محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829545230
سلحشورکارگردان بود یا مبلغ مذهبی؟/آیا فرج الله کاری کرده که موجب رضایت امام زمانش باشد؟
واضح آرشیو وب فارسی:هم اندیشی: صبری که بر لب های خشکیده «مهدی نریمان»ِ گردان کمیل در فیلم زیبای «پرواز در شب» جاری گشته بود و او را از همه هنرمندان زمانش متمایز می کرد. دیالوگ هایی که با تمام وجود نقشی برگرفته از سقایی حضرت عباس را بر پرده سینما جاری می ساخت.پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: «فرج الله»ِ سینمای ایران همواره از تعهد و ارزش ها در سینما سخن می گفت و علیرغم تمام ناملایمات تا پایان عمر لحظه ای از موضع خود کوتاه نیامد: سینما باید دینی شود؛ نسبت میان سینما و دین باید تبیین و شفاف شود؛ ما سینمای دینی می خواهیم؛ سینمای ما چرا از مسیر دین حرکت نمی کند؛ چرا سینما و... بسیاری گزاره های دیگر ازاین دست که همواره یک پایه ثابت آن ها دین بود. حرف هایی که برخی را خوشحال می کرد. خوراک بسیاری از رسانه ها بود و احیاناً موجبات رنجش برخی دیگر را فراهم می آورد. سخنانی از سنخ غیرت دینی و مذهبی که از او یک چهره مصمم و دلچسب و در نظر برخی اهالی سینما، متعصب ساخته بود. اما حتی تمام آن ها که اطلاق متعصب به او می دادند در مواجهه با ایشان برای اعتقاداتش و پایبندی او به ارزش ها احترامی قائل می شدند. پافشاری اش بر دین تا اندازه ای بود که هرگز حاضر نشد او را یک سینماگر بنامند بلکه بارها و بارها اعلام کرد که دوست دارد او را مبلغ دین بدانند؛ مبلغی که تنها ابزار تبلیغش متفاوت است. او سینما را در خدمت دین می خواست و بهترین شاهد مثال برای اثبات این مدعا موضوع بحث دائمی نسبت دین و سینما بود که شاه بیت تمام جلسات و گفتارهایش بود و تمام تکاپوی هستی خود را در مسیر این ادعا سپری کرد. به خاطر دارم در میان تمام روزهای گفتگو در باب نسبت میان سینما و دین، یک روز صبح زمانی که قرار شد برای انجام کاری دو نفری به سمت قم حرکت کنیم، در راه، بعد از گفتگوی فراوان در باب مؤلفه های سینمای دینی از من سؤال عجیبی پرسید. سؤالی که همچنان طنین با صلابت صدایش را در گوشم می پیچد و نهیب شوک آور آن سؤال اساسی را برایم زنده می گرداند: «تابه حال با خودت فکر کرده ای که کدام یک از کارهای فرهنگی و هنری ات موجبات رضایت امام عصر(عج) را فراهم می کند و کدام یک نمی کند؟» شوکه شده بودم این سؤال به ظاهر بدیهی همان سؤالی است که هیچ گاه به خودم اجازه پرسیدنش را نمی دادم. به سرعت نامه کردار فرهنگی ام در مقابل چشمانم آمد. ضربانم تغییر محسوسی کرد و در ذهنم مرور کردم که بچه مسلمان! به کدام امام تابه حال اقتدا کرده ای و خود را مکلف به پاسخگویی در محضر کدام ولی می دانی؟! یک دنیا ادعا و یک جهان لکنت کلام و اعوجاج در سخن. زبانم توان پاسخگویی نداشت. حدیث نفس من در مقالات به اصطلاح مطنطن سینمایی به راستی بیان چیست و این همه ادعا و ادعا... . قدری سکوت کردم؛ از آن دست سکوت هایی که بوی ناکامی و خجالت و تغابن می دهد. عمر ازدست رفته، و نکته عمیق و بدیهی درنیافته. به قول سعدی: ای تهیدست رفته در بازار ترسمت پر نیاوری دستار ای که پنجاه رفت و در خوابی مگر این پنج روزه دریابی حاجی به سرعت متوجه ماجرا شد و این که دست های خالی و لرزان مرا پشت فرمان به وضوح مشاهده کرد. برای این که خاطر مرا آسوده کند سریع نوک پیکان سؤال را به سمت خودش نشانه رفت و گفت: «این سؤالی است که مدت ها ذهنم را مشغول کرده... فرج سلحشور آیا کاری کرده که موجب رضایت امام زمانش باشد؟» و باز ادامه داد: «یا این که در کارنامه فرج سلحشور نقطه یا نکته ای هست که اگر ولی زمان آن را مشاهده کند موجب سرافکندگی من شود؟» موضع جالبی بود. من به روشنی اهمیت این سؤال را برایش می فهمیدم. سؤالی که پاسخش مهم تر از مرگ و زندگی برایش بود و این را به روشنی می توانستی از فحوا و نحوه بیانش درک کنی. زمانی که در سکوت جاده و مکث چند لحظه ای، پیش از زبان، چشمانش با اشک پاسخ آن را داد: «من امروز خوشحالم که بعد چند ماه مرور در کارنامه هنری ام می توانم این ادعا را داشته باشم که هیچ نقطه ای را نیافتم که موجب سرافکندگی من در مقابل امامم باشد.» لحن آرام اما محکم او و کلماتی که با موسیقی اشک هایش زیباترین سکانس زندگی پر بارش را در مقابل دیدگان من رقم می زد. تنها این افسوس را برایم جاری می کرد که این لحظه باید به ثبت دوربین ها می رسید اما دریغ. ادامه داد: «هر چند می دانم این همه افعال و کردار من برگ سبز است تحفه درویش اما چه باک که این تمام بضاعتم بود و تلاشم را کردم که کم فروشی نکرده باشم.» امروز وقتی این خاطره را مرور می کنم با خودم می اندیشم سلحشور و کارنامه او چه عناصری را داشت. مردی که از حوزه هنر و اندیشه اسلامی در آغازین روزهای انقلاب فعالیت های هنری خود را آغاز کرد با «توبه نسوح» همه را به مساجد و مراکز اکران آپاراتی فیلم کشاند و دعوت به توبه را برای عموم مخاطبان فریاد زد. صبر را بر گونه اساطیری «ایوب نبی» مشاهده کرده و ترسیم نمود و ابتدا در سالن و نمایش و بعد در قاب تلویزیون برای عموم مردم از صبر بر مصائب و تمکین امر پروردگار و تقدیر محتوم انسان ها گفت؛ زمانی که مهم ترین نیاز سرزمین ما با وجود مشکلات جنگ تحمیلی و نارسائی های بعد از انقلاب عنصر صبر و پایداری بود. صبری که بر لب های خشکیده «مهدی نریمان»ِ گردان کمیل در فیلم زیبای «پرواز در شب» جاری گشته بود و او را از همه هنرمندان زمانش متمایز می کرد. دیالوگ هایی که با تمام وجود نقشی برگرفته از سقایی حضرت عباس علیه السلام را بر پرده سینما جاری می ساخت. اراده دینی را بر قامت «مردان آنجلس» به تصویر کشید و توحید مردان خدا در روزگار عسرت و تنهایی را مقابل دیدگان تماشاگران تلویزیون قرار داد و از همگان بار دیگر ایمان را مطالبه کرد و یاری خدا را در سخت ترین پیچ های زندگی یادآوری کرد و در نهایت با «یوسف پیامبر» مهم ترین رکن حقیقت تشریعی عالم یعنی ولایت را به زیباترین شکل ممکن بر سفره جان زیباپسند انسان ها قرار داد. موضوعی که این بار در مرزهای ایران محدود نشد و بسیاری از انسان های دیگر نقاط کره زمین را هم بهره مند از این موهبت معنایی گردانید. به راستی کارنامه «فرج الله سلحشور»ِ مبلغِ دین، چیزی جز دین را در خود ندید و هر چه او ساخت و ارائه کرد سنخیتی عجیب با اعتقاداتش داشت. و جالب این جاست که اعتقادات او -یا همان آثارش- به اعتبار آمار، او را به عنوان پربیننده ترین کارگردان ایرانی به جهان معرفی کرده. روحش شاد و راهش پر رهرو باد بنقل از کانال تلگرام سیدمحمد حسینی م
پنجشنبه ، ۱۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هم اندیشی]
[مشاهده در: www.hamandishi.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها