واضح آرشیو وب فارسی:72عارف: استعفای بسیاری از مدیران زیر مجموعه معاونت هنری در سه سال گذشته این نهاد را به یکی از متزلزل ترین بخش های وزارت ارشاد تبدیل کرده است.به گزارش تریبون، حسین طاهری (مدیر کل سابق اداره کل هنرهای نمایشی ارشاد)، پیروز ارجمند (مدیر کل سابق دفتر موسیقی ارشاد)، ندا انتظامی (مدیر کل سابق روابط عمومی معاونت هنری) و حالا علی رهبری (مدیر هنری و رهبر سابق ارکستر سمفونیک تهران) مهره های اصلی مجموعه معاونت امور هنری وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی دولت یازدهم بودند که یکی پس از دیگری از مجموعه تحت مدیریت علی مرادخانی جدا شدند و عطای حضور در زیرمجموعه سکان اصلی مدیریت هنری کشور را به لقایش بخشیدند. البته استعفاهای مجموعه معاونت هنری به افرادی که در بالا شرحشان رفت، محدود نمی شود؛ رضا دادویی، اتابک نادری، شهرام کرمی، محسن حسن زاده، ابراهیم گله دارزاده، پیمان شریعتی در مقاطعی از همکاری با معاونت هنری دست کشیدند و استعفا دادند. اما در خصوص ریشه یابی علت این استعفاهای سلسله وار، چند موضوع قابل طرح و بررسی است: اول: کاهش مسولیت های محسوس مراکز زیرمجموعه یکی از دلایلی که درباره این استعفاهای زنجیروار مطرح می شود این است که معاونت هنری در دوره جدید اساسا با کاهش اختیارات مدیران کل و همچنین انجمن های هنری مختلف، حوزه اختیارات خود را گسترده کرد و عملا دفاتر اصلی این مجموعه مانند دفتر موسیقی و مرکز نمایشی و … صرفا به محلی برای انجام امور اداری و به نوعی به دفتر بایگانی تبدیل شده اند. یکی از بهترین ها مصداق ها در این باره انجمن موسیقی ایران است. این انجمن در حال حاضر جز برگزاری جشنواره موسیقی جوان که تنها طی چند روز در طی سال برگزار می شود، هیچ کار خاص دیگری انجام نمی دهد! از طرفی به مانند دوره گذشته معاونت، موسسه توسعه هنرهای معاصر نقش بسیار پررنگ را در حوزه راهبرد های جریان هنری کشور ایفا می کند و هر روز هم بر قدرتش افزوده می شود. دوم: مشاوران همیشه در صحنه! قطعا هر مدیری با هر سمتی که در دوره جدید معاونت هنری وزارت ارشاد داشته است، سایه سنگین مشاوران علی مرادخانی و دخالت های مستقیم در مسائل و جریان های اصلی هنری کشور را از نزدیک حس کرده است. کمااینکه برخی از مدیرانت مستعفی این مجموعه بارها به این مهم اشاره داشته اند و عنوان کرده اند که عملا در بسیاری از اموری که قانونا وظیفه ای را برعهده داشته اند، بی اختیار بوده اند و این مشاورانی چون جلال مشفق، محمد خشرو، مرتضی باقرنژاد، حسن مهرجردی و … بودند که حرف اول و آخر را زدند و تعیین کننده اصلی بسیاری از اتفاقات ناخوشایند و یا خوشایند بوده اند. طبعا کمتر مدیری حاضر می شود اختیارات قانونی اش را که باید در قبال آن به افکار عمومی پاسخگو باشد، را به مشاورانی بدهد که بعضا حتی حکم رسمی و قانونی هم ندارند! بهترین مثال در این زمینه دفتر موسیقی و شخص سرپرست آن است. دفتر موسیقی هم اکنون جز نامه نگاری، صدور مجوزها (که البته در صدور بسیاری از مجوزهای حساس مانند کنسرت پرواز همای هم می توان ردپای پررنگ حضور و دستور مشاوران به دفتر موسیقی را احساس کرد) و تسهیل امور همین مشاوران ندارد. وقتی دفتر موسیقی اساسا در برگزاری رویدادی مانند جشنواره موسیقی فجر نقشی را ایفا نمی کند و یا در امور اداره ارکسترها کوچکترین نقشی ندارد باید حدیث مفصل خواند از مجمل! با این تفاسیر کمتر کسی یا به عبارتی کمتر «مدیری» حاضر می شود تحت این شرایط تن به کار بدهد. ( شاید به همین خاطر باشد که تا به همین امروز فرزاد طالبی در دفتر موسیقی دوام آورده است و احتمالا در آینده ای نزدیک هم به عنوان مدیر این دفتر معرفی می شود. سوم: سوء مدیریت و عدم هماهنگی بین زیرمجموعه ها سومدیرت سرنخ بسیاری از ماجراهای معاونت هنری وزارت ارشاد دولت یازدهم است. در این خصوص می توان به استعفای روز گذشته علی رهبری اشاره کرد. از زمان راه اندازی دوباره ارکستر در اسفندماه سال گذشته هفته این نبوده که یک اتفاق عجیب در این مجموعه نیفتد! یک روز بودجه هست و یک روز نیست؛ یک روز برنامه دقیق یک سال منتشر می شد و روزی دیگر چند اجرای از همین برنامه لغو می شود؛ یک روز ارکسترها ادغام می شوند و یک روز قرار می شود چند ارکستر راه اندازی شود؛ و … از آنجایی که حافظه بلندمدت بسیاری ناخداگاه و یا خودآگاه دچار مشکل شده است در این زمینه به یک مثال از جشنواره موسیقی فجر که چندی پیش در تهران برگزار شد اشاره می شود. قطعا هنوز اتفاق اجرای افتتاحیه جشنواره موسیقی فجر از یاد نرفته است. اجرایی که حواشی پررنگ تر از متنی داشت. علی رهبری بعد از اجرا اعلام کرد که مسولان جشنواره اجازه پخش پیام ویدئویی حسین علیزاده را ندادند و … بعد از این گفته های علی رهبری مسولان جشنواره شروع به دادن بیانیه و جشنواره کردند و چند روزی برخوردهای بعضا به دور از احترام و پینگ -پونگی مدیران زیر مجموعه معاونت هنری ادامه داشت. با چند جستجوی ساده در مرورگرهای اینترنت می توان تمام دعواها و رد و بدل شدن جوابیه ها و بیانیه ها و اعتراض ها و یقه گیری های مدیران زیرمجموعه علی مرادخانی را دید. دعواهای درون سازمانی بسیار و گسترده ای که بیان گر «سوءمدیریت» و عدم توانمندی کنترل شرایط است. مسلما هر کسی نمی تواند تکثر بلبشوها و عدم هماهنگی بین مدیران زیر مجموعه را تاب بیاورد! استعفای جمع کثیری از مدیران زیر مجموعه معاونت هنری طی سه سال گذشته، این نهاد را به یکی از متزلزل ترین بخش های وزارت ارشاد تبدیل کرده است. در طول این مدت اندک مدیران زیادی پا به این مجموعه از وزارت ارشاد گذاشته اند و نهایتا طی شرایطی عجیب از فعالیت شان- تحت عنوان «استعفا»!- دست کشیده اند. اما به هر جهت باید منتظر ماند و دید آیا علی جنتی به عنوان وزیر ارشاد و فرهنگ اسلامی بازهم نسبت به این اتفاقات عجیب و کم سابقه عجیب سکوت می کند یا خیر.
چهارشنبه ، ۱۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 72عارف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]