تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805313748
آبخیزداری؛ راهکاری برای برون رفت از بحران
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: آنچه در پی آمده است نگاهی داردبه موضوع بحران آب و راهکارهای برون رفت از آن که بخش اول آن را در شماره قبل ملاحظه کردید و اینک بخش دوم را می خوانید: *** محمدحسین منتظریون دبیر کل فرسایش رسوب شرکت مدیریت منابع آب ایران هم در این میزگرد اظهار داشت: آمارهای کاهشی مورد تاییدهستند. ما چند سالی است دچار پدیده تغییر اقلیم شده ایم و دیگر آن روان آب ها و بارندگی ها را نداریم. کشور ما، کشوری خشک و نیمه خشک است و با احداث سدهای مخزنی در وزارت نیرو که نقش مهار سیلاب ها را داشتند، در این چند سال خیلی به مدیریت آب کشور کمک شد. سازه های ما در وزارت نیرو نقش مهمی را در تامین منابع آب کشور ایفا کردند. اما این سازه ها پس از اجرا و بهره برداری باید مدیریت شوند. یکی از مسائل بهره برداری که الان واقعا معضلی برای ما شده است بخصوص در برخی از حوضه های کشور مثل حوضه های غربی و جنوبی کشور، مسائل فرسایش و رسوب است. وی گفت: ما حال حاضرحدود ۵۲ میلیون هکتار حوضه سد داریم. یعنی حوضه هایی که روی رودخانه هایشان سد یا سد هایی ایجاد کرده ایم، ولی متاسفانه به لحاظ فرسایش و رسوب و مشکلاتی که در این حوضه ها داریم و مخازن سدهای مان با چالش بد رسوب گذاری مواجه شده است. ما از سالهای پیش به همراه سازمان جنگل ها و مراتع و آبخیزداری کمیته ای را تشکیل دادیم که بتوانیم حوضه را خوب مدیریت کنیم و حداقل بتوانیم سرعت افزایش رسوب گذاری در مخازن سدها را کاهش دهیم. عددی که در مورد فرسایش و رسوب در سدها روی آن متفق القول هستیم حدود ۲۵۰ میلیون متر مکعب در سال است. یعنی هر ساله در مجموع چیزی در حد یک سد مثل سد امیرکبیر یا سد کرج بخاطر رسوباتی که پشت سدها جمع می شود، آب از دست می دهیم. منتظریون گفت:پدیده تغییر اقلیم کار ما را مضاعف کرده است. از این جهت که پدیده های سیلاب و خشکسالی دو روی یک سکه هستند. تغییر اقلیم باعث شده آورده هایی که وارد سدهای مان می شود، اکثرا آورده های سیلابی باشند و همین آورده های سیلابی هستند که بخش عمده ای از رسوبات ورودی را به مخازن سدهای مان با دبی بالایشان را تشکیل می دهند. وی اضافه کرد: ما از هر پیشنهادی که بخواهد در حوضه ایجاد ساماندهی کند، استقبال می کنیم. اما باید بالاخره قبول کنیم ارگان وزارت نیرو بحث تامین آب کشور را بر عهده دارد. از مجموع ۳۸۰ مخزن کشور ،در حدود ۹۵ درصد وزنی مخازن سد های ما نقش تامین آب شرب را دارند. تامین آب شرب هم هیچ ریسکی را نمی پذیرد. سالانه چیزی در حدود یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون متر مکعب مصرف آب کلان شهر تهران است.۵ سد به این شهر آب می دهد. ما اگر بخواهیم ذره ای در مورد تامین آب شرب کوتاهی کنیم، از ما پذیرفته نمی شود. متاسفانه مخازن آب های زیرزمینی ما مخازن چندان سالم و ایمنی نیستند. ما خیلی نمی توانیم بر روی این مخازن برنامه ریزی بلند بالایی داشته باشیم. مخازن زیر زمینی هم با مشکلاتی که دارند، بحث فرو نشست هایی که در مناطق مختلف وجود دارد و کاهش ظرفیت آبدهی چاه ها- منابع خیلی مطمئنی نیستند. بنابراین مقدار آبی که در پشت سدهای مان باید نگه داری شوند، موضوعی حیاتی برای ما است. تمام اقداماتی که بناست در حوضه انجام شود را قبول داریم ولی به شرطی که بر کمیت و کیفیت منابع آب سطحی ما خللی وارد نشود و ما بتوانیم نقش آبرسانی را به نحو احسن انجام دهیم. در ادامه این میزگرد همچنین جعفری بی بالان رئیس گروه برنامه ریزی آب و آبفا اظهار داشت :ما در بحث مدیریت دچار مشکل هستیم. درست است که منابع آب و بارش های ما کم شده و در ۸ سال اخیر به ۲۰۳ میلی متر رسیده، ولی این را نمی توان کاملا مربوط به بحث تغییر اقلیم مرتبط بدانیم. هنوز هم در محافل جهانی بین کسانی که در مورد تغییر اقلیم و تغییرات اقلیمی که برگشت پذیر است، بحث می کنند، تفاوت ایده وجود دارد. در حوضه کرخه، اگر روند دما و بارش را بررسی کنیم که پارامترهای تاثیر گذاری روی تغییر اقلیم است، عملا تغییرات کاهش چندان و خاصی ندارد که نشان دهد تغییر اقلیم اتفاق می افتد. اما چیزی که مشاهده می شود این است که روان آب این حوضه به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و کاهش پیدا کرده است. همین الان ما حتی برای طرح های توسعه ای کشاورزی در حوضه کرخه ای که یکی از پر آب ترین حوضه های ما بود ،دچار مشکل هستیم. بررسی ها نشان می دهد برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی بالادست عملا باعث شده است آب حوضه کرخه کم شود. وی اضافه کرد:وقتی جمعیت افزایش می یابد ما سیاست هایی داریم که می خواهیم غذا را در داخل کشور تولید کنیم. همه چیز را می خواهیم متکی به خودمان باشد. ولی برای این خوداتکایی ضمن اینکه ما وابسته به کشورهای دیگر نباشیم باید بتوانیم از منابع پایه خود محافظت کنیم. بنابراین بحث مدیریت خیلی بیشتر از کاهش بارش تاثیر گذاشته. به هر حال بر شبکه سنجش ما سازمان هواشناسی جهانی صحه می گذارد و پراکندگی تقریبا مناسبی در کشور دارد. اگر ما بگوییم اعداد و ارقام قابل اتکا نیست، طبیعت کار خود را می کند و به ما این آگاهی را می دهد که دچار مشکل هستیم. بخصوص در آب زیرزمینی؛ چرا که آب زیرزمینی در برابر دیدگان نیست و تصور می کنیم اتفاق خاصی نمی افتد. رئیس گروه برنامه ریزی آب و آبفا گفت:در مورد بحث آبخیزداری و آبخوان داری ما از واژه های متفاوتی استفاده می کنیم. مثلا وزارت نیرو می گوید تغذیه مصنوعی، در سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری می گویند: آبخوان داری. ما در مفاهیم اصلی و کارهای اصلی مشکلی با هم نداریم. ما خیلی هم از این کارها استقبال می کنیم. ولی باید هماهنگی هایی صورت بگیرد تا ما از کارهای مجرد جلوگیری کنیم و بتوانیم با همکاری یکدیگر در قالب علمی مدیریت آب را درست انجام دهیم. چون آب خود یک مقوله فرابخشی است و بر همه چیز تاثیر می گذارد و نگاه بخشی را نمیپذیرد. آرش ملکیان عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران هم گفت: ما متاسفانه نوع نگاه خود را به طبیعت عوض نکرده ایم. ما هنوز توسعه را با ساخت و ساز و مدیریت آب را با مدیریت منابع آب اشتباه می گیریم. بایستی نوع دیدگاهمان را عوض کنیم. بسیاری از روندها در متغیرهای اقلیمی در حال عوض شدن است. البته وقتی در جایی می بینید که این روند تغییر نکرده باید این شک را کنید که داده شما کم است. وقتی که داده کم است، ممکن است نتوانید معنای این روند را متوجه شوید، ولی این که بگوییم روند وجود ندارد، شاید درست نباشد. وی افزود: وقتی صحبت از تغییر اقلیمی می کنیم، قرار نیست همه فلات ایران به یک مدل تغییر کند. حتی ممکن است بعضی جاها افزایش داشته باشیم. در بعضی حوضه ها حتی افزایش روان آب داریم. چرا؟ چون اگر گرم شدن صورت بگیرد، ذوب برف ها بیشتر اتفاق می افتد. بنابراین شما انتظار کاهش روان آب دارید، ولی داده شما افزایش روان آب را نشان می دهد. ملکیان ادامه داد:تصور می کنم ما بحران آب نداریم ،بحران مدیریت منابع آب داریم. ما بسیاری از موارد را اشتباه می گیریم و به جای این که به بهره وری پایدار فکر کنیم به بهره وری فکر می کنیم و در مورد این که در یک یا ده کیلو متر آن سوتر چه اتفاقی می افتد، هیچ تصور و ایده ای نداریم. ما به بارورسازی ابرها فکر و به این که اگر رطوبت در منطقه ای گرفته شود و به کاهش رطوبت در منطقه ای دیگر بینجامد، فکر نمی کنیم. همین بخشی نگری و سطحی نگری است که ما را دچار مشکل می کند. وی افزود: بسیاری از سازمان های بین المللی مثل یونسکو و فائو کشور ما را با توجه به اینکه ما چندین هزار تجربه گذراندن خشکسالی های شدید را داریم، به عنوان کشوری که می تواند آب را مدیریت کند، قبول دارد. چرا ما از این ظرفیت ها و پتانسیل ها استفاده نکنیم؟ اگر آن خلا مدیریتی {از میان برداشته شود} که با هم نشستن و با هم صحبت کردن نه در کاغذ بلکه در عمل است، خیلی از مشکلات را حل می کنیم. شریفی عضو ستاد توسعه آب معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در ادامه گفت: مساحت کشور ما یک میلیون و ششصد و چهل و هشت هزار کیلومتر مربع است که اگر آن خرده آخر کشورمان را حساب کنیم، بیشتر از مساحت هلند می شود. مساحت گیلان و مازندران هم کمی بیشتر از مساحت هلند است که اگر خوب مدیریت می کردیم حداقل به اندازه هلند باید صادر کننده بودیم. هلند با آن شرایط سختی آب و هوایش و بارندگی کمتر از ما و شرایط بد خاک دومین صادر کننده محصولات کشاورزی است. بعضی مناطقش حتی ۱۰ تا۲۰ متر پایین تر از سطح دریا است.اما ما در کشورمان دربعضی جاها در یک هکتار ممکن است چهل تن محصول هم برداشت نکنیم آنجا از هر هکتار ۱۲۰۰ تن محصول برداشت می کنند. وی گفت:جو سد سازی در ۲۰تا ۳۰ سال گذشته آنقدر شده که عمده منابع کشور را به خود اختصاص داده؛ حتی در وزارت نیرو بخش هایی که به آب زیرزمینی برمی گردد هم درصد بسیار کمی از اعتبارات را به خود اختصاص می دهد. دلیل این امر هم در حقیقت سیستم چانه زنی بالا به پایین اقتصاد نفتی ماست. سد یک چیز ملموس فیزیکی قشنگ و پر پرستیژ است که خیلی از استان ها دنبال آن هستند که به اصطلاح نماد قابل رویتی را در شهر داشته باشند. حالا با این سیستم چانه زنی سالی ۳تا ۵ هزار میلیارد تومان تخصیص داده شده است. الان میزان آبی که از سدها به کشاورزی داده می شود بین ۹ تا ۱۵ میلیارد مترمکعب است. حالا ممکن است شما بپرسید این مقدار آب به چند نفر می رسد. اگر ما پنج میلیون خانوار کشاورز داشته باشیم که تقریبا ۲۵ میلیون نفر را شامل می شود و بخش منابع طبیعی را کنار بگذاریم شاید کمتر از یک درصد این سرمایه گذاری به دست بهره دارانش می رسد. لذا کل اعتباری که به آبخیزداری اختصاص داده شده در طول این سی سال شاید به اندازه اعتبار سد کرج نبوده است. عضو ستاد توسعه آب معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری گفت:اگر ندانیم در گذشته اشتباهی مرتکب شدیم و روال سرمایه گذاری ما غلط بوده است. ما برای سد کرخه اعتباری که پیش بینی شده بود با ۱۷ میلیارد تومان توجیه اقتصادی اش شروع شد و فکر می کنم با حدود ۵۰۰ میلیارد تومان تمام شد. ما الان برای شبکه هایش بیش از ۷۰۰ تا۸۰۰ هزار میلیارد تومان پول نیاز خواهیم داشت. این در حالی است که نزدیک بیست سال است که این سد افتتاح شده و هیچ استفاده ای هم نبردیم. ۶۰ هزار هکتار زیر سد کرخه به صورت سنتی آبیاری می شد که الان هم همان مقدار است. وی افزود:یکی از مسائلی که وجود دارد این است که آبی که الان پشت سدهای ما جمع شده در معرض تبخیر است ؛به طوری که متاسفانه بیش از پنج ،شش میلیارد متر مکعب آب از پشت سدها مستقیم تبخیر می شود؛این در حالی است که کل ظرفیتی که به کشاورزی تخصیص می دهند معادل۲۰ میلیارد متر مکعب است و حتی در بعضی از سال ها به کمتر از ۱۰ میلیارد متر مکعب می رسد. اگر در واقع آن سدها هم پرآب نشوند که بعضی سال ها نمی شوند. با توجه به سطح گسترده تبخیر که بین هزار و چهار میلی متر تا چهارهزار میلی متر است، می توان به جای سدسازی، آب را به نحو دیگری حفظ کرد. شریفی گفت: اگر ذخیره سازی یک متر مکعب آب توسط سدسازی مثلا دو هزار تومان است، این هزینه با اقدامات آبخیزداری به یک دهم تا یک بیستم می رسد. البته منکر اثرات خوب سد سازی نمی خواهم بشوم. بالاخره آن هم در جای خودش می تواند مفید و ارزشمند باشد. اما در کشور ما بعضی اوقات خوب فکر نمی شود و از آن در جای مفید استفاده نمی شود و آب را در جایی که نباید، نگه داشته ایم و این امر باعث شده است که آب تبخیر و شور شده و باعث فرار آب از گسل شود. مثلا در سد لار ما چقدر توانستیم ذخیره آب داشته باشیم. هرچقدر آب جمع کنیم آب از گسل خارج میشود و معلوم نیست کجا می رود. در بسیاری از سدهای ما همین اتفاق می افتد. منتهی ما هیچ مونیتورینگ و پایشی روی آن نداریم. ادامه دارد
جمعه ، ۱۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها