محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846475838
انتقاد صریح کارگردان بادیگارد از رئیس دولت یازدهم؛ راس هرم اجرایی کشور بر خلاف لباسی که بر تن دارند هیچ نسبتی با فرهنگ و هنر ندارند ضروری است که هنر و فرهنگ ذیل سیاست جا نگیرد
واضح آرشیو وب فارسی:سنگر ما: ابراهیم حاتمی کیا کارگردان فیلم سینمایی “بادیگارد” در انتقاد از انفعال مدیران سینمایی دولت یازدهم معتقد است که متأسفانه رأس هرم اجرائی کشور برخلاف لباسی که بر تن دارند، هیچ نسبتی با هنر و فرهنگ ندارد. به گزارش سرویس فرهنگی “سنگرما” بخش هایی از گفتگوی حاتمی کیا با روزنامه شرق را در ادامه می خوانید: *انتقاد صرفا به ایوبی و جنتی برنمی گردد. متأسفانه رأس هرم اجرائی کشور برخلاف لباسی که بر تن دارند، هیچ نسبتی با هنر و فرهنگ ندارد و در این آشفته بازار وقتی زیردستان نیز از سربازانی انتخاب شوند که دغدغه این بحث را ندارند و اگر لازم به ایستادن پای اصولی باشد؛ چون خصلت ایستادگی نیاموخته اند، با هر باد موافق و مخالفی جا به جا می شوند و رفتارشان پر از تناقض های مدیریتی است. *آقای ایوبی و جنتی هر دو از عالم دیپلماسی به عالم فرهنگ آمده اند. عالم دیپلماسی با عالم فرهنگ فاصله ای به تناسب وسط تنور و بیرون از تنور دارد. ظاهرشان خیلی به هم شبیه است؛ کت و شلواری هستیم، خیلی تیپ هایمان تر و تمیز و مرتب است، مثل هم لباس می پوشیم؛ ولی عمیق که شویم، دیپلمات هایی که به فرهنگ آمده اند، مرد مبارزه و ایستادگی در جایگاه هایی که باید باشند، نیستند؛ چون چشمشان به تلکس رمزی شده است و نه اجتهاد شخصی. *مطمئن هستم که آقای ایوبی در طول صدارتش یک بار هم با روحانی دیدار و تقاضای کمک به سینما نداشته؛ حتی آقای جنتی هم همین طور، ولی ببینید در دوران مرحوم سیف الله داد یا همین شمقدری چقدر از رئیس جمهور وقت فرصت گرفتند و پول و امکانات به سینما تزریق کردند. مرد فرهنگی اگر بداند در جایگاهی که اشغال کرده، مؤثر نیست استعفا می دهد؛ ولی چون این دوستان قرار نیست در حوزه فرهنگ بمانند و اینجا منصبی است برای ارتقا به جاهای دیگر پس هیچ وقت چنین اتفاقی نخواهد افتاد؛ مگر آنکه آن قدر شور شود که به نوعی عذرش را بخواهند. *جنگجویی این دوستان در وزارت ارشاد لازم است. ضروری است که هنر و فرهنگ ذیل سیاست جا نگیرد. بجنگند و جایگاهش را بالا بیاورند. *مقام معظم رهبری جایگاه فرهنگ را این گونه تعریف کرده اند که «فرهنگ را ذیل سیاست جا ندهید» و از اهالی فرهنگ خواسته اند که در جایگاهی بالاتر بایستند. وقتی می بینم آقای روحانی یک بار هم در جلسات «شورای عالی سینما» که با چه مصیبتی شکل گرفت، شرکت نمی کند تا لااقل در جریان یک بخشی از مسائل قرار بگیرد، دیگر چه می توانم بگویم؟ اصلا ایشان به عنوان رئیس شورای عالی، این شورا را کنار گذاشتند و برایشان جزء بحث های حاشیه ای شده. *اگر از این به بعد به فرهنگ و سینما توجهی ویژه نداشته باشند، سهمی از دستاورد رفع تحریم ها نصیب سینما نمی شود. مسئولان جوری از بی بودجگی خزانه فرهنگ حرف می زنند، که انگار می خواهند مسئولیت از گردنشان برداشته شود. باید به ایشان گفت آقا یا اینجا نمی آمدی به عنوان مسئول بنشینی یا بابت این صندلی ای که رویش نشسته ای، باید برای بچه های هنر و سینما بجنگی، خون دل بخوری و پایشان بایستی تا این مسائل حل شود. اما من می بینم این اتفاق نمی افتد. چرا نمی افتد؟ چون مسئولان فعلی، جنگاوران حوزه فرهنگ نیستند؛ متخصصان حوزه سیاست و دیپلماسی اند. دیپلماسی قواعد متفاوتی دارد. دیپلمات امروز یک چیز می گوید، فردا حرفش را عوض می کند. امروز می گوید من مخالف یک چیزی هستم و شب تلکسی می آید و پیامی می گیرد، فردا می شود موافق همان چیز! احتیاجی هم ندارد وارد بحثی شود؛ او برای حرفش نمی جنگد. *سینمای کاهانی هیچ ربطی به سینمای من ندارد اما کاهانی برای من محترم است. چون پای آنچه می گوید می ایستد و مسیرش هم مشخص است و می داند دارد چه کار می کند. حتی آقایانی مثل فرهادی، آقای کیمیایی و… هم مسیر و جایگاهشان مشخص است و دارند راه خودشان را می روند و این برای من تحسین برانگیز است. اما در این بین بعضی ها هم هستند که فیلم می سازند، یک بار این وری و یک بار آن وری می روند و اصلا نمی فهمی رنگشان چیست؟ قلمشان چیست؟ خطشان چیست؟ هیچ چیزشان را نمی توان فهمید چون اینها موج سوارانند! * من الان سه دهه است که فیلم می سازم و می توانید از هر فیلم من، مرا دنبال کنید. بگویید این مسیرش این است و افت وخیزهایش هم این است. چند فیلم ساز را می توانید این طوری تعقیب کنید؟ چقدر از فیلم سازهای ما این طوری کار می کنند؟ یک مرده شورهایی هستند که هر مرده ای را به آنها بدهند می شورند و هیچ مسئله ای هم برایشان مهم نیست. من این شیوه مرده شوری را دوست ندارم. برای همین فیلم سازی که مشی دارد و مرده شور نیست، حتی اگر زمین تا آسمان نظرات و نگاهمان با هم متفاوت باشد، برایش ارزش قائلم، محترم می شمارمش و می گویم بارک الله، آفرین! *ماجرای جنگ هنوز برایم زنده است، چون جنگ هنوز ادامه دارد. درست است که سی وچند سال از انقلاب می گذرد، ولی اتفاقاتی که امروز در منطقه می افتد، نشان می دهد که جنگ هنوز ادامه دارد! گاهی در تلگرام می بینم بچه ها می گویند ایران یک قلعه است! قلعه ها هم یک محدوده بیرون از خود دارند که به آن «بَرَز» می گویند. سرباز آنجا می ایستد، پای دیوار قلعه نمی ایستد که مبادا قلعه دچار ضربه شود. امروز بچه های ما دارند جلوتر از قلعه می جنگند والا داعش الان پشت دروازه ما و در حال توآمدن بود. برای همین بحث جنگ زنده و خیلی هم جدی است. هر وقت هم که بحث جدی تر شده و خبر از قصرشیرین آمده که ممکن است از آنجا وارد شوند، همه مان دیدیم که خوف برمان داشته. جنگ برایم هنوز زنده است. قاسم سلیمانی زنده است و مسیر، مسیری است که هنوز ادامه دارد. یک وقتی فکر می کردیم یک روز که جنگ تمام شد، این عده برمی گردند به پادگان ها و سر زندگی شان می نشینند، اما می بینید که چنین خبری نشد. جنگ هنوز ادامه دارد و هیچ کاری هم نمی شود کرد و به بدترین شکلش هم دارد اتفاق می افتد. *راستش تا به حال خیلی به مجلس توجهی نداشتم، ولی وقتی فریادهای اصولی آرمانگرایان را می بینم که هیچ فریادرسی از دولت برنمی خیزد، تازه به جایگاه مجلس و کمیسیون فرهنگی فکر می کنم. خدا کند در مجلس آینده کسانی در کمیسیون فرهنگی بنشینند که درک آرمانی از فرهنگ داشته باشند، والا همین صدا نیز خاموش خواهد شد. *مگر جوان ها فقط در همین محیط های مجازی هستند؟ من خیلی خوشبین به این فضاها نیستم و حتی معتقدم آدرس غلط می دهند. کسانی که به این فضا دل خوش می کنند، عملا از جامعه عقب می افتند. این محیط ها حضورشان به اندازه یک فشار دگمه به خاموش کردن دستگاه اینترنت است و من در فیلم «چ» کاملا فهمیدم که این فضا اصلا قابل اعتماد نیست و نباید دل به آن سپرد. اما برای ارتباط با جوان ها، راه های حضوری و چشم درچشم هست که من به حد خودم در آن حضور دارم. ادعای بزرگی هم ندارم، دو پسر جوان دارم که با آنها زندگی می کنم. به اندازه خودم جوان ها را درک می کنم؛ به اندازه معاشرت یک مرد ۵۴ساله، با نسل جدید ارتباط دارم. هرچه از جوان ها می دانم از زاویه پدر و پدربزرگی است که نوه دارد. البته به گواه دوستان جوانی که با من هم قدم می شوند، روحم به شدت جوان است و اهل مبارزه. منبع:سینما پرس
چهارشنبه ، ۱۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سنگر ما]
[مشاهده در: www.sangarema.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 73]
-
گوناگون
پربازدیدترینها