واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: کارگردان فیلم «ایستاده در غبار» با بیان اینکه "هر موضوعی در این کشور چند صاحب دارد و در مورد هرکسی می خواهید فیلم بسازید می گویند باید با ما صحبت کنید"، از احتمال حذف چند صحنه از فیلم خبر داد. اکران دانشگاهی فیلم «ایستاده در غبار» که برنده ی سیمرغ بهترین فیلم از سی و چهارمین جشنواره ی فجر شد، ظهر سه شنبه (18 اسفند) با جلسه ی نمایش و بررسی این فیلم با حضور عوامل آن، در دانشکده ی اقتصاد دانشگاه تهران برگزار شد که در ابتدای این نشست محمدحسین مهدویان (کارگردان فیلم) با اشاره به کیفیت بد پخش فیلم در سالن شهید جوزی این دانشکده ، گفت: پیشنهاد می کنم حتماً فیلم را دوباره در اکران عمومی ببینید. کیفیت نمایش تصویر بسیار پایین بود و صدا هم از آن چیزی که برای فیلم طراحی شده بود، بسیار متفاوت بود و شما چیزی از آن نشنیدید. سردار صادقی، رزمنده ی جبهه ی کردستان و از راویان فیلم نیز درباره ی شرایط ساخت فیلم جنگی گفت: کار بسیار سختی است به خصوص درباره ی کردستان کمتر فیلمی هست که داستانش در کردستان باشد و 20 درصد آن منطبق با واقعیت باشد. البته مشکل از فیلمسازان نیست بلکه شرایط پیچیده ی کردستان و وجود گروه های مختلف سیاسی در آن دوران در کردستان عامل این اتفاق است؛ شرایطی که چیز زیادی از آن را در فیلم نمی بینیم. هادی حجازی فر، بازیگر باسابقه ی تئاتر که در این فیلم نقش احمد متوسلیان را بازی می کند نیز درباره ی بازی در این نقش توضیح داد: پس از معرفی به کارگردان و بعد از تست گریم و صحبت با کارگردان، این نقش را گرفتم. کار بسیار مشکل بود و من نباید عاشق حاج احمد متوسلیان می شدم و باید او را بازی می کردم. اگر با او همدلی می کردم نقش را از دست می دادم و حالا هرچه بیشتر می گذرد بیشتر دلم برایش تنگ می شود و ارتباطی حسی با او دارم؛ حتی نگرانم که اگر برگردد و فیلم را ببیند چه واکنشی خواهد داشت! حجازی فر افزود: نسل جدید به آدم هایی که به خاطر وطنشان رفتند و جنگیدند و شهید شدند، علاقه دارد اما بی هنری ماست که بد تبلیغ می کنیم. گاهی به سمت این می رویم که در حق این آدم ها اجحاف می شود. در جامعه ای که هر چیزی از جمله فوتبال و انتخابات می تواند جامعه را دو قطبی کند، خوشحالم جزو کاری بودم که خیلی ها حین تماشای آن حس مشترکی دارند و به نوعی عامل اتحاد ما شد. در ادامه، کارگردان «ایستاده در غبار» که با این فیلم اولین اثر بلند سینمایی خود را ساخته است، درباره ی تمهیداتی که برای واقعی جلوه کردن صحنه های فیلم به کار بسته، گفت: تمهیدات زیادی از زمان نگارش فیلمنامه و طراحی صحنه و بازی ها و تدوین و فیلمبرداری انجام شد تا به هدف مان که همان واقع گرایی و شباهت به زندگی واقعی بود برسیم و تماشاگر باور کند که این اتفاقات در دهه 50 افتاده است و نمی شود به مورد مشخصی اشاره کرد؛ اینها همه مثل آجرهای یک دیوار است. مهدویان در خصوص وضعیت فیلم های جنگی در ایران نیز گفت: فیلم های جنگی رفته رفته محبویت خود را از دست داده اند. در دهه ی 60 فیلمسازها با مسئله ای که در جریان بود مواجه بودند، اما با اتمام جنگ رویکرد سینما نسبت به جنگ تغییر نکرد. جنگ به تاریخ بدل شد و لازم بود مواجهه ی فیلمسازان با آن به عنوان مسئله ای تاریخی باشد اما فیلمسازان با عادت ها و کلیشه های خود فیلم می ساختند که منجر به از دست رفتن جذابیت فیلم های جنگی شد. وی با اشاره به اینکه در ساخت این فیلم به لحاظ بصری و فضاسازی تحت تأثیر آثار مستند دهه 60 بوده، ادامه داد: از آنجا که من متعلق به نسل بعد از جنگ هستم و عاشق تاریخ معاصرم، با این پدیده به عنوان مقوله ای تاریخی مواجه شدم و معتقدم هرچه واقع گرایی بیشتر و سانتیمانتالیسم آثار جنگی گذشته کمتر باشد، جذاب تر خواهد بود. این کارگردان که جایزه ی ویژه ی بهترین کارگردانی بخش "نگاه نو" جشنواره فجر را نیز گرفته، درباره ی دلیل انتخاب شخصیت فرمانده ی جاویدالأثر، حاج احمد متوسلیان، برای ساخت فیلم سینمایی اظهار کرد: از بین پیشنهادهایی که به من شد به دلیل خصوصیات شخصی ویژه ی احمد متوسلیان و به دلیل تفاوت هایی که او با تصور ما از فرماندهان جنگ دارد -که خود باعث ایجاد روایتی متفاوت می شود- او را برای ساخت فیلمم انتخاب کردم. از طرفی سرنوشت متوسلیان همچنان ادامه دارد و می تواند مسئله را برای تماشاگر زنده نگه دارد و برای او جالب باشد. وی در پاسخ به سؤال یکی از دانشجویان مبنی بر اینکه این فیلم تا چه حد به واقعیت پایبند است، توضیح داد: بی شک بزرگ نمایی و چشم پوشی در برخی از وقایع رخ داده و این اجتناب ناپذیر است. واقعیت یک بار حادث شده و دیگر وجود خارجی ندارد. آنچه در فیلم می بینیم روایتی است براساس یافته های ما و روش های سینمایی. این سینماست و اینکه چقدر واقعی است قابل محاسبه نیست. مهدویان با اشاره به فرم مستندنما در روایت این فیلم افزود: نسل جدید روایت های عریان تری از واقعیت می خواهد. تصنعی شدن روایت در بسیاری از فیلم ها مخاطب را پس می زند و در پس هر روایتی، توجیهِ خود و نگرانی بابت قضاوت نسل بعدی دیده می شود که این امر ناخودآگاه منجر به ارائه ی تصویری غیرواقعی از نسل آدم های جنگ می شود که قطعاً قابل احترامند اما اگر خود داستان را تعریف کنیم احترام از آن برمی آید و خیلی لازم نیست اهمیت آن را به مخاطب یادآوری کنیم. وی در مورد واکنش خانواده متوسلیان نسبت به برخی موارد مطرح شده در فیلم نیز توضیح داد: برخی صحنه ها در فیلم وجود دارد که گرچه براساس واقعیت ها و مستنداتی است که وجود داشته اما ممکن است به احترام این خانواده آن صحنه ها را از فیلم دربیاوریم، اما تلاش می کنیم آن ها را متقاعد کنیم چون اگر این قسمت ها را از داستان جدا کنیم فیلمی بی اثر باقی می ماند. محمدحسین مهدویان در ادامه در واکنش به صحبت های سردار صادقی مبنی بر اینکه بهتر بود در ساخت این فیلم از مشاوران نیز بهره می گرفت، گفت: چرا فکر می کنید ما مشاوره نکردیم؟! پس پژوهش برای چیست؟ ما تحقیقات زیادی کردیم حالا شاید مشاوران ما مورد تأیید شما نباشند. مشکل اینجاست که هر موضوعی در این کشور چند صاحب مشخص دارد و در مورد هرکسی می خواهید فیلم بسازید می گویند باید با ما صحبت کنید. چالش بزرگ برای من که دوست دارم تاریخ معاصرم را روایت کنم همین است اما دوست دارم بروم توی دل این ها و فیلمم را بیرون بکشم. این کارگردان که قبلاً یک مجموعه ی تلویزیونی به نام «آخرین روزهای زمستان» درباره شهید حسن باقری ساخته است، درباره ی کار بعدی خود گفت: به یکی دو کار فکر کرده بودم که در این بین یک کار دیگر که چالش جذابی برایم است پیشنهاد شد که موضوع آن تاریخ معاصر است. از آن جا که دوست دارم در کارم ریسک داشته باشم تا به کاری متفاوت برسم، به آن فکر می کنم. اما هنوز چیزی قطعی نیست و به زودی اخبارش منتشر می شود. سجاد پهلوان زاده، تدوینگر فیلم که در این نشست حضور داشت نیز، در سخنانی گفت: این فیلم به شکل نگاتیو فیلمبرداری شده و این کار را سخت می کند چون لابراتوآرهای نگاتیو دیگر کار نمی کنند و همه چیز دیجیتالی شده است. ما هم برای اینکه فیلم به مستندها شبیه باشد قطع نگاتیو انجام دادیم که پروسه ی سنگینی داشت. فیلم دفاع مقدسی در کشور ما زیاد ساخته شده اما برای مردم نبوده، بلکه برای مسئولان ساخته شده است ولی کارگردان این فیلم آن را برای مردم ساخت و همه ی بچه ها با عشق کار می کردند. بنابراین سختی های کار به چشم نیامد.
چهارشنبه ، ۱۹اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]