تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806828316
ثمرۀ اجتماعی تقوا در اندیشۀ شهید مطهری
واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: شهید مطهری معتقد است: مهمترین ارزش در تفکر غربی؛ آزادی و در تفکر دینی، تقواست و به تبع این تفاوت مهم ترین دغدغه تربیتی و اجتماعی در اندیشۀ غربی و اندیشۀ اسلامی نیز متفاوت می شود. به گزارش خبرگزاری مهر، حجت السلام دکتر سوزنچی در متن پیش رو به بحث از «ثمرۀ اجتماعی تقوا در اندیشه شهید مطهری» می پردازد. مهمترین ارزش در تفکر غربی؛ آزادی؛ و در تفکر دینی، تقواست و آن چه به عنوان آزادی، در جوامع غربی مدنظر قرار می گیرد، آزادی اجتماعی است و سخن از آزادی معنوی مطرح نیست. اگر شما مهم ترین ارزش زندگی را آزادی قرار دادید مهم ترین دغدغه تربیتی و اجتماعی شما اهتمام به آزادی اجتماعی است. تامین آزادی اجتماعی (آزادی اجتماعی ای که خود اصالت پیدا کرده و ریشه در آزادی معنوی ندارد) اساسا درگروی تقویت جایگاه قانون و کنترل بیرونی در متن زندگی انسانهاست. در چنین فضایی شما وقتی می خواهید آزادی را تضمین کنید در درجه اول باید بروید سراغ کنترل های بیرونی، یعنی بحث های مربوط به قانون و قانون گذاری. در حوزۀ آزادی های اجتماعی از آن جا که بین آزادی افراد، تضاد و تداخل اتفاق می افتد، نیاز به مرزبندی و قانون گذاری وجود دارد. به عبارت دیگر، راهکار اولیه غرب برای جلوگیری از نزاع در حوزۀ آزادی های اجتماعی، کنترل بیرونی افراد جامعه از طریق وضع قوانین متعدد است. من یک چیز می خواهم شما یک چیز می خواهید و دعوا می شود؛ پس یک مرزی باید باشد. آن مرز چه چیز است؟ در نگاه غربی قانون است. آیا صرف وضع قانون مشکل را حل می کند. گام بعدی ای که در هر جامعه ای در این زمینه برداشته می شود، فرهنگ سازی است و با توجه به گام قبل، محور فرهنگ سازی در جامعه غربی این بوده که احترام به قانون را تقویت کنیم. سبک زندگی که امروز در نظام تعلیم و تربیتی غرب دارد انجام می شود این سبک است که احترام به قانون تقویت شود تا کنترل بیرونی بتواند موفق شود. ازاین رو در چنین جوامعی، احترام به قانون از اساسی ترین تعالیم مدنی است. بر این اساس، در سبک زندگی غربی، توجه و اهتمام به قانون و تمرکز بر اجرای دقیق آن، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. نظارت و کنترل در جوامع غربی نظارتی بیرونی است، اما در نظام تربیت دینی که ملاک و اساس تقواست، کنترل انسان ها از درون دنبال می شود ازاین رو اخلاق در جامعه محور تعاملات قرار می گیرد. اگر شما مبنا را تقوا گذاشتید؛ آنگاه ماموریت اصلی، کنترل درونی خواهد شد و آنگاه مدل فرهنگ سازی شما تغییر می کند. یعنی اگرچه در اینجا هم احترام به قانون چیز خوبی است اما اگر کنترل درونی اصل قرار شد در عرصه نظام تربیتی و در حیطه سبک زندگی، ترویج اخلاق بسیار مهمتر از ترویج قانون و احترام به قانون خواهد شد و لذا قوانین هم باید تابع اصول اخلاقی شوند، نه صرفا تابع دلخواه های اکثریت. (لذاست که مثلا در جوامع غربی، قانونی بودن لواط و همجنس گرایی [1] تصویب می شود و به بهانه احترام به آزادی های دیگران، از مخالفان با این انحرافات اخلاقی خواسته می شود که چون این کار قانونی شده، بدان احترام بگذارند؛ اما در ادبیات دینی، پیامبری مانند حضرت لوط، هیچگاه حاضر نمی شود به بهانه آزادی، به این انحراف اخلاقی احترام بگذارد و این پیامبران الگوی زندگی ما مسلمانان هستند.) [1] . یکی از توجیهاتی که برای این قانون ضداخلاقی مطرح شده، این است که چون چنین تمایلی در عده ای از جامعه به لحاظ ژنتیکی وجود دارد، پس آنها هم حق دارند چنین زندگی ای داشته باشند. در اینجا دو نکته وجود دارد: اولا اینکه همان کسانی که بحث های علمی در این زمینه مطرح کرده اند این وضعیت را یک اختلال ژنتیکی معرفی می کنند نه یک حالت نرمال؛ و حالت نرمال، تمایل به جنس مخالف است؛ و در واقع اینکه ما یک حالت احتلالی را مبنایی برای قانون گذاری ای برای عموم جامعه قرار دهیم کاملا نارواست (اختلال را باید مدیریت و اصلاح کرد، نه ترویج) و ثانیا درصد این افراد، درصد بسیار ناچیزی است (کمتر از یک هزارم درصد) و همواره برای درصدهای بسیار کم، قانون به نحو خیلی خاص طراحی می شود، نه به نحو عمومی (چنانکه برای عبور از چراغ قرمز، فقط به آمبولانس اجازه داده می شود نه به هرکسی که ادعا کند بچه اش مریض است) و اسلام نیز برای افراد خاص با عناوینی مانند خنثی و ... احکام خاص گذاشته است؛ و ثالثا اینکه ما وضعیت این درصد بسیار ناچیز از جامعه را (که وضعیتشان به لحاظ علمی یک وضعیت اختلالی و غیر نرمال است) به عنوان یکی از حقوق عمومی بشر مورد اصرار قرار دهیم و در ترویج آن برای عموم افراد جامعه بکوشیم کاملا خلاف عقل است و نشان می دهد مروجان آن، بیشتر دغدغه آزادی در شهوترانی دارند تا دغدغه دفاع از حقوق بشر.
دوشنبه ، ۱۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[مشاهده در: www.qumpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها