محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829573411
در سالگرد درگذشت رهبر ملی شدن صنعت نفت مطرح شد در خواست رفع محدودیت از مزار مصدق
واضح آرشیو وب فارسی:اندیشه ها: سایت خبری تحلیلی اندیشه ها: اکنون هم زمان با سالگرد مرگ دکتر مصدق، تعدادی از فعالان ملی و ملی - مذهبی با انتشار نامه ای خواستار رفع ممانعت از ورود به آرامگاه دکتر محمد مصدق شده اند.سایت خبری تحلیلی اندیشه ها : نزهت امیرآبادیان: وصیت کرده بود که در ابن بابویه در کنار شهدای سی ام تیر دفن شود، محمدرضا پهلوی بود که رضایت نداد و به پسرش غلامحسین خان پیغام داد که در همان قلعه ای که بود، دفن شود. همان قلعه ای که خانه و زندانش بود و محل دفنش شد. سال ها گذشت دیگر شاهی در کار نبود، اما پیکر نخست وزیر ایران و رهبر ملی شدن صنعت نفت در احمدآباد به امانت ماند، در انتظار اذن و اجازه ای برای دفن در کنار یاران سی ام تیر. باز سال ها گذشت؛ این بار معلوم نیست چرا و براساس کدام سیاست و مصلحت درِ قلعه احمدآباد بسته شد؛ خانه ای که در آن سال ها به موزه تبدیل شده بود. خانواده دکتر مصدق، قلعه احمدآباد را متعلق به تمام ایرانیان می دانند و از همین رو در سال ۱۳۷۳ برای حفاظت و مرمت آن وقف نامه ای تهیه شد و هیأت امنایی مرکب از مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی، دکتر محمود مصدق، دکتر نورعلی تابنده، داریوش فروهر، علی اردلان، حسین شاه حسینی و سیدجواد مادرشاهی برای نظارت بر این مهم برگزیده شدند. با مرگ برخی از اعضا، کسانی چون مهندس عزت الله سحابی، دکتر ابوالقاسم فروزان، خسرو سیف و قاضی خزاعی در هیأت امنا جایگزین آنان شده اند. از زمان ریاست محمود احمدی نژاد بر دولت دهم، درِ قلعه احمدآباد بسته شد. مصدق در خاطراتش با اشاره به تبعید سیاسی به احمدآباد می نویسد: «دادگاه نظامی مرا به سه سال حبس مجرد محکوم کرد که در زندان لشکر۲ زرهی آن را تحمل کردم. روز ۱۲ مرداد ۱۳۳۵ که مدت آن خاتمه یافت به جای اینکه آزاد شوم به احمدآباد تبعید شدم و عده ای سرباز و گروهبان مأمور حفاظت من شدند. اکنون که سال ۱۳۳۹ خورشیدی تمام نشده مواظب من هستند و من محبوسم و چون اجازه نمی دهند بدون اسکورت به خارج [قلعه] بروم در این قلعه مانده ام و با این وضعیت می سازم تا عمرم به سر آید و از این زندگی خلاصی یابم.» اکنون هم زمان با سالگرد مرگ دکتر مصدق، تعدادی از فعالان ملی و ملی - مذهبی با انتشار نامه ای خواستار رفع ممانعت از ورود به آرامگاه دکتر محمد مصدق شده اند. متن کامل این نامه به شرح زیر است: به نام خدا هم میهنان گرامی! چنانکه آگاهی دارید، پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷، نخستین اجتماع انبوه مردم ایران در ۱۴ اسفند ۵۷ در مزار شادروان دکتر محمد مصدق برای پاسداری از خدمات صادقانه ایشان به ملت ایران به طور خودجوش صورت پذیرفت. پس از آن، همه ساله این سنت ملی و دینی از سوی مردم ایران تکرار می شد. متأسفانه با روی کار آمدن دولت نهم و دهم از برقراری این سنت ممانعت شد، باوجود درخواست های مکرر از مراجع قانونی هیچ گونه پاسخی دریافت نمی شد. با روی کارآمدن جناب آقای روحانی، ریاست محترم جمهوری اسلامی و ارسال دو نامه در سال جاری بدین منظور، متأسفانه روش دولت نهم و دهم بر خلاف انتظار ادامه یافت. امضاکنندگان این نامه از مسئولان مملکتی انتظار دارند این حداقل قدردانی از خدمات آن مرد بزرگ تاریخ معاصر ایران را از مردم ایران دریغ نفرمایند. دکتر محمود مصدق، دکتر ابراهیم احدی، مهندس بامداد ارفع زاده، دکتر تقی خزاعی، دکتر فریدون سحابی، خسرو سیف، مهندس حسین شاه اویسی، حسین شاه حسینی، دکتر ابوالقاسم فروزان، دکتر حسین مجتهدی، مهندس علی اکبر معین فر». غربت احمدآباد نه تابلویی، نه علامتی، به احمدآباد که می رسی اگر از اهالی ده نپرسی، نمی توانی خانه، زندان و محل دفن مصدق را پیدا کنی. پیرمحمد احمدآبادی در همین باغ و خانه محصور میان درخت ها، سخت ترین و آخرین سال های عمرش را سپری کرد. احمدآباد برای نخست وزیر ایران و رهبر ملی شدن صنعت نفت رنج خانه بود. دکترغلامحسین مصدق پسر او دراین باره می نویسد: «در طول مدتی که در محدوده احمدآباد مجبور به اقامت بود چون حشرونشری نداشت روحا از زندگی مقید رنج می برد. برای ما هم بیش از هفته ای یک بار فرصت دیدار معین نشده بود. پدرم در تبعید احمدآباد بود که مادرم از دست رفت و تألمی تازه بر غم های درونی دیگر بابا افزوده شد. او که حقیقتا از درگذشت مادرم ملول شده بود در غالب نامه هایی که به تعزیت دهندگان خود می نوشت، یادآور می شد که از این زندگی به تنگ آمده است و می خواهد از رنج و صدمه آن خلاص شود. در حبس و تبعید کسی که دل به دل او بدهد نبود؛ ناچار در اتاق با تنهایی خویش می زیست. در احمدآباد گاهی در باغ و مزرعه گردش می کرد و باز به گوشه عزلت اجباری که پیش از شهریور ۱۳۲۰ هم بدان خو کرده بود، می آرمید. مقصود آن است که در سراسر دوران حبس و تبعید که به خاطر عشق وطن و خدمتگزاری بدان برایش پیش آمد، رنج بسیار برد.» شاه پهلوی با کودتای ٢٨ مرداد، او را به زندان خانگی فرستاد؛ کودتایی که با حمایت آمریکا و انگلیس سازماندهی و اجرا شد. دولت انگلیس مشخصا از شخص مصدق کینه داشت. در سال های ١٣٢٨ تا ١٣٢٩ خورشیدی شرکت نفت ایران و انگلیس در ایران صاحب بزرگ ترین پالایشگاه نفت جهان بود. به نوشته یرواند آبراهامیان، این منبع برای خزانه بریتانیا سالانه ٢٤ میلیون پوند درآمد مالیاتی و ٩٢ میلیون پوند درآمد ارزی به همراه داشت. در این بین تصویب قانون ملی شدن نفت، موجب درگیری مستقیم مصدق با دولت بریتانیا شد. انگلیسی ها، مالک ٥٠ درصد سهام شرکت نفت انگلیس و ایران بودند و نمی خواستند ملی شدن را به طور کامل بپذیرند. اگرچه بریتانیا و آمریکا و شاه با کودتا به اهداف کوتاه مدت خود که شامل براندازی حکومت مصدق، بازگرداندن شاه و استقرار استبداد سلطنتی بود، دست یافتند اما هرگز نتوانستند به هدف طولانی مدت خود؛ یعنی سرکوب جنبش ملی مردم ایران دست یابند. امروز قطعا مهجورماندن یاد و آرامگاه مصدق به سود کسی نیست. دکتر مصدق در بخشی از دفاعیات خود در سی وچهارمین جلسه دادگاه می گوید: «موجودیت من و امثال من دربرابر حیات و استقلال و عظمت و سرافرازی میلیون ها ایرانی و نسل های متوالی این ملت کوچک ترین ارزشی ندارد و از آنچه برایم پیش آمد، هیچ تأسف ندارم و یقین دارم وظیفه تاریخی خود را تا سرحد امکان انجام داده ام». نام مصدق و یاد او امروز بخشی از تاریخ حیات، استقلال و عظمت مردم ایران است. شرق
جمعه ، ۱۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اندیشه ها]
[مشاهده در: www.andishehha.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها