محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830375880
نتایج ۱۲ سال حکمرانی اصولگرایان به کشور از دیدگاه یک اصلاح طلب
واضح آرشیو وب فارسی:ایران اکونا: 12 سال اصولگرایان با داشتن اکثریت قاطع مجلس فرصت داشتند تا پایگاه های اجتماعی و سیاسی خود را با حل مشکلات مردم گسترش بدهند اما نتوانستند از این فضا بهره برداری کنند و فرصت تاریخی خود را سوزاندند. نتیجه این 12 سال حاکمیت طولانی بر مجلس تورم 40 درصدی، رکود منفی 8/ 6 درصد، فساد در فروش نفت و فساد گسترده در سیستم اداری کشور و تحریم های بین المللی و زمین گیر کردن کشور بود. رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، از توقف عملیات تونل انتقال آب سبزکوه خبر داد، «معاونت محیط زیست انسانی سازمان حدود سه هفته پیش از این منطقه باسه روز بعد از برگزاری انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی و پنجمین دوره مجلس خبرگان با حسین مرعشی عضو شوراى عالى سیاست گذارى ائتلاف اصلاح طلبان دردفتر کارش به گفت وگو نشستیم. انتخاباتی که لیست مشترک اصلاح طلبان، اعتدال گرایان و حامیان دولت با سرفصل امید در آن پیروز میدان شد تا پس از سال ها یک بار دیگر اصلاح طلبان به مجلس برگردند. با این تفاوت که این بار، آنها برای تکیه بر کرسی های مجلس تنها نیستند و حامیان دولت نیز آنها را همراهی می کنند.سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی هر چند در این گفت وگو از ردصلاحیت ها گلایه می کند و آن را خارج از حد انتظار توصیف می کند، در عین حال انتخابات 94را ادامه انتخابات 92 می داند.او همچنین با اشاره به 12سال حاکمیت اصولگرایان در کشور و بابیان اینکه آنها فرصت تاریخی خودرا سوزاندند، تاکید می کند که ائتلاف فراگیر اصلاح طلبان و حامیان دولت به عنوان برنده این انتخابات باید بداند که اعتماد مردم در روز 7 اسفند به آنها همیشگی نخواهد بود. رئیس کارگروه استان های شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان، همچنین در این گفت وگو از اعتقادش به ترمیم دولت هم در سطح کابینه و هم در سطح استانداران سخن می گوید و تاکید می کند با حرکت های لاک پشتی نمی شود اقتصاد ایران را راه انداخت. مر عشی همچنین با اشاره به مشارکت 62 در صدی مردم در انتخابات مجلس اظهار امید واری می کند که میزان مشارکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری به 70 در صد برسد. متن کامل این گفت وگو را در زیر می خوانید: آقای مرعشی انتخابات تمام شد و ائتلاف فراگیر اصلاح طلبان و حامیان دولت به نوعی دست کم در تهران پیروز این میدان بودند. آیا فکر می کردید که برنده این انتخابات باشید؟ با این قاطعیت نه. من ابتدا باید سپاسگزاری کنم از درگاه خداوند به خاطر لطفی که به مردم و سیاسیون کشور داشت. انتخابات پرفراز و نشیبی بود. بعد هم باید به مردم عرض ادب کنم چرا که به عنوان کسی که مسائل انتخابات را رصد می کردم نمی توانم نسبت به عظمت کار مردم تواضع نکنم. مردم با شایستگی در این انتخابات ظاهر شدند. ما این انتخابات را در ادامه انتخابات سال 92 فرصتی تلقی می کردیم برای ترمیم روابط اصلاح طلبان و حامیان دولت و دولتمردان با نظام جمهوری اسلامی و رهبری و نهادهای حاکمیت. به همین دلیل همه کسانی که فکر می کردیم در موردشان حساسیت های سیاسی وجود دارد و خط قرمز تلقی می شوند اساسا از همان ابتدا در انتخابات ثبت نام نکردند. شخصیت های موثری که میانه بودند خیلی سخاوتمندانه و بدون شرط برای اینکه درلیست نهایی باشند در انتخابات ثبت نام کردند. اما رد صلاحیت ها خیلی خارج از حدانتظار بود و ما هنوز در مورد بسیاری از آنها توجیه نشده ایم ولی چون مقام معظم رهبری فرمودند که شورای نگهبان تضعیف نشود و تضعیف این نهاد به معنای تضعیف نهاد انتخابات است باز همه دوستان ما از همه حقوقشان گذشتند و با استراتژی بازی در زمین محدود، با وحدت کامل و غیرقابل وصف در تهران و مراکز استان ها دست به انتخاب زدند. در واقع حضور ما دراین انتخابات هم نماد حمایت از روحانی بود و هم نمادی از منش و افکار رئیس دولت اصلاحات داشت و هم حضور آقای هاشمی در انتخابات و نهایتا نماد کلی آن هم 16+30 در تهران شد با لیست واحدی با سرفصل امید. مردم استقبال بی سابقه ای کردند و در تهران بلوغ سیاسی کاملی را از خود نشان دادند. مردم مطلقا این بسته سیاسی 16+30 را باز نکردند و اصلا از زاویه منافع گروهی و صنفی و فردی به آن نگاه نکردند و نگفتند ما این افراد را نمی شناسیم یا ممکن است به بعضی از این افراد انتقاد داشته باشیم. مردم به یک بسته سیاسی رای قاطع دادند. تقریبا در تاریخ انتخابات تهران به لیست رای داده می شد ولی نه با این قاطعیت که هر 30 نفریک لیست وارد مجلس شوند و از نفر سی ام به بعد هم باز لیست رقیب شروع شود. در واقع مردم تهران هم به ما و هم به لیست رقیب رای لیستی دادند و این نشان دهنده یک بلوغ سیاسی بود. برای اینکه بفهمیم کجا هستیم و قدر این روزها را بدانیم دقیقا 10 سال پیش درسال 84 در انتخابات ریاست جمهوری در فصل بهار در نقطه مقابل این بودیم و چند کاندیدای ریاست جمهوری درجبهه اصلاح طلبان داشتیم. آقای معین، مهرعلیزاده، کروبی و آقای هاشمی در جناح اصلاح طلب و در جناح اصولگرا هم آقای لاریجانی، احمدی نژاد، رضایی و آقای قالیباف به عنوان کاندیدا حضور داشتند. در واقع آن تشتت سال 84 را باید نشانه آشفتگی سیاسی بدانیم که ثمره تلخ 8 ساله را برای ایران رقم زد و آن میوه تلخ را به بار آورد. همه اینها باعث شد تا در سال 94 مردم به بلوغ سیاسی دست پیدا کنند البته در کنار مردم، سیاسیون هم مطالب مهمی را آموختند و امروز در مرکز کشور شاهد یک بلوغ سیاسی هستیم که برای کل کشور یک پشتوانه مهم است و با تشکر از مردم باید درس های آن را تکرار کنیم تا وحدت در سیاسیون و اعتماد به بسته های سیاسی در مردم نهادینه شود. البته درمیدان اداره کشور موضوع جدی تر می شود که باید به آن توجه کرد. مردم 12 سال شاهد حاکمیت اصولگراها در مجلس بودند که با حذف رقیب به قدرت رسیدند؛ البته شاید ما می توانستیم با فرمان دیگری حرکت کنیم که حذف نشویم ولی بالاخره در نبود رقیب و نبودن اکثریت مردم، اقلیت که اصولگرا بودند سه دوره در مجلس حاکم بودند. در واقع 12 سال اصولگراها فرصت داشتند. اجازه بدهید همین جا سوال کنم آیا اصلاح طلبان از این 12 سال درس گرفته اند؟ آیا برنامه ای برای اینکه یک بار دیگر از صحنه قدرت حذف نشوند؟ دارند. چون همان طور که بارها اصلاح طلب ها مطرح کرده اند یکی از دلایل حذفشان از قدرت در سال های گذشته نداشتن برنامه بود. من دقیقا می خواهم به همین نقطه شما برسم. 12 سال اصولگرایان با داشتن اکثریت قاطع مجلس فرصت داشتند تا پایگاه های اجتماعی و سیاسی خود را با حل مشکلات مردم گسترش بدهند اما نتوانستند از این فضا بهره برداری کنند و فرصت تاریخی خود را سوزاندند. نتیجه این 12 سال حاکمیت طولانی بر مجلس تورم 40 درصدی، رکود منفی 8/ 6 درصد، فساد در فروش نفت و فساد گسترده در سیستم اداری کشور و تحریم های بین المللی و زمین گیر کردن کشور بود. ما به عنوان برنده های این دوره یا بهتر بگویم ائتلاف فراگیر اصلاح طلبان و حامیان دولت به عنوان برنده های این انتخابات، باید بدانیم که اعتماد مردم در روز 7 اسفند به ما همیشگی نخواهد بود. مردم اگر به نتیجه دلخواه نرسند و انتظارات آنها برآورده نشود ما را ترک خواهند کرد. من می خواهم بگویم اگر مردم پیگیر مطالباتشان از سیاسیون نباشند ملت موفقی نخواهند بود ولی مردم زمان زیادی را در این مدت 12 سال به اصولگرایان دادند. من به عنوان کسی که دسترسی به دوستانی دارم که ازاین به بعد به مجلس خواهند رفت اگر دوستانم در دولت و مجلس آینده بخواهند نسبت به پیشرفت کشور کوتاهی کنند، طرف مردم خواهم بود و پیمانم با مردم بسیار محکم تر خواهد بود تا با دوستانم در دولت و مجلس. دولت آقای روحانی در دوسال گذشته با تمام سختی ها و محدودیت هایی که داشته در برخی از حوزه ها به خصوص در سیاست خارجی واقعا موفق عمل کرده است و دستاوردهای بسیار درخشانی دارد. البته در بسیاری از حوزه ها نتوانسته به دلیل سختی هایی که داشته موفق عمل کند. اما مجلس آینده به طور قطع و یقین مجلس حامی دولت خواهد بود. با این تفاسیر می خواهم خدمت آقای روحانی و دوستانشان در دولت عرض کنم که بعد از استقرار مجلس دهم دیگر هیچ عذر و بهانه ای وجود نخواهد داشت و بهانه ای هم پذیرفته نخواهد شد. آقای روحانی باید در زمان باقی مانده در دولت اولشان دست به اقدامات عاجل و فوری برای تامین خواسته های مردم بزند. هم برجام حاصل شده و هم مجلس همراه اوست و حالا باید حل مشکلات اقتصادی را در دستور کار خود قرار دهد وباید مدیران جسور و مسوولیت پذیرو با نشاط را جایگزین برخی از مدیران کند. این حرف به معنی پیشنهاد شما برای تغییر تیم اقتصادی دولت در زمان باقی مانده از عمر دولت یازدهم است؟ من معتقدم دولت هم درسطح کابینه و هم در سطح استانداران نیازبه ترمیم دارد. حتما خود آقای دکتر روحانی بیشتر از هر کسی به این امر توجه دارند. تکلیف ما در اقتصاد چندان روشن نیست. بالاخره تیم اقتصادی دولت باید پاسخگو باشند. من آن زمانی که دولت شکل می گرفت نامه ای به آقای روحانی نوشتم و گفتم که ستاد اقتصادی شما از رئیس کل بانک مرکزی و وزیر اقتصاد و رئیس سازمان برنامه باید پاسخگوی شاخص های مورد انتظار شما باشند. در اقتصاد دوشاخص برای ما اهمیت دارد؛ شاخص رشد اقتصادی و شاخص تورم. اگر یک تیم اقتصادی صرفا همه همت خود را برای کنترل تورم بگذارد و شاخص رشد اقتصادی برایش در درجه دوم اهمیت باشد این به معنای نگاه کردن از یک زاویه به اقتصاد هست. در یک نگاه جامع به اقتصاد باید رشد و تورم را با هم در نظر داشت. اقتصاد ایران اکنون نیاز به تصمیمات جسورانه دارد. مثلادر حوزه نفت، شاید بیش از سه دهه است که ما از تکنولوژی های جدید برای صیانت از مخازن نفتی مان بی بهره هستیم. الان یک فرصت تاریخی برای ما فراهم شده تا بتوانیم ضریب صیانت از مخازن نفتی مان را بالا ببریم. این نمی شود که چند نفر در گوشه و کنار در مورد قراردادهای نفتی صحبت کنند و ما هم نگاه کنیم. وزارت نفت باید با سرعت قراردادهای نفتی را متناسب بامنافع ملی ما ببندد. کارخانه های ما الان با ظرفیت کامل کار نمی کنند و با مشکل کاهش اشتغال مواجه هستیم باید مسائل مالی کارخانه ها حل شود. در شرایط پسابرجام، باید تلاش شود چند ده میلیارد دلار خط اعتباری برای کشور تدارک دیده شود. با حرکت های لاک پشتی تیم اقتصادی نمی شود اقتصاد ایران را راه انداخت. فکر می کنم خداوند لطف کرده و ابزارهای مناسب اکنون دردست آقای روحانی است و ایشان بدون رودربایستی با اشخاص و براساس پیمانی که با مردم بسته و براساس وعده ای که بارها به مردم داده و اعلام کرده که بر سر پیمان های خود با مردم هست، باید با آرایش جدیدی به عرصه اقتصاد ایران و عرصه مدیریت کشورنگاه کند وکشور باید وارد یک دوره جدیدی از رونق اقتصادی شود. یکی از شعارهایی هم که اصلاح طلبان در این دوره ازانتخابات مطرح کردند رونق اقتصادی بود. این شعار چه جایگاهی درمجلس جدید خواهد داشت؟ در واقع من این مسوولیت را متوجه مجلس نمی دانم. من دو دور در مجلس بودم و سال ها هم در دولت بودم. این دولت است که باید کشور را اداره کند. مجلس باید به بسته های کارشناسی دولت اعتماد کند، آن را تایید و از آن حمایت کند. اساسا مجلسی که وارد کار کارشناسی شود اقتصاد ایران را به هدف نمی رساند. هر اقتصادی دارای یک مدلی است باید آن مدل را شناخت آن را تجزیه و تحلیل کرد و متناسب با آن برایش تجویزهای لازم را داشت. این یک کار کارشناسی است که باید در سازمان برنامه، بانک مرکزی ودولت اتفاق بیفتد. مجلس دهم حامی برنامه های اقتصادی دولت خواهد بود و به دولت کمک خواهد کرد، ولی مسوولیت کارشناسی کار برعهده دولت خواهد بود. من فکر می کنم در عرصه سیاسی اتفاق مهمی دراین انتخابات افتاده است. آن تحلیل هایی که می خواستند دولت آقای دکتر روحانی دولتی برای یک دوره باشد، همه با حضور مردم در انتخابات نقش بر آب شد. هم آقای روحانی و هم دوستانی که هدایت مجلس دهم را برعهده خواهند داشت، باید توجه کنند که یکسال بعد از استقرار مجلس دهم، انتخابات ریاست جمهوری را در پیش خواهیم داشت و به این مردم نیاز داریم برای اینکه مسیرمان را به سوی گام سوم ادامه دهیم. انتخابات گام دوم ما بود و باید در خرداد 96 گام سوم را برداریم و زمانی می توانیم انتظارهمراهی مجدد مردم را داشته باشیم که در این یکسال کارهایی برای کشور انجام شود و انتظارات مردم را با انجام اقداماتی برآورده کرده باشیم. این اقدامات در صورتی انجام خواهد شد که دولت متناسب با شرایط جدید در سطح ملی، در سطح کابینه، در سطح استانداران و در سطح ستاد اقتصادی ترمیم شود. من تاکید می کنم بدون داشتن مدیران جسور در سطح ستاد اقتصادی، و بدون داشتن برنامه های مناسب، این خرس اقتصادی را که به خواب سنگین زمستانی رفته نمی توانیم بیدار کنیم. من مطمئن هستم آقای روحانی به این موضوع توجه خواهند کرد و مجلس جدید هم کمک خواهند کرد. اگر قرار باشد از این ظرفیت ها استفاده نشود من از کسانی خواهم بود که به رغم میلم به یکی از منتقدان تبدیل خواهم شد و مردم را با هیچ کس عوض نخواهم کرد. آقای مرعشی ازبحث جایگاه اقتصاد در مجلس و ترمیم کابینه به بحث انتخابات برگردیم. در این دوره بین اصلاح طلبان و بخشی از اصولگرایانی که به نوعی حامی دولت بودند یک ائتلافی شکل گرفت که تا به حال سابقه نداشت. محور این ائتلاف چه چیزی بود و چه چیزی باعث شد که اصلاح طلبان و حامیان دولت با بخشی از اصولگرایان میانه رو در یک لیست قرار بگیرند ؟ ما اصولگرای میانه ای را در لیستمان قرار ندادیم. من برداشتم این است که ما این کار را در انتخابات 92 انجام دادیم من این انتخابات را ادامه انتخابات 92 می دانستم. در انتخابات 92 عقل و مسوولیتمان در قبال کشور به ما حکم کرد که به جای اینکه رقابت بین دکترعارف و آقای روحانی را ادامه دهیم به این نتیجه رسیدیم که باید متحد شویم و در آن مقطع آقای روحانی را ترجیح دادیم بر آقای عارف و ایشان هم بزرگواری کرده و کنار رفتند و به دنبال آن بزرگان و گروه های سیاسی به میدان آمدند. از نظر من این ائتلاف در 92 شکل گرفت البته بعضی از دوستان ما در دولت 92 را یک ائتلاف نمی دانند و فکر می کنند انتخابات 92 رای آقای روحانی به تنهایی بود که در اینجا یادآوری می کنم این تحلیل غلط است. در انتخابات 92 یک ائتلافی بین آقایان هاشمی و رئیس دولت اصلاحات و آقای روحانی شکل گرفت و گروه های سیاسی وابسته به آنها نیز در آن ائتلاف شرکت داشتند و به این ترتیب یک ائتلاف نانوشته عملی شد. در این دوره تقریبا همه دوستان متفق شدند که در انتخابات 94 باید ائتلاف سال 92 ادامه پیدا کند. اول هم نامی که برای آن گذاشته بودیم گام دوم ائتلاف 92 بود ولی چون فکر کردیم ممکن است برای مردم مفهوم روشنی نداشته باشد به سر فصل امید رسیدیم. از نظر شکلی هم به این صورت بود که ماباید ابتدا در درون جبهه اصلاحات این ائتلاف را به وجود می آوردیم و بعد با یاران دولت یا حزب نزدیک به دولت یا همان حزب اعتدال و توسعه وارد گفت وگو می شدیم. یکسال و خورده ای طول کشید تا در درون جبهه اصلاحات توانستیم روی یک مدل سیاسی به توافق برسیم که هم در برگیرنده احزاب باشد و هم شخصیت ها. چون درسیاست ایران تاثیرگذارترین افراد ما در هیچ حزبی حضور ندارند مثل رئیس دولت اصلاحات که در هیچ حزبی حضور ندارد، اما پیام کوتاه ویدئویی ایشان مبنی بر اینکه مردم به لیست کامل رای بدهند به حضور مردم در انتخابات و رای مردم به لیست کامل کمک بسیار زیادی کرد. یا شخصیت هایی مثل آقایان هاشمی و عارف از شخصیت های تاثیرگذاری هستند که در هیچ حزبی حضور ندارند. با این تفاسیر اگر 30 هزار نفر به تمام لیست ما کمتر رای داده بودند، یعنی در هر صندوقی 5 نفر کمتر، الان آقای حداد عادل برای حضور در مجلس دهم رای آورده بود، البته این تنها شخصیت های سیاسی نیستند که تاثیرگذار هستند. بسیاری از روشنفکران، هنرمندان یا پزشکان و استادان دانشگاه در هیچ حزب رسمی حضور ندارند، اما جریانات تاثیرگذار اجتماعی هستند و در انتخابات دفاع قشر وسیعی از هنرمندان از لیست امید قطعا در رای جامعه ما به لیست موثر بود. به هر حال ماباید مدلی را طراحی می کردیم که احزاب و اشخاص در کنار هم قرار بگیرند. چند مدل را هم تست کردیم که پاسخ آن کامل نبود و نقاط قوت و ضعف داشت. در نتیجه به تشکیل شورای عالی سیاست گذاری انتخابات اصلاح طلبان با حضور 40 نفر رسیدیم که 26 نفر آنها از احزاب بودند و حدودا 15 نفراز شخصیت های موثر در آن قرار داشتند. این مدل جا افتاد و به نماد اصلاح طلبان تبدیل شد. از آن ابتدا که بحث ها را در سطح سیاستگذاری ها آغاز کردیم، قرارشد این ائتلاف بین اصلاح طلبان و حامیان دولت در حوزه های انتخابات در تهران باشد. در استان ها هم این اختیار را به خود آنها واگذار کردیم. سرانجام در تهران با جلساتی که با حامیان دولت داشیم به یک لیست مشترک رسیدیم، البته از حق نباید بگذریم که شورای نگهبان دوکمک بزرگ به ما کرد. یکی آنکه با ردصلاحیت های وسیع ائتلاف ما را آسان کرد، چون در احزاب ما به دلیل این ردصلاحیت ها نیروهای اصلی آنها حضور نداشتند که بخواهیم در مورد آنها بحث و مذاکره کنیم و در نتیجه رسیده بودیم به جمعی که خیلی تعلقات حزبی نداشتند. دوم اینکه مظلومیت ما را به مردم با این ردصلاحیت ها نشان دادند و با این فشارها مردم فهمیدند که ما خیلی بی پناه هستیم. به این ترتیب ائتلاف ما شکل گرفت و کار به اینجا رسید. همان طور که گفتید برای رسیدن به این ائتلاف بیش از یکسال تلاش کردید این ائتلاف برای رسیدن به یک هدفی شکل گرفت که همان پیروزی در انتخابات مجلس دهم بود و حالا با رسیدن به مجلس، این هدف به طور نسبی از بین رفته. آیا برای ادامه این ائتلاف و ماندگار شدن آن برنامه ای دارید. برای مثال در بحث انتخاب هیات رئیسه مجلس آیا باز این ائتلاف ادامه پیدا می کند؟ در مورد این موضوع تا به حال بحثی نکردیم و فکر می کنیم ادامه کاردرارتباط با مسائل داخلی مجلس را باید به عهده منتخبان مردم بگذاریم و تنها در بیرون از مجلس پشتیبانی کنیم. برای آینده چه برنامه ای دارید؟ آیا این ائتلاف ماندگار خواهد بود ؟ قاعدتا گام بعدی ما در سال 96 انتخابات شوراها و انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود. هنوز در این مورد بحثی نکردیم. توافق ما این بود که این ائتلاف تا 7 خرداد و شکل گیری مجلس و مرحله دوم انتخابات حفظ شود، ولی برای ادامه آن هنوز بحثی نکردیم. یک فرض این است که همین تشکیلات ادامه پیدا کند، اما چون هنوز در درون خودمان بحثی نکردیم اجازه بدهید در مورد آن صحبتی نکنم. پیش بینی شما از رئیس مجلس آینده چیست؟ آیا اصلاح طلبان از ریاست آقای لاریجانی در مجلس حمایت خواهند کرد یا دنبال گزینه های دیگری هستید؟ ترجیح می دهم اصلا وارد این فضا نشوم چون همان طور که قبلا گفتم این موضوع به منتخبان مردم ارتباط دارد و باید این را به اولین جلسه فراکسیون حامیان دولت و اصلاح طلبان واگذار کنیم. ما از بیرون حق تحمیل چیزی را به منتخبان مردم نداریم و موضوع انتخاب رئیس مجلس و هیات رئیسه یک موضوع داخلی است. آمار مجلس در حال حاضر به این شکل است که 70 کرسی هنوز انتخاب نشده است و 230 نفر فعلا انتخاب شده اند و از این میزان در حال حاضر فعلا یک فراکسیون 120 نفره از حامیان دولت و اصلاح طلبان در مجلس وجود دارد. 5 نفر هم از اقلیت های مذهبی هستند که اگر آنها هم به این فراکسیون بپیوندند، چون تجربه نشان داده است معمولا اقلیت ها گرایش بیشتری به این تفکر دارند تعداد اعضای این فراکسیون به 125 نفر خواهد رسید. بنابر این یک فراکسیون 125 نفره فعلا در مقابل یک فراکسیون 105 نفره قراردارد. در هفتاد کرسی دیگر نیز شانس ما برای اینکه 50 کرسی مجلس را به دست آوریم زیاد است. با این حساب فراکسیون اکثریت مجلس به اصلاح طلبان و حامیان دولت اختصاص پیدا خواهد کرد. البته در میان اصولگرایان همه آنها آقای لاریجانی را قبول ندارند مثلا آقای ذوالنور یا کریمی قدوسی از مشهد کسانی نیستند که به راحتی ریاست آقای لاریجانی را بر فراکسیون اصولگرایان بپذیرند. ولی به هر حال فراکسیون اکثریت مجلس در آینده فراکسیون حامیان دولت و اصلاح طلبان خواهد بود. به هر حال ما تنها از بیرون به منتخبان مردم برای پیشبرد اهدافشان کمک خواهیم کرد و به نمایندگی از مردمی که به لیست امید رای دادند برعملکرد منتخبان مردم نظارت خواهیم کرد و مجلس دهم را به همراهی صمیمانه با دولت توصیه می کنیم. انتخابات تمام شد و لیست امید با رای مردم به مجلس دهم راه پیدا کرد. همان طور که شما گفتید اکثریت مجلس در دست فراکسیون اصلاح طلبان و حامیان دولت خواهد بود. با این حال اصولگرایان در تحلیل هایشان همچنان خود را پیروز میدان می دانند. تشخیص پیروز میدان آسان است. لیست ها مشخص است و امکان بررسی و تحلیل لیست های اصولگرایان و اصلاح طلبان وجود دارد. در این میان یکسری هم مستقل بودند. مستقل هااگر اصولگرا بودند که آن را اعلام می کردند چون اعلام آنی که فردی اصولگرا است هزینه ای نداشت. نه رد صلاحیت در انتظار آنها بود و نه چیز دیگری. به هر حال تعداد زیاد مستقل ها در این دوره از انتخابات مجلس، پدیده جدیدی بود. گرایش آنها بیشتر به چه سمتی است؟ آیا بنا به گفته اصولگرایان گرایش سیاسی به سمت آنها در مجلس آینده خواهند داشت یا بیشتر به سمت اصلاح طلبان و حامیان دولت گرایش دارند؟ دو فرض وجود دارد. جمعی ا ز کسانی که خودرا مستقل معرفی کردند به دلیل واهمه ازرد صلاحیت ها خود را مستقل معرفی کردند. ما آنها را می شناسیم و فرم های ما را پر کرده اند. فرض دوم این است که یک عده از افرادی که اصولگرا بودند به دلیل ترس از رای ندادن مردم خود را مستقل معرفی کردند. اینها هم در فضای موجود به دامن اصولگرایی بر نمی گردند. البته دراین زمینه به اصولگرایان حق می دهم که بخشی از مستقل ها را اصولگرا بدانند، چون چند نفری که اصولگرا بودند به این دلیل متوجه شدند اصولگرایی برندی نیست که برای مردم جالب توجه باشد و رای آوری آنها را تضمین کند خود را مستقل معرفی کرده اند. بالاخره 7 خردا د 95 خواهد رسید و ظرف دوهفته هیات رئیسه موقت و پس از آن هیات رئیسه دائمی تشکیل خواهد شد و ترکیب مجلس مشخص می شود. از همین رو به اصولگرایان پیشنهاد می کنیم تا تشکیل مجلس صبر کنند. آقای مرعشی برخی این مجلس را به لحاظ ترکیب به مجلس پنجم شبیه می دانند. از نظر شما مجلس دهم شبیه به کدام یک از مجالس پیشین است و چه وجه تمایزی با دوره های قبل دارد؟ این مجلس شبیه هیچ کدام از مجلس های قبل نیست. در مجلس پنجم فقط یک نفر از لیست ما و یک نفر از لیست روحانیت مبارز در مرحله اول وارد مجلس شدند. ولی در این دوره هر سی نفر از لیست امید در تهران وارد مجلس شدند و کاملا مجلس جدیدی است. و دقیقا از نظر ترکیب اقلیت و اکثریت عکس مجلس پنجم است. از این نظر مجلس دهم شبیه به مجلس دهم است. شما در صحبت هایتان گفتید مردم لیست امید را سربسته قبول کردند، آن را باز نکردند و سربسته به آن رای دادند. آیا می توانید تضمین دهید که این چهره ها که در لیست امید قرار گرفته اند اصلاح طلب یا حامی واقعی دولت هستند و تجربه های پیشین در مورد برخی افراد مثل شورای شهر در این لیست تکرار نمی شود؟ چقدر به تخصص این افراد اطمینان دارید؟ به دلیل تجربه های پیشین، با قاطعیت می توانم اعلام کنم که صلاحیت های سیاسی، سلامت اقتصادی و پاکدامنی و وفاداری، افراد این لیست کاملا آزمایش شده و پس از آن این افراد انتخاب شدند. این افراد ازبین یک لیست 120 نفره که بیش 60 نفر آنها صلاحیت بالایی داشتند باوسواس انتخاب شدند. با توجه به رد صلاحیت مهره های آشنا برای مردم آیا این افراد می توانند جای آنها را پر کنند؟ این افراد به لحاظ شخصیتی افراد برجسته ای هستند. شاید شهرت کمتری داشته باشند اما خواهید دید که با شروع به کار مجلس جدید، نیروهای درخشانی در میان آنها هست و به چهره های جدیدسیاسی برای ایران تبدیل خواهند شد. انتخابات 7اسفند به غیر از انتخابات مجلس، انتخابات مجلس خبرگان رهبری هم برگزار شد. تحلیل شما از نتیجه این انتخابات و ترکیب آینده مجلس خبرگان چیست؟ به نظر من ترکیب کلی مجلس خبرگان نمی توانست خیلی تغییر کند چون رقابت در مجلس خبرگان خیلی محدود بود ولی رای قاطع مردم به لیستی که آقای هاشمی در تهران ارائه کرده بودند و فاصله رای آقای هاشمی با جناب آقای یزدی که به مجلس خبرگان راه پیدا نکرد یا آقای مصباح یزدی پیام سیاسی روشنی داشت. یادمان نرود که از بعد از سال 88 و حوادث آن، آقای هاشمی نماد اعتدال بود و در خطبه تاریخی ایشان که در واقع تبدیل شد به آخرین خطبه ایشان در نماز جمعه، آقای هاشمی جانب کسی را برخلاف القای برخی مخالفان ایشان نگرفت. او در آن خطبه خواستار حل و فصل مسائل بود. همه آنچه در آن خطبه مطرح شد کاملا حکیمانه و در جهت حل بحران سال 88 و برای پر کردن شکاف ها و ایجاد وفاق بین نظام و مردمی که جزء لاینفک این نظام هستند، بود. مردم در ایران جزء لاینفک این نظام هستند و آقای هاشمی داشت تلاش می کرد بین اجزای رسمی نظام و جزء بسیار مهمی از این نظام وفاق ایجاد می کند. از آن سال هیچ کدام از توصیه های آقای هاشمی مورد توجه قرار نگرفت و برعکس مخالفان آقای هاشمی، از این فرصت استفاده کرده و هزینه های سنگینی را به او تحمیل کردند. آقای هاشمی دیگر خطیب نمازجمعه تهران نیست، آقای هاشمی دیگر رئیس مجلس خبرگان نیست. آقای هاشمی بعد از فوت آقای مشکینی (رحمت الله علیه) به طور طبیعی رئیس مجلس خبرگان شد. او از اولین مجلس خبرگان رهبری، نایب رئیس خبرگان بود. بعد دوستان این موضوع را تحمل نکردند و آقای مهدوی کنی به مجلس خبرگان رفتند. باید به این نکته توجه کنیم که در انقلاب اسلامی آقای مهدوی کنی (رحمت الله علیه) منزلت و جایگاه آقای هاشمی را نداشت و این هم د ر تاریخ انقلاب، هم در تاریخ مبارزات انقلاب، هم در دوران اما م و هم دوران پس از ایشان ثبت شده است. هیچ کس نقش و جایگاه آقای هاشمی و خطبه های ایشان در دوران امام را فراموش نکرده است. هیچ کس نقش آقای هاشمی در فرماندهی دوران جنگ، حوادث پس از رحلت امام و انتقال قدرت به رهبری جدید پس از رحلت امام (ره) را از یاد نبرده است. کارهایی که هاشمی در تاریخ جمهوری اسلامی انجام داده را آقای مهدوی کنی انجام نداده است. آقای کنی فرد بسیار محترمی برای همه ما بودند ولی تفاوت معناداری بین جایگاه ایشان با آقای هاشمی در جمهوری اسلامی وجود داشت. با این حال آقای هاشمی با کرامت و بزرگواری کناره گیری کرد و آقای مهدوی کنی رئیس مجلس خبرگان رهبری شد. بعد از فوت آقای مهدوی کنی خیلی طبیعی بود که آقای هاشمی رئیس مجلس خبرگان شوند اما یک عده برای جلوگیری از این موضوع ایستادگی کردند. در این مدت هیچ کاری نبوده که در مورد آقای هاشمی انجام نداده باشند. در نهایت لیستی که ایشان برای انتخابات این دوره خبرگان تایید و اعلام کرد که از این افراد حمایت می کند هم شد لیست انگلیسی. اما با تمام اینها رای هاشمی بالاترین رای بود. هم رای او حدود یک میلیون ا ز آقای مصباح بالاتر بود و هم لیست مورد تایید او در تهران به جز یک نفر رای آورد و همه وارد مجلس خبرگان شدند. آیا این محبوبیت می تواند در نحوه عملکرد مجلس خبرگان موثر باشد و رای به لیست مورد تایید آقای هاشمی چه پیامی داشت؟ به هر حال 6 سال با آقای هاشمی لجاجت شده، او را تخریب کرده اند و به حرف های او توجه نشده، آقای هاشمی بارها گفته است این بحث ها را تمام کنید. بالاخره انتخاباتی برگزار شده و حوادثی به دنبال آن رخ داده است و این ماجراها را نمی توان برای همیشه ادامه داد. او بارها خواستار کمک به آسیب دیدگان حوادث انتخابات سال 88 شده و بارها خواستار آزاد شدن زندانی های آن سال شده است. آقای هاشمی چه چیزی گفت که جزو سران فتنه شد؟ هنوز در جغرافیای سیاسی ایران هیچ کس نزدیک تر از آقای هاشمی به رهبری نیست. به نظرم باید از این رای درس بگیریم و آن، اینکه اگر چه 6 سال هر آنچه بود در مورد آقای هاشمی انجام دادند ولی شناخت مردم از هاشمی رفسنجانی چیز دیگری است و حرف ها و تخریب های هاشمی را جدی نگرفتند و او را یک سیاستمدار می دانند که با مردم همراهی می کند، حرف دل آنها را می زند و از این نظام دفاع می کند. این رای یک درس بزرگ بود که به ما می گوید مردم غیر از اخبار رسمی و شنیدن موضع گیری های خصمانه، دریافت خود را از مسائل روز دارند. در نظام جمهوری اسلامی همانطور که رهبری جزء لاینفک این نظام هستند مردم هم جزء لاینفک دیگر این نظام هستند . میزان مشارکت 62 درصدی مردم در انتخابات و مشارکت 50 درصدی مردم در تهران را چگونه ارزیابی می کنید؟ انتظار این میزان از مشارکت در تهران را داشتید؟ در نرم مشارکت بین 60 تا 75 درصد، 75 حداکثر مشارکتی است که متصور است و با این حساب عدد مشارکت 60 درصدی مردم، رقم قابل قبولی است. البته می توانستیم برای بالاتر بردن میزان مشارکت بهتر از این عمل کنیم. چه کاری برای بالاتر بودن میزان مشارکت باید انجام می دادید؟ با توجه به اتفاقاتی که در گذشته افتاده است یک عده رنجیده اند یا عده ای از دولت رنجیده خاطر هستند و انتظارات بیشتری برای حل و فصل مشکلاتشان داشته اند یا بیکاری و مسائل اقتصادی موجب مکدر شدن آنها شده است. البته اینها زیاد نیست و به نظر من 62 درصد نرم خوب و قابل قبولی برای مشارکت مردم محسوب می شود. در تهران هم مشارکت 50 درصدی، میزان خوبی است. در مورد تهران هم همین پیش بینی را داشتید؟ آخرین نظرسنجی ما مشارکت 47 و نیم درصدی را در تهران نشان می داد البته ما فکر می کردیم حداکثر ظرفیت مشارکت مردم در تهران 55 درصد باشد و با این حساب تهران حدود 5 درصد از مشارکت متوسط کمتر دارد و مشارکت در کشور هم می توانست 5 درصد بالاتر باشد، ولی این میزان مشارکت در کشور و در تهران نرم معقولی است. به هر حال یک عده از رد صلاحیت ها رنجیده شده اند. به نظر من اگر آقای سیدحسن خمینی در انتخابات تهران حضور داشت میزان مشارکت در تهران به 60 درصد می رسید و نرم کشوری را به 65 درصد می رساند. ما امیدواریم منتخبان مردم در مجلس به قدری خوب در همکاری منسجم با دولت عمل کنند و دولت هم در انجام وظایفش خوب عمل کند که در انتخابات ریاست جمهوری میزان مشارکت مردم به 70درصد برسد. Read more: http://www.donya-e-eqtesad.com/news/1024432/#ixzz4200diVzS منبع : دنیای اقتصاد
شنبه ، ۱۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران اکونا]
[مشاهده در: www.iranecona.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها