تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 17 تیر 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):هيچ جلسه قرآنى براى تلاوت و درس در خانه‏اى از خانه‏هاى خدا برقرار نشد، مگر اين ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

اتاق فرار

خرید ووچر پرفکت مانی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

سرور اختصاصی ایران

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

پیچ و مهره

طراحی کاتالوگ فوری

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

آموزش کیک پزی در تهران

لوله بازکنی تهران

میز جلو مبلی

هتل 5 ستاره شیراز

آراد برندینگ

رنگ استخری

سایبان ماشین

قالیشویی در تهران

مبل استیل

بهترین وکیل تهران

شرکت حسابداری

نظرسنجی انتخابات 1403

استعداد تحلیلی

کی شاپ

خرید دانه قهوه

دانلود رمان

وکیل کرج

آمپول بیوتین بپانتین

پرس برک

بهترین پکیج کنکور

خرید تیشرت مردانه

خرید نشادر

خرید یخچال خارجی

وکیل تبریز

اجاره سند

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ووچر پرفکت مانی

خرید سی پی ارزان

خرید ابزار دقیق

بهترین جراح بینی خانم

تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی

خرید ریبون

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1805318253




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

شهید شکوری به روایت صمد قاسمی


واضح آرشیو وب فارسی:ائل پرس: آقا سیدحسن بیش­تر در نشست­های سیاسی نقش و فعالیت داشت و همچنین سازمان دهی سه گروه که هر شب گشت و ایست و بازرسی داشتند، برعهده ایشان بود.به گزارش ائل به نقل از بهمن آذربایجان، با شهید بزرگوار، سید حسن شکوری، هم محلی بودیم. خانواده­ی شکوری، منشأ خیر و برکت و واجد اخلاق حسنه­ی پیامبر بودند. کمال و ادب و معرفت از کودکی در آقا سید حسن جلوه داشت. خوش برخورد، سربه زیر، خوش اخلاق و دارای منش پیامبری. نشست و برخاست با او، بسیار دل نشین و جذاب بود. بزرگ که شدیم، در زمان انقلاب در فعالیت­ها و راهپیمایی­ها و به دنبال آن پیروزی انقلاب و سپس در 8 سال دفاع مقدس، با ایشان همراه بودیم. بعد از تشکیل ارتش بیست میلیونی بسیج، بنده در مساجد «بیلان کوه» فعالیت داشتم. حدود دو، سه ماه به مسجد شهید بهشتی (مشدعلی سابق) که محل فعالیت سیدحسن بود، آمدم. بچه های مسجد شهید بهشتی دارای سطح علمی بالایی بودند. شورای فرماندهی مسجد، متشکل از چند نفر بود؛ مسئولیت یک قسمت را شهید علافی برعهده داشت، شهید قاسم پور، مهندس نجفی، مهندس نوجوان که از اساتید دانشگاه بود و آقا سید حسن شکوری. فعالیت­های فرهنگی و کلاس­های قرآن و نهج­البلاغه داشتند. نشست­های سیاسی برگزار می­کردند. فعالیت­های این چنینی زیادی داشتند. آقا سیدحسن بیش­تر در نشست­های سیاسی نقش و فعالیت داشت و همچنین سازمان دهی سه گروه که هر شب گشت و ایست و بازرسی داشتند، برعهده ایشان بود. * قبل از عملیات بیت المقدس به اهواز رفتیم و در دانشگاه «جندی شاپور» ما را به دو گردان شهید قاضی و شهید مدنی تقسیم­بندی کردند. من در گردان شهید مدنی بودم که آقا سید حسن را به عنوان فرمانده گروهان مان معرفی کردند. به سوسنگرد رفتیم و بعد از آموزش­های لازم، ده روز هم در نیسان، پدافند و آموزش و توجیه منطقه عملیاتی داشتیم. آقا سید حسن فرمانده گروهان و شهید «علیرضا جبلی» هم جانشین ایشان بود. آقا سیدحسن می­آمد و به نیروها سر می­زد؛ با آن ها صحبت می کرد، می نشست و حرف هایشان را می شنید، جویای حالشان می شد. مثلاً نوبت می­گذاشت و هر بار نهار یا شام را مهمان یکی از دسته­ها می­شد. موقع نماز هم در یک نقطه نمی­نشست. تلاش می­کرد جایش را تغییر دهد. می خواست با همه­ی نیروها افت وخیز داشته باشد. احتمالاً به وسیله ی این افت وخیز و حق سلام سر صحبت باز شود و نیرو حرف یا مشکلی داشته باشد و او گوش کند. درست است در چادرش همیشه باز بود، ولی منتظر نمی­شد که این دیدارها تنها در چادر فرماندهی خلاصه شود؛ خودش در سطح گردان می­گشت تا اگر کسی حرفی یا کاری داشت، مطرح کند. با فرماندهان دسته ارتباط نزدیکی داشت پیوسته از وضعیت و آمار دسته­ها اطلاعات می­گرفت. آن زمان که در سوسنگرد بودیم، هوا گرم بود، امکانات نبود و تدارکات خوب نمی­رسید. همه این مسائل را جویا و پیگیر می­شد. در نیسان علاوه بر اینکه شب­ها نگهبانی خط اول می­دادیم و صبح­ها هم آموزش­های لازم را می­دیدیم، عصرها هم برای اینکه وقت مان به بطالت نگذرد کمی عقب­تر، زمین فوتبال درست کرده بودیم که آنجا بازی می­کردیم. ما یک تیم بودیم؛ من بودم و آقا سید حسن، شهید جبلی و شهید صمد بخت­شکوهی. شش، هفت نفر بودیم که حدوداً 4-3 ساعت مانده به اذان جمع می­شدیم و مسابقه­ی گل کوچک راه می­انداختیم. بعد از عملیات بدر هم که نزدیک 9 ماه برای انجام عملیات والفجر 8 فرصت داشتیم و در دزفول در پادگان شهید باکری مستقر بودیم، برای اینکه نیروها از وقت خود استفاده بهتری بکنند، آقا سیدحسن تیم گردان امام حسین را تشکیل داد و مسابقات فوتبال در سطح لشکر برگزار شد. اولین بانی مسابقات فوتبال در سطح لشکر، آقا سیدحسن شکوری بود. اولین میدان ورزشی را هم گردان امام حسین در پادگان شهید باکری ایجاد کرد. * بعد از شهادت «اصغر قصاب عبدالهی» سیدحسن گردان امام حسین (ع) را تحویل گرفت. از زمانی که او فرماندهی گردان را تحویل گرفت، جریان خوبی بین نیروهای گردان شروع شد؛ زمانی که نیروها در مرخصی بودند، به نوبت درجایی جمع می­شدند؛ مثلاً یک روز در مسجد نوبر، یک روز در مسجد آیت الله مدنی (شکیللی) و همین طور در مساجد دیگر. نشستی بود برای اینکه نیروها در مرخصی و پشت جبهه باهم ارتباط داشته باشند. این نشست ها و دیدارها تا سال ها ادامه داشت. *** در مرحله­ی دوم عملیات بیت المقدس، ما از محور دارخوین وارد عمل شدیم و از رود کارون گذشتیم و آمدیم روی جاده اهواز- خرمشهر مستقر شدیم. قبل از رسیدن ما، جاده پاک سازی شده بود. تا ساعت 8 صبح آنجا بودیم که دستور آمد و ما، در خیز بعدی به سمت دژ مرزی حرکت کردیم و نزدیک 9 روز آنجا مستقر شدیم. سه، چهار روز تا آغاز عملیات آزادسازی خرمشهر باقی مانده بود. یکی از همین روزها، ساعت 4 صبح که برای نماز صبح بیدار شدیم، بعد از نماز یکی مشغول قرآن خواندن می شد، یکی در سنگر خود مستقر می شد و هرکس مشغول کار خود شد. ما هم مابین دو خاک ریز، جایی درست کرده بودیم و مشغول بازی فوتبال شدیم. یوسف رنجبر، شهید علیرضا جبلی و چندتا از بچه های دیگر هم بودند. حاج یوسف داشت به سمت دستشویی می­رفت که برگردد و فوتبال بازی کنیم؛ خمپاره افتاد و او همان جا پایش قطع شد. آمبولانس را صدا زدیم و او را در آمبولانس گذاشتیم. همه آنجا مشغول بودیم که من یک لحظه چشمم به آقا سیدحسن افتاد. من دیده بودم که بغل خاک ریز برای دست به آب می­رود. چند دقیقه گذشت، آقا سیدحسن نیامد. رفتم نزدیک و دیدم از ترکش همان خمپاره به او هم اصابت کرده است. ترکش به کمرش خورده بود و نمی­توانست از زمین بلند شود. ما را هم صدا نمی­زد. بقیه را صدا زدم و رفتیم و او را هم آوردیم و با آمبولانس بعدی به اورژانس فرستادیم. می­خواهم بگویم که آنقدر خجالتی بود که تا ما ندیده بودیم، اصلاً صدایش درنیامد که می­آیند و مشغول من می­شوند و رزمنده ای که ترکش خورده روی زمین می­ماند. سه، چهار روز بعد خرمشهر آزاد شد. مرخصی دادند و آمدیم تبریز. ما که رسیدیم، او هم مرخص شده بود و ما او را سرپا دیدیم. البته مجروحیت اصلی آقا سیدحسن در والفجر مقدماتی 1 بود که ترکش­های مختلف وارد بدن و سرش شده بود.


پنجشنبه ، ۲۰اسفند۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ائل پرس]
[مشاهده در: www.elpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن