تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804934593
گزارش خبری: معماری در قم 10 سال به عقب بازگشت
واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: گزارش خبری: معماری در قم 10 سال به عقب بازگشت در روزگار ما شهرها اصلی ترین زیستگاه بشری محسوب می شوند که 70 درصد جمعیت را در خود جای داده اند. شهرهایی که فقط کالبد فیزیکی نیستند بلکه به عنوان یک سیستم بر زندگی شهرنشینان تأثیر می گذارد و فرهنگ و هنجارها را باز می آفریند. طراحی و معماری هایی که شاکله شهر را می سازند، هریک به قسمی بر روح و کالبد انسان و سبک زندگی او تأثیر می گذارند. شاید همین اثرگذاری است که موجب شده توجه بزرگان جامعه ما بر معماری اسلامی به عنوان یکی از مهمترین بسترهای سبک زندگی اسلامی جلب شود. مصطفی سعادت طلب، رئیس کمیسیون معتقد است صحبت از معماری اسلامی در شهرهای امروز ما تا حد زیادی شعار است چرا که زیرساخت های آن در بسیاری از مواقع فراهم نیست و اگر هم فراهم باشد دغدغه ای برای پرداختن به آن وجود ندارد. وی که به حساسیت به تخلفات ساختمانی و معماری اسلامی در شورا معروف است، عضو هیأت علمی دانشگاه قم در رشته معماری نیز هست و سابقه معاونت شهرسازی شهردار قم را هم در کارنامه اش دارد و بارها برای دفاع از مسئله معماری اسلامی و مقابله با تخلفات ساختمانی در شورا کار را به اوقات تلخی و تذکرات جدی رسانده اما همچنان بسیاری از دغدغه هایش حل نشده باقی مانده است. در کتاب ها و مجلات درباره معماری اسلامی زیاد خوانده ایم. سخنرانی ها و همایش های زیادی هم در این رابطه برگزار شده اما به راستی معماری اسلامی در عمل چیست؟ کدام ساختمان را اگر ببینیم می گوییم معماری اسلامی دارد؟ خب باید در این زمینه مثال بزنیم؛ فرض کنید یک فرد مسلمان هست که اگر بخواهد مسلمان و شیعه باشد باید یک سری شاخص ها را رعایت کند. این شخص ظاهری دارد و باطنی؛ رفتاری و افکاری ... ساختمان هم همینطور است. ساختمان هم ظاهری دارد و رفتاری. آن کسی که مسلمان است، قاعدتا بیش از آنکه به ظاهرش بپردازد، دهها برابر باید به افکار و نیاتش توجه کند. در افکار و کردارش باید صداقت داشته باشد حقوق مردم را رعایت کند و .... ساختمان هم همینطور است. وقتی ساخته می شود اگر درونش ریا، تزویر، اسراف و عدم امنیت و خیلی چیزهای دیگر داشته باشد دیگر ساختمان اسلامی نیست. قسمت اعظم این موضوعات به خود معماری برمی گردد. معماری ذاتش اینطور است. یک فرد مسلمان، قبل از اینکه مسلمان و شیعه باشد اگر انسان واقعی باشد شاید 80 درصد خصوصیات یک شیعه واقعی را در خود دارد. ساختمان هم اگر بخواهد معماری اسلامی داشته باشد، اگر اصول معماری را رعایت کند، 80 درصد راه را رفته است. اصول معماری می گوید وقتی خانه ای می سازی باید به محیط اطرافت توجه کنی. این محیط پیرامون مدل های مختلف دارد. ساختمان باید با دما، نور خورشید، دسترسی، فرهنگ، آدم ها، اقتصاد محیط، آداب و رسوم و .... تناسب داشته باشد. پس از آن درون ساختمان مهم است که اگر بخواهیم بگوییم شاخص های معماری و معماری اسلامی را رعایت کرده باید سه سطح را در خود داشته باشد. اول اینکه باید ببینیم این ساختمان چطور به کاربری های مورد نیاز این بنا پاسخ داده است. دومین گام که مهمتر از اولی است توجه به سلامتی افراد است. برای سلامتی باید به آیتم ها و پارامترهای اصلی مثل نور، صدا، حرارت، رطوبت و اکسیژن توجه کنیم. سومین و سخت ترین سطح از مسائلی که در معماری خانه قرار است به آن برسیم مسئله احساس آدم ها است. آن چیزی که در معماری به آن می رسیم یک احساس خوب است. این احساس از دو مرحله قبل هم تاثیر می گیرد و شاخص های دیگری مانند رنگ، فرم، تعالی و ... دارد. این احساس می تواند احساس تعالی، پویایی، سلامتی، امنیت و تعالی داشته باشد. ما در هر فضایی هستیم از آن فضا احساس خاصی به ما دست می دهد. مثلا وقتی داخل یک رستوران تاریک می روید احساس می کنید حریم خصوصی دارید. گاهی در یک استادیوم صد هزار نفری هستید و شور و هیجان فضا به شما منتقل می شود. یک بار هم در یک کتابخانه هستید و فضای کتابخانه به شما احساس خاصی می دهد. انسان با احساس زندگی می کند و هر لحظه احساسی دارد. در معماری اسلامی می گوییم اگر بتوانیم ساختمان را طوری بسازیم که فرد به احساس خوب آرامش و تعالی برسد، موفق شده ایم. واقعیت این است که ما از اهمیت مسئله معماری و اثراتی که اشاره شد واقعا غافل هستیم و روز به روز عقب تر هم می رویم. در شهرهای امروز با وضعیت مسائل اجتماعی و اقتصادی که امکان بسیاری از مانورها را می گیرد، چقدر رسیدن به چنین معماری درو نگرا، مهربان با طبیعت و تعالی بخش امکان تحقق دارد؟ آیا این یک آرمان دور از دسترس است که فقط حرفی از آن مانده یا می شود آن را اجرا کرد؟ البته امکانش هست منتهی مشکلات بسیاری وجود دارد. یک نکته مهم وجود دارد و آن این است که آپارتمان سازی با شرایط کنونی که ما انجام می دهیم و البته نه چیزی که واقعا استاندارد هست، با معماری اسلامی در تعارض است. ما یک اشتباه خیلی بزرگ در این عرصه داریم. ما آپارتمان سازی را در زمین های ویلایی انجام می دهیم. در حال حاضر در بافت شهر قم اغلب زمین های ویلایی تفکیک شده اند که ما در آنها آپارتمان می سازیم که این بزرگترین اشتباه ما است چرا که نه بحث نور نه دیگر استانداردها را نمی توانیم رعایت کنیم. در آپارتمان تامین شاخص هایی که گفتیم برای اصول معماری اسلامی واقعا سخت و تقریبا غیر ممکن است. در واقع آپارتمان سازی مغایر اصول معماری اسلامی است و امکان ندارد این دو را کنار هم گذاشت. می توانیم صدمات را کاهش داد اما نمی توانیم حذفش کنیم. البته آپارتمان هم با توجه به بسیاری از مسائل یکی از ضروریت های زندگی امروز است و اقبال بسیاری نسبت به آن وجود دارد. به هزار و یک دلیل نمی توانیم به مردم بگوییم که آپارتمان نسازند ولی باید بپذیریم که وقتی آپارتمان نشینی را قبول کردیم بسیاری از محاسن خانه های تک خانواری را از دست داده ایم. در حال حاضر به وضعیت معماری در قم چه نمره ای می دهید؟ شهرداری، نظام مهندسی و دانشگاه ها چقدر به بهبود شرایط و تحقق معماری اسلامی کمک می کنند؟ هیچ کدام از این ها که گفتید به این جریان کمکی نمی کنند بلکه در بسیاری مواقع سد راه هستند. و من نمره خوبی نمی دهم به معماری شهر قم چرا که بسیاری از اصول معماری در ساخت خانه ها نادیده گرفته می شود. البته یک گام بسیار اساسی در طرح تفصیلی جدید قم صورت گرفت که تقریبا می شود گفت از انقراض معماری اسلامی در قم. طرح تفصیلی پیش از این در تمام شهر اجازه آپارتمان سازی می داد. پیشنهاد پهنه های ویلایی و تثبیت آن در طرح تفصیلی جدید شهر قم موجب جلوگیری از انقراض الگوی معماری اسلامی شهر قم که معماری تک خانواری هست، شد. این الگو امکان ایجاد فضاهای باز، نیمه باز و بسته را ایجاد می کند. فضاهای باز حیاط ها هستند که امکان درختکاری و گل کاری دارند و فضایی برای پیوند افراد خانواده ایجاد می کند. همچنین حیاط ها امکان ارتباط میان انسان و عناصر طبیعت مانند آفتاب، آسمان، باران، سایه، برف و ... را فراهم می کند که همه اینها آیات الهی هستند و انسان هر قدر با آیات الهی انس داشته باشد، بیشتر در معرض پیام خداوند قرار گرفته و آرامش و تعالی بیشتری را در خود دارد. وقتی خانه تک خانواری است، اختیار حیاط را دارد و می تواند آن را مدیریت کند. در چنین خانه ای افراد خانه از طبیعت در حیاط استفاده می کنند که همین طبیعت به ارتباط بهترشان با خداوند کمک می کند و همین ارتباط بهتر، موجب بهتر و اسلامی تر زندگی کردن می شود. یکی از مواردی که در عملی شدن معماری اسلامی مهم است، جلوگیری از تخلفات ساختمانی است. کارشناسان بارها نسبت به وضعیت تخلفات ساختمانی در قم هشدار داده اند به نظر شما مقصر در این زمینه کیست؟ همه ارگان هایی که در این قضیه دخیل هستند از مقصران این وضعیت محسوب می شوند. چه شهرداری، چه نظام مهندسی و چه دیگران ... دو موضوع سبب می شود که مشکل تخلفات ساختمانی به وجود بیاید. مسئله نخست جهل نسبت به قوانین و عدم آگاهی از تبعات این موضوع است. دومین مسئله هم منفعت است. ساخت و ساز براساس منفعت ها شکل می گیرد و البته همه در این منفعت دخیل هستند. یعنی کسی که طراحی می کند و نقشه اجرایی می کشد تا پیمانکار پول بیشتری به دست بیاورد و مالک سود بیشتری ببرد و در نهایت هم شهرداری جریمه اش را می گیرد. خب وقتی در این سیکل همه در حال منفعت بردن هستند ما انتظار داریم چه کسی مقابل تخلفات بایستد؟ اگر همه راضی باشند مشکل کجاست؟ مشکل اینجاست که یک سری ضوابطی فروخته شده که الان خودش را نشان نمی دهد یا کمتر نشان می دهد اما وقتی این ضوابط روی هم جمع می شود، 10 سال، 20 سال یا 50 سال دیگر یکباره اثراتش را در خلق و خو و سلامتی مردم نشان می دهد. مردم کمتر در حیاط می آیند و کمتر دیدشان به افق دوخته می شود و ارتباط با طبیعت کم است و همین مشکلات روانی و رفتاری زیادی ایجاد خواهد کرد. شما تلاش بسیاری می کنید در شورا تا شهرداری و دیگر اعضا را مجاب به همراهی برای مقابله باتخلفات کنید اما گاهی احساس می شود فقط شما این دغدغه را دارید و دیگران فکرشان جای دیگر است. حرف هایی که من در شورا، شهرداری و دیگر مجامع می زنم، بر دو محور است. یکی اینکه ضوابط حقوق عمومی مردم است و حق شخصی هیچ کس نیست و دیگری اهمیت توجه به آیندگان. این دو نکته است که برای من بسیار سخت شده که بخواهم حساسیت مسئله تخلفات ساختمانی را برای دیگران تفهیم کنم. چرا که وقتی می گوییم حقوق عمومی قابل لمس نیست و خیلی تشخیص داده نمی شود چرا که فراگیر است. و وقتی هم برای آیندگان دلسوزی می کنم به این دلیل که هنوز کسی آینده را ندیده باز برای بسیاری قابل لمس نیست. بالاخره یکی نباید باشد از بالا انرژی وارد این سیکل معیوب کند؟ وقتی همه از این وضعیت آشفته نفع می برند بالاخره فرد یا نهادی نباید در این مسیر غلط دخالت کند؟ این نکته درست و انتقاد واردی است. البته من هم که سر و صدا می کنم و سه سال زحمت کشیدم تا تخفیف جرایم کمیسیون ماده صد را در دهه فجر به صفر برسانم، با یک جلسه فوق العاده سه هفته پیش شورا، همه چیز تغییر کرد. شهرداری با ترفند خاص خود لایحه ای که قبلا تصمیم گیری شده بود را دوباره به صحن آورد و 15 درصد تخفیف برای تخلفات گرفتند. من انقدر این موضوع برایم سنگین بود که هیچ صحبتی نکردم و در سکوت مطلق جلسه را گذراندم. با این اتفاق ما دقیقا 10 سال به عقب بازگشتیم. با این مصوبه در تخفیف جرایم کمیسیون ماده صد به سال 91 رسیدیم. خود این عدد چندان عدد مهمی نیست اما پیامی که این عدد در خودش دارد پیامی است که ما را حداقل 10 سال عقب می برد. به نظر شما چه باید کرد؟ به نظرم هیچ کاری نمی توانیم انجام دهیم بلکه فقط باید صبر کنیم که 10 سال بگذرد تا تازه به نقطه اول برسیم. می گویند باید فرهنگسازی کرد درحالی که این فقط شعار است. اینها از آن حرف های خنده داری است که وقتی کسی می خواهد از زیر کار در برود می گوید. مشکل ما الان عمل است. اینکه به دانسته ها عمل نمی کنیم. سه سال خون دل خوردیم تا تخفیف جرایم کمیسیون ماده صد را کاهش دهیم تا این پیام را به مردم بدهیم که این روند را قبول نداریم. بعد از سه سال خون دل خوردن و صحبت و فرهنگسازی توضیح و ... شورا با یک رای اختلاف تخفیف 15 درصدی را قبول کرد. شهرداری رفت در کلک و نتوانستیم کاری انجام دهیم. ما مصوبه تخفیف جرایم کمیسیون ماده صد را رد کرده بودیم و به صفر درصد تخفیف رای داده بودیم که طبق قانون دیگر نمی توانستند مصوبه جدیدی بیاورند. با این حال من نه مخالفت کردم و نه تذکر قانونی دادم. وقتی دیدم همه با هم این کار را می کنند احساس کردم که دیگر کاری از دست من بر نمی آید. هیچ چیز نگفتم به این خاطر که اصلا جای صحبت کردن نبود. برای من جای تعجب داشت که چطور می شود با این همه اعمال غیر مرتبط و مخالف دم از فرهنگ سازی و معماری و اسلام زد. درحالی که اینها کاملا مغایر با اسلام است چرا که رعایت حقوق مردم اولین اصل شهرسازی اسلامی است. از لحاظ سیما و منظر هم قم وضعیت خوبی ندارد. ریشه این نقص هم به مشکلاتی که گفتید برمی گردد؟ دلیلش رفتارهای ما است. شما هر چه در سیما و منظر شهر می بینی، تابلویی از رفتار و افکار و کردار ما است. اگر رفتار و افکار ما درست شود طبیعتا سیمای شهری هم درست می شود. یک نکته دیگر هم هست. فرض کنید در خانه ای زندگی می کنید و همزمان در حال تعمیرات در خانه هم هستید. در چنین شرایطی کمتر می توانید به تزئینات خانه بپردازید. ما الان در شهر قم هنوز زیر ساخت می سازیم. البته این دلیل نمی شود که به سیمای شهری نپردازیم اما واقعیت این است که خیلی عقب هستیم. اگر شهرداری تمام پل ها و خیابان ها را احداث کرد، می تواند سهم بیشتری به سیمای شهری در برنامه ها و هزینه هایش بدهد. پس تا زمانی که این همه مشکلات زیربنایی داریم، نمی توانیم و توجه کافی نداریم که به مسائل سیما و منظر بپردازیم. منبع: روزنامه 19 دی تاریخ: 1394/12/11
چهارشنبه ، ۱۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[مشاهده در: www.qumpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها