در این امر) فاطمه است؛ پس سرزمین فدک و آنچه را که از حق خدا و رسول در آن است به او عطا کن. رسول خدا(ص)، فاطمه(س) را فراخواند و مکتوبی (سند مالکیتی) برای او نوشت (که سرزمین فدک حق فاطمه و مِلک اوست) و همین مکتوب را حضرت فاطمه(س) بعد از رحلت پدر بزرگوارش به ابوبکر ارائه نمود و فرمود: این نوشته (و سند) رسول الله است که برای من و فرزندانم نوشته است. این روایت را، امام سجاد، امام باقر و امام صادق -که درود خدا بر آنان باد- نیز نقل کرده اند. قرائن و شواهد تاریخی نشان می دهد که مصحول فدک و درآمد آن، بسیار قابل توجه بوده است. دلایل و شواهد زیر می تواند به خوبی نشانگر این مدعی باشد: ۱. عمر به این دلیل که: «حکومت در معرض خطر آشوب شورشگران واقع شده و نیروی مالی حکومت ضعیف است.»، از تسلیم فدک به حضرت زهرا(س) جلوگیری و با ابوبکر مخالفت کرد. پس وقتی محصول زمینی بتواند در رفع کمبود بودجه دولتی و تقویت آن در مواقع بحرانی، مانند آشوب ها و جنگ های داخلی، دستگاه حکومت را یاری دهد، بی شک باید مقدار آن قابل توجه باشد. ۲. معوایه فدک را به سه بخش تقسیم کرد و به هرکدام از یزید، مروان و عمرو بن عثمان ثلثی از آن را بخشید. همین نمونه به خوبی میزان درآمد سرشار این منطقه را نشان می دهد. پس از رحلت پیامبر، ماموران ابوبکر به دستور خاص او به فدک رفتند و نماینده حضرت زهرا(س) را از آن جا اخراج کردند و مِلک آن را غصب نمودند و درآمد آن را به طور کامل برای مخارج حکومت خود صرف کردند و کوچک ترین توجهی به سابقه فدک و سندی که تنظیم شده بود و آن چه پیامبر در حضور مردم فرموده بود، نکردند. ابن ابی الحدید می نویسد: حضرت فاطمه زهرا ده روز بعد از وفات رسول الله(ص) برای اعتراض به مصادره فدک، نزد ابوبکر رفت. مسالئه غصب فدک از بُعد اقتصادی نیز مهم بود و بر بُعد سیاسی تاثیر می گذاشت. زیرا اگر امام علی(ع) و خاندان او در تنگنای شدید اقتصادی قرار می گرفتند، توان سیاسی آنان نیز به همان نسبت به تحلیل می رفت. به تعبیری دیگر، وجود فدک در دست آن ها، امکاناتی در اختیارشان قرار می داد که می توانست پشتوانه مسئله «ولایت» باشد؛ همان گونه که اموال حضرت خدیجه نیز پشتوانه ای برای پیشرفت اسلام در آغاز نبوت بوده است. حقی که به ناحق غصب شد... پرده چهارم: مظلومیت ام الائمه هر فردی در عمر کوتاه یا بلند خویش، مظلوم واقع می شود؛ و این نکته تازه ای نیست؛ اما گاه مظلومیت به گستره و ژرفای اقیانوس است. گاه مظلومیت یک «شخص» دیگر مظلومیتی شخصی نیست، مظلومیت یک تفکر و اندیشه است و محرومیت و حرمان انساننیت از تابناکی آن اندیشه. فاطمه در سخنان آتشین خود در مسجد، به سان هنرمندی چیره دست؛ روزگار مردمان را پیش از این با قلم موی زبان چنین ترسیم می کند: «در آن هنگام، شما مردم بر کنار مغاکی از آتش بودید خوار. و در دیده ی همگان بی مقدار. لقمه هر خورنده و شکار هر درنده. لگدکوب هر رونده. نوشیدنیتان آب گندیده و ناگوار. خوردنیتان پوست جانور و مُردار. پست و ناچیز و ترسان از هجوم همسایه و همجوار. تا آن که خدا با فرستادن پیغمبر خود، شما را خاک مذلت برداشت و سرتان را به اوج رفعت افراشت. ... هرگاه آتش کینه افروختند، آن را خاموش ساخت و گاهی که گمذاهی سربرداشت، یا مشرکی دهان به ملامت انباشت، برادرش علی را در کام آنان انداخت. علی باز نایستاد تا بر سر و مغزِ مخالفان نواخت و کار آنان را با دم شمشیر بساخت. او این رنج را برای خدا می کشید و در آن خشنودی پروردگار و رضای پیغمبر را می دید و مهتری اولیای حق را می خرید. اما در آن روزها، شما در زندگانی راحت آسوده و در بستر امن و آسایش خوابیده بودید. چون خدای تعالی همسایگی پیمبران را برای رسول خویش گزید، دورویی آشکار شد و کالای دین بی خریدار. هر گمراهی دعویدار و هر گمنامی سالار و هر یاوه گویی در کوی و برزن در پی گرمی بازار. شیطان از کمینگاه خود سر برآورد و شما را به خودت دعوت کرد. و دید چه زود سخنش را شنیدید و سبک در پی او دویدید و در دام فریبش خزیدید و به آواز او رقصیدید. هنوز دو روزی از مرگ پیغمبرتان نگذشته و سوز سینه ی ما خاموش نگشته، آن چه نبایست، کردید و آن چه از آنتان نبود، بردید و بدعتی بزرگ پدید آوردید.» افزون بر آن که فاطمه نه تنها «راست گفتار»، که «راست کردار» نیز هست و از همین روی «صدیقه» نام گرفته، اگر اوضاع جز این بود، از میان آن همه شنونده، کسی برمی خاست و سخنش را تکذیب می کرد و اگر هم کسی برخاسته بود، بی تردید مخالفان در بستر تاریخ نقل می کردند. همه اندوه این جاست که پدر و همسرش تمام عمر به خاطر خدا برای خوشبختی این جهان و آن جهان مردم تلاش کردند تا کَشتی شکسته زندگی آنان را در دریای زندگی شوربخت به ساحل آسودگی برسانند و امروز، از سوی «همان مردم» باید فدک غصب و در سوزانده شود، بازو و پهلو بشکند، محسن سِقط و ریسمان جاه طلبی بر گردن علی افکنده شود و ... از همه مهم تر، جویبار معارف دینی که اندک اندک کویر اندیشه های تشنه کامان را سیراب می کرد، گل گرفته شود و انسان، باز در سرابستان مکاتب و فرقه های گوناگون، پی آن ها بدود و هر سامری دعوی موسوی کند. شگفتا فراموشکاری و ناسپاسی انسان در جاده تاریخ و شگفتا از چراغ را شکستن و در تاریکی نشستن و انگشت حیرانی بر دندان خستن و... چنین است که دیگر مظلومیت او (و علی(ع))، نه مظلومیت و دعوایی شخصی است، که در برهه ای از تاریخ رخ داده و مدعی و منکر اینک نزد خدایشان شتافته باشند و «گذشته ها گذشته» و باید «بر آن صلوات فرستاد» و بحث علمی – و نه توهین- در این مورد «آب در هاون کوبیدن» است؛ که انحراف «تاریخ از مسیر خود» است. در برابر عده ای که آمده بودند و از وی می خواستند رخدادهای تلخ پس از پدر را به دست فراموشی بسپارد، می فرمود: «آیا می دانید خلیفه دوم نزدم آمد و مرا به خداوند سوگند داد اگر از بیعت سرپیچی کنید، خانه را بر سر شما آتش می ز نم؟!» هجوم به خانه وحی، تهدید به سوزاندن، آوردن هیزم و آتش زدن در خانه، کتک خوردن برای بازپس گیری فدک، کتک خوردن برای دفاع از مقام فرازمند ولایت، سِقط محسن و شهادت، نمونه هایی از ناگواری های جسمی آن بانو و مظلومیت وی است. منبع: خبرگزاری مهر (مجله مهر)
جمعه ، ۲۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها