واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۳:۲۷
فیلم "در دل طبیعت وحشی" میخواهد آمادگی و برنامهریزی و حل مسئله را به مخاطب نشان دهد، اینکه اگر کسی رؤیایی در سر دارد میتواند به رفتن و رسیدن دل ببندد. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه اصفهان، ابراهیم سلیمی در نشست نقد و بررسی فیلم "در دل طبیعت وحشی" اظهار کرد: در این فیلم شخصیت داستان، پسری است که روزی به دنبال رؤیاهای خود که رفتن به آلاسکا است، می رود و برای جامه عمل پوشاندن به این رؤیا شروع به تجربه یک فرآیند شبه لیبرالیستی معرفتشناختی میکند. این فیلم که با چنین نگرشی ساختهشده میخواهد بگوید که باید حرکت کرد و به تمامی زیست. سلیمی با بیان اینکه فیلم عمدتاً بر مبنای دعوت به تجربه چالشهاست، افزود: این فیلم محصول روزگاری بود که در ایالات متحده کسب و کارهای خانگی بسیار رشد کرد، اکثر تجار و بازرگانان کارآفرینهایی بودند که ریسکهای بزرگ کرده بودند و همه این موارد جامعهای را نوید میداد که باید در آن به کودکان یاد بدهیم با تفکر و برنامهریزی که در این فیلم نیز به آن پرداختهشده حرکت کنند. وی با بیان اینکه زندگی واقعی از نظر شخصیت اصلی فیلم زندگی در چالشها و خطرها و تجربه کردن هاست، ادامه داد: به هر حال این نکته از این فیلم قابل تأمل است که مشکل عمده در آموزش و پرورش جوامع این است که حرکت کردن هیچگاه به کودکان یاد داده نشده است. شناخت در جامعه به تصویر کشیده شده در این فیلم مبتنی بر تجربهگرایی است که یادگیری در تجربه، شادی و اعتماد اتفاق میافتد و هر سه اینها در بیرون مدرسه و دانشگاه رخ میدهد. این مدرس دانشگاه با اشاره به کتاب 101 بازی خطرناک که کودکان باید انجام دهند، ادامه داد: حتی این کتاب تاکید کرده مدرسه خلاقیت بچهها را میکشد. سلیمی افزود: این فیلم رفتهرفته یکی از عنصرهای اصلی تفکر تجربه گرا در آموزش و پرورش غرب شده که بر اساس آن باید اجازه دهیم کودک راه بیفتد، یاد بگیرد و موقعی قصهاش تمام شود که به تمامی زیسته باشد، دقیقاً مانند میوهای که برسد. وی ادامه داد: بسیاری از آدمها سالها قبل از اینکه به خاک سپرده شوند مردهاند. آدمی که یاد نمیگیرد دیگر نمیتواند شادی فراهم کند و با طبیعت عجین شود، بنابراین خیلی وقت میشود که مرده است. عضو هیئتعلمی دانشگاه اصفهان با یادآوری قرارداد اجتماعی روسو تأکید کرد: از این منظر، با طبیعت زندگی کردن و عجین شدن با آن، میارزد به اینکه عمری در بطالت زندگی روزمره و بی هیجانی و رقابت با جامعه از دست برود. البته بسیاری از متفکران غرب چنین اندیشیدهاند. به عنوان نمونه روسو میگوید که " تنها چیزی که آدمی را نابود میکند جامعه است " و سارتر میگوید: دیگری که آمد تو دیگر خودت نیستی، دیگری به تو نگاه میکند و تو را شکل میدهد. " من در مقیاس با بقیه ثابت می شوم و دیگری انکار من است" و در جامعه همین میشود که افراد بود خود را در نبود دیگری جستجو میکنند و این به تدریج تبدیل میشود به درام و یادداشتهای پسر داستان نیز با درام شروع شد. سلیمی اظهار کرد: چنین فیلمهایی حداقل تلنگری است، برای اندیشیدن به این موضوع که جای آدمهای خلاق در جامعه ما کم است. در حالی که خداوند هر کدام از ما را به گونهای آفریده که اگر نباشیم چیزی از دنیا کم است، هر کدام از ما یک قصه شخصی نداریم، که این امر به شدت تحت تأثیر نظام تعلیم و تربیت است. هنوز در اقتصاد و فرهنگ و بسیاری از موارد دیگر ما کسی نیست که به طور جدی برای توسعه شخصیاش فکر کند. استادیار دانشگاه اصفهان تأکید کرد: سینمای جهان همچنان به چنین موضوعاتی میپردازد. مثلاً، میتوان به فیلم آرام و کنشگرانه" 127 ساعت" اشاره کرد که دقیقاً دعوتی به توسعه مهارتهای شخصی نظیر برنامه ریزی، حل مساله و طراحی اقدام کرده است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]