محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846178008
افشاگری از روش های عجیب ورود خودروهای لوکس در دولت احمدی نژاد/سلاطین پورشه و مازراتی محتاج نان شبند
واضح آرشیو وب فارسی:انتخاب: پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : هفته نامه تماشاگران امروز گزارشی افشاگرانه از روش های عجیب برای ورود خودروهای لوکس خارجی در دولت گذشته منتشر کرد. یکی از جذاب ترین خبرهای هر از چندگاهی رسانه ها، آماری است که از واردات ماشین های گران قیمت و لوکس به کشور داده می شود. اتومبیل هایی که قیمت و تعدادشان چشم ها را از حیرت گرد می کند. نمونه می خواهید؟ گزارش گمرک ایران از کالاهای وارداتی در سه ماهه اول سال جاری، برنج، خودرو و گندم را در صدر واردات نشان می دهد. در بررسی واردات خودرو که در رتبه دومین محصول پرطرفدار برای واردکنندگان گنجانده شده، سه دستگاه خودرو به عنوان گران ترین خودروهای فصل بهار به کشورمان وارد شده اند. در طول این مدت یک دستگاه خودروی پورشه ماکان نو -station wagon- مدل 2015 به رنگ آبی تیره با ارزش 59 هزار و 831 دلار به کشور وارد شده است. در کنار این خودرو اما دو دستگاه بنز نیز در صدر گران ترین خودروهای وارداتی بهار امسال جای گرفته اند؛ دو دستگاه بنز S400 هیبریدی که هر یک به قیمت 125 هزار دلار و از کشور آلمان وارد شده اند. تنها همین سه دستگاه اتومبیل در زمان ورود ارزشی بیش از یک میلیارد تومان داشته اند. خوردروهایی که برای نهاد های سیاسی و تشریفات وارد شده اند. این در شرایطی است که ورود خودرو در دو سال اخیر به کمترین حد خود رسیده و دیگر از صدها دستگاه پورشه و مازراتی که در اواخر دهه هشتاد تا سال 92 به خیابان ها وارد می شدند تا مانور تجمل بدهند، خبری نیست. دولت یازدهم با سیاست هایش جلوی سونامی ورود خودروهای میلیاردی به کشور که بیشترین سود را به کمپانی هایی چون پورشه می رساند، گرفت. همیشه هم آنچه با مرور این اخبار به ذهن متبادر می شود بازرگانان بسیار متمولی هستند که با کارت های بازرگانی و موسسات صادرات و واردات خود پشت این حجم عظیم از مبادلات ارزی و ریالی ایستاده اند. اما سر زدن به گمرک و پیگیری ماجرا شما را با حقیقت مهلکی مواجه می کند؛ اینکه نام های ثبت شده در واردات اتومبیل و بسیاری دیگر از کالاهای گران قیمت، در بسیاری از موارد، شهروندان گمنام و فقیری هستند که در هفت آسمان یک ستاره هم ندارند. هموطنانی که تنها یک کارت بازرگانی به نام شان خورده است تا به شکلی باور نکردنی مبادلات میلیاردی را شکل بدهند که خود ذره ای در آن سهیم نیستند. آنها تنها معبری هستند برای فرار از مالیات و مشکلات عدیده گمرکی. اما این میلیاردرهای زاغه نشین از کجا می آیند و چطور حضوری سایه وار و تراژیک در این تجارت غول آسا و مافیایی پیدا می کنند؟ سلطان پورشه! وارد کننده بیش از 700 دستگاه پورشه به ایران زنی است با نام مخفف «م-د» از روستایی در حوالی بوشهر. مسوولان عالی رتبه گمرک، این خبر را در جمعی خصوصی با گروهی از خبرنگاران مطرح کردند. در سال های اخیر، زنی از آبادی محقری در حوالی بوشهر، در حقیقت بزرگترین واردکننده پورشه به ایران بوده. آن هم در زمانی کمتر از یک سال. ماشین هایی که هیچ وقت این پیربانوی فقیر حتی به خواب هم نمی توانست تصوری از شکوه شان داشته باشد. «م-د» مثل خیلی از مهجور ماندگان این روستاهای دور افتاده، به وسوسه پولی شاید چند صدهزار تومانی، فریب گروهی را خورده است که نمی خواهند ردشان در واردات این کشور پیدا شود و کسی سر از کارشان در بیاورد. پرونده این زن البته مربوط به چند سال قبل است؛ زمانی که وارد کردن خودروهای بالای 2500 سی سی آزاد بود اما قربانیانی چون او بسیارند و حالا نهادهای مسوول با تنظیم مکانیسمی تکنولوژیک برای یافتن افرادی چون او، بسیاری دیگر از این فریب خوردگان را شناسایی کرده اند اما به دلیل خلاء قانونی توان برخورد با مجرمین پرونده ها را ندارند. رندانی که اصلاً قانون به سختی آنها را متخلف می شناسد! چغادک و تنگک و میلیاردهای زاغه نشین مهوش، این روستازاده جنوبی، باید یک مولتی میلیاردر باشد. زنی که بر اساس خوداظهاری اش، بیش از 50 میلیارد تومان از گمرکات مختلف کشور، کالا وارد ایران کرده. لابد او نباید هیچ کم و کسری در زندگی اش داشته باشد. بازرگانی که کارتش چند سال بی فعالیت تمدید می شده ناگهان در چند ماه توانسته وارداتی را با چنین رقمی در پهنای نقشه ایران، از تهران تا بندرشهید رجایی، بازرگان و نوردوز انجام دهد؛ و تازه وقتی موضوع جذاب تر می شود که به اقلام وارداتی دقیق شوید؛ از تجهیزات و قطعات خودرو تا ماشین های راهسازی و بیش از 300 کیلوگرم مواد اولیه پر کردن دندان! این وارد کننده بزرگ اما کجا اقامت دارد؟ او یکی از 533 نفر جمعیت ساکن روستای تنگک است. روستایی که کمتر کسی نامش را شنیده است و در 15 کیلومتری شهرستان بوشهر واقع شده. مهوش یک مغازه کوچک دارد و از فروش جنس های ته لنجی زندگی را می گذراند. او تنها یکی از هزاران نفری است که توسط افراد سودجو برای شان کارت بازرگانی صادر شده. یعنی به سادگی و بدون اینکه احراز هویت شوند و نیازی به مدارک دیگر باشد حسابی در گردش برای شان باز شده و توانسته اند با طی مراحل قانونی صاحب کارت بازرگانی شوند. بعد هم به عنوان یکی از ساکنین استان های مرزی از کارت بازرگانی شان برای واردات میلیاردها میلیارد کالای صنعتی یا مصرفی بهره برداری شده است. مهوش و همه آنهایی که در ادامه، روایت تجارت شان را می خوانید به احتمال فراوان میلیاردرهایی زاغه نشین هستند. فقرایی که طعمه می شوند تا گروهی دیگر، از خلاء قانونی بهره بگیرند و بتوانند از پرداخت مالیات های کلان طفره بروند. تعداد مهوش ها هم بی شک محدود به همین چند نفر نیست و هزاران نفرشان با وسوسه دریافت رقمی معمولا بین 20 تا 25 میلیون تومان، وارد این معاملات می شوند و تبدیل می شوند به بدهکاران بزرگ مالیاتی. آنهایی که با این همه حجم تجارت اما سهم شان همچنان زاغه نشینی ست. شرایط داشتن کارت بازرگانی اینهاست: سه برگ اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگانی جهت اخذ کارت بازرگانی پلمب دفاتر تجارتی ( روزنامه و کل ) در سال جاری و ارائه گواهی پلمب دفاتر تجارتی جهت اخذ کارت بازرگانی یک برگ فتوکپی شناسنامه ( در صورتی که متقاضی شخص حقیقی باشد ) جهت اخذ کارت بازرگانی فتوکپی آگهی تاسیس شرکت و آخرین تغییرات آن ( در صورتی که متقاضی شخص حقوقی باشد) جهت اخذ کارت بازرگانی فیش پرداختی حق الثبت نام در دفاتر بازرگانی جهت اخذ کارت بازرگانی شرایط گرفتن کارت بازرگانی خیلی ساده است. همان کارت هایی که برای اشخاص حقیقی صادر می شوند و آنها حتی بی آنکه روح شان خبردار باشد، تبدیل به غول های واردات می شوند. یکی از مسوولان محلی گمرک در بوشهر به خبرنگار «تماشاگران امروز» می گوید: «پیدا کردن آدم هایی از این دست خیلی سخت نیست. این روستاها پر است از مردم فقیری که همه دنیای شان همین روستا و شاید زندگی بخور نمیری باشد که از پول یارانه دارند. خانه های شان را ببینید، متوجه حرفم می شوید. حالا یکی می آید و 20 تا 25 میلیون تومان به آنها می دهد و بر ای شان کارت بازرگانی می گیرد. کارت هایی که ما اسمش را گذاشته ایم یک بار مصرف؛ یعنی تا پایان اعتبارش، کلی واردات با آنها انجام می شود و بعد هم چون مالیات زیادی برای صاحبان شان ایجاد می کنند، دیگر اعتبارشان تمدید نمی شود. مجازات این نوع فعالیت های اقتصادی در صورتی که بدهکار مالیاتی هم باشد، تهش می شود ممنوع الخروجی یا ممنوع المعامله شدن. آن هم چند سال بعد از پایان اعتبار کارت اینها. حالا برای پیرزن 70 ساله ای که در تمام عمرش حتی تا تهران نرفته، ممنوع الخروجی چه اهمیتی دارد؟ او با آن 20 میلیون، سامانی به زندگی اش داده است. کاری بیشتر از این هم بر اساس قوانین از گمرک یا نهادهای نظارتی دیگر بر نمی آید». «محسن-م- ک» روستای چغادک اطراف بوشهر : «فریده - ح» ؛ او یکی دیگر از این کیس های خاص است. او امسال فعالیتی نداشته اما سال قبل یعنی سال 93، 55میلیارد تومان از بندر رجایی و 10 میلیارد تومان از اروند و خرمشهر کالا وارد کرده است. فریده از روستایی در پنج کیلومتری سنندج که قلعه ای تاریخی دارد و سکنه ای کمتر از 1000 نفر را در خود جای داده، توانسته صاحب کارت بازرگانی باشد. او بیش از هزار ثبت سفارش داشته و به عنوان اظهارکننده، با کارت بازرگانی خود حداقل 65 میلیارد تومان واردات داشته است. هیچ سندی از اینکه تجارت خانه داشته یا در عرصه واردات نامی شناخته شده باشد، به دست نیامده. وارداتش شامل بنزین، قطعات خودروهای لوکس و ماشین آلات صنعتی بوده اند. اینکه بسیاری از قطعات خودروهای لاکچری با کارت بازرگانی فریده به کشور وارد شده اند، این گمانه را قوت می بخشد که بعد از ممنوعیت واردات خودروهای بالای 2500 سی سی، واردکنندگان دارند این خودروها را به صورت سی کی دی (قطعه های جداگانه) وارد می کنند و اینجا در ایران سر هم بندی شان می کنند و می فروشند. برای پلاک کردن شان هم شاید راهکارهای دیگری پیدا کرده اند. «سعید - ق» بوشهر: این بازرگان در بوشهر 50 میلیارد تومان واردات داشته. اگر این رقم را به بیش از 20 میلیارد تومان دیگر که از گمرک های رجایی، امام، تهران، بازرگان و نقاط مختلف دیگر کشور اضافه کنیم، می توان او را یکی از واردکننده های دانه درشت محسوب کرد. او از روغن زیتون تا بنزین و مجدداً تقریباً تمام قطعات خودرو را در این یک سال وارد کرده است. تلاش خبرنگار «تماشاگران امروز» و ارتباط با گمرک بوشهر ما را به شماره ای که از این مرد ثبت شده بود، رساند. شماره ای که چه بسا به خودش هم تعلق نداشت. بعد از تماس با این شماره، پاسخگو که می توانست خود آقاسعید باشد و مضطرب به نظر می رسید، گفت: بله من هستم ؛ یعنی من نیستم ولی ایشان را می شناسم! این شماره به نام آقاسعید ثبت شده. بله. من برایش کار ای پی اس انجام داده ام و در گمرک ثبت سفارش کرده ام. من تا حدودی او را می شناسم. کارت بازرگانی دارند. شما چه نسبتی با ایشان دارید؟ من گفتم که؛ وکالتش را داشتم. شما از ابتدای امسال نزدیک به 50 میلیارد تومان واردات داشته اید؟ والله من فقط ثبت کرده ام، رقمش را نمی دانم. از خودش باید بپرسید. پنج دقیقه دیگر زنگ بزنید شماره را می دهم. ... (5 دقیقه بعد) قرار شد شماره آقای قنبری را به ما بدهید. 0939.... ایشان کار دقیقش چیست؟ کار گمرک. البته من دو ماه است که ندیدمش. من وکالتش را داشتم. تقریباً پادویی اش را می کردم. شما پادویی می کردید؟ او یک بازرگان است و من آویزانش بوده ام. مطمئنی بازرگان است و کارت الکی نداشته؟ نه آقا؛ من چه کاره ام که خبر داشته باشم. من پیشکار ساده بودم. آن وقت ایشان با این سطح معاملات، یک دفتر مشخص ندارد و تلفنش یک خط اعتباری است؟ چی بگم والا، این شماره را به من دادند! بعد از این مکالمه، تلاش ما برای پیدا کردن این دو نفر به جایی نرسید. یعنی شماره دوم که خاموش بود و شماره اول هم بلافاصله و برای همیشه خاموش شد. چغادک یکی از شهرهای استان بوشهر است در مسیر شیراز. تمام جمعیتش بیش از 20 هزار نفر نیست. آدرس ثبت شده برای «محسن -م- ک» ساکن این شهر کوچک است. کارت این بازرگان چندسالی بوده که فقط تمدید می شده تا زمانش برسد و حالا در کمتر از شش ماه 49 میلیارد تومان از بندر بوشهر واردات داشته و 44 میلیارد تومان دیگر هم از بندر لنگه! 27 میلیارد تومان هم از بندر گناوه به کشور واردات داشته و چهار میلیارد تومان هم از بوشهر. از اروند، چابهار و باهنر هم واردات داشته و البته حتی از گمرک فرودگاه امام خمینی. وارداتی که شامل بنزین و انواع قطعات خودرو بوده اند «فریده- ح» ؛ او یکی دیگر از این کیس های خاص است. او امسال فعالیتی نداشته اما سال قبل یعنی سال 93، 55میلیارد تومان از بندر رجایی و 10 میلیارد تومان از اروند و خرمشهر کالا وارد کرده است. فریده از روستایی در پنج کیلومتری سنندج که قلعه ای تاریخی دارد و سکنه ای کمتر از 1000 نفر را در خود جای داده، توانسته صاحب کارت بازرگانی باشد. او بیش از هزار ثبت سفارش داشته و به عنوان اظهارکننده، با کارت بازرگانی خود حداقل 65 میلیارد تومان واردات داشته است «الهام -م» ارومیه : برای این تاجر آدرس یکی از خیابان های اصلی شهر و جلوی مخابرات ثبت شده است و یک شماره آذربایجان. آدرسی گنگ و شماره ای که در نهایت مجدداً مشخص می شود مال خود بازرگان نیست. در ادامه ماجرای پیگیری اش برای تان روایت می شود. این بازرگان اهل ارومیه در ماه های گذشته 394 پرونده وارداتی داشته. او از مرز بازرگان 36 میلیارد تومان واردات داشته. نخ، الیاف پارچه، تلمبه بتن، مجدداً انواع قطعات یدکی ماشین، خازن های ثابت برقی و هیزم، ماشین های خم کردن و پرس علوفه، یاتاقان ماشین و چوب خام از کالاهایی هستند که او واردشان کرده است. تماس برای یافتن این خانم بازرگان ما را به آقایی به نام پیام رساند. شما خانم الهام- م را می شناسید؟ من نماینده شان در گمرک بودم. نماینده حق العمل کار بودم و حق العمل کارم آقای ر-ع بود. این خانم چه کاره هستند؟ تاجر بودند دیگر. واقعاً تاجر بودند؟ والله نمی دانم. من نماینده کس دیگری بودم. من حتی کارت شان را ندیده ام. خودشان را هم ندیده ام. من فقط امضاء می کردم و ماهی 700 هزار تومان حقوق می گیرم. این آدرس ارومیه متعلق به شماست؟ نه والله. من در ماکو هستم. اصلاً دفتر کار هم ندارم. از خانه ام می روم گمرک و حقوق می گیرم. ما اینجا شش هفت کارت بازرگانی داریم که به ما وکالت داده اند. از ابتدای امسال قطعه ماشین و چوب وارد کرده اید. من نمی دانم. فقط رفتم امضاء کرده ام. نقش دیگری ندارم. من برگه ها را امضاء کردم اما نمی دانم چه جزئیاتی داشته. فقط یک سوال: شما سندها را دیدید، غیر از من اسم دیگری نبود؟ شما با آقای ر-ع تماس بگیرید، این هم شماره اش. چون من اسم این خانم را در سندها دیدم، یادم بود. حق العمل کار این تاجر خانم بعد از تماس خبرنگار ما، ابتدا ماجرا را شنید و گفت بعداً تماس بگیریم و دیگر هم پاسخگو نشد! این بازرگان اهل ارومیه در ماه های گذشته 394 پرونده وارداتی داشته. او از مرز بازرگان 36 میلیارد تومان واردات داشته. نخ، الیاف پارچه، تلمبه بتن، مجدداً انواع قطعات یدکی ماشین، خازن های ثابت برقی و هیزم، ماشین های خم کردن و پرس علوفه، یاتاقان ماشین و چوب خام از کالاهایی هستند که او واردشان کرده است این بندگان خدا از کجا می آیند؟ قصه این آدم ها، قصه ای عجیب است. اینها البته یکی از هزاران هستند. در همین تهران هم هستند نمونه هایی از این دست. نزدیک به 15 هزار کارت بازرگانی در دست مردم پایتخت است که خیلی از صاحبان این کارت ها، کارت شان را اجاره می دهند، می فروشند یا مشارکت در سود می کنند. این شهرستانی ها اما قصه های شان متفاوت است. آنها بیشتر به چشم می آیند چون در ازای مبلغی ناچیز، به دلیل کم سوادی و فقر، کمتر متوجه می شوند چه اتفاقی به نام شان رقم می خورد و اصلاً هیچ گاه تا پایان عمرشان پی نمی برند چه استفاده ای از آنها به ازای پول ناچیزی که گرفته اند، شده است. پیدا کردن این افراد، خیلی هم دشوار نیست. در حوالی بنادر و مبادی ورودی کشور، دلالان زیادی در جست وجوی راهکاری هستند برای بیرون کشیدن اجناس مانده در گمرک ها. افرادی که خودشان مشکلات مالیاتی دارند یا اصلاً نمی خواهند هزینه های میلیاردی مالیاتی این واردات بزرگ شان را بپردازند، در ازای بهایی ناچیز، سراغ این قربانیان می روند. سراغ آنهایی که 20 میلیون تومان، دل و دین شان را می برد. همه اینهایی که سرگذشت شان را خواندید، اغلب از شهرهایی عجیب و غریب انتخاب می شوند. هرچه روستاها گمنام تر و صاحبان کارت ها کم سواد تر و دورتر از فضای اقتصاد باشند، احتمال لو رفتن هم کمتر است. البته این شیوه، در یک دهه گذشته، شیوه ای کارا بود. زمانی که سامانه ای هوشمند برای رصد و شناسایی کیس های مشکوک نبود و افراد همه فرم ها را دستی وارد می کردند و اظهارنامه ها تنها در یکی از مبادی ورودی کشور ثبت می شد. «ابوالفضل - ب» از شهرستان گنبد: او بی شک یکی از جالب ترین سوژه هایی بود که همکاران ما در «تماشاگران امروز» در رابطه با این گزارش پیدا کردند. مردی که 35 میلیارد تومان از بندر لنگه واردات داشته و اروند، رجایی، سجافی، پارس، دیلم و بوشهر دیگر مبادی ورودی کالاهای او هستند. برای صحبت با ابوالفضل که کارتش قدیمی بوده اما یک باره به فعالیت افتاده است و این سطح از فعالیت اقتصادی را داشته، تنها یک شماره همراه می توان پیدا کرد. سلام؛ آقای ابوالفضل؟ (صدایی با لهجه بوشهری) نه عامو من ابوالفضل نیستم. این شماره به این نام ثبت شده. خب که چی؟ برای چی می گی؟ شما از ابتدای امسال بیش از 35 میلیارد تومان واردات داشته اید؟ نه این شماره را نمی دانم کی داده. نگاه کن این شماره من را اشتباه داده اند. اشتباه می کنند، این کارت (بازرگانی) اصلاً کار نمی کند. اتفاقاً این کارت امسال کار کرده و بیش از 35 میلیارد هم واردات داشته! بابا بگو شماره من را از این کارت پاک کنند! من اصلاً ربطی با این کارت ندارم! شما الان کجا هستید؟ من جنوبی ام. من اصلاً با این آدم کاری ندارم. رفتم به گمرک هم گفتم از این کارت برای من اس ام اس می آید اما من نه کارمندش بوده ام، نه ترخیص کارش بوده ام، نه هیچی. نمی دانم چرا برای من اس ام اس می آید! چه کاره بوده این ابوالفضل - ب؟ کارت داشته، کارت بازرگانی داشته. تاجر بوده یا از این کارت های یک بار مصرف داشته؟ نمی دانم. به خدا من نمی شناسمش! من اصلا شماره تلفنم از کجا رفته اونجا؟ الکی که شماره شما را ننوشته اند. حتما خودت رفته ای این شماره را نوشته ای و پیگیر ترخیص بوده ای؟ نه من نرفته ام. تو این مدت 57 تا اس ام اس برایم آمده. کلی را پاک کرده ام. هی می زنند که فلان محموله ثبت شد. فلان چیز وارد شد. فلان چیز در مرحله بارگیری است. من اصلاً سر در نمی آورم. من زنگ زدم گفتم چرا برای شماره تلفنم اس ام اس میاد؟ من اصلاً کار هم نمی کنم با این کارت. شما خودت ترخیص کاری؟ بله. من ترخیص کارم ولی این کار را نکرده ام! فقط می خواهیم بدانیم چه چیزی وارد می کردی؟ نمی دانم. من اصلاً ربطی به این آدم ندارم. اصلاً من ربطی ندارم با این کارها. من اصلاً ملوانم! برای خودم هم سؤال و تعجب است که شماره ام از کجا رفته آنجا. این طوری برایت مشکل درست نشود؟ نه بابا. من 70 سال سنم است و 4 تا بچه دارم. دیگر سنم از ترسیدن گذشته! من اصلاً این را نمی شناسم. من بچه بوشهر هستم. نه از او وکالت دارم نه کاری با او دارم. نه کارت بازرگانی دارم و نه چیزی. باور کن من اصلاً کارت بازرگانی ندارم. برایم مرتب اس ام اس میاد. من تو بندر پادویی می کنم. شماره من چطور رفته تو این کارت ؟ از گمرک هی اس ام اس می زنند در سامانه جنس ترخیص شده. برای چی شماره من در این سامانه است؟ خودم هم داخلش مانده ام. شما قبلش گفتی که ترخیص کار بوده ای! نه من از اول ترخیص کار نبودم! کار ملوانی کرده ام! ولی واقعاً چطوری تلفن من رفته در سامانه. نمی دانی من از کی باید سؤال بپرسم؟ گمرک به سمت اصلاحات «گمرک حالا سامانه ای راه اندازی کرده که همه تبادلات وارداتی را به صورت آنلاین ثبت می کند. مثلاً قبلاً یک ارزیاب، بارها را می کشید. از وقتی این کار دیجیتال شد، ما در سه ماه و تنها در یکی از این گمرکات، بیش از 650 درصد افزایش درآمد خروجی داشتیم». این نمونه ای است از تأثیر طرح دیجیتال و سامانه ای که از ابتدای دولت امید در گمرکات کشور به بهره برداری رسیده است. مسعود کرباسیان و دوستانش در گمرک، در این چند سال توانستند با همکاری دولت، روند بی رویه ورود خودرو های لاکچری را تقریباً به صفر برسانند. آنها همچنین با ایجاد سامانه دیجیتال، احتمال اشتباهات یا خدای ناکرده سهل انگاری ها را هم به شدت کاهش داده اند و حالا در پی مبارزه با شکلی دیگر از فساد هستند ؛ کارت های یک بار مصرف بازرگانی. آنها حالا توانسته اند رد خیلی از صاحبان این کارت ها را بزنند و دارند با خیلی از این متخلفین برخورد می کنند اما همچنان دغدغه بزرگ شان، نواقص قانونی است. نواقصی که اجازه سوء استفاده را به سودجویان می دهد. آنها برای برخورد با این پدیده شوم، نیاز به همراهی همه دستگاه های مسوول دیگر دارند تا مانع از فرار مالیاتی گروهی سودجو و قربانی شدن عده ای بی بضاعت در دادوستدی سودآور شوند.
شنبه ، ۱۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انتخاب]
[مشاهده در: www.entekhab.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها