محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830951136
داور معروف طرفدار کدام تیم است؟
واضح آرشیو وب فارسی:وانا نیوز: وانانیوز-داوری در فوتبال ایران کار بسیار دشواری است چرا که همیشه سوت های داوران با اعتراض هایی از سوی اهالی فوتبال روبرو بوده است. بازیکنان، مربیان، هواداران و حتی مدیران عامل باشگاه ها پس از اشتباهاتی که داوران انجام می دهند بلافاصله نسبت به آنها موضع می گیرند و در برخی مواقع با الفاظ و توهین هایی هم روبرو می شوند. در این بین اما داوران صحبت از عشق و علاقه به این موضوع می کنند و تنها راه بقایشان در قضاوت را دوست داشتن داوری می دانند. یکی از داوران با تجربه و بین المللی کشورمان محسن ترکی است که با 6 بار قضاوت در دربی تهران رکورددار سوت زدن در بازی دو تیم استقلال و پرسپولیس است. در روزهای پایانی سال به سراغ این داور باتجربه رفتیم تا هم در مورد زندگی شخصی و هم مشکلات داوری با او هم کلام شویم. ترکی به خاطره تلخی اشاره کرد که هنوز قصد بازگو کردن آن را ندارد و گفت که می خواهد پس از خداحافظی از قضاوت این خاطره را بیان کند. گفت وگوی با محسن ترکی را در زیر می خوانید: سال 94 برای محسن ترکی چگونه گذشت؟ سال بدی نبود. البته تا حدودی در این سال از زندگی ورزشی فاصله گرفتم و به تحصیل ادامه دادم. خودم از سالی که گذشت راضی هستم. در مقطع دکتری در رشته مدیریت ورزشی در دانشگاه آزاد مشهد ادامه تحصیل می دهم. وقت بیشتری امسال برای ادامه تحصیلم گذاشتم و سعی کردم در کنار آن ورزش حرفه ای را هم ترک نکنم. از لحاظ داوری چگونه بود؟ در عرصه بین الملل خدا را شکر تمامی قضاوت هایی که چه در مسابقات ملی و چه باشگاهی از طرف کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا به عهده من گذاشته شد به خوبی از عهده آنها برآمدم و در عرصه مسابقات داخلی هم که به نظر کارشناسان داوری به عنوان داو برتر نیم فصل انتخاب شدم. داوران در کشور ما درآمد خوبی ندارند. با این موضوع چگونه کنار می آیید؟ درست است داوری در فوتبال ما حرفه ای نیست. اگر بحثی در مورد مسائل مالی می شود به اختلاف دستمزدها برمی گردد وگرنه تمام داوران شغل خوبی دارند و از آن طریق زندگی خود را می گذرانند و داوری را به صورت تفننی انجام می دهند. این سطح اختلاف دستمزد از لحاظ شخصیتی خوب نیست و می تواند خطرناک هم باشد. اگر در جامعه هم میزان اختلاف سطح بین مردم زیاد باشد قطعا بزهکاری هایی وجود خواهد داشت. در فوتبال هم اینگونه خواهد بود. نمی شود عده ای میلیاردی از این فوتبال درآمد داشته باشند و عده ای شرایط سختی را دنبال کنند. با وجود این موضوع اما داوران کار خود را دنبال می کنند. بله این موضوع به خاطر عشق و علاقه است. شاید برخی ها بگویند با این دستمزد کم چه دلیلی دارد که داوران قضاوت می کنند و شاید صفت هایی را هم به داوران نسبت دهند. شاید برخی ها هم بگویند مسائل فساد که در مورد داوران گفته می شود درست است چرا که دیوانگی می دانند با این دستمزدهای کم داوران به کارشان ادامه دهند. اما هیچ کسی به این مسئله فکر نمی کند که داوران به خاطر عشق و علاقه شان این کار را انجام می دهند. حتی روزی اگر برسد که بگویند داوران رایگان قضاوت کنند مطمئن باشید که داوران این کار را انجام خواهند داد. از حضور در قضاوت پشیمان نیستید؟ به هیچ عنوان. مواقعی هست که به عنوان داور نه تنها یک مسابقه را قضاوت می کنیم بلکه باید یک شهر و یا حتی یک کشور را مدیریت کنیم که این موضوع بسیار لذت بخش است. من عاشقانه این کار را انتخاب کردم. در دوران راهنمایی علاقه داشتم که کارهای مدیریتی انجام دهم. اگر امروز هم می گویم به یکی از آرزوهایم که تحصیل در رشته مدیریت است، رسیدم به خاطر عشق و علاقه به این موضوع است. من فوتبالیست سطح پایینی نبودم و هم بازی سیدعلی موسوی در مشهد بودم. من، سخندان، قهرمانی و سیدعلی موسوی در یک سطح از فوتبال بازی می کردیم. در آن مقطع پول هایی که هم اکنون به بازیکنان می دهند، نبود اما فقط علاقه ما باعث شد که به سمت داوری بیاییم. به ما گفتند که باید بین داوری و فوتبال یک موضوع را انتخاب کنید و ما هم نسبت به عشق و علاقه ای که داشتیم داوری را انتخاب کردیم و الان هم اصلا پشیمان نیستم حتی وقتی برای مدتی آن را کنار می گذاریم مریض می شویم و احساس کمبود در زندگی می کنیم. اولین قضاوت شما در چه دیداری بود؟ اولین بازی که سوت زدم در سال 1368 بود. در سن 16 سالگی که در کلاس های داوری شرکت کرده بودم و در جریان همان کلاس ها به خاطر اینکه استعداد لازم را داشتیم به ما ابلاغ دادند که قضاوت کنیم. فکر می کنم اولین بازی هم که قضاوت کردم در رده سنی جوانان بود که به خاطر اینکه پیش از بازی ابومسلم یا منتخب مشهد بود جمعیت زیادی هم در ورزشگاه تختی مشهد حضور داشتند. محسن ترکی برای خودش زمانی را مشخص کرده که تا کی به قضاوت ادامه دهد؟ در ورزش حرفه ای هیچ چیز دست خودمان نیست. سعی می کنم تا زمانی که بتوانم مثمرثمر باشم و به فوتبال کشورم کمک کنم فعالیت خودم را در داوری ادامه دهم. تصمیم من شخصی نیست که اگر اینگونه بود یکی دو سال گذشته داوری را رها می کردم چرا که به حدی رسیدم که فشار زیادی روی من بود. پس از اتفاقاتی که برای محسن قهرمانی افتاد چندین پیشکسوت با من صحبت کردند و دلایلی را برای ادامه فعالیتم آوردند. من در همان موقع به نشانه اعتراض 5-6 ماه قضاوت نکردم و همان موضوع باعث شد به لحاظ بدنی تحلیل بروم و در یکی دو تست فیفا نتوانستم موفق باشم. شاید از این موضوع صدمه دیدم. پیشکسوتانی با من صحبت کردند و گفتند که حضورم می تواند مؤثر باشد و شاید جوانانی در کنار این مسئله تربیت شوند. هم اکنون هم می گویم هر لحظه فکر کنم حضورم نمی تواند تاثیر مثبتی داشته باشد بدون درنگ و خیلی راحت خواهم رفت. به لحاظ قانونی فیفا سن را برای داوران برداشته است و داور تا زمانی که بتواند در تست های آمادگی جسمانی موفق باشد می تواند قضاوت کند. همیشه به خاطر منافع داوری کشورمان از منافع شخصی خود گذشته ام. 3-4 سالی است که در استان مشهد بحث استعدادیابی را به همراه سخندان راه انداختیم و هدفم فقط کمک به داوری است. در طول روز چند ساعت تمرین دارید؟ تقریبا هر روز بین یک ساعت تا یک ساعت و نیم تمرین می کنم. البته بعضی روزها سبک تر است و برخی روزها سنگین تر اما تمرینات روزانه خود را دنبال می کنم. در هر بازی حدود چند کیلومتر می دوید؟! تقریبا بین 12 تا 14 کیلومتر می دوم. بستگی به نوع و سبک بازی دارد. در سالیان گذشته به علت اینکه تیم ها زیر توپ می زدند و توپ از یک طرف دفاع به طرف مقابل می رفت ما هم مجبور بودیم که بیشتر بدویم اما امسال شرایط متفاوت شده است. امسال تیم ها شرایط بهتری دارند و بازی های بهتری را به نمایش می گذارند. در این 18-19 سالی که در سطح اول قضاوت فعالیت می کنم تا کنون بازی های اینچنینی در ایران ندیدم. وقتی دوندگی ما کمتر باشد باعث می شود که تمرکزمان بیشتر شود و بهتر قضاوت کنیم. در کنار داوری مشغول به فعالیت در چه حوزه ای هستید؟ یکی از افتخارات بزرگم این است که فرهنگی و دبیر ورزش هستم. ساعاتی که در مدرسه هستم اصلا از عمرم حساب نمی شود چرا که برایم بسیار لذت بخش است. سعی کردم همیشه در جایی کار کنم که بتوانم تاثیرگذار باشم. اطرافیانم هم این مسئله را اعلام می کنند که توانسته ام تا حدودی تاثیرگذار باشم. کار کردن با بچه های مدرسه چه حس و حالی دارد و آنهایی که با شما کار می کنند چه حسی نسبت به شما دارند؟ بچه ها همیشه به معلم ورزش شان به عنوان یک شخص موفق نگاه می کنند. خود من از بچگی الگوهای زندگی ام معلمان ورزشی بودند. من در سال سوم ابتدایی راه خودم را انتخاب کردم. در همان سال یک برنامه ای بود که از بچه ها در مورد شغل آینده شان سؤال می کرد. خیلی ها می گفتند دکتر، خلبان اما من همان جا گفتم که دوست دارم معلم ورزش شوم. در این مسیر خیلی سختی هم کشیدم و شاید فرصت های شغلی بسیار مناسب تر هم وجود داشت اما فقط به خاطر رسیدن به عشق و علاقه ام تمامی این موارد را فراموش کردم. 8 سال معلم حق التدریس بودم. کسانی که در این حوزه فعالیت کرده اند می دانند که معلم حق التدریس یعنی کار کردن فی سبیل الله. متاسفانه از آن 8 سال یک سال هم برایم سابقه حساب نشد اما در هر صورت پشیمان نیستم چرا که هم اکنون به عنوان مربی ورزش می توانم در بین جوانان تاثیرگذار باشم. همیشه به بچه ها می گویم کسی نباید خودش را دست کم بگیرد. با کوشش و تلاش و توکل به خدا می توان به هر آنچه که تصورشان را می کنند برسند. چند فرزند دارید؟ یک دختر 12 ساله به نام پرنیان دارم. دوست دارید که راه شما را ادامه بدهد؟ چرا که نه. خیلی هم خوشحال خواهم شد اما خدا را شکر خودش زیاد تمایل ندارد. شاید اصلا بازی های مرا هم نگاه نکند. در هر صورت خودش علاقه ای به این مسئله ندارد. اگر علاقه ای داشته باشد من قطعا به او کمک می کنم چرا که آینده ورزش بانوان را در کشورمان روشن می بینم. بهترین و تلخ ترین خاطره شما چیست؟ حضور ذهن چندانی ندارم اما یکی از خاطراتی که همیشه در ذهن من مانده، برگزاری اولین دوره مسابقات کشورهای اسلامی به میزبانی عربستان بود که بنده به عنوان داور در این مسابقات حضور داشتم. حدود 30 روز مسابقات به طول انجامید و این افتخار را داشتم که در شهر مدینه حضور داشته باشم و سعادت داشتم که در کنار مسجدالنبی و قبرستان بقیع هر روز صبح به زیارت بروم. دوران بسیار خوبی را سپری کردم و در روز فینال هم دیدار تیم های عربستان و مراکش را سوت زدم و در طول مسابقات دو سه بار مشرف شدم و اعمال حج را انجام دادم. یک ورزشگاه در نزدیکی مکه احداث شده بود که تنها رقابت فوتبالی که در آنجا برگزار شد همان رقابت ها بود. و بدترین خاطره؟ یک خاطره خیلی بد هم از یک رقابت فوتبالی دارم که ترجیح می دهم هم اکنون آن را بیان نکنم.شاید روزی که داوری را کنار گذاشتم در مورد آن صحبت کنم. اگر هم اکنون بخواهم در مورد آن صحبت کنم شاید مسائلی را به وجود بیاورد که مناسب نباشد. یعنی دلتان از اشخاصی پر است؟ خیلی زیاد. در همان مسابقاتی که خاطرات تلخ برایم به وجود آمد یکی از عزیزترین افرادم را از دست دادم. سعی می کنم آن را فراموش کنم اما به هیچ عنوان امکان پذیر نیست. به هر حال داوری را با تمام شرایط و سختی هایش پذیرفته ایم و این هم گوشه ای از آن موارد است. قطعا این خاطره تلخ تا ابد با من همراه خواهد بود اما هم اکنون آن را نمی توانم بازگو کنم. الگوی داور شما چه کسی است؟ الگوی خاصی به لحاظ فنی نداشتم اما به لحاظ شخصیتی الگوهای زیادی در داخل و خارج از کشور داشتم که ترجیح می دهم اسمی از آنها به میان نیاورم. معتقدم مسائل فنی یک چیز اکتسابی است که هر کسی تلاش کند به آن می رسد اما مسائل شخصیتی علاوه بر اینکه در وجود و ذات افراد باید باشد، بخشی از آن هم اکتسابی و آموختنی است. نظرتان در مورد حضور 8 ساله علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال چیست؟ او یک غیرفوتبالی بود که وارد فوتبال شد. شاید در آن ابتدا تجربه آنچنانی نداشت و از این بابت فوتبال آسیب دید اما او امروز شرایطش فرق می کند. به فرد باتجربه ای تبدیل شده و در مجامع بین المللی شناخت شده است در واقع 8 سال از طرف فوتبال ما سرمایه گذاری شد و این شوخی نیست. به سلامتی او شکی ندارم و هم اکنون باید از تجربیات او استفاده شود. هر اتفاقی بیفتد باید از تجربیات او استفاده شود. نمی گویم قطعا باید بماند یا خیر اما معتقدم که باید از تجربیاتش استفاده کرد. اگر بخواهد شخص جدیدی بیاید باید هزینه شود تا به تجربیات علی کفاشیان برسد. شاید در بحث مدیریتی به او انتقاد هایی وارد باشد اما هم اکنون یک مدیر فوتبالی شده است. هر کسی دیگر هم بود پس از 8 سال به این حد می رسید. شاید در آن ابتدا نباید کفاشیان به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال انتخاب می شد. هر چند که در آن مجمع به او تحمیل شد و تنها گزینه کاندیدای ریاست فدراسیون فوتبال بود. شهنازی هم کاندیدا بود که انصراف داد و فقط کفاشیان نامزد پست ریاست بود. من هم در آن مجمع حضور داشتم و هیچ چاره ای جز رای دادن به کفاشیان نداشتیم و بالاجبار همه به او رای دادند. متاسفانه در آن سال هیچ مدیر قدرتمندی اعلام آمادگی نکرد. من مدیریت بحران کفاشیان را می پسندم چرا که به خوبی از پس فشارهای به وجود آمده، برمی آید. همین حضورش در برنامه 90 بهترین مصداق برای این موضوع است چرا که شاید هر کسی دیگر بود با آن فشارها از کوره درمی رفت اما آقای کفاشیان به راحتی مدیریت کرد. از این دست مسائل در چند سال اخیر زیاد اتفاق افتاد. به هر حال امیدوارم او هر کجا که هست موفق باشد. محسن ترکی پس از سال ها به حضور داوران خارجی برای قضاوت دربی پایان داد و بازی دو تیم استقلال و پرسپولیس را قضاوت کرد. تاکنون هم رکوردار این قضاوت است. چه صحبتی در این زمینه دارید؟ درست است من 6 بار دربی پایتخت را سوت زدم. پس از 14-15 سال داوران ایرانی را برای این بازی انتخاب کردند. در بازی اول حساسیت های خاصی وجود داشت چرا که خدای ناکرده اگر تصمیم اشتباهی می گرفتیم بار دیگر امکان داشت داوران خارجی را برای این بازی ها انتخاب کنند. به جز بازی اول در سایر دربی ها احساس خاصی نداشتم و همچون بازی های دیگر قضاوت کردم. به زعم خیلی از کارشناسان این 6 قضاوت من جزو بهترین داوری هایم بوده است. شاید یکی از مسائلی که باعث شد این اتفاق رقم بخورد این بود که با این دیدگاه وارد زمین می شدیم که این بازی هم همچون بازی های دیگر است. همیشه سعی می کردم مثل یک فرد معمولی به دربی نگاه کنم و آماده سازی که برای سایر بازی ها داشت در این دیدار هم انجام دهم. لطف خداوند و علی بن موسی الرضا (ع) شامل حال من شد و توانستم عملکرد خوبی داشته باشم. خاطرات خوبی از 6 قضاوت دارم و طرفداران دو تیم هم با خاطره خوبی از این دیدارها یاد می کنند. خوشحالم که استارت این موضوع توسط محسن ترکی زده شد و هم اکنون داوران جوان زیادی داریم که می توانند این کار را انجام دهند. فکر می کنم با این تفاسیر سخت ترین دیداری که قضاوت کردید دربی اول پایتخت بوده است. همه بازی ها سختی خود را دارد. بعضی وقت ها شرایط بازی باعث سختی قضاوت می شود. نمی توانم بازی خاصی را نام ببرم. به هر حال بعضی مواقع شرایط بازی باعث می شود که دیدار سختی را قضاوت کنیم. می گویند محسن ترکی استقلالی است. آیا این موضوع درست است؟ (با خنده) تا دربی پایانی که امسال برگزار شد همه می گفتند من استقلالی هستم اما یک شبه این موضوع عوض شد و محسن ترکی پرسپولیسی شد. بله همان دربی که پرسپولیس در وقت های اضافه گل زد. درست است. در آن دیدار مهدی رحمتی در وقت های اضافه روی زمین افتاد و من در همان صحنه بالای سر او رفتم و به او گفتم که به بازی ادامه دهد اما او در واکنش به من گفت واقعا نمی توانم ادامه دهم. من هم در همانجا به او گفتم این وقت ها را اضافه خواهم کرد. وقتی آن اتقاق افتاد مهدی رحمتی پس از پایان بازی به سمت من آمد و گفت که می توانم یک اعتراض کوچکی داشته باشم که من گفتم خیر زیرا قبل از آن گفته بودم وقت های اضافه را حساب خواهم کرد. به هر حال این هم از سختی های کار ماست که باید عدالت را برقرار کنیم و وقتی چنین اتفاقاتی می افتد انگ هایی هم به ما چسبیده می شود. به هر حال این هم باعث افتخار من است که یک روز استقلالی و یک روز پرسپولیسی می شوم چرا که نشان می دهد ما کارمان را درست انجام می دهیم. محسن ترکی شخصیت مذهبی دارد؟ تا مذهبی را چه بخواهیم معنی کنیم. من در خانواده مذهبی بزرگ شدم و خودم هم یکسری اصول و عقایدی دارم. هر جایی که احساس کنم مراسم خارج از عرف و شرع نیست حاضر خواهم شد. اتفاق افتاده که در بسیاری از مراسم هایی که احساس کنم می توانم با حضورم قشر خاصی از جامعه کمک کنم و شاید کمی هم برخلاف عقاید و اصولم باشد اما شرکت می کنم. جاهایی که احساس کنم روابط انسان دوستانه وجود دارد سعی می کنم قطعا حاضر شوم و کمک کنم. چرا که رسالت اسلام نیز چیزی به غیر از ترویج روابط سالم انسان دوستانه نیست. امیدوارم در ابتدا خودم بتوانم پایبند به اصول اسلامی باشم و پس از آن جامعه ما به این مسئله پایبند باشند. محسن ترکی به چه چیزی دوست داشته برسد که به آن دست پیدا نکرده است؟ دوست دارم برای جامعه تاثیرگذارتر باشم. خدا را شکر از زندگی ورزشی و شخصی ام راضی هستم. به هر آنچه که خواسته ام به لطف خدا و تلاشی که انجام دادم، رسیده ام. اگر دوست دارم به تحصیلم ادامه دهم به خاطر این است که بتوانم کمک بیشتری به سطح ارتقای کیفی زندگی مردم بکنم. عاشق مملکت و کشورم هستم. نزدیک به 14-15 سال داور بین المللی کشورمان هستم و اسمم در فیفاست. شاید خیلی ها به من توصیه کردند که از این موقعیت بین المللی استفاده کنم و پاسپورت کشورهای دیگر را بگیرم اما به هیچ عنوان دوست ندارم این اتفاق رخ بدهد و نمی توانم خود را راضی کنم که چیزی که در این مملکت به دست آورده ام را هزینه کشور دیگری بکنم. به عنوان سؤال پایانی چند کلمه می گویم و خیلی کوتاه در مورد آن توضیح دهید. فوتبال ایران: پرحاشیه دوست داشتنی داوران ایرانی: دکترین بدون حق ویزیت منوچهر نظری: استاد، با شخصیت و اخلاق مدار علی کفاشیان: مرد دوست داشتنی و ابداع گر سبک جدید مدیریت مسعود عنایت: صادق و بی غل و غش حسین عسگری: مقتدر و با صلابت فریدون اصفهانیان: (با مکث طولانی) در داوری چیزهای زیادی از او آموختم علی دایی: بعدی امیر قلعه نویی: نمی گویم عادل فردوسی پور: خدمتگزار به فوتبال که بعضی اوقات ناخواسته به فوتبال ضربه هم زده اما معتقدم که بیشتر خدمت کرده است.
سه شنبه ، ۱۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وانا نیوز]
[مشاهده در: www.vananews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها