واضح آرشیو وب فارسی:سیاست روز: شاید لازم باشد پیش از نگارش این متن یک جمله ای را به عنوان مقدمه اعلام کنم: «نگارنده علی رغم آنکه در عالم سیاست عددی محسوب نمی شود، اما برخلاف بسیاری شیوخ و زعمای این عرصه، هیچ اعتقادی به تحزب ندارد و بر این عقب ماندگی در دنیای سیاست بر خود می بالد» چندین و چند سال پیش وقتی پشت نیمکت های مدرسه نشسته بودیم، توی کتاب تعلیمات دینی ما حدیثی به ظاهر ساده از نبی مکرم اسلام منتشر شده بود که البته انجام و اعمال آن برای ما سخت و یا شاید غیرممکن باشد: «حق را، هر چند به زیان خود باشد، بگو.» همین حدیث کوتاه و پرمغز هم سبب می شود که وقتی پای حزب گرایی به میان می آید و دوستان برای خود یارکشی می کنند، جای خالی اخلاق اسلامی و حق گویی به وضوح دیده می شود. آن وقت است که منافع حزبی و جناحی باعث می شود برخی ها مهر بر دهانشان بزنند تا مبادا سخنی هرچند به حق بر زبان نیاورند و آبروی حزب! را حفظ کنند. متاسفانه جناح بندی های سیاسی در کشور ما آنقدر از روی مدل غربی خوب مشق شده که آقایان برخی اوقات فراموش می کنند که توصیه دین و رسول و امام چه بوده است. آنقدر حق گویی (ولو به ضرر) کم و انگشت شمار شده است که گویی سوزنی در انبار کاه افتاده باشد. همه این سطور نگاشته شد تا به یک مصداق برسیم. طی چند روز گذشته، فیلم و صوتی از یکی از نمایندگان فعلی و آینده مجلس شورای اسلامی منتشر شد که شاید برای خیلی ها باورکردنی نبود. در این رابطه شاید ذکر چند نکته ضروری باشد. اول آنکه آن رسانه محترم افشا کننده، به احتمال قریب به یقین قصد خیر و صواب نداشته است و این رفتار تنها به خاطر وفاداری به جناح مورد علاقه و تخریب طرف مقابل بوده است. دوم آنکه بنا به هر دلیلی انتشار این اخبار یک توقع به ظاهر ساده اما سخت را ایجاد می کند. اینکه آقایانی که آقای نماینده باادب! را از جناح خود می دانستند، خیلی سریع در مقام مذمت چنین ادبیاتی صدایشان در می آمد و به جای گفتن «انشاءالله که گربه بوده» خیلی صریح چنین هتاکی هایی را محکوم می کردند. سوم آنکه بهتر بود برخی دوستان به جای آنکه فیلم منتشر شده چند سال قبل از رئیس دولت اصلاحات که در یک محفلی به نقل توهین واضحی که باعث انبساط خاطر! خود و اطرافیانشان شده بود اشاره ای نمی کردند و به اصطلاح نبش قبر نمی کردند. این کار جز گروکشی نام دیگری ندارد. چهارم اینکه خوب است مسئولان امر درخصوص چنین رفتار و گفتاری برخوردی جدی و قانونی داشته باشند تا حداقل سایر دوستان! مکنونات قلبی خود را در درون نگه دارند و در جمعی حتی خصوصی دُرفشانی نکنند. پنجم هم آنکه دوستان اصلاح طلب هم فراموش نکنند که «توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند». آنچه به نظر می رسد این است که شمشیر زدن برخی ها نه از مهر و حب اخلاق و نگرانی برای اسلام و مسلمین که ناشی از کینه ای است که حاصل دعواهای بی حاصل حزبی بوده است. یادمان نمی رود که همین دوستان در مقابل برخی توهین های دوستان هم حزبی خود سکوت کردند و دم نزدند و حتی گاهی تشویق هم کردند. یادمان نمی رود که در مقابل هتاکی های سال ۸۸ یاران و سرانشان سکوت کردند و آن وقت نه نگران انقلاب و اسلام بودند، نه اخلاق و قانون. در این باره نکات زیادی را باید گوشزد کرد اما به عنوان نکته پایانی باید گفت: شاید لازم باشد برای برخی مسئولان و نخبگان سیاسی که بر صندلی «مسئولیت» تکیه زده اند کلاس «ادبیات» برگزار کرد. مسئولانی که یادشان می رود مسئول هستند و حق ندارند با هر ادبیاتی سخن بگویند. خواه نماینده مجلس باشند یا مسئولان قوه مجریه و وزرای محترم. یادمان باشد بروز اتفاقی که این روزها درباره آن سخن می گوییم به زیربناها و مقدماتی برمی گردد که متاسفانه به خاطر منافع حزبی یا درمقابلشان سکوت کردیم یا تشویق به بی ادبی. منظورمان دوستان هر دو جناح یا شاید بهتر بگوییم هر سه جناح است. بله دقیقا با شما هستیم آقای...
جمعه ، ۱۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیاست روز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]