واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: پاورقي پنجاه سال روابط ديپلماتيك ايران و تايلند
در اين سفر يك يادداشت تفاهم همكاري بين دو كشور به امضا رسيد كه براساس آن فروش نفت به تايلند به ميزان 240 هزار تن و خريد 300 هزار تن برنج تا پايان سال 1365 مورد موافقت قرار گرفت. همچنين مقرر شد براي سال 1366 روزانه بين 5 تا 10 هزار بشكه نفت ايران به تايلند صادر شود و در مقابل ايران در اين سال بين 200 تا 400 هزار تن برنج از تايلند خريداري كند.
وزير بازرگاني تايلند در اين سفر سخنراني وزير خارجه كشورش در مجمع عمومي سازمان ملل متحد مبني بر اينكه ايران آغازگر جنگ و تجاوز نبوده است را مورد تأكيد قرار داد. اين توافقها با سفر «پايروج شياپان»4 معاون وزير بازرگاني تايلند به ايران در دي ماه 1365 پيگيري شد. سفر «اودان تن تاسونتان»5 وزير كشاورزي تايلند به ايران نيز از تحولات مثبت اين دوره بود. در ارديبهشت 1366 (مه 1987) نيز سفارت جمهوري اسلامي ايران در بانكوك طي ارسال يادداشت به وزارت امورخارجه تايلند اعلام كرد در راستاي همكاريهاي بينالمللي دو كشور، ايران از نامزدي مجدد تايلند براي عضويت در گروه آسيايي مبارزه با موادمخدر حمايت خواهد كرد.
بالاخره در آبان ماه 1366 مأموريت نخستين سفير جمهوري اسلامي ايران پايان يافت و وي به ايران مراجعت كرد.
«بدين صورت مأموريت من پايان يافت و بايد خداوند سبحان را شاكر بود كه بر اينجانب منت گذاشت تا مجري اهداف مقدس جمهوري اسلامي ايران در كشور تايلند باشم.»
دومين سفير پس از پيروزي انقلاب اسلامي
آقاي مهدي سازگارا سفير بعدي ايران در تايلند بود. وي از آبان 1366 تا مهر 1367 به عنوان كاردار موقت و سپس از مهر 1367 تا 1371 به عنوان سفير جمهوري اسلامي ايران در تايلند مشغول فعاليت بود. او در سال 1326 در تهران به دنيا آمد. دوران ابتدايي و دبيرستان را در مدارس دولتي طي كرد و پس از اخذ ديپلم ابتدا يكسال در دانشگاه تهران و سپس در دانشگاه شيراز (پهلوي سابق) ادامه تحصيل داد. آقاي سازگارا هنگام تحصيل در شيراز در اردوي سربازي تابستان 1350 به دليل توهين به مقدسات آن زمان كه به طور عمده در وجود شاه و سلطنت و نه منافع ملي خلاصه ميشد، به زندان ارتش در مركز پياده شيراز افتاد و قرار بود از تحصيل محروم شود. اما به گفته وي، حسن نيت فرمانده مركز پياده وقت شيراز سرتيپ نورايي كه افسري فهيم و وارسته و ميهندوست بود، مانع از تحقق اين امر شد و دوباره به ادامه تحصيل بازگشت. آقاي سازگارا در بخشي از خاطرات خود مينويسد:
«در سالهاي 54 و 55 و 56 با حركت اسلامي خارج از كشور از طريق برادرم آشنا شدم و در حد توانم براي پيروزي انقلاب كوشش كردم. در روزهاي ورود امام به تهران در مدرسه رفاه رفت و آمد داشتم و گاهي اوقات كار ترجمه براي خبرنگاران را انجام ميدادم. با پيروزي انقلاب در كنار برادر ارجمند جناب آقاي دكتر افروز رئيس اسبق دانشگاه تهران در پادگان حر (باغشاه) روزهاي پرشور و هيجان و سرشار از اميد را طي كرديم.سپس در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي به عنوان معاون گروه روابط عمومي كار را ادامه داديم. پس از چهار ماه به وزارت خارجه آمدم و در دفتر وزير وقت امور خارجه جناب آقاي دكتر ابراهيم يزدي مشغول كار شدم. پس از مدتي كوتاه بنا به درخواست آقاي دكتر افروز كه به عنوان كاردار در لندن منصوب شده بود به لندن عزيمت نموده و مسئول بخش كنسولي و دانشجويي شدم. ماجراي اقامت 10 ماهه من در اولين ماموريت همراه با جريان گروگانگيري ديپلماتهاي ايراني توسط گروه خلق عرب و... شرح يك كتاب جداگانه است.به دستور وزير وقت خارجه صادق قطبزاده به تهران احضار و پس از مدت كوتاهي اقامت به من ماموريت داده شد تا به عنوان سركنسول به ميلان ايتاليا عزيمت كنم پس از پايان ماموريت به رياست اداره تابعيت در بخش كنسولي منصوب شدم.»
آقاي سازگارا در مورد چگونگي سفر به بانكوك مينويسد:
«در شهريور سال 1366 به دستور معاون كنسولي وقت وزارت خارجه جناب آقاي منصوري (كه از اقطاب انقلاب اسلامي ميباشند) و تاييد جناب آقاي دكتر ولايتي، وزير خارجه، براي سرپرستي موقت سفارت در بانكوك عازم شدم و از جناب منصوري درخواست كردم تا اجازه دهند خانواده را نيز همراه خود ببرم كه موافقت كردند. مأموريت سهماهه منجر به اقامت نزديك به 5 ساله من در بانكوك شد.
در نخستين روزهاي ورود، آيتالله محمد يزدي در راس هياتي از نمايندگان محترم مجلس (10 نفر) براي شركت در كنفرانس بينالمجالس به بانكوك وارد و در اقامتگاه مستقر شدند.تركيب هيات متشكل از جناحهاي مختلف سياسي آن زمان بود و سعي وزارت خارجه، بيطرف نگهداشتن سفارت در اين ميان بود.
پي نويسها:
Pairouj Chiyaphan -4
Outhan tin tasonthan -5
پنجشنبه 23 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 266]