محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829850207
نمی خواستم سحر قریشی را نابود کنم!
واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان آنلاین: زمستان ٩٤، یک سورپرایز رسانه ای داشت؛ «دید در شب» که رضا رشیدپور در آن روبه روی چهره های «خبرساز» از هر ژانری می نشیند و کمی صریح تر از قواره گفت وگوهای ویدیویی است اما نه به قدر گفت وگوهای ژورنالیستی ما، بی پرده و شفاف. به گزارش اعتماد، سوژه های او کسانی هستند که توجه عمومی را برمی انگیزند؛ به همین سبب هم روی صندلی داغ دید در شب یک روز «امیر تتلو» می نشیند و روز دیگری محمد جواد ظریف اما خودش قبول ندارد «سوژه های ساده» را انتخاب می کند تا بتواند در فن گفت وگو کردن از پس آنها برآید. با هر پارامتری بخواهیم حساب کنیم، دید در شب به دلیل شکستن رخوت و سکون رسانه ای، به این سبب که نشان می دهد بیرون از تلویزیون را هم می توان دید و دیده شد و البته به خاطر تمام جنجال هایی که بر پا کرده، یک اتفاق رسانه ای خوب برای زمستان ٩٤ به شمار می آید، آنقدر که «اعتماد» را بر آن داشت کوزه گر را در کوزه بیندازد، رضا رشیدپور را بنشاند روی همان صندلی ای که میهمانانش می نشینند. برای او که فکر می کرد یک گفت وگوی ساده مطبوعاتی پیش رو دارد، مانند آن چندتایی که در یکی دو جریده نوشتاری «سبک زندگی» انجام داده، کمی غافلگیرکننده به نظر می رسید؛ غافل گیری اولیه اش حضور دوربین و درخواست برای نشستن او روی صندلی میهمانان «دید در شب» بود که با کمی خودداری دست آخر انجامش داد و غافلگیری دوم خیلی زود از راه رسید، گیر افتادن در تنگنای یک گفت وگوی پینگ پنگی فشرده و پر ضرب که آخرش با این جمله از آن راضی به نظر می آمد؛ «کاش پیش از این گفت وگو، جای دیگری گفت وگو نمی کردم». تمام دو ساعت چالش من و او البته به همین خوبی و خوشی نگذشت. هنگامی که از «نزدیکی او با قالیباف» گفت وگو را آغاز کردیم، گاردش را بست، هرچند «نزدیکی سیاسی با قالیباف» را انکار کرد اما این را هم گفت؛ «در یک برهه زمانی روتوش شده ترین و قابل پذیرش ترین سیاستمدار فعال در عرصه اجتماعی آقای قالیباف بود و به جهت هایی جذابیت بیشتری نسبت به دیگران داشت. طبیعی است که من هم در اتفاق های رسانه ای ایشان نزدیک تر و راحت تر بودم». همین که ده نمکی به فیلمسازی روی آورده بهتر از پرتاب کوکتل مولوتف است کمی عقب تر از این هم رفتیم، به دوران محمود احمدی نژاد که دست کم در زمان دولت نخست او، ستاره اقبال رضا رشیدپور در آسمان بی ستاره تلویزیون ایران سوسو می زد. نپذیرفت که با دولتمردان نهم رابطه نزدیکی دارد و هنگامی که یادش آوردم در بحبوحه ٨٨، او «جشن اخراجی ها» را با حضور حسینی، وزیر ارشاد احمدی نژاد و مسعود ده نمکی اجرا کرده، در دو جمله توجیهش کرد؛ «شغل من اجراست» و «آقای ده نمکی همین که به سمت فیلمسازی رو آورده... خیلی بهتر از این است که از دیوار سفارت بالا برویم و کوکتل مولوتف پرت کنیم». در تلویزیون اراده ای برای دویدن نیست پرسش های کمی جهت دار و پر از دست انداز، گارد مجری دید در شب را بسته تر می کرد اما سرانجام نقطه های توافقی هم یافتیم، آنجا که به تلویزیون پرداختیم، به گذشته درخشانش در برنامه های «تاک شو»، کنار گذاشته شدن از تریبون صداوسیما و وضعیت حالای این رسانه که به قول رضا رشیدپور؛ «تلویزیون شاخک های انگیزشی خودش را از دست داده، اصلا احساس می کنم اراده ای برای دویدن نیست چه رسد برای رسیدن به خط پایان، شاید خسته است، قدم زنان کنار پیست سوت می زند و تماشاچیان و بقیه دونده ها را نگاه می کند...». اصلا دلم نمی خواهد وارد چالش امنیتی شوم خیلی محکم به من گفت که «تلویزیون ما دید در شب نمی خواهد» و شاید همین نخواستن ها، توفیقی اجباری شد تا «ممنوع التصویر» تلویزیون در بیرون از این جعبه جادو حیات رسانه ای خود را ادامه دهد؛ از شبکه ایرانیان که فراخوان خیابان جردن و بازداشت دو ساعته اش را موجب شد که حالا بگوید؛ «پیام های امنیتی من را نمی ترساند ولی عقل من را به کار می اندازد. من مثل برخی هایی نیستم که پرچم شان بیا منو بگیر است، اصلا دلم نمی خواهد وارد چالش امنیتی شوم» تا دوستی با محمد رویانیان و پرونده فساد اقتصادی در ستاد سوخت که رشیدپور درباره اش گفت؛ «هیچ اطلاعی از آن پرونده ها نداشتم». تنها اجرایی که از علی ضیاء دیدم همان کلیپ مشهور "کلاه گیس” بود! کمی درباره همکارانش حرف زد؛ بیشتر از همه «احسان علیخانی» را می پسندید، جواد یحیوی را «نارفیقی» دانست که قدر محبت هایش را نفهمید، عادل فردوسی پور و برنامه اش را «آخرین سنگر مخاطب تلویزیون» نامید، «خندوانه» را برنامه ای برای «خندیدن و نیندیشیدن» نامگذاری کرد و به ادعای خودش تنها اجرایی که از «علی ضیا» دیده، کلیپ مشهور «کلاه گیس» در زمان تساوی دربی پایتخت بود نه اجرایی تلویزیونی. درباره تمام اینها حرف زدیم تا برسیم به «دید در شب» و جنجال هایش و دست اول ترینش سحر قریشی که رشیدپور گفت: «قصد و غرض این نبود نابود شود» و اصرار داشت که حتی کمک کرده «سحر پرمخاطب تر هم بشود». آن چیزی که در اینجا رشیدپور را به واکنش واداشت، این پرسشم بود؛ «شهرام جزایری در آن گفت وگو مغلوبت کرد؟» و مجری دید در شب برای آنکه ثابت کند، تمام آن ماجرا جور دیگری بوده، به قول خودش «این را برای نخستین بار در برابر دوربین» ما گفت؛ «آقای جزایری به شدت از ابتدای گفت وگو خواهش می کرد که بچه اش جلوی دوربین بیاید، اتفاقا شاید خود آقای جزایری از فرزندش در مقابل میلیون ها بیننده سوءاستفاده کرد...».
چهارشنبه ، ۱۹اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان آنلاین]
[مشاهده در: www.fdn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها