محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826359378
خاطرات آزاده حسن مرتضی نیا/ اعدام دسته جمعی آن هم چند صباحی قبل از آزادی
واضح آرشیو وب فارسی:آزادگان ایران: پایگاه اطلاع رسانی آزادگان ایران : خاطره ای از آزاده گرانقدر جناب آقای حسن مرتضی نیا که از شهرستان تربت حیدریه از توابع خراسان رضوی به جبهه های حق علیه باطل ملحق شدند. حدود ۴۰ اتوبوس برای ۲۰۰۰ اسیرآورد بودند. به خاطر بحث امنیتی حاکم اتوبوس ها شب حرکت کرده بودند. به همین دلیل اتوبوسی که من در آن بودم گم شد و یک باره سر از بیابان درآورد. باقی اتوبوس های پشت سری نیز به دنبال اتوبوس ما اشتباهی آمدند. تا اینکه بالاخره به پادگانی رسیدیم که تماما مجهز بود به انواع تیربارها و سلاح های پیشرفته جنگی. ترس سراسر وجودمان را فراگرفت. بچه ها که همگی شوکه شده بودند؛ تنها یک احتمال میدادیم و آن اعدام دسته جمعی بود. قبلا نمونه هایش را دیده و شنیده بودیم. چه بر ما گذشت الله اعلم. ناراحتی و بغض آن لحظه قابل بیان نیست. حدود یک ساعت پشت درهای بسته در انتظار سرنوشت نامعلوم خود بودیم تا اینکه ماشین پلیس راهنما عراقی سروکله اش پیدا شد. فرمانده شان راننده اتوبوس را به خاطر این اشتباهش به باد کتک گرفت، این میان ما هم که جانی دوباره گرفته بودیم از ته دل میخندیدیم. راننده از لج خنده های ما لوله اگزوز اتوبوس را به داخل منتقل کرد به طوری که حتی با پنجره های باز تنفس برایمان دشوار بود. حدود ۲۴ ساعت تشنگی، گرسنگی و دود ناشی از اگزوز اتوبوس را تا رسیدن به مرز تحمل کردیم. حدود ۴ عصر به مرز رسیدیم، از اتوبوس که پیاده شدیم زیباترین صحنه برایمان بعد از چندین سال اسارت این بود که اتوبوس های ایرانی را لب مرز منتظر خود دیدیم. بچه ها با شادی به طرف اتوبوس ها می دویدند. تبادل اسرا صورت گرفت و ما که تا آن لحظه همه بلا به روزمان آمده بود و آزادی برایمان معنا و باور نشده بود سراسیمه وارد اتوبوس های ایرانی شدیم، با اصرار خواستار دور شدن از عراقی ها و مرز بودیم. هیچ استقبال و خوشامدگویی نمی خواستیم. با بهت به اسرای عراقی نگاه می کردیم که ساک به دست و هیکلی رو فرم به سمت کشورشان میرفتند و ما با جسمی نحیف و روحی زخمی خواستار دور شدن سریع از زندانبانان عراقی خود بودیم. کمی که دور شدیم و خیالمان راحت شد ماشین ها را نگه داشتیم و سجده شکر به جا آوردیم. سجده به خاک مقدسی که جوانی و نشاطمان حراج یک مشتش شده بود و پا دهد هنوز هم مرد میدان نبردش هستیم. راوی: آزاده حسن مرتضی نیا
دوشنبه ، ۱۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آزادگان ایران]
[مشاهده در: www.badriyoon.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها