محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827794240
مرگی که تدریجی نبود/ المپیک! ما حالا حالاها نیستیم!
واضح آرشیو وب فارسی:متا ورزش:
متاورزش- قبل از بازی که محمد خاکپور گفت این بازی، بازی مرگ و زندگی است اما شاید کسی فکرش را نمی کرد که مرگش اینقدر راحت تر از زندگی اش باشد. امروز، امیدها نود دقیقه خوب بودند اما سی دقیقه، پایانی بود بر رویاها. بر افتخار حضور در ریو. فوتبال برای ما همین بوده. برای امیدهای ما چهل و چند سال است ناکامیم. توان حضور در المپیک را نداریم، رو راست باشیم، ما در اندازه المپیک نیستیم. چه کرده ایم که می خواهیم برویم المپیک؟ تیمی که مدیرفنی اش آخرین افتخارش در مربیگری را حتی خودش هم به یاد ندارد، چه را به المپیک؟ تیمی که در فوتبالش به جای تکنیک و تاکتیک، بکش زیرش 30 سال پیش و دعای مردم را به آن امید دارد، المپیک می خواهد برود چکار؟ فوتبال ما هنوز بازیکن 36,37 ساله در آن بازی می کند و به جای جوان ها مربی های ما دل به آن ها بسته اند، خداوکیلی المپیک می خواهد برای چه؟ المپیک ما همین جا است؛ جایی که فدراسیون برای تیم امیدش هیچ کاری نمی کند. جایی که مدیرفنی تیم امیدش جای آرامش و تدبیر، هی به سرمربی تیم بزرگسالانش می پرد. جایی که مربی تیم امیدش، جوان اول لیگ را برای یک اتهام ثابت نشده محروم از بازی می کند و آخر خودش ضرر می بینید. جایی که مدافعش می رود حمله و هافکبش دفاع می ایستد. المپیک ما همین جا است. همین جا دور هم. اینجا ما باید بزنیم توی سر هم تا امارات و قطر پیشرفت کنند. ما مانده ایم و خاطرات چند سال پیش. فوتبالی که به گذشته اش می نازد، افتخار دیگر لازم ندارد. اینجا وزارت ورزشش برای یک مسئله شخصی، مربی را رد می کند. اینجا جالب است. و این داستان تکراری تا قسمت بعد خداحافظ..برویم کمی امیدوار کنیم خود را برای سرکاری بعدی. المپیک 2020!
2 بهمن 1394 - 21:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: متا ورزش]
[مشاهده در: www.metavarzesh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
ورزش
پربازدیدترینها