تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847861927
شهید شکوری به روایت صمد قاسمی
واضح آرشیو وب فارسی:ائل پرس: آقا سیدحسن بیشتر در نشستهای سیاسی نقش و فعالیت داشت و همچنین سازمان دهی سه گروه که هر شب گشت و ایست و بازرسی داشتند، برعهده ایشان بود.به گزارش ائل به نقل از بهمن آذربایجان، با شهید بزرگوار، سید حسن شکوری، هم محلی بودیم. خانوادهی شکوری، منشأ خیر و برکت و واجد اخلاق حسنهی پیامبر بودند. کمال و ادب و معرفت از کودکی در آقا سید حسن جلوه داشت. خوش برخورد، سربه زیر، خوش اخلاق و دارای منش پیامبری. نشست و برخاست با او، بسیار دل نشین و جذاب بود. بزرگ که شدیم، در زمان انقلاب در فعالیتها و راهپیماییها و به دنبال آن پیروزی انقلاب و سپس در 8 سال دفاع مقدس، با ایشان همراه بودیم. بعد از تشکیل ارتش بیست میلیونی بسیج، بنده در مساجد «بیلان کوه» فعالیت داشتم. حدود دو، سه ماه به مسجد شهید بهشتی (مشدعلی سابق) که محل فعالیت سیدحسن بود، آمدم. بچه های مسجد شهید بهشتی دارای سطح علمی بالایی بودند. شورای فرماندهی مسجد، متشکل از چند نفر بود؛ مسئولیت یک قسمت را شهید علافی برعهده داشت، شهید قاسم پور، مهندس نجفی، مهندس نوجوان که از اساتید دانشگاه بود و آقا سید حسن شکوری. فعالیتهای فرهنگی و کلاسهای قرآن و نهجالبلاغه داشتند. نشستهای سیاسی برگزار میکردند. فعالیتهای این چنینی زیادی داشتند. آقا سیدحسن بیشتر در نشستهای سیاسی نقش و فعالیت داشت و همچنین سازمان دهی سه گروه که هر شب گشت و ایست و بازرسی داشتند، برعهده ایشان بود. * قبل از عملیات بیت المقدس به اهواز رفتیم و در دانشگاه «جندی شاپور» ما را به دو گردان شهید قاضی و شهید مدنی تقسیمبندی کردند. من در گردان شهید مدنی بودم که آقا سید حسن را به عنوان فرمانده گروهان مان معرفی کردند. به سوسنگرد رفتیم و بعد از آموزشهای لازم، ده روز هم در نیسان، پدافند و آموزش و توجیه منطقه عملیاتی داشتیم. آقا سید حسن فرمانده گروهان و شهید «علیرضا جبلی» هم جانشین ایشان بود. آقا سیدحسن میآمد و به نیروها سر میزد؛ با آن ها صحبت می کرد، می نشست و حرف هایشان را می شنید، جویای حالشان می شد. مثلاً نوبت میگذاشت و هر بار نهار یا شام را مهمان یکی از دستهها میشد. موقع نماز هم در یک نقطه نمینشست. تلاش میکرد جایش را تغییر دهد. می خواست با همهی نیروها افت وخیز داشته باشد. احتمالاً به وسیله ی این افت وخیز و حق سلام سر صحبت باز شود و نیرو حرف یا مشکلی داشته باشد و او گوش کند. درست است در چادرش همیشه باز بود، ولی منتظر نمیشد که این دیدارها تنها در چادر فرماندهی خلاصه شود؛ خودش در سطح گردان میگشت تا اگر کسی حرفی یا کاری داشت، مطرح کند. با فرماندهان دسته ارتباط نزدیکی داشت پیوسته از وضعیت و آمار دستهها اطلاعات میگرفت. آن زمان که در سوسنگرد بودیم، هوا گرم بود، امکانات نبود و تدارکات خوب نمیرسید. همه این مسائل را جویا و پیگیر میشد. در نیسان علاوه بر اینکه شبها نگهبانی خط اول میدادیم و صبحها هم آموزشهای لازم را میدیدیم، عصرها هم برای اینکه وقت مان به بطالت نگذرد کمی عقبتر، زمین فوتبال درست کرده بودیم که آنجا بازی میکردیم. ما یک تیم بودیم؛ من بودم و آقا سید حسن، شهید جبلی و شهید صمد بختشکوهی. شش، هفت نفر بودیم که حدوداً 4-3 ساعت مانده به اذان جمع میشدیم و مسابقهی گل کوچک راه میانداختیم. بعد از عملیات بدر هم که نزدیک 9 ماه برای انجام عملیات والفجر 8 فرصت داشتیم و در دزفول در پادگان شهید باکری مستقر بودیم، برای اینکه نیروها از وقت خود استفاده بهتری بکنند، آقا سیدحسن تیم گردان امام حسین را تشکیل داد و مسابقات فوتبال در سطح لشکر برگزار شد. اولین بانی مسابقات فوتبال در سطح لشکر، آقا سیدحسن شکوری بود. اولین میدان ورزشی را هم گردان امام حسین در پادگان شهید باکری ایجاد کرد. * بعد از شهادت «اصغر قصاب عبدالهی» سیدحسن گردان امام حسین (ع) را تحویل گرفت. از زمانی که او فرماندهی گردان را تحویل گرفت، جریان خوبی بین نیروهای گردان شروع شد؛ زمانی که نیروها در مرخصی بودند، به نوبت درجایی جمع میشدند؛ مثلاً یک روز در مسجد نوبر، یک روز در مسجد آیت الله مدنی (شکیللی) و همین طور در مساجد دیگر. نشستی بود برای اینکه نیروها در مرخصی و پشت جبهه باهم ارتباط داشته باشند. این نشست ها و دیدارها تا سال ها ادامه داشت. *** در مرحلهی دوم عملیات بیت المقدس، ما از محور دارخوین وارد عمل شدیم و از رود کارون گذشتیم و آمدیم روی جاده اهواز- خرمشهر مستقر شدیم. قبل از رسیدن ما، جاده پاک سازی شده بود. تا ساعت 8 صبح آنجا بودیم که دستور آمد و ما، در خیز بعدی به سمت دژ مرزی حرکت کردیم و نزدیک 9 روز آنجا مستقر شدیم. سه، چهار روز تا آغاز عملیات آزادسازی خرمشهر باقی مانده بود. یکی از همین روزها، ساعت 4 صبح که برای نماز صبح بیدار شدیم، بعد از نماز یکی مشغول قرآن خواندن می شد، یکی در سنگر خود مستقر می شد و هرکس مشغول کار خود شد. ما هم مابین دو خاک ریز، جایی درست کرده بودیم و مشغول بازی فوتبال شدیم. یوسف رنجبر، شهید علیرضا جبلی و چندتا از بچه های دیگر هم بودند. حاج یوسف داشت به سمت دستشویی میرفت که برگردد و فوتبال بازی کنیم؛ خمپاره افتاد و او همان جا پایش قطع شد. آمبولانس را صدا زدیم و او را در آمبولانس گذاشتیم. همه آنجا مشغول بودیم که من یک لحظه چشمم به آقا سیدحسن افتاد. من دیده بودم که بغل خاک ریز برای دست به آب میرود. چند دقیقه گذشت، آقا سیدحسن نیامد. رفتم نزدیک و دیدم از ترکش همان خمپاره به او هم اصابت کرده است. ترکش به کمرش خورده بود و نمیتوانست از زمین بلند شود. ما را هم صدا نمیزد. بقیه را صدا زدم و رفتیم و او را هم آوردیم و با آمبولانس بعدی به اورژانس فرستادیم. میخواهم بگویم که آنقدر خجالتی بود که تا ما ندیده بودیم، اصلاً صدایش درنیامد که میآیند و مشغول من میشوند و رزمنده ای که ترکش خورده روی زمین میماند. سه، چهار روز بعد خرمشهر آزاد شد. مرخصی دادند و آمدیم تبریز. ما که رسیدیم، او هم مرخص شده بود و ما او را سرپا دیدیم. البته مجروحیت اصلی آقا سیدحسن در والفجر مقدماتی 1 بود که ترکشهای مختلف وارد بدن و سرش شده بود.
پنجشنبه ، ۲۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ائل پرس]
[مشاهده در: www.elpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها