تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 28 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):كمال ادب و مروت در هفت چيز است: عقل، بردبارى، صبر، ملايمت، سكوت، خوش‏اخلاقى و مدا...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1830656709




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

شهید شکوری به روایت صمد قاسمی


واضح آرشیو وب فارسی:ائل پرس: آقا سیدحسن بیش­تر در نشست­های سیاسی نقش و فعالیت داشت و همچنین سازمان دهی سه گروه که هر شب گشت و ایست و بازرسی داشتند، برعهده ایشان بود.به گزارش ائل به نقل از بهمن آذربایجان، با شهید بزرگوار، سید حسن شکوری، هم محلی بودیم. خانواده­ی شکوری، منشأ خیر و برکت و واجد اخلاق حسنه­ی پیامبر بودند. کمال و ادب و معرفت از کودکی در آقا سید حسن جلوه داشت. خوش برخورد، سربه زیر، خوش اخلاق و دارای منش پیامبری. نشست و برخاست با او، بسیار دل نشین و جذاب بود. بزرگ که شدیم، در زمان انقلاب در فعالیت­ها و راهپیمایی­ها و به دنبال آن پیروزی انقلاب و سپس در 8 سال دفاع مقدس، با ایشان همراه بودیم. بعد از تشکیل ارتش بیست میلیونی بسیج، بنده در مساجد «بیلان کوه» فعالیت داشتم. حدود دو، سه ماه به مسجد شهید بهشتی (مشدعلی سابق) که محل فعالیت سیدحسن بود، آمدم. بچه های مسجد شهید بهشتی دارای سطح علمی بالایی بودند. شورای فرماندهی مسجد، متشکل از چند نفر بود؛ مسئولیت یک قسمت را شهید علافی برعهده داشت، شهید قاسم پور، مهندس نجفی، مهندس نوجوان که از اساتید دانشگاه بود و آقا سید حسن شکوری. فعالیت­های فرهنگی و کلاس­های قرآن و نهج­البلاغه داشتند. نشست­های سیاسی برگزار می­کردند. فعالیت­های این چنینی زیادی داشتند. آقا سیدحسن بیش­تر در نشست­های سیاسی نقش و فعالیت داشت و همچنین سازمان دهی سه گروه که هر شب گشت و ایست و بازرسی داشتند، برعهده ایشان بود. * قبل از عملیات بیت المقدس به اهواز رفتیم و در دانشگاه «جندی شاپور» ما را به دو گردان شهید قاضی و شهید مدنی تقسیم­بندی کردند. من در گردان شهید مدنی بودم که آقا سید حسن را به عنوان فرمانده گروهان مان معرفی کردند. به سوسنگرد رفتیم و بعد از آموزش­های لازم، ده روز هم در نیسان، پدافند و آموزش و توجیه منطقه عملیاتی داشتیم. آقا سید حسن فرمانده گروهان و شهید «علیرضا جبلی» هم جانشین ایشان بود. آقا سیدحسن می­آمد و به نیروها سر می­زد؛ با آن ها صحبت می کرد، می نشست و حرف هایشان را می شنید، جویای حالشان می شد. مثلاً نوبت می­گذاشت و هر بار نهار یا شام را مهمان یکی از دسته­ها می­شد. موقع نماز هم در یک نقطه نمی­نشست. تلاش می­کرد جایش را تغییر دهد. می خواست با همه­ی نیروها افت وخیز داشته باشد. احتمالاً به وسیله ی این افت وخیز و حق سلام سر صحبت باز شود و نیرو حرف یا مشکلی داشته باشد و او گوش کند. درست است در چادرش همیشه باز بود، ولی منتظر نمی­شد که این دیدارها تنها در چادر فرماندهی خلاصه شود؛ خودش در سطح گردان می­گشت تا اگر کسی حرفی یا کاری داشت، مطرح کند. با فرماندهان دسته ارتباط نزدیکی داشت پیوسته از وضعیت و آمار دسته­ها اطلاعات می­گرفت. آن زمان که در سوسنگرد بودیم، هوا گرم بود، امکانات نبود و تدارکات خوب نمی­رسید. همه این مسائل را جویا و پیگیر می­شد. در نیسان علاوه بر اینکه شب­ها نگهبانی خط اول می­دادیم و صبح­ها هم آموزش­های لازم را می­دیدیم، عصرها هم برای اینکه وقت مان به بطالت نگذرد کمی عقب­تر، زمین فوتبال درست کرده بودیم که آنجا بازی می­کردیم. ما یک تیم بودیم؛ من بودم و آقا سید حسن، شهید جبلی و شهید صمد بخت­شکوهی. شش، هفت نفر بودیم که حدوداً 4-3 ساعت مانده به اذان جمع می­شدیم و مسابقه­ی گل کوچک راه می­انداختیم. بعد از عملیات بدر هم که نزدیک 9 ماه برای انجام عملیات والفجر 8 فرصت داشتیم و در دزفول در پادگان شهید باکری مستقر بودیم، برای اینکه نیروها از وقت خود استفاده بهتری بکنند، آقا سیدحسن تیم گردان امام حسین را تشکیل داد و مسابقات فوتبال در سطح لشکر برگزار شد. اولین بانی مسابقات فوتبال در سطح لشکر، آقا سیدحسن شکوری بود. اولین میدان ورزشی را هم گردان امام حسین در پادگان شهید باکری ایجاد کرد. * بعد از شهادت «اصغر قصاب عبدالهی» سیدحسن گردان امام حسین (ع) را تحویل گرفت. از زمانی که او فرماندهی گردان را تحویل گرفت، جریان خوبی بین نیروهای گردان شروع شد؛ زمانی که نیروها در مرخصی بودند، به نوبت درجایی جمع می­شدند؛ مثلاً یک روز در مسجد نوبر، یک روز در مسجد آیت الله مدنی (شکیللی) و همین طور در مساجد دیگر. نشستی بود برای اینکه نیروها در مرخصی و پشت جبهه باهم ارتباط داشته باشند. این نشست ها و دیدارها تا سال ها ادامه داشت. *** در مرحله­ی دوم عملیات بیت المقدس، ما از محور دارخوین وارد عمل شدیم و از رود کارون گذشتیم و آمدیم روی جاده اهواز- خرمشهر مستقر شدیم. قبل از رسیدن ما، جاده پاک سازی شده بود. تا ساعت 8 صبح آنجا بودیم که دستور آمد و ما، در خیز بعدی به سمت دژ مرزی حرکت کردیم و نزدیک 9 روز آنجا مستقر شدیم. سه، چهار روز تا آغاز عملیات آزادسازی خرمشهر باقی مانده بود. یکی از همین روزها، ساعت 4 صبح که برای نماز صبح بیدار شدیم، بعد از نماز یکی مشغول قرآن خواندن می شد، یکی در سنگر خود مستقر می شد و هرکس مشغول کار خود شد. ما هم مابین دو خاک ریز، جایی درست کرده بودیم و مشغول بازی فوتبال شدیم. یوسف رنجبر، شهید علیرضا جبلی و چندتا از بچه های دیگر هم بودند. حاج یوسف داشت به سمت دستشویی می­رفت که برگردد و فوتبال بازی کنیم؛ خمپاره افتاد و او همان جا پایش قطع شد. آمبولانس را صدا زدیم و او را در آمبولانس گذاشتیم. همه آنجا مشغول بودیم که من یک لحظه چشمم به آقا سیدحسن افتاد. من دیده بودم که بغل خاک ریز برای دست به آب می­رود. چند دقیقه گذشت، آقا سیدحسن نیامد. رفتم نزدیک و دیدم از ترکش همان خمپاره به او هم اصابت کرده است. ترکش به کمرش خورده بود و نمی­توانست از زمین بلند شود. ما را هم صدا نمی­زد. بقیه را صدا زدم و رفتیم و او را هم آوردیم و با آمبولانس بعدی به اورژانس فرستادیم. می­خواهم بگویم که آنقدر خجالتی بود که تا ما ندیده بودیم، اصلاً صدایش درنیامد که می­آیند و مشغول من می­شوند و رزمنده ای که ترکش خورده روی زمین می­ماند. سه، چهار روز بعد خرمشهر آزاد شد. مرخصی دادند و آمدیم تبریز. ما که رسیدیم، او هم مرخص شده بود و ما او را سرپا دیدیم. البته مجروحیت اصلی آقا سیدحسن در والفجر مقدماتی 1 بود که ترکش­های مختلف وارد بدن و سرش شده بود.


پنجشنبه ، ۲۰اسفند۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ائل پرس]
[مشاهده در: www.elpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن