واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: هوای کلانشهر های کشور و به خصوص تهران، این روزها وضعیت نامطلوبی پیدا کرده است و مانند سال های گذشته، با شدت بیشتر، دریک حالت هشدار و بحران در نوسان است، این دور باطل همه ساله، در روزهای سرد زمستان تکرار می شود، به طوری که مدارس ابتدایی را به تعطیلی می کشاند، بعضی ها را راهی بیمارستان و عده آسیب پذیر را هم خانه نشین می کند، و دردآورتر از همه اینکه، طبق گزارش سال 87، سالانه جان 2500 نفر را می گیرد، (هفته نامه سلامت، 19 دی 94)، با این ملاحظه که کیفیت هوای سال های اخیر، نسبت به سال های دهه 80 بسیاربد تر شده است، طبق گزارش مجله دانستنی ها، مورخ 3 آبان 1394، ماهانه 227 نفر در تهران دراثر آلودگی هوا می میرند. گزارش دیگری صحبت ازجان باختن سالانه 4هزار نفر بر اثر آلودگی هوا در تهران می کند. (ع. هاشمزایی، ستاره صبح 21 بهمن 1394). این که چه عواملی باعث این وضعیت بحرانی می شود، سخن بسیار است و متهم فراوان و متولی امر نامشخص! آن چه مسلم است و مورد تأیید و تأکید کارشناسان و دست اندرکاران امور است. بیش از 80 درصد آلودگی و آلاینده ها، ناشی از کیفیت سوخت موتور وسایل نقلیه عمومی و خصوصی است. ضمن اینکه، درصد بالایی از این وسایل نقلیه چه عمومی و چه خصوصی، اتوبوس های شرکت واحد، اتوبوس های بین شهری، مینی بوس ها و موتورسیکلت ها...، فرسوده و کهنه و عمر مفیدشان سرآمده است، ولی با همان وضع نامطلوب، در سطح شهر در حرکتند و عملا تبدیل به ماشین تولید و پخش کننده دود و آلاینده های خطرناک شده اند. این در حالی است که طبق آمار های ارائه شده، حداکثر تنها 30 درصد خودرو ها معاینه فنی می شوند، یا به ترتیبی گواهی نامه اش را، بدون اینکه حتی معاینه شوند، می گیرند! و امکان اینکه همه صاحبان اتومبیل ها را وادار به معاینه فنی کنند وجود ندارد و از طرف پلیس امکان چک کردن تک به تک خودرو ها هم نیست و شاید هم غیرممکن. بنا براین، سامانه معاینه فنی خودرو در ایران کارایی ندارد و جوابگوی دنیای مدرن نیست و لازم است که طرحی نو اندیشیده شود. طبق آخرین آمار از طرف پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف، میزان کل تولید آلاینده ها در تهران 725 هزار تن در سال تخمین زده می شود. (حدود 2000 تن در روز)، سهم منابع متحرک 85 درصد و سهم منابع ساکن 15 درصد است. بنابراین منابع متحرک سهم اصلی آلودگی شهر تهران را دارند. (روزنامه اطلاعات 6 بهمن 1394) برای برون رفت از این وضعیت بحرانی همه ساله بحث های مفصلی بین مسئولان پیش می آید، ستاد و سمینار تشکیل می شود و از شیوع انواع بیماری های تنفسی و حتی به قولی از سونامی سرطان، شکایت می کنند، به خصوص هر از گاهی که یک چهره سرشناس هنری یا علمی که با سرطان از دنیا می رود، احساسات مردم جریحه دار می شود، فریاد چه باید کرد به هوا می رود، فصل که عوض می شود و هوا نسبتا بهبود پیدا می کند، اعتراض و انتقادها هم فروکش می کند و عملا کاری انجام نمی گیرد و در نهایت برای یک سال دیگر مسئله به فراموشی سپرده می شود، تا زمستان دیگر آید و یک دور تسلسل دیگر *** نویسنده با اعتقاد به استفاده از تجارب کشور های دیگر - با توجه به اینکه عامل فزاینده آلودگی شهر تهران و دیگر کلانشهرهای کشور، وسایل نقلیه عمومی و خصوصی است و آن هم ناشی از کیفیت پایین سوخت و عدم کنترل و معاینه فنی سالانه خودروهاست - دراین نوشته یک روش تجربه شده پیشرفته ای را برای معاینه فنی اتومبیل ها و راه حل رفع آلودگی هوا، ارائه می دهد که به خوبی آزمایش خود را داده و بهترین راه برای الزام مالکان اتومبیل ها برای انجام معاینه فنی، در نتیجه رفع آلایندگی اتومبیل های تردد کننده در سطح شهرهاست. یک روش آسان وقابل کنترل و غیرقابل فرار از معاینه فنی است و بدون کمترین هزینه و تأمین اعتبار برای دولت روشی است که در ایالات متحده آمریکا عمل می شود که صددرصد مؤثر وقابل کنترل و هزینه ای هم برای دولت که ندارد، درآمد هم دارد، ممکن است این روش برای کشور ما یک ایده آل و غیرقابل دسترس باشد، ولی باز می توان به نسبت امکانات از آن الگو گرفت و بهره برد وهوای تهران و دیگر شهرهای کشور را اصلاح و سامان دهی کرد. در ایالت های 52 گانه آمریکا یک سال در میان، همه اتومبیل ها که عمرشان از پنج سال به بالاست، به طوراتوماتیک معاینه فنی می شوند و گریزی هم از آن نیست، بدون اینکه تحت فشار پلیس باشند. به این ترتیب، در گوشه سمت چپ پلاک خودرو تازه خریداری شده، یک برچسب کوچک چسبانده می شود که سه حرف اول ماهی که خودرو خریداری و وارد ترافیک شهر شده نوشته می شود و در گوشه راست پلاک، برچسب دیگری چسبانده می شود که نشان دهنده سال خرید خودرو است. مانند 2015. این برچسب جدید همه ساله در قبال پرداخت هزینه از طرف صاحب خودرو به اداره راهنمایی و رانندگی صادر می شود، رنگ این برچسب برای مشخص شدن از فاصله دور، همه ساله عوض می شود.خودروی تازه خریداری شده، به مدت پنج سال از معاینه فنی که در آمریکا به آن تست دودزایی گفته می شود، معاف است. بعد از پنج سال، هر دوسال یک بار، تست یاد شده در قبال دریافت هزینه از صاحب ماشین، از طرف اداره راهنمایی و رانندگی تجدید می شود. اگر این تست انجام نگیرد اداره راهنمایی مجوز پلاک سال مربوط را تمدید نخواهد کرد و خودرو، اجازه تردد نخواهد داشت. بنابراین هر صاحب اتومبیل باید مواظب باشد که این تست به موقع انجام گیرد و هرگونه اشکال احتمالی آن باید رفع شود و از تست آلایندگی قبول شود تا بتواند به آسودگی مجاز به تردد باشد.لازم به یادآوری است که تست فوق در یک مکانیکی کاملا اتوماتیک و مجهز و مورد تأیید اداره راهنمایی و رانندگی انجام می گیرد. سر موقع یک نامه از طرف اداره راهنمایی و رانندگی برای صاحب خودرو ارسال می شود و لزوم انجام تست دودزایی را گوشزد می کند که در صورت مشکل نداشتن اتومبیل اجازه تردد داده می شود.این روش به صورت روان ودور از ازدحام، در طول سال انجام می گیرد، هر کس سر ماه معین که اتومبیل باید تست دودزایی شود، به یک مرکز معاینه فنی رجوع می کند، ماشین خود را مورد معاینه قرار می دهد و رنگ بر چسب را مطابق رنگ مصوب سال، عوض می کند که نشان دهنده این است این اتومبیل تست و معاینه فنی شده است. تست مذکور به صورت کامپیوتری و اتوماتیک انجام می گیرد و امکان هیچ گونه تقلب و دروغ و رانت بازی وجود ندارد. به این ترتیب عملاً سیستم ایمنی و کارکرد موتور اتومبیل، همه ساله نو سازی می شود و با الصاق یک بر چسب رنگی تازه، روی پلاک ماشین، راننده می تواند به راحتی و اطمینان خاطر رانندگی کند، این برچسب به قدر کافی از دور مشخص است و پلیس می تواند بدون دوربین آن را تشخیص دهد. به نظر نویسنده، این روش در ایران نیز می تواند به نسبت امکانات، مورد عمل قرار گیرد. در این صورت، بیش از70 درصد آلودگی که ناشی از خودروهاست به وجود نخواهد آمد. بدون اینکه لازم به صرف اعتبار سنگین برای بر چیدن ماشین های از رده خارج و فرسوده که هرگز نمی توانند از تست دودزایی قبول شوند، باشد. نکته مهم دیگر علاوه بر تمهیدات فوق برای چکاپ سالانه اتومبیل ها، در آمریکا نوع بنزین مورد مصرف اتومبیل های آمریکایی، بالا تر از استاندارد اروپاست و بر مبنای استاندارد خود آمریکا است که از نظر کیفیت بالا تر از بنزین مورد مصرف اروپا است. *** سخن پایانی اینکه، شرط کافی برای حل مسئله آلودگی هوای تهران و سایر شهر ها و بهبود کیفیت زندگی، یک عزم ملی می خواهد و دلسوزی فردی، که بدون آن، هر راه حلی، به نوعی آب به هاون کوفتن است، ده ها راه حل پیشنهاد شود، تا من شهروند احساس مسئولیت نکنم و دلم نسوزد و درک و دغدغه خاطر از فاجعه نداشته باشم و نپذیرم که من خود چقدر در این فاجعه ملی سهیم و مقصرم و بی تفاوت از کنارش بگذرم، هیچ راه حلی به جایی نخواهد رسید. تا مردم حساس نباشند، دولت و حاکمیت و کاری کارساز انجام نخواهد داد. بکوشیم از خویشتن شروع کنیم، خودمان به خودمان و به آینده فرزندان مان دلسوزی کنیم، بگوییم، بخواهیم، بنویسیم، از تجارب دیگران استفاده کنیم، که عرفا و شرعا، بهره گیری از تجارب دیگران توصیه شده است. اطلبواالعلم و لو بالصین. . . . هرکه ناموزد زپند روزگار هیچ ناموزد زهیچ آموزگار فعال محیط زیست
دوشنبه ، ۱۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]