واضح آرشیو وب فارسی:رادیو پدیده: آلبوم EP «امیر عظیمی» منتشر شد. این اثر سنگ نام دارد و شامل چهار قطعه به نام های «شهر»، «اسیر»، «مترسک» و «لیلی» است.به گزارش رادیو پدیده به نقل از موسیقی ما، امیر عظیمی طی یک سال اخیر تک قطعات مختلفی را در فضای مجازی منتشر کرده اما این برای اولین بار است که آثار خود را در قالب یک آلبوم به گوش مخاطبانش می رساند. پدیده این روزهای موسیقی در حال حاضر مراحل تولید آلبوم رسمی خود را هم دنبال می کند و قرار است که آن را در سال 95 و به صورت فیزیکی به مرحله انتشار برساند. اما از سوی دیگر این خواننده جوان چندی پیش گفتگوی مفصلی را با سایت «موسیقی ما» انجام داد که این مصاحبه به زودی منتشر خواهد شد. اما او همزمان با انتشار آلبوم EP سنگ یادداشتی را برای انتشار قرار داده و قطعات آلبومش را معرفی کرده که در ادامه می خوانید: « EP آلبوم سنگ شامل چهار قطعه است و زیرمجموعه ای از فضای فیوژن دارد. در این مجموعه از چهار غزل و یک مثنوی بهره برده ایم. هر قطعه این آلبوم با قطعه بعدی از لحاظ ساختاری و موسیقایی متفاوت است و فکر می کنم همین مساله باعث شود تا مخاطب، قطعات را پشت سرهم دنبال کند. تصمیم گرفتم تا پیش از اولین آلبوم رسمی خودم یک آلبوم EP منتشر کنم تا مخاطبان را با فضای کارها بیش از قبل آشنا کنم. تمامی قطعات آلبوم سنگ را با دل ساخته ام و تمام ملودی ها، حس این روزهای من است. در مورد سنگ و نام سنگ باید بگویم که من ترانه خوانده ام و می خوانم اما غزل یک اتفاق دیگری است و فکر می کنم تاثیری که در غزل و مثنوی وجود دارد در یک ترانه کمتر دیده می شود. به نظرم سنگ، سنگی است در شیشه ترانه ها. اولین قطعه آلبوم سنگ، « شه ر » نام دارد که فضای دیوانه وار وحشی با غزلی از «امید صباغ نو» عزیز است. فضای موسیقایی و تنظیم شهر با کلمات این غزل کاملا همخوانی دارد و می تواند حس کلمات را بیان کند. شهر با توجه به سه قطعه دیگر فضای خاص تری از نظر تنظیم دارد اما مخاطب خود را پیدا می کند. موسیقی شهر به فضای موسیقی متال نزدیکتر است و حتی می توان آن را ambient metal نامید. در این قطعه از تحریرهای ایرانی هم استفاده شده که فکر می کنم رنگ جدیدی به این سبک موسیقی داده و در دل کار نشسته است. « اسیر » دومین قطعه از آلبوم سنگ است. این اثر عاشقانه ای تلفیقی به قلم سید «میلاد موسوی» عزیزم است که او کاملا هوشمندانه آن را خلق کرده است. هوشمندانه به این دلیل که در ترجیع بند کار از بیت «من از آن روز که دربند توام آزادم/پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم» از «سعدی»(علیه رحمه) تضمین گرفته و به زیبایی این غزل افزوده شده است. فکر می کنم اسیر، زبان دل است و ارتباط خوبی با آن می توان برقرار کرد. تنظیم سبک فیوژن برای اسیر باعث شده این پازل ها در کنار هم به خوبی چیده شوند. سه تار در اسیر مانند بغض در گلوی اسیر می ماند. مترسک ، عاشقانه ای سیاه و سفید با فضای فیوژن و غزلی از امید صباغ نو است. موسیقی و غزل در مترسک در کنار هم قدم برمی دارند و فضاسازی ها دقیقا روی کلمات انجام شده تا مخاطب را همراه کند. تم مترسک به حال و هوای موسیقی ایرانی نزدیک تر است. به خصوص در قسمت ترجیع بند سعی کردم نوع خواندن و تحریرها کمی تفاوت داشته باشد. در مترسک از تحریر عربی هم استفاده کرده ام که احساس می کنم این کار برای چند ثانیه مخاطب را از فضای اصلی اثر جدا می کند و دوباره به نقطه اصلی باز می گرداند. امیدوارم مترسک هم به دل بنشیند. آخرین قطعه از این مجموعه، لیلی نام دارد. لیلی یک مثنوی به قلم «علیرضا آذر» عزیز است و فضای پاپ – الکترونیک(فیوژن) دارد و زمان این کار نسبت به سه قطعه دیگر طولانی تر است. سعی کردم فضای موسیقی لیلی به گونه ای باشد که مخاطب را تا پایان با خود همراه کند. حفظ مخاطب برای شنیدن قطعه ای با مدت زمان بیش از چهار دقیقه کار سختی است به همین دلیل تمرکز ما روی بخش موسیقی بیشتر شد تا مخاطب تا آخرین کلمه همراه شود. شما در این قطعه صدای دو ساز را می شنوید که به صورت سولو می نوازند. من صدای هرکدام از این سازها را به لیلی و مجنون تشبیه می کنم. شاید صدای ویولن، صدای لیلی و در آخر هم صدای گیتار الکتریک صدای مجنون باشد. اما به هرحال من اعتقاد دارم که لیلی پر از بغض است؛ یک بغض همراه مشت کوبیدن به دیوارها.»
دوشنبه ، ۱۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رادیو پدیده]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]