محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830693133
نظر عباس عبدی درباره انتخابات ۷ اسفند
واضح آرشیو وب فارسی:موبنا: عباس عبدی گفت: بعد از ٨٨ مشکلاتی پیش آمد که برخی از مردم در سال ٩٠ به همان دلایل در انتخابات شرکت نکردند. اما سال ٩٢ یک فرصت بود و من معتقد هستم بیش از اینکه آن انتخاب، انتخاب اصلاح طلبان باشد، عملا به آنها تحمیل شد و آنها در ادامه مردم آمدند. موبنا- الان در مرحله ای ایستاده ایم که عملا آنهایی که حتی به کل سیاست هم بی تفاوت بودند، هم مفهوم انتخابات برایشان جا افتاده و هم منطق انتخابات؛ به ویژه بعد از احمدی نژاد به این نتیجه رسیدند این طور نیست که اگر در انتخاباتی شرکت نکنند خیال خودشان هم راحت است که رأی نداده اند! بلکه کسانی که رأی می آورند، می روند برای خودشان قانون می نویسند و با آن قانون ها هزارتا کار انجام می دهند. آنها به این نتیجه رسیدند که نمی توانیم در این کشور زندگی کنیم و بی تفاوت باشیم. *واقعیت این است که اگر فضایی صددرصد آزاد باشد،اصلاح طلبان بیشتر از ٢۵ درصد نیستند، اما هنوز هم می توانند بخش های دیگر را نمایندگی کنند؛ البته این نمایندگی نیابتی است. *گیر اصلاح طلبان این است که در موقعیتی نیستند که الان برنامه بدهند. باید اول آن موقعیت را برای خودشان فراهم کنند. شما در نظر بگیرید اگر نیرویی خارج از حکومت باشد، برنامه اش چیست؟ نمی تواند بگوید من این کارها را در برنامه ام دارم. فقط نیرویی می تواند برنامه و ایده بدهد که در ساختار است و تعامل می کند. اینها همان هایی هستند که قبلا برنامه و ایده داشتند؛ چون داخل سیستم بودند، اما الان حتی در مواضع سیاسی شان هم استقلال کافی ندارند و دستشان باز نیست. *اصلاح طلبان خیلی روشن تر باید از مسئله ٨٨ عبور می کردند. با منطق ٨٨ نمی توانند ٩٢ و ٩۴ و بقیه را حل کنند. اساسا بحث حقیقت مطرح نیست. بحث این است با همان منطقی که امروز آمدیم ، به کسی رأی می دهیم که هیچ گاه در خواب هم نمی دیدیم، با همان منطق می توان رفتارهای دیگر هم داشت. همین منطق می تواند رفتارهای دیگر را هم توجیه کند. * اصلاح طلبان به هرحال فهرست را بستند. فهرست می گفت اصلاح طلبان به سمت کسی نرفته اند و دیگران بودند که به سمت اصلاح طلبان آمدند، مثلا کاظم جلالی با آن طرف مشکل پیدا کرده و به سمت این فهرست رفته بود. البته اصلاح طلبان هم یک گام به سمت او رفته بودند. این موضوع فقط درباره آقای «کاظم جلالی» صدق نمی کند، برای آقای «ناطق نوری» هم صدق می کند، برای آقای «هاشمی رفسنجانی» هم صدق می کند و برای همه افراد دیگر هم به همین ترتیب. اینکه پایگاهمان را از دست می دهیم، یک ترس بزرگ است، درواقع یک «فوبیا» است. تا قبل از آن، فهرستی عجیب وغریب تر از این فهرست خبرگان در مخیله هیچ کس نمی گنجید، اما دقیق می شود فهمید که دلیلش چیست و هیچ حس نمی کنی که هویت خود را از دست داده ای و فکر هم نمی کنم هیچ کدام از اصلاح طلب ها چنین چیزی در ذهن داشته باشند که چرا در انتخابات ٩۴ این کار را انجام دادند. *منطق ٨٨ همان طور که آقای حجاریان در گذشته ها می گفت، فشار از پایین و چانه زنی از بالا بود. فکر می کنم سال ٨٨ آنجا به مشکل برخوردیم که فشار از پایین وجود داشت اما چانه زنی از بالا وجود نداشت. درست برعکس دوم خرداد که فقط چانه زنی از بالا بود و فشار از پایین نبود. ٨٨ مشکل دیگری هم داشت. پیغامی که آقای حجاریان اخیرا داد این بود که «امید بذر هویت ماست». من به آن جواب دادم. گفتم بله امید بذر هویت ماست اما این بذر را همه جا نمی توان کاشت. بسیاری جاها در زمین شوره زار می کاری که هیچ ثمری نمی دهد یا حداقل خس وخاشاک از آن بیرون می آید. در سال ٨٨ خواستند امید را در چنین زمینی بکارند. مشکل ٨٨ نبودن چانه زنی از بالا نبود، اتفاقا بسیار هم زمینه برای چانه زنی از بالا وجود داشت. مشکل این بود که می خواستند بذری بکارند و در مدتی کوتاه از آن درخت سرو بلندی به عمل بیاورند. این اساسا راه چانه زنی را از قبل بسته بود. فرض کنید من می خواهم یک پژو از شما بخرم که قیمت آن حدود ٣۵ تا ۴٠ میلیون است. اگر از اول من به شما بگویم این را ١٠ میلیون تومان می خرم، دیگر موضوعی برای بحث باقی نمی ماند؛ یا اگر شما به من بگویید پژوی من را صد میلیون تومان بخر، باز هم راهی برای بحث باقی نخواهید گذاشت. *بعد از ٢٢ خرداد در مورد مسئله ٨٨ خیلی نمی شود بحث کرد چون فرایند به شکلی پیش آمد که وقایع با سلسله اتفاقاتی ادامه پیدا کردند. باید قبلش درباره آن بحث می شد. کار نباید به اینجا می رسید. من به جزئیات تاکتیکی اش هم کاری ندارم. باید این منطق در نگاه ها وجود می داشت. الان اتفاقی که درحال افتادن است این است که هر دو طرف به این نتیجه رسیده اند که نمی توانند همدیگر را حذف کنند و این فرصت بسیار خوبی است. من معتقدم بعد از این انتخابات هم تحولی در جناح اصولگرا رخ خواهد داد. امید و تحلیل من این است که بعد از انتخابات، جناح رادیکال اصولگرایان منزوی شوند چون درخواهند یافت که تمام شکست هایشان محصول دنباله روی از آنها بود. اگر آن جناح منزوی شود، این دو می توانند سازشی را با هم طراحی کنند و عملا به تفاهمی برسند که در مسیری حرکت کنند که ثبات سیاسی در جامعه بیشتر شود. *در انتخابات اخیر،چیزهایی در چند هفته آخر رخ داد که فضا را بسیار تند کرد، مثلا آن طرف لیست اصلاح طلبان را لیست انگلیسی نامیدند. فکر می کنم اصلاح طلبان برخوردشان با مجموعه ردصلاحیت ها بسیار عقلانی بود. تعامل گراتر از این نمی شد با ردصلاحیت ها برخورد کرد. اعتراض ها کاملا چارچوب مند و قاعده مند بود. اعتراض ها درواقع به صورتی بود که اگر فردی به رد صلاحیت خود اعتراض کند و فردا از کس دیگری حمایت کند، خیلی دست خودش را در انتخابات خالی نکرده باشد. این طرف کارش را انجام داد و لیست داد. اما آن طرف مدام فضا را تندتر می کرد. *آنها (اصولگراها)وقتی با کلاه مخملی ها می نشینند معلوم است که به خودشان هم رحم نمی کنند چه برسد به این طرف. آدم باید خیلی سقوط فکری کند که برود در جمعی که کلاه مخملی ها نشسته اند حرف بزند. کسی که به خودش رحم نمی کند به دیگران هم رحم نمی کند. *بگذار بگویند لیست اصلاح طلبان لیست انگلیسی است. یعنی وقتی مردم به این لیست رأی دادند، باید می گفتند مردم به انگلیس رأی دادند؟ یعنی بعد از گذشت ٣٧ سال از انقلاب کار به اینجا رسیده بود؟ دلیل ندارد این طرف هم در بازی آنها بیفتد. اتفاقا تمام حرف من هم این است که وارد بازی آنها نشویم. ممکن است نهایتا چهار نفر را بگیرند ولی دلیل نمی شود که ما عین آنها برخورد کنیم. * بعد از انتخابات باید با اعتمادبه نفس بیشتری برخورد کنیم. مثل ٢۵ خرداد ٩٢ که همه حس آرامش داشتند و با ٢٣ خرداد ٨٨ خیلی تفاوت داشت. می خواهم بگویم اگر این طوری رفتار کنیم بخش هایی از نیروهای تندروی راست منزوی می شوند. دستاوردهایی که تا همین الان داشته ایم به دلیل این راهبرد مهم است. آقای هاشمی به دلایلی به سمت این طرف آمد؛ آقای ناطق هم همین طور؛ آقای لاریجانی هم همین طور یا حتی آقای مطهری با همه تفاوت هایی که وجود دارد به سمت این طرف آمد. خب این می تواند ادامه پیدا کند. دلیلی ندارد قاعده را برهم بزنیم. آنها هم هرکاری می خواهند بکنند بگذار بکنند. *اتفاقی که در ٩۴ افتاد این بود که به شکلی ردصلاحیت ها بلاموضوع شد؛ یعنی سیستم ردصلاحیت می کند اما دوباره لیست اصلاح طلبان رأی می آورد. این حتی از جهتی می تواند به نفع اصلاح طلبان باشد چون می توانند خود را با این وضعیت تطبیق بدهند. هیچ کدام از نیروهای اصلاح طلبی که رد شدند به خانه نرفتند. حتی از انتخابات قبل هم فعال تر بودند و همه بدون بروبرگرد در عرصه عمومی حضور داشتند. فقط تعداد درخور توجهی نیروی جدید به آنها پیوستند. همین اتفاق مسئله ردصلاحیت را به ابزاری کند و غیربرّنده تبدیل کرده است. بعد از تشکیل مجلس من نمی خواهم بگویم آقای عارف رئیس مجلس بشود یا نشود، اما باید تحلیل سیاسی داشته باشیم که شکاف اصلی الان کجاست. در همین انتخابات، شکاف اصلی بین اصلاح طلب و اصولگرا نبود بلکه بین دو جناح اصلی اصولگراها بود. اصلاح طلبان می توانند روی این شکاف سوار شوند و به یکی از آنها کمک کنند. چون جناح تندرو دوست دارد جلوی اصلاح طلبان بایستد؛ چون قاعده بازی شان این است. اما شما با این منطق باید نگاه کنید که چه کسی رئیس شود و چه کسی نشود. شاید بعضی از اصلاح طلبان هم دوست داشته باشند رئیس شوند و این میل شخصی هم وجود دارد اما ترجیح من این است که این مجلس مثل مجلس پنجم شود. همان عاملی که سبب شد آقای روحانی ترجیح داده شود به آقای عارف، آن عامل هنوز وجود دارد. *من خیلی خوشبین هستم که اصلاح طلبان وارد چالش انتخاب رئیس مجلس نشوند. نکته اینجاست که اگر آقای لاریجانی همچنان رئیس مجلس باقی بماند، بین آنها اعتماد بیشتری هست و انداختن آقای لاریجانی از ریاست مجلس، شکاف و معضل بیشتری درست می کند.
یکشنبه ، ۱۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: موبنا]
[مشاهده در: www.mobna.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 133]
-
گوناگون
پربازدیدترینها