پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1849492975
مرگی که تدریجی نبود/ المپیک! ما حالا حالاها نیستیم!
واضح آرشیو وب فارسی:متا ورزش:
متاورزش- قبل از بازی که محمد خاکپور گفت این بازی، بازی مرگ و زندگی است اما شاید کسی فکرش را نمی کرد که مرگش اینقدر راحت تر از زندگی اش باشد. امروز، امیدها نود دقیقه خوب بودند اما سی دقیقه، پایانی بود بر رویاها. بر افتخار حضور در ریو. فوتبال برای ما همین بوده. برای امیدهای ما چهل و چند سال است ناکامیم. توان حضور در المپیک را نداریم، رو راست باشیم، ما در اندازه المپیک نیستیم. چه کرده ایم که می خواهیم برویم المپیک؟ تیمی که مدیرفنی اش آخرین افتخارش در مربیگری را حتی خودش هم به یاد ندارد، چه را به المپیک؟ تیمی که در فوتبالش به جای تکنیک و تاکتیک، بکش زیرش 30 سال پیش و دعای مردم را به آن امید دارد، المپیک می خواهد برود چکار؟ فوتبال ما هنوز بازیکن 36,37 ساله در آن بازی می کند و به جای جوان ها مربی های ما دل به آن ها بسته اند، خداوکیلی المپیک می خواهد برای چه؟ المپیک ما همین جا است؛ جایی که فدراسیون برای تیم امیدش هیچ کاری نمی کند. جایی که مدیرفنی تیم امیدش جای آرامش و تدبیر، هی به سرمربی تیم بزرگسالانش می پرد. جایی که مربی تیم امیدش، جوان اول لیگ را برای یک اتهام ثابت نشده محروم از بازی می کند و آخر خودش ضرر می بینید. جایی که مدافعش می رود حمله و هافکبش دفاع می ایستد. المپیک ما همین جا است. همین جا دور هم. اینجا ما باید بزنیم توی سر هم تا امارات و قطر پیشرفت کنند. ما مانده ایم و خاطرات چند سال پیش. فوتبالی که به گذشته اش می نازد، افتخار دیگر لازم ندارد. اینجا وزارت ورزشش برای یک مسئله شخصی، مربی را رد می کند. اینجا جالب است. و این داستان تکراری تا قسمت بعد خداحافظ..برویم کمی امیدوار کنیم خود را برای سرکاری بعدی. المپیک 2020!
2 بهمن 1394 - 21:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-